Πέμπτη 4 Μαΐου 2017

Το 19ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης ταξιδεύει στη Σάμο με 13 ντοκιμαντέρ.



Προβολές 5-8 Μαΐου. Είσοδος: 3 Ευρώ.

Το πρόγραμμα αναλυτικά (Οι ταινίες είναι με σειρά προβολής):

Παρασκευή 5 Μαΐου


Village Potemkin (85') / σκην: Δομήνικος Ιγνατιάδης
Ο Δομήνικος, πρώην χρήστης ουσιών, περιπλανώ-
μενος σε μια Αθήνα που καταρρέει, με ένα ποδή-
λατο και μια κάμερα go-pro, συναντά ανθρώπους
που κάνουν το ίδιο με εκείνον – μένουν καθαροί
από ουσίες και ζουν γεμάτοι συνείδηση. Η χαρά
της χρήσης, η κατάρρευση, η αποδοχή του προβλή-
ματος, η ανάρρωση. «Καθαροί» πια, μαρτυρούν
την πορεία τους προς την αυτογνωσία και τον
επαναπροσδιορισμό των αξιών και της αντίληψής
τους για τη ζωή.


Σόλων, ταξίδι στο χρόνο (20’) / σκην: Γιάννης Αδρίμης

Ο Σόλων Λέκκας, που γεννήθηκε το 1946 στην
Πηγή της Λέσβου, αποτελεί ιδιαίτερη περίπτωση
ερασιτέχνη αυτοδίδακτου τραγουδιστή. Τραγουδά
παραδοσιακά τραγούδια της Μυτιλήνης, μικρασι-
άτικα, καθώς και αμανέδες. Ο Σόλωνας, χτίστης
και λιθοξόος στο επάγγελμα, πρεσβεύει μια εποχή
που χάνεται και που με τη χαρακτηριστική φωνή
του την τραγουδάει και την προσφέρει απλόχερα
στις επόμενες γενιές. Μέσα από μια ιδιαίτερη δι-
αδρομή, μας μεταφέρει με τους αμανέδες τον δια-
χρονικό επίγειο πόνο του ανθρώπου, διασώζοντας
μουσικούς θησαυρούς που έχουν μπολιαστεί στο
χώμα της Λέσβου και στο βορειοανατολικό Αιγαίο.


Πίσω δεν γυρνάω (63’) / σκην: Φλώρα Πρησιμιντζή
H συριακή προσφυγιά έφερε στη μνήμη των Ελλή-
νων την προσφυγική κρίση που έζησε ο ελληνισμός
μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή, κατά την οποία
χιλιάδες Έλληνες της Μικράς Ασίας βρήκαν κατα-
φύγιο στη Συρία. Η Ευρώπη βρίσκεται για πρώτη
φορά μπροστά σ’ ένα πρόβλημα τέτοιου μεγέθους,
που δημιουργεί επικίνδυνα ακραία φοβικά σύνδρο-
μα. Μια ταινία που, μέσα από μαρτυρίες προσφύ-
γων, εθελοντών και ντόπιων, προσπαθεί ν’ αναδείξει
και να κατανοήσει τις ομοιότητες των ιστορικών
γεγονότων μεταξύ του προσφυγικού όπως το έζησε
η Ελλάδα το 1923 και όπως το ζει τώρα.

Για τη συνέχεια, κάντε "κλικ" πιο κάτω:



Σάββατο 6 Μαΐου


Εγώ, ο άλλος άνθρωπος (77’) /σκην: Λουκάς αγέλαστος & 
Σπυριδούλα Γκούσκου
Ο Κώστας, στα 47 του χρόνια, παλεύει με την ανερ-
γία και την απραξία. Με όχημα τον εγωισμό του,
φτιάχνει μια κοινωνική κουζίνα όπου μαγειρεύει
καθημερινά στο δρόμο, προσπαθώντας να έρθει
κοντά σε ανθρώπους που έχουν ανάγκη. Όταν πια
το εγχείρημά του παίρνει μεγάλες διαστάσεις, ο
εγωισμός του τον φέρνει αντιμέτωπο με την απο-
τυχία, τη σύντροφό του και τον εαυτό του.

Man at home (46’) / σκην: Στρατής Βογιατζής
O Μάσιμο από την Αιθιοπία ζει άστεγος σε μια
γειτονιά της Αθήνας. Περνά τις ώρες του ζωγρα-
φίζοντας ακατάπαυστα μέσα στο παράπηγμά του.
Όπως ένας μοναχός αφοσιώνεται στον προσωπικό
του δρόμο, έτσι κι ο Μάσιμο βιώνει την προσωρινή
του κατάσταση ως μια διαδικασία ενδυνάμωσης
της συνειδητότητάς του, ως μια εμπειρία μύησης
σε μια πραγματικότητα ορισμένη μόνο από τις
ευαισθησίες του, μέσα στην οποία στέκει καθαρός
και ήρεμος, έχοντας επίγνωση της αποστολής του.

ΙΧΘΥΣ (32’) / σκην: Χρήστος Καραλιάς
Μια εξαμελής οικογένεια ζει σ’ ένα κτήμα με ψη-
λούς φράχτες έξω απ’ την Αθήνα. Ένα σπίτι γεμάτο
παιδικές φωνές, μουσική, με οικογενειακό συγκρό-
τημα και «σπιτικές» ταινίες. Μια διαφορετική προ-
σέγγιση της ζωής και της ανατροφής των παιδιών
σε υπεύθυνους ενήλικες με βάση την αγάπη και
τη σχέση τους με τον Χριστό. Μια σπουδαστική
προσπάθεια που κατέληξε σ' ένα ολοκληρωμένο
ντοκιμαντέρ.

Το συρματόπλεγμα, Γεντί Κουλέ τόπος μνήμης (19’) / σκην: ΑναστασίαΧριστοφορίδου
Με αφορμή τα καπέλα που νοίκιαζαν στους επισκέ-
πτες για να συναντηθούν με τους φυλακισμένους, η
ταινία μιλά για το πώς αισθάνονταν οι φυλακισμέ-
νοι στο Γεντί Κουλέ. Γι’ αυτό το θέμα μιλούν δύο
πρώην φυλακισμένοι και η ιδιοκτήτρια του καφέ
«Αίθριο» στο Γεντί Κουλέ. Γίνεται μια αναδρομή
στο παρελθόν για να φτάσουμε στο σήμερα και να
δείξουμε ότι η ιστορία των αγώνων για την ελευ-
θερία και τη δημοκρατία συνεχίζεται. Με μινιμα-
λιστικό ύφος, τα γεγονότα δραματοποίουνται για
να δοθεί χώρος στη φαντασία του θεατή

Κυριακή 7 Μαΐου


Είμαι ένας χορευτής (75’) / σκην: Σταύρος Πετρόπουλος

Τέσσερις άνθρωποι με διαφορετικές αναπηρίες έρ-
χονται για πρώτη φορά σε επαφή με τον σύγχρονο
χορό, συμμετέχοντας σε εργαστήρια μεικτών ομά-
δων αποτελούμενων από ερασιτέχνες και επαγγελ-
ματίες χορευτές διαφορετικών ηλικιών, με ή χωρίς
αναπηρία, που διοργάνωσε η Στέγη του Ιδρύματος
Ωνάση στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού προγράμμα-
τος Unlimited Access. Υπό τη διετή καθοδήγηση
Ελλήνων χορογράφων, πειραματίζονται με την
κίνηση, ανακαλύπτουν τις δυνατότητές τους και
συμβάλλουν στη δημιουργία τριών παραστάσεων
για το Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Unlimited Access,
διευρύνοντας τα όρια της τέχνης και της σωματι-
κής έκφρασης.

Wall Democracy (26’) / σκην: Βάλια Καρδή &Νεφέλη Κοσκινά
Στην Αθήνα, οι τέχνες του δρόμου και πιο συγκεκριμένα 
το graffti, είναι ένα φαινόμενο που
δύσκολα περνάει απαρατήρητο μέσα στο αστικό
περιβάλλον τα τελευταία χρόνια. Θα μπορούσε
άραγε να αντικατοπτρίζει τις εξουθενωτικές επι-
πτώσεις μιας οικονομικής, πολιτικής, κοινωνικής
και ανθρωπιστικής κρίσης; Είναι μια πολιτική και
επαναστατική δράση ή όχι; Graffti και street art,
νομιμότητα και παρανομία, τέχνη και βανδαλισμός.
Αποφασίσαμε να επισκεφτούμε την Αθήνα και να
ζητήσουμε από 14 καλλιτέχνες (writers, street artists
και εικαστικούς), να μας απαντήσουν σε όλα αυτά
τα ερωτήματα.

Ένας δρόμος με μακρά ιστορία… (56’) / σκην: Ανατολή Καρυπίδου
& Δαμιανός Μαξίμωβ

Το Ένας δρόμος με μακρά ιστορία αποκαλύπτει
στο κοινό την ιστορία των ελληνικών χωριών της
Γεωργίας – μια άγνωστη για πολλούς ιστορία 200
σχεδόν ετών. Μια ιστορία που ξεκίνησε στις αρχές
του 19ου αιώνα με την ίδρυση του πρώτου ελληνι-
κού χωριού, την οποία με την πάροδο του χρόνου
ακολούθησε η ίδρυση άλλων 52. Μέσα από τη
μελέτη της καθημερινότητας και του πολιτισμού
των κατοίκων σ’ ένα δύσβατο περιβάλλον, το ντοκι-
μαντέρ παρουσιάζει την πορεία από την ίδρυση και
την άνθηση έως την παρακμή των χωριών αυτών.

Δευτέρα 8 Μαΐου

Greek Animal Rescue (65’) / σκην: ΜενέλαοςΚαραμαγγιώλης
Ένα αδέσποτο, κακοποιημένο, βαριά άρρωστο, με
τρία πόδια, παρατημένο σε μια βιομηχανική έρημο
στον Ασπρόπυργο, ένας σύλλογος από το Λονδίνο
που φροντίζει τα αδέσποτα της Ελλάδας, μια ομάδα
νέων εθελοντών που περιπολούν τον Ασπρόπυργο
περιθάλποντας αδέσποτα ζώα είναι οι ήρωες της
ταινίας σε μια εφιαλτική περιοχή, κολαστήριο για
πολλά παρατημένα ζώα. Υπάρχει τρόπος το άρρω-
στο κυνηγετικό με τα τρία πόδια να βρεθεί υιοθε-
τημένο και υγιές, να τρέχει στα λιβάδια του Έσσεξ;
Γιατί τα αδέσποτα από την Ελλάδα, τα Greekies,
είναι τόσο δημοφιλή για υιοθεσίες στο εξωτερικό;
Σ’ ένα απροσδόκητο φινάλε, η ταινία ψάχνει να
βρει αν υπάρχει ελπίδα για τους καταδικασμένους
σκύλους αλλά και για μια καταδικασμένη περιοχή
δίπλα στην Αθήνα.

Μέρες της λίμνης (48’) / σκην: Πανδώρα Μουρίκη
Εμείς, η κοινωνία των ανθρώπων, έχουμε συνη-
θίσει να λέμε: «εμείς και η Φύση». Μήπως όμως
είμαστε ένα με την Φύση κι όχι δίπλα ή απέναντι;
Το ντοκιμαντέρ αυτό, που εξελίσσεται στη λίμνη
Κερκίνη, προσεγγίζει την κοινή πορεία του οικο-
συστήματος και των κατοίκων των παραλίμνιων
χωριών. O Παναγιώτης Χατζηγιαννίδης γεννήθηκε,
ζει κι εργάζεται στην Κερκίνη. Παρακολουθούμε
τη ματιά του, τις αντιδράσεις τις δικές του και της
κοινωνίας, τα διαφορετικά πρόσωπα της λίμνης
που το χειμώνα χάνει το νερό της και την άνοιξη
γεμίζει, τα πουλιά, τα φυτά και τα δέντρα, τους
ανθρώπους, σ’ ένα αέναο σμίξιμο, οδυνηρό αλλά
κι ευεργετικό.

Δεύτερη ζωή – Από αγκάθι ρόδο (50’) / σκην: Νικόλ Αλεξανδροπούλου
Ο Δημήτρης ζει χάρη στην καρδιά του Νικόλα
που «έφυγε» σε τροχαίο, ο Εμμανουήλ ζει χάρη
στο ήπαρ μιας άγνωστής του γυναίκας που χάθηκε
πρόωρα. Και οι δύο απέκτησαν μια δεύτερη ζωή
χάρη στην εσωτερική δύναμη των συγγενών δύο
άλλων οικογενειών και το σύγχρονο «θαύμα» της
μεταμόσχευσης. Γιατί όμως η Ελλάδα βρίσκεται
στις τελευταίες θέσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης
στη δωρεά οργάνων; Ο Γιώργος Πυρπασόπουλος
μιλάει με μεταμοσχευμένους, συγγενείς ασθενών
και χειρουργούς για το μεγαλείο της δωρεάς μο-
σχευμάτων, τις τεράστιες λίστες αναμονής, των
αγώνα δρόμου των γιατρών, τα προβλήματα του
συστήματος.

http://cineclubsamos.blogspot.gr/

Δεν υπάρχουν σχόλια: