“ Όταν οι υπόλοιποι δεν είχαμε ιδέα για την πορεία στην οποία βάδιζαν οι δημοκρατίες μας, εσείς κύριε Κοσκωτά είχατε ήδη δει στο μάτι του μυαλού σας την ομορφιά και πανουργία της πτωχοτραπεζοκρατίας ”
Μια φορά κι έναν καιρό, ένας εγχώριος παγαπόντης σκέφτηκε ότι ο Μαρξ είχε σχεδόν δίκιο. Πήρε τη ρήση του Καρλ ότι «το έγκλημα διάρρηξης μιας τράπεζας δεν συγκρίνεται με το, κατά πολύ χειρότερο, έγκλημα της ίδρυσης μιας τράπεζας» και την προέκτεινε στη βάση μιας απλής σκέψης:
Γιατί να ιδρύσω μια τράπεζα, κάτι που απαιτεί κεφάλαια που δεν διαθέτω, και δεν αγοράζω μια υπάρχουσα τράπεζα, χρησιμοποιώντας χρήματα άλλων, που έχουν συμφέρον να έχουν πρόσβαση σε μια τράπεζα, την οποία ναι μεν θα διοικώ εγώ, αλλά η οποία θα είναι «ανοιχτή» στα δικά τους επιχειρηματικά και πολιτικά σχέδια, χωρίς καν οι ίδιοι να εμφανίζονται ως ιδιοκτήτες;
Ενθουσιασμένος με τη σύλληψη αυτή, προχώρησε στην αγορά μίας από τις σχετικά μι-κρότερες τράπεζες της επικρά¬τειας. Με το που πέρασε η ιδιοκτησία στα χέρια του, ο καλός αυτός κύριος άλωσε τα ταμεία της, χρηματοδοτώντας άλλες επιχειρηματικές δραστηριότητες – με ιδιαίτερη έμφαση στην αγορά μέσων ενημέρωσης (εφημερίδων και περιοδι¬κών), τα οποία αμέσως στράτευσε στον Μέγα Σκοπό της ενίσχυσης των (νο-μικά σαθρών) ιδιοκτησιακών του δικαιωμάτων επί της τράπεζας, από την οποία ανέ- βλυζε η νέα του πολιτική, οικονομική και κοινωνική ισχύς.
Πέραν των μέσων ενη-μέρωσης, τα οποία άλωσε βάναυσα αλλά με σχέδιο, ο εν λόγω κύριος αποδείχτηκε ότι βρισκόταν πολύ μπροστά ακόμα και σε σχέση με τα σαΐνια της Γουόλ Στριτ και του Σίτι του Λονδίνου. Πώς; Γνωρίζοντας ότι τα γιουρούσια που έκανε στα ταμεία της τράπεζάς του την καθι-στούσαν ευάλωτη στη χρεοκοπία, ο νεόκοπος τραπεζίτης μας κατανόησε το εξής συγκλονιστικό: Όσο περισσότερο χρεοκοπούσε την τράπεζά του με διάφορα ανοίγματα, όσο μεγαλύτερη καθιστούσε τη μαύρη τρύπα της τράπεζας, τόσο μεγαλύτερη η εξουσία του επί της πολιτικής, οικονομικής και νομισματικής εξουσίας.
Πώς θα τόλμαγε, σκέφτηκε ο τραπεζίτης, να τον στριμώξει η Τράπεζα της Ελλάδος (ΤτΕ) όταν θα συνειδητοποιούσε ότι είχε ρίξει την τράπεζά του έξω κάτω από τη μύτη της Κεντρικής Τράπεζας;
Όσο μεγαλύτερες οι εν δυνάμει ζημίες της τράπεζάς του, τόσο πιο πολύ θα φοβόταν η διοίκηση της ΤτΕ να τον ελέγξει, ουσιαστικά, καθώς κάτι τέτοιο θα αντιστοιχούσε σε παραδοχή εκ μέρους της ΤτΕ ότι, κάτω από τη μύτη της, ο κύριος αυτός έκανε τέρατα και σημεία, και τόσο μεγαλύτερος ο κίνδυνος κατάρρευσης ολόκληρου του τραπεζικού συστήματος. Μια τέτοια παραδοχή από την ΤτΕ θα ήταν το τέλος της καριέρας του κ. Διοικητή της και, παράλληλα, καταστροφή για τα μεγάλα κόμματα, τα οποία είχαν δεχτεί τη γενναιοδωρία του καλού μας τραπεζίτη.
Στη βάση αυτής της στρατηγικής, λοιπόν, ο εν λόγω κύριος έδωσε τα ρέστα του: Διέταξε τους διευθυντές της τράπεζάς του να προσφέρουν στους καταθέτες υψηλά επιτόκια καταθέσεων, να ανοίγουν όλο και περισσότερα καταστήματα (σε βαθμό που η μεσαία αυτή τράπεζα να αρχίσει να μοιάζει με κολοσσό), να προσλαμβάνει λες και ήταν… ελληνικό δημόσιο, να δίνει χορηγίες παντού και ενισχύσεις σχεδόν σε όλα τα κόμματα. Είπα-με: Όσο πιο μεγάλη η μαύρη τρύπα της τράπεζας, τόσο μεγαλύτερη ασφάλεια ένιωθε ο τραπεζίτης. Στο απόγειο μάλιστα της εφαρμογής αυτής της στρατηγικής, αγόρασε και τον… Ολυμπιακό, δίνοντας αμύθητα ποσά για μεταγραφές, ώστε εν μία νυκτί να αποκτήσει στρατό 6οο χιλιάδων έτοιμων να βροντοφωνάξουν το σύνθημα: «Κάτω τα χέρια απ’ τον Κοσκωτά!».
Για κακή του τύχη, ο κ. Κοσκωτάς ήταν ένας άνθρωπος μπροστά από την εποχή του. Ο λόγος που του επιτράπηκε να μπει στο παιχνίδι αυτό, όπως φάνηκε από τη θλιβερή του κατάληξη, δεν ήταν παρά να χρησιμοποιηθεί ως ένα πιόνι σε κάποιο παίγνιο, στο οποίο σημαντικότεροι παί¬κτες έπαιζαν τις εξελίξεις στο πολιτικό σκηνικό της χώρας. Κι όταν εκείνοι έκριναν ότι τους συνέφερε, τη στιγμή που τους συνέφερε, ο κ. Κοσκωτάς σύρθηκε στις φυλακές, καθώς το πολιτικό σκηνικό της χώρας όντως αναμορφωνό¬ταν ως απόρροια της κατάρρευσης της τράπεζάς του και της σήψης που αποκα¬λύφτηκε μέσα στα συντρίμμια της. Από τότε έχει αλλάξει ένα σημαντικό στοιχείο: Τα πολιτικά αγαθά έχουν ευτελιστεί πλήρως.
Οι έχοντες την εξουσία δεν βλέπουν πια κόμματα που να μπορούν να συγκεντρώσουν ένα εκατομμύριο κόσμο στην πλατεία Συντάγματος. Ως αποτέλεσμα, δεν παίζεται πλέον κανένα υπερπαίγνιο πάνω από τα κεφάλια των κυρίων που μιμήθηκαν τον κ. Κοσκωτά μετά τη δική του πτώση και απέκτησαν τεράστια εξουσία προσεταιριζόμενοι αρχικά μικρομεσαίες τράπεζες (όπως εκείνος τους είχε δείξει) με χρήματα άλλων και πριν επιδοθούν στη νομή της εξουσίας με τρόπο που θα έκανε ακόμη και τον κ. Κοσκωτά να ερυθριάσει.
Οι σημερινοί Κοσκωτάδες έχουν εξελίξει την τέχνη του πρωτεργάτη Κοσκωτά, φτάνοντας την σε εντυπωσιακό βαθμό αποτελεσματικότητας. Αντί να αγοράζουν μέσα επικοινωνίας, τα χρηματοδοτούν με δανεικά κι αγύριστα. Αντί να διακινδυνεύουν ποδοσφαιρικές ομάδες, προβαίνουν σε εξαγορές που καταστρέφουν ολόκληρες χώρες (βλ. Κύπρος). Αντί να ανταγωνίζονται ο ένας τον άλλον, δίνουν δανεικά κι αγύριστα ο ένας στον άλλον, με σκοπό να αυξήσουν όλοι μαζί τα μετοχικά τους κεφάλαια! Αντί να επιστρατεύουν τους οπαδούς ομάδων για την προσωπική τους προστασία, φαίνεται ότι προσλαμβάνουν τέως πράκτορες μυστικών υπηρεσιών μυημένους στις πρακτικές της Καμόρα. Αντί να εκμεταλλεύονται την ανοησία του κεντρικού τραπεζίτη, τα βρίσκουν με την τρόικα, που έτσι κι αλλιώς δια¬τάζει τον έλληνα κεντρικό τραπεζίτη να κάνει ό,τι του πει.
Έτσι είναι η πρόοδος: Όπως οι Αμερικανοί και οι Ρώσοι πήγαν σε μερικές δεκαετίες από τα κάρα στα διαστημόπλοια, έτσι και κάποιοι δικοί μας «τραπεζίτες» προήχθησαν από Κοσκωτάδες στους σημερινούς σωτήρες του ελληνικού (υπό ανακεφαλαιοποίηση με χρήματα που δανείζεται το πτωχευμένο ελληνικό κράτος) τραπεζικού συστήματος, την ώρα που διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους ότι τα συμφέροντα του τόπου ταυτίζονται με… τα δικά τους. Κύριε Κοσκωτά, το έθνος σάς οφείλει μια τεράστια συγγνώμη.
Όταν οι υπόλοιποι δεν είχαμε ιδέα για την πορεία στην οποία βάδιζαν οι δημοκρατίες μας, εσείς είχατε ήδη δει στο μάτι του μυαλού σας την ομορφιά και πανουργία της πτωχοτραπεζοκρατίας: Αυτού του νέου τύπου καθεστώτος, όπου τη μέγιστη εξουσία δεν ασκούν ούτε οι επιτυχημένοι καπιταλιστές ούτε καν οι εισοδηματίες. Την ασκούν, αντίθετα, οι πτωχευμένες τράπεζες ελέω των φορολογούμενων, των οποίων τους φόρους οι πολιτικοί χρησιμοποιούν για να στηρίζουν το νέο αυτό καθεστώς, ως εντολοδόχοι των πτωχευμένων τραπεζιτών, επιβάλλοντας παράλληλα αυστηρή λιτό-τητα στους …φορολογούμενους.
Δυστυχώς για εσάς, κ. Κοσκωτά, αποτύχατε να οφεληθείτε στο διηνεκές από τη διορατικότητά σας για δύο λόγους, πέραν του γεγονότος ότι συλλάβατε την έννοια της πτωχοτραπεζοκρατίας είκοσι χρόνια πριν την ώρα της. Πρώτον, διστάσατε, αντίθετα με τους σημερινούς συνεχιστές της παράδοσης που εσείς ξεκινήσατε, να τρομοκρατήσετε όποιον τολμήσει να σας ξεσκεπάσει. Και δεύτερον, δεν είχατε ως αποκούμπι μια τρόικα η οποία, την ώρα που κατακρίνει σε όλους τους τόνους τη διαφθορά της χώρας, καλύπτει όπως και όσο μπορεί την εγχώρια πτωχοτραπεζοκρατία.
Γιάννης Βαρουφάκης
Hot Doc
via periodista
Πέραν των μέσων ενη-μέρωσης, τα οποία άλωσε βάναυσα αλλά με σχέδιο, ο εν λόγω κύριος αποδείχτηκε ότι βρισκόταν πολύ μπροστά ακόμα και σε σχέση με τα σαΐνια της Γουόλ Στριτ και του Σίτι του Λονδίνου. Πώς; Γνωρίζοντας ότι τα γιουρούσια που έκανε στα ταμεία της τράπεζάς του την καθι-στούσαν ευάλωτη στη χρεοκοπία, ο νεόκοπος τραπεζίτης μας κατανόησε το εξής συγκλονιστικό: Όσο περισσότερο χρεοκοπούσε την τράπεζά του με διάφορα ανοίγματα, όσο μεγαλύτερη καθιστούσε τη μαύρη τρύπα της τράπεζας, τόσο μεγαλύτερη η εξουσία του επί της πολιτικής, οικονομικής και νομισματικής εξουσίας.
Πώς θα τόλμαγε, σκέφτηκε ο τραπεζίτης, να τον στριμώξει η Τράπεζα της Ελλάδος (ΤτΕ) όταν θα συνειδητοποιούσε ότι είχε ρίξει την τράπεζά του έξω κάτω από τη μύτη της Κεντρικής Τράπεζας;
Όσο μεγαλύτερες οι εν δυνάμει ζημίες της τράπεζάς του, τόσο πιο πολύ θα φοβόταν η διοίκηση της ΤτΕ να τον ελέγξει, ουσιαστικά, καθώς κάτι τέτοιο θα αντιστοιχούσε σε παραδοχή εκ μέρους της ΤτΕ ότι, κάτω από τη μύτη της, ο κύριος αυτός έκανε τέρατα και σημεία, και τόσο μεγαλύτερος ο κίνδυνος κατάρρευσης ολόκληρου του τραπεζικού συστήματος. Μια τέτοια παραδοχή από την ΤτΕ θα ήταν το τέλος της καριέρας του κ. Διοικητή της και, παράλληλα, καταστροφή για τα μεγάλα κόμματα, τα οποία είχαν δεχτεί τη γενναιοδωρία του καλού μας τραπεζίτη.
Στη βάση αυτής της στρατηγικής, λοιπόν, ο εν λόγω κύριος έδωσε τα ρέστα του: Διέταξε τους διευθυντές της τράπεζάς του να προσφέρουν στους καταθέτες υψηλά επιτόκια καταθέσεων, να ανοίγουν όλο και περισσότερα καταστήματα (σε βαθμό που η μεσαία αυτή τράπεζα να αρχίσει να μοιάζει με κολοσσό), να προσλαμβάνει λες και ήταν… ελληνικό δημόσιο, να δίνει χορηγίες παντού και ενισχύσεις σχεδόν σε όλα τα κόμματα. Είπα-με: Όσο πιο μεγάλη η μαύρη τρύπα της τράπεζας, τόσο μεγαλύτερη ασφάλεια ένιωθε ο τραπεζίτης. Στο απόγειο μάλιστα της εφαρμογής αυτής της στρατηγικής, αγόρασε και τον… Ολυμπιακό, δίνοντας αμύθητα ποσά για μεταγραφές, ώστε εν μία νυκτί να αποκτήσει στρατό 6οο χιλιάδων έτοιμων να βροντοφωνάξουν το σύνθημα: «Κάτω τα χέρια απ’ τον Κοσκωτά!».
Για κακή του τύχη, ο κ. Κοσκωτάς ήταν ένας άνθρωπος μπροστά από την εποχή του. Ο λόγος που του επιτράπηκε να μπει στο παιχνίδι αυτό, όπως φάνηκε από τη θλιβερή του κατάληξη, δεν ήταν παρά να χρησιμοποιηθεί ως ένα πιόνι σε κάποιο παίγνιο, στο οποίο σημαντικότεροι παί¬κτες έπαιζαν τις εξελίξεις στο πολιτικό σκηνικό της χώρας. Κι όταν εκείνοι έκριναν ότι τους συνέφερε, τη στιγμή που τους συνέφερε, ο κ. Κοσκωτάς σύρθηκε στις φυλακές, καθώς το πολιτικό σκηνικό της χώρας όντως αναμορφωνό¬ταν ως απόρροια της κατάρρευσης της τράπεζάς του και της σήψης που αποκα¬λύφτηκε μέσα στα συντρίμμια της. Από τότε έχει αλλάξει ένα σημαντικό στοιχείο: Τα πολιτικά αγαθά έχουν ευτελιστεί πλήρως.
Οι έχοντες την εξουσία δεν βλέπουν πια κόμματα που να μπορούν να συγκεντρώσουν ένα εκατομμύριο κόσμο στην πλατεία Συντάγματος. Ως αποτέλεσμα, δεν παίζεται πλέον κανένα υπερπαίγνιο πάνω από τα κεφάλια των κυρίων που μιμήθηκαν τον κ. Κοσκωτά μετά τη δική του πτώση και απέκτησαν τεράστια εξουσία προσεταιριζόμενοι αρχικά μικρομεσαίες τράπεζες (όπως εκείνος τους είχε δείξει) με χρήματα άλλων και πριν επιδοθούν στη νομή της εξουσίας με τρόπο που θα έκανε ακόμη και τον κ. Κοσκωτά να ερυθριάσει.
Οι σημερινοί Κοσκωτάδες έχουν εξελίξει την τέχνη του πρωτεργάτη Κοσκωτά, φτάνοντας την σε εντυπωσιακό βαθμό αποτελεσματικότητας. Αντί να αγοράζουν μέσα επικοινωνίας, τα χρηματοδοτούν με δανεικά κι αγύριστα. Αντί να διακινδυνεύουν ποδοσφαιρικές ομάδες, προβαίνουν σε εξαγορές που καταστρέφουν ολόκληρες χώρες (βλ. Κύπρος). Αντί να ανταγωνίζονται ο ένας τον άλλον, δίνουν δανεικά κι αγύριστα ο ένας στον άλλον, με σκοπό να αυξήσουν όλοι μαζί τα μετοχικά τους κεφάλαια! Αντί να επιστρατεύουν τους οπαδούς ομάδων για την προσωπική τους προστασία, φαίνεται ότι προσλαμβάνουν τέως πράκτορες μυστικών υπηρεσιών μυημένους στις πρακτικές της Καμόρα. Αντί να εκμεταλλεύονται την ανοησία του κεντρικού τραπεζίτη, τα βρίσκουν με την τρόικα, που έτσι κι αλλιώς δια¬τάζει τον έλληνα κεντρικό τραπεζίτη να κάνει ό,τι του πει.
Έτσι είναι η πρόοδος: Όπως οι Αμερικανοί και οι Ρώσοι πήγαν σε μερικές δεκαετίες από τα κάρα στα διαστημόπλοια, έτσι και κάποιοι δικοί μας «τραπεζίτες» προήχθησαν από Κοσκωτάδες στους σημερινούς σωτήρες του ελληνικού (υπό ανακεφαλαιοποίηση με χρήματα που δανείζεται το πτωχευμένο ελληνικό κράτος) τραπεζικού συστήματος, την ώρα που διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους ότι τα συμφέροντα του τόπου ταυτίζονται με… τα δικά τους. Κύριε Κοσκωτά, το έθνος σάς οφείλει μια τεράστια συγγνώμη.
Όταν οι υπόλοιποι δεν είχαμε ιδέα για την πορεία στην οποία βάδιζαν οι δημοκρατίες μας, εσείς είχατε ήδη δει στο μάτι του μυαλού σας την ομορφιά και πανουργία της πτωχοτραπεζοκρατίας: Αυτού του νέου τύπου καθεστώτος, όπου τη μέγιστη εξουσία δεν ασκούν ούτε οι επιτυχημένοι καπιταλιστές ούτε καν οι εισοδηματίες. Την ασκούν, αντίθετα, οι πτωχευμένες τράπεζες ελέω των φορολογούμενων, των οποίων τους φόρους οι πολιτικοί χρησιμοποιούν για να στηρίζουν το νέο αυτό καθεστώς, ως εντολοδόχοι των πτωχευμένων τραπεζιτών, επιβάλλοντας παράλληλα αυστηρή λιτό-τητα στους …φορολογούμενους.
Δυστυχώς για εσάς, κ. Κοσκωτά, αποτύχατε να οφεληθείτε στο διηνεκές από τη διορατικότητά σας για δύο λόγους, πέραν του γεγονότος ότι συλλάβατε την έννοια της πτωχοτραπεζοκρατίας είκοσι χρόνια πριν την ώρα της. Πρώτον, διστάσατε, αντίθετα με τους σημερινούς συνεχιστές της παράδοσης που εσείς ξεκινήσατε, να τρομοκρατήσετε όποιον τολμήσει να σας ξεσκεπάσει. Και δεύτερον, δεν είχατε ως αποκούμπι μια τρόικα η οποία, την ώρα που κατακρίνει σε όλους τους τόνους τη διαφθορά της χώρας, καλύπτει όπως και όσο μπορεί την εγχώρια πτωχοτραπεζοκρατία.
Γιάννης Βαρουφάκης
Hot Doc
via periodista
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου