Να δώσουμε φωνή στους "αόρατους ανθρώπους"...

"...Γιατί οἱ ἄνθρωποι υπάρχουν

 ἀπ᾿ τὴ στιγμὴ ποὺ βρίσκουνε

μιὰ θέση στὴ ζωὴ τῶν ἄλλων..." 

Τάσος Λειβαδίτης

Τις συναντάμε σπάνια. Δουλεύουν τις ώρες της δικής μας σχόλης. Και όταν τις συναντάμε Τις προσπερνάμε αδιάφορα. Το πολυ-πολύ να ανταλλάξουμε ένα μέσα από τα δόντια ευχαριστώ όταν μας απευθύνουν το λόγο σιγανά να προσέξουμε να μη γλιστρήσουμε. Στα δέκα μου έφαγα το μοναδικό χαστούκι που μου έδωσε ποτέ ο πατέρας μου. Κλώτσησα χαζά ένα κουβά της γυναίκας που σφουγγάρια σκυφτή τις σκάλες της πολυκατοικίας. Έμαθα για πάντα να σέβομαι τους σκυμμένος ανθρώπους.

Παρακολουθούσα τις καθημερινές διαμαρτυρίες τους για μήνες. Με απορία. Καλά πόσο θα αντέξουν σκεφτόμουν. Έκανα λάθος. Ίσως γιατί ήταν μαθημένες στην αδιαφορία, ίσως γιατί θέλει τελικός κότσια να καθαρίσεις σκάλες.

Η εξουσία οργίστηκε μαζί τους. Χαλούσαν την εικόνα μιας χώρας που βυθισμένη στις ενοχές αποδεχόταν ηττημένη τα μνημόνια. Επιστρατεύτηκε και η όλη η "καλή κοινωνία" με τα σχόλια στα κοινωνικής μέςα δικτύωςης. Εκείνη που αντιλαμβάνεται τη φτώχεια σαν αισθητική παρεκτροπή. Που εννοεί την αλληλεγγύη σαν αντίδωρο φιλανθρωπίας στους "άλλους" τους "άτυχους". 

Ηθελα να πάω να τις δώ αλλά δίσταζα. Μάλλον ντρεπόμουν. Τι να τους πώ που δεν το ήξεραν;
Η φίλη μου η Φρόσω επέμενε. Είχε δίκιο. 

Όταν τις συνάντησα ήταν σαν να τις ήξερα χρόνια. Με δέχτηκαν με εκείνη τη αφοπλιστική ευγένεια που συναντάς στους λαϊκούς ανθρώπους. Σε ένα απλό τετράδιο που ήταν στο τραπέζι που κάθονταν έγραψα και εγώ το δικό μου σχόλιο "ευχαριστώ για το μαθήμα αξιοπρέπειας". Το πίστευα.

Έβγαλα όπως μου το ζήτησε μια φωτογραφία με τη Δήμητρα τη Μανώλη. Αν κάποιος έπρεπε να είναι περήφανος για αυτή τη φωτογραφία ήμουν εγώ. Υπερασπίστηκαν όσο κάνω ενας την τιμή της εργατικής τάξης και μας δίδαξαν πως ακριβώς κερδίζονται οι αγώνες.

Αν γράφω σήμερα αυτό το σημείωμα είναι για να απαντήςω με όσους - με καλή πρόθεςη ίςως - σχολίαζουν τη συμμετοχή δυό καθαριστριών -της Κούνεβα και της Μανώλη- στο ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ. Και να πώ πόσο περήφανος νοιώθω που είμαι στο ίδιο ψηφοδέλτιο και να τους ευχηθώ μέσα από την καρδιά μου καλή επιτυχία. Γιατί εκείνες απέδειξαν με τη ζωή τους πως μπορούν πολύ καλύτερα να κάνουν πράξη αυτό που για μένα είναι μάλλον επιθυμία.

Να δώσουμε φωνή στους "αόρατους ανθρώπους"...

* ο Νικήτας Κανάκης, Γ.Γ των Γιατρών του Κόσμου, είναι υποψήφιος Ευρωβουλευτής με το Ψηφοδέλτιο του "ΣΥΡΙΖΑ"