Του Ντίνου Κουτσολιούτσου
Επί τέσσερα χρόνια της Ελληνοευρωπαϊκής κρίσης, (για να μην ξεχνάμε ότι η κρίση της Ελληνικής οικονομίας είχε και έχει συνένοχο αλλά και αντίκτυπο στην ευρύτερη Ευρωζώνη), όλοι οι έλληνες πολιτικοί, και στις εναλλασσόμενες κυβερνητικές ηγεσίες αλλά και στα κόμματα της αντιπολίτευσης, μιλάνε, υπόσχονται, φωνάζουν, φωνασκούν, και γενικώς κάνουν μεγάλο σαματά για την ανάγκη, την πρόθεση και την πράξη της διαπραγμάτευσης με την Τρόικα και την Ευρωζώνη (βλέπε Γερμανία...).
Αλλά μόνο μία πολιτικός επιχείρησε και κατόρθωσε να διαπραγματευτεί αποτελεσματικά με την Τρόικα, όλα αυτά τα χρόνια, και αυτή ήταν η Λούκα Κατσέλη, στους οκτώ μήνες που ήταν υπουργός της κυβέρνησης του Γιωργάκη, και το καταπληκτικότερο επίτευγμα αυτής της διαπραγμάτευσης είναι ο νόμος Κατσέλη, που προστάτευσε και ακόμα προστατεύει από τότε εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες από το να χάσουν την πρώτη τους κατοικία και να μείνουν στον δρόμο.
Αυτόν το νόμο Κατσέλη, ίσως ο μόνος νόμος που δημιουργήθηκε από την μνημονιακή πολιτική, υπέρ των Ελλήνων αντί εναντίον του λαού, το διαπραγματεύτηκε σκληρά με την Τρόικα και τον επέβαλε, πολεμώντας ακόμα και την ίδια της την κυβέρνηση, μία γυναίκα του ελληνικού πολιτικού συστήματος, η κα. Κατσέλη. Όλοι οι άλλοι άντρες του ελληνικού πολιτικού συστήματος αποδείχτηκαν και εξακολουθούν να αποδεικνύονται μέχρι αποδείξεως του εναντίον, απλοί φαφλατάδες.
Και αυτόν τον νόμο, έχει βαλθεί η Τρόικα τώρα, δύο χρόνια μετά την διαπραγματευτική της ήτα στα χέρια της υπουργίνας Κατσέλη, να απαλείψει, και η κυβέρνηση Σαμαρά/Βενιζέλου/Στουρνάρα, προσπαθεί να διαπραγματευτεί την διάσωσή του. Να δούμε.
Βλέποντας την Λούκα Κατσέλη στην συνομιλία της με την Πόπη Τσοπανίδου προχθές στο κανάλι του STAR, μπορούσε κανείς να πιστοποιήσει τα δύο τεράστια πλεονεκτήματα που έχει η κ. Κατσέλη, και που της πρόσφεραν την ευκαιρία να πολεμήσει την Τρόικα και τους δανειστές, και να νικήσει, προστατεύοντας μυριάδες ελληνικές οικογένειες.
Το ένα πλεονέκτημα είναι εγκεφαλικό. Η κα. Κατσέλη κατέχει την επιστήμη της οικονομίας και σε βάθος και σε πλάτος, και έχοντας επίσης μακρόχρονη εμπειρία σαν καθηγήτρια οικονομικών σπουδών, είναι σε εξαίρετη θέση να συζητήσει οικονομικά θέματα και με τους ειδικούς της Τρόικας, αλλά και να τα εξηγήσει σταράτα και δυναμικά για το κοινό της τηλεόρασης.
Αυτό η κα. Κατσέλη είναι σε θέση να το κάνει ακόμα και όταν συνομιλεί με μία παρουσιάστρια, την κ. Τσοπανίδου σε αυτή την περίπτωση, η οποία μου φαίνεται (προσωπικά), ότι έχει αμβλύνει σημαντικά την αντιπαράθεση της με την μνημονιακή πολιτική, μετά τις καλοκαιρινές της διακοπές, δηλαδή, μετά την μετακόμιση της από το κανάλι του SKAIστο κανάλι του STAR, και η οποία κ. Τσοπανίδου έδειχνε πρωτοφανή αδυναμία να παρακολουθήσει και να αποδεχθεί τις αυτονόητες οικονομικές θεωρίες και πραγματικότητες που εξηγούσε η κα. Κατσέλη περί της ελληνικής οικονομίας και της μνημονιακής πολιτικής . Αλλά μπορεί και να κάνω λάθος...
Το δεύτερο πλεονέκτημα βρίσκεται στην καρδιά, και θα έλεγα είναι και το σημαντικότερο, και αυτό ακριβώς που ξεχώρισε την κα. Κατσέλη από τους λοιπούς υπουργούς του Γιωργάκη στους οκτώ μήνες της υπουργικής της θητείας. Αυτό το πλεονέκτημα της καρδιάς, θέλω να πιστεύω, βρίσκεται πολύ πιο συχνά στις γυναίκες της ανθρώπινης κοινωνίας, παρά στους άνδρες, κάτι που είναι γεγονός και για την Ελλάδα, και σίγουρα είναι γεγονός στο σημερινό πολιτικό σύστημα.
Η γυναίκα πολιτικός Κατσέλη βρίσκεται πιο άμεσα, συναισθηματικά, και εάν θέλετε υπαρξιακά, στην καθημερινότητα της ελληνικής οικογένειας, και σαν μητέρα, είναι πιο διατεθειμένη να παλέψει σκληρά για τα παιδιά της, και άρα και για το σπίτι της, για να προστατεύσει τα παιδιά της.
Για αυτό και στο αρχαίο ελληνικό Πάνθεο, την οικογένεια την προστάτευαν θεές, η Ήρα και η Εστία, και για αυτό η σκύλα και η λέαινα είναι, στο ζωικό κόσμο, οι πιο άγριες και ακαταμάχητες αγωνίστριες για το καλό των παιδιών της.
Και να μην ξεχνάμε και την Άγγελα Μέρκελ, την Μούτη (dieMutti), την μαμά του μόλις πρόσφατα ενωμένου (και ένεκα τούτου καταπονημένου) Γερμανικού λαού, η οποία, στην προσπάθεια της να διαφυλάξει το βιός των «παιδιών» της, της «οικογένειάς» της, δεν υπολείπεται καθόλου σε σκληράδα και σε αγριάδα εναντίον όλων εκείνων (βλέπε Ελλάδα και λοιπά μνημονιακά κράτη), που θέτουν σε κίνδυνο, ηθελημένα ή αθέλητα, τα παιδιά της και την οικογένεια της.
Και δεν είναι ίσως και τυχαίο ότι στην δεύτερη μεγαλύτερη χώρα της Ευρωζώνης, στην Γαλλία, το κόμμα που αντιστέκεται στην σκληρή και εχθρική πολιτική της Γερμανίας, και το οποίο κόμμα έρχεται τώρα πρώτο στις γαλλικές δημοσκοπήσεις, έχει αρχηγό μία γυναίκα, την Λε Πεν, της οποίας το πολιτικό (και λίαν αποτελεσματικό) διάγγελμα προς τους Γάλλους είναι «έξω οι μετανάστες και έξω και οι Γερμανοί με το ευρώ τους». Και μπορούμε να πάμε και πολύ πιο πίσω, στην Μάργκαρετ Θάτσερ, η οποία οτιδήποτε άλλο έμοιαζε παρά σε μαργαρίτα σαν πολιτικός, και η οποία, ακριβώς για να προστατεύσει τα δικά της τα παιδιά, τα εγγλεζάκια, είπε ένα σθεναρό ΟΧΙ στην Ευρωζώνη, γιατί ήξερε ότι θα την καταδυνάστευε η Γερμανία, και για το οποίο όχι, την μακαρίζουν όλοι τώρα στην πρώην μεγάλη Βρετανία.
Αλλά ας γυρίσουμε πίσω στην Λούκα Κατσέλη και στον πολιορκημένο νόμο της. Το ένα θέμα, το μεσοπρόθεσμο είναι ότι οιαδήποτε άλλη ελληνική κυβέρνηση θελήσει να προσπαθήσει να διαπραγματευτεί με τους δανειστές, οφείλει και χρειάζεται να έχει την κα. Κατσέλη σε ηγετική θέση, είτε σαν υπουργός Οικονομικών, είτε και σαν πρόεδρος, ή αντιπρόεδρος της κυβέρνησης.
Όσον αφορά το άμεσο μέλλον των κόκκινων στεγαστικών δανείων της πρώτης κατοικίας. Γιατί δεν μπορεί η πολιτεία να διαπραγματευτεί ένα παρόμοιο δανειακό καθεστώς και έκπτωση για αυτά τα δάνεια, με το καθεστώς που διαπραγματεύεται, πολύ πιο αποτελεσματικά, για το δανειακό καθεστώς του δημόσιου χρέους. Όταν οι δανειστές του ελληνικού δημόσιου χρέους προσφέρουν δανειακές διευκολύνσεις στην ελληνική κυβέρνηση για να μη σπρώξουν την χώρα σε χρεωκοπία και χάσουν οι δανειστές και τα αυγά και τα καλάθια, γιατί δεν μπορεί η ίδια νοοτροπία και χρηματοπιστωτική πολιτική να χρησιμοποιηθεί για την μέση ελληνική οικογένεια.
Η προσωρινότητα του νόμου Κατσέλη πόνταρε ακριβώς στην καθυστέρηση των πλειστηριασμών για να δώσει στην οικονομία και στην μέση ελληνική οικογένεια χρόνο για ανάπτυξη. Αυτό δεν έγινε, για πολλούς και διάφορους λόγους. Γιατί δεν μπορεί ο νόμος Κατστέλη να διαιωνισθεί, αγκιστρώνοντας τον στον ρυθμό της οικονομικής ανάπτυξης της χώρας, και της ικανότητας της κάθε συγκεκριμένης οικογένειας να βρει εργασία και εισόδημα για να συνεχίσει την αποπληρωμή του στεγαστικού δανείου της πρώτης κατοικίας. Αλλά παρόμοιες οικονομικές πολιτικές μάλλον χρειάζονται γυναίκες λέαινες για να τις διαπραγματευτούν αποτελεσματικά...
Σαν αντίλογο, κάποιος θα πεί ότι οι τράπεζες χρειάζονται να καθαρίσουν τους λογαριασμούς τους. Αυτό το καθάρισμα μπορεί να γίνει είτε μία τράπεζα ξεφορτωθεί αυτά τα δάνεια με 80% έκπτωση, είτε συγκεντρώνοντας τα σε μία ξέχωρη κατηγορία προσωρινά αλλά μακροπρόθεσμα ελλειμματικών επενδύσεων. Ο αντίλογος που αντιστέκεται στην ιδέα να βοηθηθούν με ένα προσωρινό μορατόριουμ μόνο οι χρεώστες των κόκκινων στεγαστικών δανείων, πέφτει πάνω στην πραγματικότητα, ότι εάν και όταν οι πλειστηριασμοί αφεθούν απολύτων ελεύθεροι, τότε οι πραγματικές αξίες όλων των ακινήτων στην χώρα θα κατακρημνιστούν με αποτέλεσμα ότι όλοι οι έλληνες, σαν κάτοχοι ακινήτων, θα υποστούν σημαντικές απώλειες στις πραγματικές αξίες των ιδιοκτησιών τους.
www.reporter.gr
Επί τέσσερα χρόνια της Ελληνοευρωπαϊκής κρίσης, (για να μην ξεχνάμε ότι η κρίση της Ελληνικής οικονομίας είχε και έχει συνένοχο αλλά και αντίκτυπο στην ευρύτερη Ευρωζώνη), όλοι οι έλληνες πολιτικοί, και στις εναλλασσόμενες κυβερνητικές ηγεσίες αλλά και στα κόμματα της αντιπολίτευσης, μιλάνε, υπόσχονται, φωνάζουν, φωνασκούν, και γενικώς κάνουν μεγάλο σαματά για την ανάγκη, την πρόθεση και την πράξη της διαπραγμάτευσης με την Τρόικα και την Ευρωζώνη (βλέπε Γερμανία...).
Αλλά μόνο μία πολιτικός επιχείρησε και κατόρθωσε να διαπραγματευτεί αποτελεσματικά με την Τρόικα, όλα αυτά τα χρόνια, και αυτή ήταν η Λούκα Κατσέλη, στους οκτώ μήνες που ήταν υπουργός της κυβέρνησης του Γιωργάκη, και το καταπληκτικότερο επίτευγμα αυτής της διαπραγμάτευσης είναι ο νόμος Κατσέλη, που προστάτευσε και ακόμα προστατεύει από τότε εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες από το να χάσουν την πρώτη τους κατοικία και να μείνουν στον δρόμο.
Αυτόν το νόμο Κατσέλη, ίσως ο μόνος νόμος που δημιουργήθηκε από την μνημονιακή πολιτική, υπέρ των Ελλήνων αντί εναντίον του λαού, το διαπραγματεύτηκε σκληρά με την Τρόικα και τον επέβαλε, πολεμώντας ακόμα και την ίδια της την κυβέρνηση, μία γυναίκα του ελληνικού πολιτικού συστήματος, η κα. Κατσέλη. Όλοι οι άλλοι άντρες του ελληνικού πολιτικού συστήματος αποδείχτηκαν και εξακολουθούν να αποδεικνύονται μέχρι αποδείξεως του εναντίον, απλοί φαφλατάδες.
Και αυτόν τον νόμο, έχει βαλθεί η Τρόικα τώρα, δύο χρόνια μετά την διαπραγματευτική της ήτα στα χέρια της υπουργίνας Κατσέλη, να απαλείψει, και η κυβέρνηση Σαμαρά/Βενιζέλου/Στουρνάρα, προσπαθεί να διαπραγματευτεί την διάσωσή του. Να δούμε.
Βλέποντας την Λούκα Κατσέλη στην συνομιλία της με την Πόπη Τσοπανίδου προχθές στο κανάλι του STAR, μπορούσε κανείς να πιστοποιήσει τα δύο τεράστια πλεονεκτήματα που έχει η κ. Κατσέλη, και που της πρόσφεραν την ευκαιρία να πολεμήσει την Τρόικα και τους δανειστές, και να νικήσει, προστατεύοντας μυριάδες ελληνικές οικογένειες.
Αυτό η κα. Κατσέλη είναι σε θέση να το κάνει ακόμα και όταν συνομιλεί με μία παρουσιάστρια, την κ. Τσοπανίδου σε αυτή την περίπτωση, η οποία μου φαίνεται (προσωπικά), ότι έχει αμβλύνει σημαντικά την αντιπαράθεση της με την μνημονιακή πολιτική, μετά τις καλοκαιρινές της διακοπές, δηλαδή, μετά την μετακόμιση της από το κανάλι του SKAIστο κανάλι του STAR, και η οποία κ. Τσοπανίδου έδειχνε πρωτοφανή αδυναμία να παρακολουθήσει και να αποδεχθεί τις αυτονόητες οικονομικές θεωρίες και πραγματικότητες που εξηγούσε η κα. Κατσέλη περί της ελληνικής οικονομίας και της μνημονιακής πολιτικής . Αλλά μπορεί και να κάνω λάθος...
Το δεύτερο πλεονέκτημα βρίσκεται στην καρδιά, και θα έλεγα είναι και το σημαντικότερο, και αυτό ακριβώς που ξεχώρισε την κα. Κατσέλη από τους λοιπούς υπουργούς του Γιωργάκη στους οκτώ μήνες της υπουργικής της θητείας. Αυτό το πλεονέκτημα της καρδιάς, θέλω να πιστεύω, βρίσκεται πολύ πιο συχνά στις γυναίκες της ανθρώπινης κοινωνίας, παρά στους άνδρες, κάτι που είναι γεγονός και για την Ελλάδα, και σίγουρα είναι γεγονός στο σημερινό πολιτικό σύστημα.
Η γυναίκα πολιτικός Κατσέλη βρίσκεται πιο άμεσα, συναισθηματικά, και εάν θέλετε υπαρξιακά, στην καθημερινότητα της ελληνικής οικογένειας, και σαν μητέρα, είναι πιο διατεθειμένη να παλέψει σκληρά για τα παιδιά της, και άρα και για το σπίτι της, για να προστατεύσει τα παιδιά της.
Και να μην ξεχνάμε και την Άγγελα Μέρκελ, την Μούτη (dieMutti), την μαμά του μόλις πρόσφατα ενωμένου (και ένεκα τούτου καταπονημένου) Γερμανικού λαού, η οποία, στην προσπάθεια της να διαφυλάξει το βιός των «παιδιών» της, της «οικογένειάς» της, δεν υπολείπεται καθόλου σε σκληράδα και σε αγριάδα εναντίον όλων εκείνων (βλέπε Ελλάδα και λοιπά μνημονιακά κράτη), που θέτουν σε κίνδυνο, ηθελημένα ή αθέλητα, τα παιδιά της και την οικογένεια της.
Και δεν είναι ίσως και τυχαίο ότι στην δεύτερη μεγαλύτερη χώρα της Ευρωζώνης, στην Γαλλία, το κόμμα που αντιστέκεται στην σκληρή και εχθρική πολιτική της Γερμανίας, και το οποίο κόμμα έρχεται τώρα πρώτο στις γαλλικές δημοσκοπήσεις, έχει αρχηγό μία γυναίκα, την Λε Πεν, της οποίας το πολιτικό (και λίαν αποτελεσματικό) διάγγελμα προς τους Γάλλους είναι «έξω οι μετανάστες και έξω και οι Γερμανοί με το ευρώ τους». Και μπορούμε να πάμε και πολύ πιο πίσω, στην Μάργκαρετ Θάτσερ, η οποία οτιδήποτε άλλο έμοιαζε παρά σε μαργαρίτα σαν πολιτικός, και η οποία, ακριβώς για να προστατεύσει τα δικά της τα παιδιά, τα εγγλεζάκια, είπε ένα σθεναρό ΟΧΙ στην Ευρωζώνη, γιατί ήξερε ότι θα την καταδυνάστευε η Γερμανία, και για το οποίο όχι, την μακαρίζουν όλοι τώρα στην πρώην μεγάλη Βρετανία.
Αλλά ας γυρίσουμε πίσω στην Λούκα Κατσέλη και στον πολιορκημένο νόμο της. Το ένα θέμα, το μεσοπρόθεσμο είναι ότι οιαδήποτε άλλη ελληνική κυβέρνηση θελήσει να προσπαθήσει να διαπραγματευτεί με τους δανειστές, οφείλει και χρειάζεται να έχει την κα. Κατσέλη σε ηγετική θέση, είτε σαν υπουργός Οικονομικών, είτε και σαν πρόεδρος, ή αντιπρόεδρος της κυβέρνησης.
Όσον αφορά το άμεσο μέλλον των κόκκινων στεγαστικών δανείων της πρώτης κατοικίας. Γιατί δεν μπορεί η πολιτεία να διαπραγματευτεί ένα παρόμοιο δανειακό καθεστώς και έκπτωση για αυτά τα δάνεια, με το καθεστώς που διαπραγματεύεται, πολύ πιο αποτελεσματικά, για το δανειακό καθεστώς του δημόσιου χρέους. Όταν οι δανειστές του ελληνικού δημόσιου χρέους προσφέρουν δανειακές διευκολύνσεις στην ελληνική κυβέρνηση για να μη σπρώξουν την χώρα σε χρεωκοπία και χάσουν οι δανειστές και τα αυγά και τα καλάθια, γιατί δεν μπορεί η ίδια νοοτροπία και χρηματοπιστωτική πολιτική να χρησιμοποιηθεί για την μέση ελληνική οικογένεια.
Σαν αντίλογο, κάποιος θα πεί ότι οι τράπεζες χρειάζονται να καθαρίσουν τους λογαριασμούς τους. Αυτό το καθάρισμα μπορεί να γίνει είτε μία τράπεζα ξεφορτωθεί αυτά τα δάνεια με 80% έκπτωση, είτε συγκεντρώνοντας τα σε μία ξέχωρη κατηγορία προσωρινά αλλά μακροπρόθεσμα ελλειμματικών επενδύσεων. Ο αντίλογος που αντιστέκεται στην ιδέα να βοηθηθούν με ένα προσωρινό μορατόριουμ μόνο οι χρεώστες των κόκκινων στεγαστικών δανείων, πέφτει πάνω στην πραγματικότητα, ότι εάν και όταν οι πλειστηριασμοί αφεθούν απολύτων ελεύθεροι, τότε οι πραγματικές αξίες όλων των ακινήτων στην χώρα θα κατακρημνιστούν με αποτέλεσμα ότι όλοι οι έλληνες, σαν κάτοχοι ακινήτων, θα υποστούν σημαντικές απώλειες στις πραγματικές αξίες των ιδιοκτησιών τους.
www.reporter.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου