Δύο είναι οι ελπίδες που πλασάρουν τα καθεστωτικά µέσα τώρα που ο ίδιος ο πρωθυπουργός τρύπησε την φούσκα του Greek Success Story. Και οι δύο αφορούν «δωράκια» της κυβέρνησης που θα προκύψει στο Βερολίνο, µετά τις γερµανικές εκλογές του Σεπτεµβρίου, προς το χαϊδέµενο του παιδί, τον κ. Σαµαρά. Αν «κάτσουµε καλά», και δεν κλονίσουµε την «ισορροπία» που µε τόσο κόπο δηµιούργησαν για εµάς, τότε θα δεχθούµε αυτά τα σωτήρια «δωράκια». Αν όχι απλά δεν θα τα λάβουµε ποτέ, και θα το µετανιώσουµε πικρά.
Ποια «δωράκια»; Το πρώτο δωράκι είναιτο πολυπόθητο κούρεµα χρέους. Το δεύτερο είναι η «έκπτωση» από το δηµόσιο ελληνικό χρέος των 50 δις που δανειστήκαµε υπέρ των τραπεζιτών µας από την Ευρώπη. Εδώ υπάρχουν δύο ζητήµατα. Πρώτον, έστω ότιτα παίρνουµε αυτά τα «δωράκια». Θα σωθούµε; Δεύτερο ζήτηµα: Ποιες είναι οι προϋποθέσεις για να τα παρουµε; Το πρώτο ερώτηµα απαντιέται εύκολα: Όχι! Θυµάστε τους ακραιφνείς µνηµονιακούς που κατηγορούσαν όσους απαιτούσαν κούρεµα ή στάση νπληρωµπων ότι αγνοούµε το γεγονός πως, ακόµα και να µας διέγραφαν µεγάλο µέρος του χρέους, το πρόβληµα δεν θα λυνόταν καθώς η οικονοµία µας παρήγαγε συνεχώς ελλείµµατα; Εµείς δεν το αγνοούσαµε βέβαια αυτό... Λέγαµε ότιτο κούρεµα είναι µεν αναγκαία συνθήκη για την σταθεροποίηση αλλά δεν είναι ικανή συνθήκη. Σήµερα το ίδιο ισχύει. Και να µας κουρέψουν το χρέος µε αυτά τα δύο «δωράκια» πάλι δεν είναι εξασφαλισµένη η σταθεροποίηση. Αυτοί που φαίνεται να το ξέχασαν είναι οι ακραιφνείς µνηµονιακοί οι οποίοι σήµερα θεωρούν ότι µε αυτά τα «δωράκια» καθαρίσαµε.
Πάµε όµως στο πιο σηµαντικό: Τι θα σηµαίνουν αυτά τα «δωράκια» και ποια τα προαπαιτούµενα για να µας δοθούν; Ας ξεκινήσουµε από το «δωράκι» της διαγραφής µέρους του χρέους µας προς την τρόικα. Δεδοµένου ότιτο χρέος µας προς την ΕΚΤ και προς το ΔΝΤ δεν θα το κουρέψουν ποτέ από µόνοι τους, µένει µόνον το χρέος προς τους ευρωπαίους φορολογούµενους. Πόσο είναι αυτό; Γύρω στα 90 δις. Ερωτώ: Υπάρχει περίπτωση να κουρέψουν αυτά τα δικά µας 90 δις χωρίς να κουρέψουν τα 60 δις που δανείστηκαν οι «υποδειγµατικοί κρατούµενοι» της Ιρλανδίας εκ µέρους των τραπεζών τους;
Ας περάσουµε στο δεύτερο «δωράκι» που µας τάζουν οι επιτήδειο ιτης εγχώριας εξουσίας: ότι τα 50 δις της ανακεφαλαιοποίησης θα αφαιρεθούν από το δηµόσιο χρέος. Εδώ µιλάµε για ψεύδος ολκής. Τρία είναι τα αποδεικτικά στοιχεία ότι πρόκειται περί τοξικού ψέµµατος. Πρώτον, η απ’ ευθείας ανακεφαλαιοποίηση για προβληµατικές τράπεζες της Ευρωζώνης αποφασίστηκε να ακολουθήσειτην εξής διαδικασια: (1) το κράτος-µέλος δανείζεταιτο 30%, περίπου, των απαιτούµενων κεφαλαίων, (2) κουρεύονται οι οµολογιούχοι και οι µέτοχοι των τραπεζών σε ποσοστό τουλάχιστον 60%, (3) κουρεύονται κατόπιν οι µη εγγυηµένες καταθέσεις (των άνω των 100 χιλιάδων ευρώ, και (4) µόνον τότε συνεισφέρει το Ευρωπαϊκό Ταµείο Σταθερότητας των κεφαλαίων που χρειάζονται περαιτέρω.
Ερώτηµα: Αν έχει ολοκληρωθεί η εν εξελίξει διαδικασία «ανακεφαλαιοποίησης», που στοιχίζει στο δηµόσιο νέο χρέος 50 δις, φαντάζεστε να δεχθεί ποτέ ο κ. Σάλλας ή ο κ. Κωστόπουλος να χάσουν το 60% των µετοχών τους έτσι ώστε να διαγραφεί ένα ποσοστό των 50 δις δηµόσιου χρέους; Η ερώτηση και µόνον προκαλεί θυµηδία. Και εάν δεν σου φτάνει αυτό το «ανέκδοτο», αγαπητέ αναγνώστη, τότε να σου προσφέρω κι άλλο ένα: Όσοι υπόσχονται ότι τα 50 δις που δανείστηκε το ελληνικό κράτος εκ µέρους των τραπεζιτών θα εκπέσουν του δηµόσιου χρέους φαίνεται να ξεχνούν ότι το Ευρωπαϊκό Ταµείο Σταθερότητας διαθέτει όλα κι όλα 60 δις για τις ανακεφαλαιοποιήσεις όλων των τραπεζών της Ευρωζώνης – τόσο εκείνες που ήδη γίνουν όσο και εκείνες που θα γίνουν. Μάλιστα η Ισπανία έχει ήδη δανειστεί 45 δις για τις δικές της τράπεζες.
Πόσα νοµίζετε θα µείνουν για την ελληνική περίπτωση; Το πολύ-πολύ… ένα δις. Είναι ξεκάθαρο, λοιπόν, ότι τα «δωράκια» που τάζουν οιτοποτηρητές της Ευρώ- Πτωχοτραπεζοκρατίας µοιάζουν υπερβολικά µε τα καθρεπτάκια µε τα οποία οι αποικιοκράτες έθελγαν τους ιθαγενείς. Είναι θέµα όχι τόσο εθνικής αξιοπρέπειας αλλά κοινού νου να µην πέσουµε σε µια αντίστοιχη παγίδα.
Ποια «δωράκια»; Το πρώτο δωράκι είναιτο πολυπόθητο κούρεµα χρέους. Το δεύτερο είναι η «έκπτωση» από το δηµόσιο ελληνικό χρέος των 50 δις που δανειστήκαµε υπέρ των τραπεζιτών µας από την Ευρώπη. Εδώ υπάρχουν δύο ζητήµατα. Πρώτον, έστω ότιτα παίρνουµε αυτά τα «δωράκια». Θα σωθούµε; Δεύτερο ζήτηµα: Ποιες είναι οι προϋποθέσεις για να τα παρουµε; Το πρώτο ερώτηµα απαντιέται εύκολα: Όχι! Θυµάστε τους ακραιφνείς µνηµονιακούς που κατηγορούσαν όσους απαιτούσαν κούρεµα ή στάση νπληρωµπων ότι αγνοούµε το γεγονός πως, ακόµα και να µας διέγραφαν µεγάλο µέρος του χρέους, το πρόβληµα δεν θα λυνόταν καθώς η οικονοµία µας παρήγαγε συνεχώς ελλείµµατα; Εµείς δεν το αγνοούσαµε βέβαια αυτό... Λέγαµε ότιτο κούρεµα είναι µεν αναγκαία συνθήκη για την σταθεροποίηση αλλά δεν είναι ικανή συνθήκη. Σήµερα το ίδιο ισχύει. Και να µας κουρέψουν το χρέος µε αυτά τα δύο «δωράκια» πάλι δεν είναι εξασφαλισµένη η σταθεροποίηση. Αυτοί που φαίνεται να το ξέχασαν είναι οι ακραιφνείς µνηµονιακοί οι οποίοι σήµερα θεωρούν ότι µε αυτά τα «δωράκια» καθαρίσαµε.
Πάµε όµως στο πιο σηµαντικό: Τι θα σηµαίνουν αυτά τα «δωράκια» και ποια τα προαπαιτούµενα για να µας δοθούν; Ας ξεκινήσουµε από το «δωράκι» της διαγραφής µέρους του χρέους µας προς την τρόικα. Δεδοµένου ότιτο χρέος µας προς την ΕΚΤ και προς το ΔΝΤ δεν θα το κουρέψουν ποτέ από µόνοι τους, µένει µόνον το χρέος προς τους ευρωπαίους φορολογούµενους. Πόσο είναι αυτό; Γύρω στα 90 δις. Ερωτώ: Υπάρχει περίπτωση να κουρέψουν αυτά τα δικά µας 90 δις χωρίς να κουρέψουν τα 60 δις που δανείστηκαν οι «υποδειγµατικοί κρατούµενοι» της Ιρλανδίας εκ µέρους των τραπεζών τους;
Της Πορτογαλίας; Αµέσως, αµέσως προκύπτει ότι για να κουρέψουν ένα ικανό ποσοστό του δικου µας χρέους (π.χ. 60 δις από τα 90 δις που χρωστάµε στους ευρωπαίους φορολογούµενους) θα πρέπει να κουρέψουν συνολικά τουλάχιστον 160 δις των περιφερειακών χωρών. Ποιες είναι οι πιθανότητες µιας νέας γερµανικής κυβέρνησης να πει κάτι τέτοιο στους εκλογείς της µερικές εβδοµάδες µετά την νίκη που την έφερε στην εξουσία. Αυτό που µπορεί να γίνει είναι να µας µειώσουν το επιτόκιο αποπληρωµών σε µηδενικό σχεδόν επίπεδο και να το επιµηκύνουν στο µέλλον ώστε η Ελλάδα να παραµένει υπερχρεωµένη δια παντός. Ένα µη δώρον µε άλλα λόγια.
Ερώτηµα: Αν έχει ολοκληρωθεί η εν εξελίξει διαδικασία «ανακεφαλαιοποίησης», που στοιχίζει στο δηµόσιο νέο χρέος 50 δις, φαντάζεστε να δεχθεί ποτέ ο κ. Σάλλας ή ο κ. Κωστόπουλος να χάσουν το 60% των µετοχών τους έτσι ώστε να διαγραφεί ένα ποσοστό των 50 δις δηµόσιου χρέους; Η ερώτηση και µόνον προκαλεί θυµηδία. Και εάν δεν σου φτάνει αυτό το «ανέκδοτο», αγαπητέ αναγνώστη, τότε να σου προσφέρω κι άλλο ένα: Όσοι υπόσχονται ότι τα 50 δις που δανείστηκε το ελληνικό κράτος εκ µέρους των τραπεζιτών θα εκπέσουν του δηµόσιου χρέους φαίνεται να ξεχνούν ότι το Ευρωπαϊκό Ταµείο Σταθερότητας διαθέτει όλα κι όλα 60 δις για τις ανακεφαλαιοποιήσεις όλων των τραπεζών της Ευρωζώνης – τόσο εκείνες που ήδη γίνουν όσο και εκείνες που θα γίνουν. Μάλιστα η Ισπανία έχει ήδη δανειστεί 45 δις για τις δικές της τράπεζες.
Πόσα νοµίζετε θα µείνουν για την ελληνική περίπτωση; Το πολύ-πολύ… ένα δις. Είναι ξεκάθαρο, λοιπόν, ότι τα «δωράκια» που τάζουν οιτοποτηρητές της Ευρώ- Πτωχοτραπεζοκρατίας µοιάζουν υπερβολικά µε τα καθρεπτάκια µε τα οποία οι αποικιοκράτες έθελγαν τους ιθαγενείς. Είναι θέµα όχι τόσο εθνικής αξιοπρέπειας αλλά κοινού νου να µην πέσουµε σε µια αντίστοιχη παγίδα.
varoufakis.files.wordpress.com (δημοσιεύτηκε στο τρέχον τεύχος του περιοδικού «Hot Doc»)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου