Σάμος και Μετανάστευση: Όταν κάποιος πεινά, ο πολιτισμός και ο ανθρωπισμός πάνε...περίπατο

Η μετανάστευση στην Ελλάδα δεν αντιμετωπίστηκε ποτέ με σοβαρό τρόπο από το επίσημο Ελληνικό κράτος. Ήταν ένα καυτό θέμα με πολλαπλές και σοβαρές κοινωνικές προεκτάσεις που αφέθηκε στα χέρια ιδιωτών, μέσο των Μ.Κ.Ο.. 

Χωρίς να θέλω να γίνω ισοπεδωτικός θα πρέπει να παραδεχτούμε ότι ακόμα και αν δεχτούμε ότι από πλευράς ορισμένων ανθρώπων υπήρξαν οι καλύτερες, ανθρωπιστικές, προθέσεις πάνω στο θέμα, θα πρέπει επίσης να δεχτούμε ότι κάποιοι άλλοι έβγαλαν λεφτά από την υπόθεση αυτή. 

Η αντίδραση του Ελληνικού Κράτους ήταν τα κέντρα υποδοχής σε όλη την Ελλάδα, μετά από έντονες ευρωπαϊκές πιέσεις και με την …γνωστή ελληνική συνταγή σε ότι αφορά στις κατασκευές που ανέβασε στα ύψη το κόστος δημιουργίας αλλά και συντήρησης τους. 

Σε πολιτικό επίπεδο δημιούργησε το Ινστιτούτο Μεταναστευτικής Πολιτικής για να το διαλύσει λίγα χρόνια μετά ως ..οικονομικά ασύμφορο, αν και ήταν ο μοναδικός επίσημος φορέας που είχε ως θέμα την μετανάστευση με σημαντική παρουσία διεθνώς. 

Η Ελλάδα, το ελληνικό κράτος, συνέχισε να πιστεύει ότι αύριο το πρωί, ως δια μαγείας, το πρόβλημα θα σταματήσει να υφίσταται. Ένα πρόβλημα που έφθασε να διχάσει την τοπική κοινωνία της Σάμου, που ζήσαμε με ιδιαίτερη ένταση τα προηγούμενα χρόνια και που ίσως ζήσουμε ξανά στο άμεσο μέλλον. 

Αρχές του Οκτώβρη του 2008, σε μια ημερίδα για την Μετανάστευση που είχε διοργανώσει τότε μέσα από το ΠΑΣΟΚ, ο υπερδραστήριος Γραμματέας Μανώλης Βασιλειάς, ο τότε πρόεδρος της Ένωσης Αστυνομικών Υπαλλήλων Σάμου κ. Νίκος Ζώης έδινε απάντηση στο ερώτημα «ποιος τους φέρνει» λέγοντας ότι δεν υπάρχει κύκλωμα διακίνησης των ανθρώπων αυτών στη Σάμο. 

Την ίδια ώρα μέναμε με την απορία πώς μαθαίνουν ότι έχουμε «θέσεις κενές» και την αμέσως επόμενη τις γεμίζουν. Δεν μπορεί να πιάσαμε τον Χ διαιτητή για τα …στημένα και να μην μπορούμε να πιάσουμε έναν λαθρέμπορο ανθρώπων στη Σάμο. Δεν μπορούμε ; Μάλλον δεν θέλουμε … Το Λιμενικό Σώμα, έχει διαλυθεί από την αλλοπρόσαλλη πολιτική των κυβερνήσεων των τελευταίων χρόνων με αποτέλεσμα σκάφη να παραμένουν στην στεριά για ένα ανταλλακτικό των χιλίων ευρώ (1.000). Λιμενικοί βγαίνουν στη θάλασσα για να καταδιώξουν γρήγορα σκάφη με τα δικά τους αργά σκαριά, σε μια άνιση μάχη. 

Εν το μεταξύ ένας παράπλευρος «κύκλος εργασιών» ανθούσε στο νησί. Σας θυμίζω «ανυποψίαστους» περαστικούς από ερημικές παραλίες και αμέριμνους θαλασσοπόρους που μάζευαν μηχανές από βάρκες, φουσκωτά και Τζέτ σκι θαλάσσης για να τα μεταπωλήσουν στη συνέχεια. Το πρόβλημα το κάναμε ρουτίνα σε τέτοιο βαθμό που όπως είχε πει χαρακτηριστικά σε εκείνη την ημερίδα η κυρία Ρένα Τρεμούλη (εργαζόμενη τότε στο Κέντρο Υποδοχής Λαθρομεταναστών) «στο Λιμενικό και την Αστυνομία μας στέλνουν 30αρηδες και 50αρηδες με την ένδειξη ανήλικοι». 

Αν επρόκειτο για βλακεία τότε να απομακρυνθούν οι βλάκες, σε διαφορετική περίπτωση, για κάποιο λόγο κάποιοι διευκόλυναν μερικούς με το να τους αναγράφουν ανήλικους ώστε να φεύγουν ποιο γρήγορα από το Κέντρο. Ένα Κέντρο Υποδοχής όπου όπως λέγονταν κείνη την περίοδο και γράφονταν (Εφημερίδα Σαμιακή 6 Οκτωβρίου 2008) διοχέτευαν παράνομα, αλκοόλ, εκδίδονταν γυναίκες μεταξύ των κρατουμένων και ανθούσε παραεμπόριο διαφόρων ειδών, από τσιγάρα μέχρι σερβιέτες. 

Φυσικά μην ξεχνάμε τις νόμιμες δουλειές που έβγαζε η κράτηση αυτών των ανθρώπων. Φαγητό με εξωτερική υπηρεσία ανεφοδιασμού, λειτουργία Καντίνας εντός του χώρου, δουλειά σε κάποιους υπαλλήλους που δούλευαν στο Κέντρο, ακτοπλοϊκά εισιτήρια και λεφτά σε Μ.Κ.Ο. Όλα αυτά σε καλές για την Ελληνική οικονομία εποχές. 

aegaio

Η τοποθέτηση των μεταναστών σήμερα σε αυτό το σημείο ( στο κτίριο του τουριστικού πλέον λιμανιού της πόλης) είναι μια άστοχη ενέργεια που θα μπορούσε να αποφευχθεί. Η κράτηση των ανθρώπων αυτών βαραίνει τις διωκτικές αρχές και αυτές πρέπει να λύσουν το πρόβλημα χώρου. Το χρονικό σημείο είναι κομβικό όπως και η αντίδραση μας. Αν υποκύψουμε στην πίεση του αριθμού των μεταναστών που μας φορτώνει η Τουρκία, σε μια ιδιότυπη πολεμική επιχείρηση, και ανοίξουμε εκ νέου το Κέντρο, τότε θα ζήσουμε σκηνές από το παρελθόν. 

Μόνο που πλέον αντοχές και ανοχές θα έχουν ακόμα λιγότεροι από τους συμπατριώτες μας, οι οποίοι είναι και αυτοί θύματα μιας άλλης ανθρωπιστικής κρίσης, με πολλούς να είναι "πρόσφυγες" στον τόπο τους. Και όπως είναι γνωστό, όταν κάποιος πεινά ο πολιτισμός και ο ανθρωπισμός πάει ...περίπατο. 

Στον δημόσιο διάλογο, η λαθρομετανάστευση προσεγγίζεται συνήθως αποκλειστικά με ηθικο-ανθρωπιστικούς όρους, οι οποίοι αφήνουν πολιτικό κενό, διευκολύνοντας την Aκροδεξιά να το καλύψει. Οι ανέξοδες και αυτάρεσκες αντιρατσιστικές ρητορείες περισσότερο τροφοδοτούν παρά καταπολεμούν τον ρατσισμό, επειδή έρχονται σε αντίθεση με τη δύσκολη πραγματικότητα, που βιώνουν καθημερινά οι άνθρωποι. 
Μιχάλης Σβαρνιάς
samostimes