Η 3η του Σεπτέμβρη ως φάρσα

“ Η εποχή ΠΑΣΟΚ ανήκει πλέον στην πολιτική προϊστορία του τόπου ”

Στην τέχνη του πολέμου λέγεται ότι όταν σχεδιάζεις τις μάχες του μέλλοντος με παρωχημένα όπλα του παρελθόντος, είσαι καταδικασμένος να ηττηθείς. Το ίδιο ισχύει και για τις μάχες στην πολιτική. Στην Ελλάδα σήμερα το παρωχημένο οπλοστάσιο του χθες είναι το ΠΑΣΟΚ. Αυτό που λέγεται (ακόμη για πόσο;) ΠΑΣΟΚ. Η κατάρρευσή του έβγαλε στο πολιτικό παζάρι μια πανσπερμία κεντροαριστερών, φυλών και φυλάρχων, σε μετωπική σύγκρουση μεταξύ τους για τη μοιρασιά του μαγαζιού της Κεντροαριστεράς. 

 
Ο "σώγαμπρος" αρχηγός που κληρονομεί τη σφραγίδα, χθες, επέτειο της ίδρυσής του, κάλεσε όλους τους φύλαρχους να καπνίσουν την πίπα της ειρήνης, λέγοντας ότι, αν ενωθούμε, θα αυξήσουμε τη δύναμη πυρός μας, μη αντιλαμβανόμενος ότι το ΠΑΣΟΚ είναι πολιτικά νεκρό. 

Ότι δεν υπάρχει δύναμη πυρός γιατί δεν υπάρχουν πυρά, ούτε πυροβόλα. Ότι η εποχή ΠΑΣΟΚ ανήκει πλέον στην πολιτική προϊστορία του τόπου. Λείπουν από το "όλον ΠΑΣΟΚ" αυτά που δίνουν σε ένα κόμμα αυτό που μπορεί να το κρατήσει στη ζωή. Τον λόγο ύπαρξής του: Τα μεγάλα ιδανικά, οι μεγάλες ιδεολογίες. Λείπει το πάθος που μπορεί να κρατήσει ζωντανό ακόμη και έναν μικρό πολιτικό φορέα.

Το ΠΑΣΟΚ σήμερα δεν είναι παιδί πολιτικού έρωτα, είναι παιδί του σωλήνα της εξουσίας. Μια απέλπιδα προσπάθεια των φυλάρχων του να επιβιώσουν. Και στην πολιτική ένα κόμμα του σωλήνα δεν έχει καμία ελπίδα όχι να μεγαλώσει, αλλά να επιβιώσει.

Διάβασα ότι ο "σώγαμπρος" αρχηγός του ξεκινά μια πορεία προς τη βάση. Μια εκστρατεία ανασύστασης του ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα. Και σας ερωτώ: βλέπετε στην Ελλάδα του σήμερα να πραγματοποιούνται λαϊκές συνεδριάσεις σε τοπικές οργανώσεις που θα συζητούν με πάθος για το μέλλον της σοσιαλιστικής Ελλάδας όπως τον καιρό του Ανδρέα; Γνωρίζετε έστω και ένα μέλος του σημερινού ΠΑΣΟΚ έτοιμο για προσωπικές θυσίες για τη σοσιαλιστική Ελλάδα; Υπάρχει ένας εν ενεργεία ή εν δυνάμει ηγέτες που θα παρασύρει τα πλήθη, υπάρχουν ιδέες που θα συγκινήσουν τα πλήθη; Η Ιστορία, ως γνωστόν, μπορεί να επαναληφθεί μόνο ως φάρσα.

Η αλήθεια είναι ότι το κόμμα που γεννήθηκε στις 3 Σεπτέμβρη του 1974, που σημάδεψε, στο καλό και στο κακό, την Ελλάδα, δεν υπάρχει πια. Όσο γρηγορότερα το συνειδητοποιήσει, τόσο το καλύτερο. Για το ΠΑΣΟΚ, αλλά κυρίως για την Ελλάδα.

Βασίλης Μουλόπουλος
avgi via periodista