"Ἀγαπητοί μου Πατέρες καί Ἀδελφοί,
Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ πού ἑορτάζουμε σήμερα πανηγυρικά, εἶναι ἡ βάση τῆς πίστεώς μας. Πιστεύουμε σέ ἕνα ἀληθινό, ζωντανό Θεό, ὁ ὁποῖος ἔγινε καί ἄνθρωπος καί μέ τήν θέλησή Του ὡς Θεάνθρωπος καταδέχθηκε, τά ἄχραντα Πάθη, ἀπέθανε ἐπί τοῦ Σταυροῦ καί ἐνταφιάσθηκε στό μνῆμα, ἀπό τό ὁποῖο ἀναστήθηκε μετά ἀπό τρεῖς ἡμέρες γιά τή σωτηρία μας.
Ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός μέ τόν σταυρικό του θάνατο ἀπενεργοποίησε τήν σύνδεση τοῦ κακοῦ καί τῆς ἁμαρτίας μέ τόν ἄνθρωπο. Μέ τήν Ἀνάστασή Του ἀνέστησε τήν ἀνθρώπινη φύση, ἐλεύθερη καί δυνατή, ὥστε ἄν θέλει ὁ ἄνθρωπος, νά παραμένει ἑνωμένος μέ τόν Χριστό μέσα ἀπό τήν ζωή τῆς Ἐκκλησίας μας ἐργαζόμενος γιά τήν σωτηρία του ἤ νά πράττει ἀπό μόνος του τήν ἁμαρτία δίνοντας δικαίωμα στόν διάβολο νά τυρανᾶ τή ζωή του.
Ἀντιλαμβανόμαστε λοιπόν, πώς ἡ ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ ἀποτελεῖ τήν ἀμετάκλητη νίκη ἐπί τοῦ διαβόλου, ἀλλά καί τῆς ἁμαρτίας καί τοῦ θανάτου, πού προέρχονται ἀπό αὐτόν. Καί ὅπως σέ κάθε ἐποχή, πολύ δέ περισσότερο σήμερα, ἔχουμε ἀνάγκη νά βιώσουμε στή ζωή μας μιά τέτοια νίκη μέ ὅλες τίς σωτήριες συνέπειές της γιά τή ζωή μας. Ὅταν ἡ ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ κυριαρχεῖ στήν καρδιά μας, τότε χωρίς νά ἀγνοοῦμε τήν ζοφερή πραγματικότητα, πού μᾶς κυκλώνει, ἔχουμε τήν δυνατότητα νά τήν ὑπερβαίνουμε μέ τό φῶς, που ἀκτινοβολεῖ στήν ψυχή μας ὁ ἀνάστάς Χριστός καί μέ τήν εἰρήνη, πού χαρίζει στίς καρδιές μας.
Τό φῶς τοῦ ἀναστάντος Χριστοῦ καί ἡ εἰρήνη Του εἶναι τά δύο μεγάλα δῶρα αὐτῆς τῆς ἑορτῆς πρός ὅλους μας.
Αὐτά δέχθηκαν καί οἱ Μαθητές Του. Στήν ἀρχή δυσπίστησαν, ἀλλά γρήγορα ἀναγνώρισαν τόν ἀναστημένο Κύριο Ἰησοῦ Χριστό.
Ἐνῶ πρίν τήν Ἀνάσταση ἦταν ἀπελπισμένοι καί δειλοί μπροστά στήν ἐξουσία τοῦ κακοῦ, πού φαινόταν ὅτι ὑπερίσχυε καί προτίμησαν φοβισμένοι νά κλειδωθοῦν σέ ἀσφαλῆ χῶρο, ἐντούτοις ἡ παρουσία τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ ἀνάμεσά τους αὔξησε τήν πίστη τους καί τούς γέμισε μέ ἐλπίδα, γενναιότητα καί θάρρος.
Μάλιστα δέ πολλοί Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας, παλαιότεροι καί νεώτεροι μέ πρῶτον τόν ἅγιο Ἰωάννη τόν Χρυσόστομο διακηρύττουν, ὅτι ἡ ψυχική αὐτή μεταστροφή τῶν Ἀποστόλων, ἡ μεταβολή στή ζωή τους, πού ἀπό φοβισμένοι μαθητές ἔγιναν διαπρύσιοι κήρυκες τῆς Ἀναστάντος Χριστοῦ καί τοῦ Εὐαγγελίου Του, ἀποτελεῖ μία ἀπό τίς ἰσχυρότερες ἀποδείξεις τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ, ἔναντι ὅλων ἐκείνων, πού μέ τά λόγια καί τίς πράξεις τους τήν ἀρνοῦνται ἤ τήν ἀμφισβητοῦν.
Ὁ Χριστός Ἀνέστη καί μαζί Του ἀναστήθηκε ἡ ζωή, ἡ ἐλευθερία, ἡ ἐλπίδα καί ἡ χαρά στίς ψυχές τῶν ἀνθρώπων. Μόνο πού γιά νά γευθεῖ κάποιος τά δῶρα αὐτά τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ, πρέπει νά ἀκολουθήσει τούς Μαθητές Του. Ἔτσι ὅταν πιστεύσει μέ ὅλη τήν δύναμη τῆς καρδιᾶ του στόν Χριστό καί ἑνωθεῖ μέσῳ τῆς θείας κοινωνίας μαζί Του τότε θά μεταβάλει τόν φόβο, τήν δειλία καί τήν ἀπελπισία, πού ἐκπέμπει ἡ σύγχρονη πραγματικότητα τῆς κοινωνικῆς καί οἰκονομικῆς ἐξαθλίωσης πού βιώνουμε, σέ θάρρος, γενναιότητα καί ἀνδρεῖο φρόνημα, ὥστε νά ἀγωνισθεῖ γιά τήν ζωή.
Αὐτό τό νόημα ἔχει καί ὁ διάλογος τοῦ ἀναστάντος Χριστοῦ μέ τόν πρωτόπλαστο Ἀδάμ κατά τήν συνάντησή τους στόν Ἅδη, ὅπως ἀκριβῶς τόν περιγράφει ὁ ἅγιος Ἐπιφάνιος Κύπρου στόν λόγο του γιά τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ: «Εσένα, Αδάμ, σε προστάζω: σήκω από τον αιώνιο ύπνο σου. Δεν σε έπλασα, για να μένεις φυλακισμένος στον Άδη. Ανάστα εκ των νεκρών, γιατί εγώ είμαι η ζωή των θνητών. Σήκω επάνω, πλάσμα δικό μου, σήκω επάνω συ που είσαι η μορφή μου, που σε δημιούργησα κατ’ εικόνα μου. Σήκω να φύγουμε από εδώ...Από τον θάνατο στη ζωή. Από τη φθορά στην αφθαρσία. Από το σκοτάδι στο αιώνιο φώς. Από την οδύνη στην ελευθερία. Από τη φυλακή του Άδη στην άνω Ιερουσαλήμ. Από τα δεσμά στην άνεση. Από τη σκλαβιά στην τρυφή του Παραδείσου. Από τη γη στον ουρανό.»
Αὐτά ὁ Χριστός τά λέει στόν καθένα ἀπό ἐμᾶς. Ὁ καθένας ἀπό ἐμᾶς ἐκπροσωπεῖται στήν ἀνάσταση ἀπό τόν πρωτόπλαστο Ἀδάμ. Γι’ αὐτό καί στήν εἰκόνα τῆς ἀνάστάσεως, ὁ Χριστός κρατάει ἀπό τούς καρπούς τῶν χεριῶν τούς πρωτοπλάστους Ἀδάμ καί Εὔα καί στό πρόσωπό τους ἀνεγείρει καί ἀνιστᾶ ὅλη τήν ἀνθρωπότητα, ἀπό τόν θάνατο στή ζωή καί ἀπό τό σκοτάδι στό φῶς.
Σέ λίγο θά κρατήσουμε τίς λαμπάδες μας ἀναμμένες μέ τό ἅγιο φῶς, πού κι ἐφέτος μέ τήν χάρη τοῦ Θεοῦ ἐλάβαμε ἀπό τόν Πανάγιο Τάφο, πού συμβολίζει τό ἀνέσπερο Φῶς, Τόν ἀνάστάντα Κύριό μας. Τό φῶς αὐτό εἶναι τό σύμβολο τῆς νίκης ἐπί τοῦ σκότους, τοῦ σκότους πού συμβολίζει τό κακό στή ζωή μας. Καί ἔχει μία ἰδιαίτερη δυναμική τό φῶς. Ἡ κάθε λαμπάδα, χωρίς νά χάσει τό δικό της φῶς μεταλαμπαδεύει στίς ἄλλες λαμπάδες τό φώς, ἀπό τό ἕνα κεράκι γίνεται θάλασσα φωτός, κάτι πού συμβολίζει, πώς τό φώς τοῦ Χριστοῦ μεταδίδεται ἀπό ψυχή σέ ψυχή καί μαζί του μεταδίδεται καί ἡ εἰρήνη τοῦ Χριστοῦ καί τό θάρρος καί ἡ γενναιότητα, πού ἐκεῖνος μᾶς χαρίζει.
Ἀκολούθως δέ θά ἐξέλθουμε γιά νά προϋπαντήσουμε τόν Ἀναστάντα Χριστό, πού ἔρχεται «νικητής καί ἵνα νικήσῃ» (Ἀποκ.) καί καθώς θά προχωροῦμε στό σκοτάδι μέ τίς λαμπάδες μας ἀναμμένες θά μιμηθοῦμε τήν νικηφόρο προέλασή Του στόν Ἅδη καί θά διατρανώσουμε μέ τόν πιό εὔγλωττο τρόπο, πώς ὅπως τότε στόν Ἅδη ἔτσι καί σήμερα καί πάντοτε ἡ ἄκτιστη φωτοχυσία τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ διαλύει τό σκοτάδι, καταπατεῖ τόν θάνατο, καταργεῖ τόν διάβολο, ἀπομακρύνει τόν φόβο καί παρέχει σέ ὅσους βιώνουμε τήν παρουσία Του χαρά, εἰρήνη, πνευματική ἀναβάθμιση, ποιοτική συγκρότηση, ἀρκεῖ νά ὑπάρχει ἀναμμένη κάι στήν καρδιά μας ἡ ἀναστάσιμη λαμπάδα, πού κρατοῦμε στά χέρια μας.
«Νῦν πάντα πεπλήρωται φωτός»!
Ἄς παραμερίσουμε λοιπόν τά σκοτάδια, ἀδελφοί μου.
Ἄς ἀξιοποιήσουμε τήν εὐκαιρία, πού μᾶς δίνει σήμερα ὁ ἐκ νεκρῶν ἀναστάς Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός, ἀντί νά ἀσχολούμαστε μονομερῶς μέ τό ζοφερό σκοτάδι, πού ἀπειλεῖ τή ζωή μας, νά ἀνάψουμε μία-μία, ὅλες τίς ἀναστάσιμες λαμπάδες τῶν ψυχῶν μας καί τότε θά ἀλλάξουν ὅλα, ἀφοῦ θά λάμψῃ καί πάλι ἡ συνειδητή Ὀρθόδοξη πίστη μας καί ἡ δύναμη τῆς Ἀναστάσεως.
Θά ὑπερισχύσει ἡ ἀγάπη στό μίσος. Ἡ καλωσύνη στήν ἔχθρα. Ἡ χαρά στή θλίψη. Ἡ εὐθυμία στήν ἀθυμία. Ἡ ταπείνωση στόν ἐγωϊσμό. Θά ὑπερισχύσει ἡ ἐλπίδα στήν ἀποκαρδίωση. Ἡ δημιουργικότητα, στήν τεμπελιά καί τήν ῥαστώνη. Ἡ φιλανθρωπία καί ἡ ἐνεργος ἀλληλεγγύη στόν ἀτομισμό. Ἡ σωφροσύνη στίς πρόσκαιρες ἡδονές. Ἡ ἐμπιστοσύνη στήν πρόνοια τοῦ Θεοῦ, στίς μέριμνες καί τό φόβο τοῦ μέλλοντος. Ἡ πνευματική ἐγρήγορση στό ὑλιστικό πνεῦμα τῆς ἐποχῆς μας. «Ἀποθώμεθα οὖν τά ἔργα τοῦ σκότους καί ἐνδυσώμεθα τά ὅπλα τοῦ φωτός» (Ῥωμ. ιγ΄13-14).
Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί,
Ἄς γεμίσουμε τίς καρδιές μας ἀπό τό ἐλπιδοφόρο καί χαροποιό φῶς τῆς Ἀναστάσεως.
Καλό Πάσχα Ἀδελφοί. Χριστός Ἀνέστη!
Χριστός Ἀνέστη στήν καρδιά καί στήν ψυχή μας
Χριστός Ἀνέστη στήν Ἑλλάδα μας!
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΑ
Ὁ Ἐπίσκοπός Σας
† Ὁ Σάμου καί Ἰκαρίας Εὐσέβιος"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου