Του Γιώργου Κασσάρα*
Ο ΣΥΡΙΖΑ, στην εκλογική αναμέτρηση του 2012, κατάφερε να εξοστρακίσει, μετά από 38 χρόνια, τον ένα πόλο του παραδοσιακού δικομματισμού, να πάρει τη θέση του ως αξιωματική αντιπολίτευση και να διεκδικεί τώρα με αξιώσεις τη διακυβέρνηση της χώρας.
Όπως ήταν φυσικό, το γεγονός αυτό ταρακούνησε τα επί σχεδόν 40 χρόνια λιμνάζοντα ύδατα του πολιτικού γίγνεσθαι, δημιουργώντας ένθεν κακείθεν αναταράξεις.
«ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΜΕΝΟΣ» ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΣ ΤΩΝ ΜΗ ΠΡΟΝΟΜΙΟΥΧΩΝ
Αναταράξεις που δημιουργούν μια έντονη συζήτηση, μεταξύ δύο πλευρών του ίδιου δρόμου. Από τη μια πλευρά, οι μη προνομιούχοι Έλληνες, οι οποίοι ένοιωσαν ξαφνικά προδομένοι από το ΠΑΣΟΚ, στο οποίο είχαν εναποθέσει όνειρα και ελπίδες και το οποίο, ενώ βοήθησε πολλούς από αυτούς να "ανέλθουν " στη μεσαία, μικροαστική τάξη, στη συνέχεια με περισσή αναλγησία τους έριξε βορά στους διεθνείς τοκογλύφους, φτωχοποιώντας τους βίαια.
Στη μεγάλη του πλειοψηφία ο κόσμος αυτός, προσδοκά να βρει ένα νέο πολιτικό φορέα, που θα εκπροσωπήσει τα συμφέροντά του και θα τον βοηθήσει να ανακτήσει τα απολεσθέντα δίκια του.
Από την άλλη, ένα μικρό μέχρι τις εκλογές του 2012 κόμμα, το οποίο παρά τη δυναμική που του είχε προσδώσει η καταλυτική παρουσία του Αλέξη Τσίπρα, αγωνιούσε για την κατάκτηση του 3% και τώρα βρέθηκε χωρίς καλά-καλά να το καταλάβει στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, «καταδικασμένο» να εκπροσωπεί πλέον 1.655.086 ψηφοφόρους, που δεν ξέρει από πού κρατά η σκούφια τους, σε αντίθεση με τους λίγο έως πολύ γνωστούς και πολιτικά προσδιορισμένους, 315.665 του 2009.
ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ
Για να είμαστε δίκαιοι, θεωρούμε ότι η πολιτική διαχείριση αυτής της κατάστασης δεν είναι εύκολη υπόθεση.
Δεν είναι εύκολο για ένα κόμμα, που μάλιστα αποτελείται από πολλές συνιστώσες, να περάσει αυτόματα, από το στάδιο του μικρού κόμματος διαμαρτυρίας και αντίστασης, στο συγκροτημένο ενιαίο κόμμα, που θα έχει ολοκληρωμένη και λεπτομερή θέση για τα μείζονα και ελάσσονα προβλήματα του τόπου.
Δεν είναι εύκολο, για οιονδήποτε πολιτικό σχηματισμό, να αντιμετωπίσει τα προβλήματα που έχει δημιουργήσει στη χώρα αυτή η ιδιότυπη κατοχή, στην οποία μας οδήγησαν τα δυο μεγάλα, μέχρι πρότινος, κόμματα .
Δεν είναι εύκολο ακόμη, κατά τη γνώμη μας, να αντιμετωπίσεις τη φτώχεια και την ανέχεια ενός ολόκληρου λαού, δρώντας μέσα σε ένα διεθνές αντιδραστικό καπιταλιστικό περιβάλλον, το οποίο τον οδήγησε σε αυτήν.
Γίνεται όμως ευκολότερο:
- Αν καταφέρεις να συσπειρώσεις όσο το δυνατόν περισσότερες δυνάμεις, τις απεγκλωβίσεις από τη συντήρηση και τις κάνεις κοινωνούς και υπερασπιστές της πολιτικής σου πρότασης.
-Αν απεγκλωβίσεις τον ίδιο το λαό, από τις αντιδραστικές δυνάμεις που τον εγκλωβίζουν σε μια παρελκυστική συζήτηση ανασύνταξης της κεντροαριστεράς και αναπτέρωσης των χαμένων ελπίδων του και τον κάνεις διαρκή σύμμαχό σου σε κάθε βήμα.
-Αν ενσωματώσεις τέλος στις τάξεις σου ικανά στελέχη και εξέχουσες προσωπικότητες του απανταχού Ελληνισμού, που εμπράκτως ενστερνίζονται τις απόψεις σου και έχουν τις γνώσεις να βοηθήσουν στην επίλυση των πολυσύνθετων και περίπλοκων προβλημάτων του τόπου και δεν είναι το ζητούμενό τους κάποια θέση για να βολευτούν.
Η ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ
Για να επιτευχθεί η συσπείρωση λαού, πολιτικών δυνάμεων και στελεχών, αυτό που λέμε «ρεύμα»δηλαδή, απαιτείται η συζήτηση να επικεντρωθεί στο θέμα της οικονομικής απελευθέρωσης της χώρας και στον τρόπο που θα γίνει αυτό.
Το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, όπως παρουσιάστηκε από τον Πρόεδρό του Αλέξη Τσίπρα στη ΔΕΘ, το οποίο πρέπει να αναλυθεί στον κόσμο και να εξειδικευθεί έτι περαιτέρω, είναι αυτό που θα σπάσει τη σιωπή και τον φόβο, και θα δώσει την αναγκαία ώθηση για να δημιουργηθεί το μεγάλο ρεύμα της ανατροπής.
Το πρόγραμμα αυτό καθορίζει και τις συνεργασίες, πολιτικών δυνάμεων και προσώπων. Γιατί όταν είσαι ο δυνατός θέτεις τους όρους, τις αρχές και το πρόγραμμά σου και κάνεις ανοικτό προσκλητήριο συστράτευσης, χωρίς συμπλέγματα και μιζέριες, όπως ακριβώς έκανε ο Πρόεδρος στην τελευταία Κεντρική Επιτροπή του Κόμματος.
Η ταπεινή μας γνώμη εξάλλου είναι ότι οι θέσεις και τα αξιώματα, σε μια κατεστραμμένη χώρα, δεν έχουν αξία για κανένα . Άσε που ο λαός θα αποκαθηλώσει τους πάντες αυθημερόν, αν καταλάβει ότι δεν έχουν πρόγραμμα για τη σωτηρία του.
Η ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ
Ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ, ο Αλέξης Τσίπρας, κατανοώντας το μέγεθος των προβλημάτων και συναισθανόμενος την τεράστια ευθύνη απέναντι στον διαρκώς εξαθλιούμενο λαό, έχει επανειλημμένως προσκαλέσει όλες τις δυνάμεις που εναντιώνονται στα μνημόνια να συμπράξουν για την αποτίναξή τους λέγοντας, «Στη μεγαλύτερη οικονομική και ανθρωπιστική κρίση που γνώρισε ο τόπος, όλες οι δυνάμεις, προσωπικότητες, διανοούμενοι και συλλογικότητες, πρέπει να διαλέξουν πλευρά. Πρέπει όλοι να μας πουν με ποια πλευρά είναι. Με το μνημόνιο-καθεστώς ή με την κοινωνία. Με τη λιτότητα ή την ανάπτυξη. Με την δημοκρατία ή με τον αυταρχισμό. Με την βίαιη φτωχοποίηση και εξαθλίωση ή με την παραγωγική ανασυγκρότηση».
Η ΣΤΑΣΗ ΤΗΣ "ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΣΥΜΦΩΝΙΑΣ" ΧΘΕΣ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ
Σε αυτήν την πρόσκληση, εμείς ως ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ αλλά και ως πρόσωπα, έχουμε απαντήσει εδώ και 2 ½ χρόνια όταν καταψηφίσαμε το μνημόνιο και διαγραφήκαμε μαζικά από το ΠΑΣΟΚ.
Κατανοώντας το πρόβλημα, είχαμε από την ιδρυτική μας κιόλας διακήρυξη, τον Μάρτιο του 2012, διατυπώσει την άποψη για την ανάγκη εκπόνησης ενός Εθνικού Σχεδίου Ανασυγκρότησης και την σύμπηξη ενός ευρέος λαϊκού μετώπου με κυβερνητική προοπτική, για την σωτηρία της χώρας.
Το επιβεβαιώνουμε και σήμερα στην πράξη, διοργανώνοντας εκδηλώσεις και αναζητώντας μαζί με άλλους όμορους χώρους, που έχουν την ίδια αγωνία για έξοδο από την κρίση, λύσεις στο τεράστιο αυτό πρόβλημα της πατρίδας μας.
Παρά τις μικρές μας δυνάμεις, το διατρανώνουμε σε κάθε εκλογική αναμέτρηση, συνεργαζόμενοι και συμμετέχοντας με στελέχη μας στα ψηφοδέλτια με τον ΣΥΡΙΖΑ και τις άλλες αντιμνημονιακές δυνάμεις.
Το ίδιο θα κάνουμε και στο μέλλον με κάθε τρόπο και από οποιαδήποτε θέση, ακόμη και από καμιά θέση, γιατί ζητούμενό μας δεν είναι οι «καρέκλες» αλλά να μπει επιτέλους ένα φρένο στον κατήφορο και την καταστροφή της πατρίδας μας.
Όπως ήταν φυσικό, το γεγονός αυτό ταρακούνησε τα επί σχεδόν 40 χρόνια λιμνάζοντα ύδατα του πολιτικού γίγνεσθαι, δημιουργώντας ένθεν κακείθεν αναταράξεις.
«ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΜΕΝΟΣ» ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΣ ΤΩΝ ΜΗ ΠΡΟΝΟΜΙΟΥΧΩΝ
Αναταράξεις που δημιουργούν μια έντονη συζήτηση, μεταξύ δύο πλευρών του ίδιου δρόμου. Από τη μια πλευρά, οι μη προνομιούχοι Έλληνες, οι οποίοι ένοιωσαν ξαφνικά προδομένοι από το ΠΑΣΟΚ, στο οποίο είχαν εναποθέσει όνειρα και ελπίδες και το οποίο, ενώ βοήθησε πολλούς από αυτούς να "ανέλθουν " στη μεσαία, μικροαστική τάξη, στη συνέχεια με περισσή αναλγησία τους έριξε βορά στους διεθνείς τοκογλύφους, φτωχοποιώντας τους βίαια.
Στη μεγάλη του πλειοψηφία ο κόσμος αυτός, προσδοκά να βρει ένα νέο πολιτικό φορέα, που θα εκπροσωπήσει τα συμφέροντά του και θα τον βοηθήσει να ανακτήσει τα απολεσθέντα δίκια του.
Από την άλλη, ένα μικρό μέχρι τις εκλογές του 2012 κόμμα, το οποίο παρά τη δυναμική που του είχε προσδώσει η καταλυτική παρουσία του Αλέξη Τσίπρα, αγωνιούσε για την κατάκτηση του 3% και τώρα βρέθηκε χωρίς καλά-καλά να το καταλάβει στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, «καταδικασμένο» να εκπροσωπεί πλέον 1.655.086 ψηφοφόρους, που δεν ξέρει από πού κρατά η σκούφια τους, σε αντίθεση με τους λίγο έως πολύ γνωστούς και πολιτικά προσδιορισμένους, 315.665 του 2009.
ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ
Δεν είναι εύκολο για ένα κόμμα, που μάλιστα αποτελείται από πολλές συνιστώσες, να περάσει αυτόματα, από το στάδιο του μικρού κόμματος διαμαρτυρίας και αντίστασης, στο συγκροτημένο ενιαίο κόμμα, που θα έχει ολοκληρωμένη και λεπτομερή θέση για τα μείζονα και ελάσσονα προβλήματα του τόπου.
Δεν είναι εύκολο, για οιονδήποτε πολιτικό σχηματισμό, να αντιμετωπίσει τα προβλήματα που έχει δημιουργήσει στη χώρα αυτή η ιδιότυπη κατοχή, στην οποία μας οδήγησαν τα δυο μεγάλα, μέχρι πρότινος, κόμματα .
Δεν είναι εύκολο ακόμη, κατά τη γνώμη μας, να αντιμετωπίσεις τη φτώχεια και την ανέχεια ενός ολόκληρου λαού, δρώντας μέσα σε ένα διεθνές αντιδραστικό καπιταλιστικό περιβάλλον, το οποίο τον οδήγησε σε αυτήν.
Γίνεται όμως ευκολότερο:
- Αν καταφέρεις να συσπειρώσεις όσο το δυνατόν περισσότερες δυνάμεις, τις απεγκλωβίσεις από τη συντήρηση και τις κάνεις κοινωνούς και υπερασπιστές της πολιτικής σου πρότασης.
-Αν απεγκλωβίσεις τον ίδιο το λαό, από τις αντιδραστικές δυνάμεις που τον εγκλωβίζουν σε μια παρελκυστική συζήτηση ανασύνταξης της κεντροαριστεράς και αναπτέρωσης των χαμένων ελπίδων του και τον κάνεις διαρκή σύμμαχό σου σε κάθε βήμα.
-Αν ενσωματώσεις τέλος στις τάξεις σου ικανά στελέχη και εξέχουσες προσωπικότητες του απανταχού Ελληνισμού, που εμπράκτως ενστερνίζονται τις απόψεις σου και έχουν τις γνώσεις να βοηθήσουν στην επίλυση των πολυσύνθετων και περίπλοκων προβλημάτων του τόπου και δεν είναι το ζητούμενό τους κάποια θέση για να βολευτούν.
Η ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ
Το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, όπως παρουσιάστηκε από τον Πρόεδρό του Αλέξη Τσίπρα στη ΔΕΘ, το οποίο πρέπει να αναλυθεί στον κόσμο και να εξειδικευθεί έτι περαιτέρω, είναι αυτό που θα σπάσει τη σιωπή και τον φόβο, και θα δώσει την αναγκαία ώθηση για να δημιουργηθεί το μεγάλο ρεύμα της ανατροπής.
Το πρόγραμμα αυτό καθορίζει και τις συνεργασίες, πολιτικών δυνάμεων και προσώπων. Γιατί όταν είσαι ο δυνατός θέτεις τους όρους, τις αρχές και το πρόγραμμά σου και κάνεις ανοικτό προσκλητήριο συστράτευσης, χωρίς συμπλέγματα και μιζέριες, όπως ακριβώς έκανε ο Πρόεδρος στην τελευταία Κεντρική Επιτροπή του Κόμματος.
Το ανατρεπτικό ρεύμα, για να είναι ρεύμα, χρειάζεται ανοικτές μαζικές διαδικασίες και όχι περίκλειστα σχήματα και εσωστρέφειες. Όσοι από τους μέσα αποκλείουν τις συνεργασίες φοβούμενοι ότι θα έρθουν οι απέξω και θα χάσουν τα προνόμιά τους , θα περισώσουν ενδεχομένως κάποια από αυτά όμως δεν θα καταφέρουν ποτέ να γίνουν ένα πλειοψηφικό ρεύμα στην κοινωνία. Γιατί αυτές οι συμπεριφορές μπορεί να είναι αποδεκτές σε επίπεδο παρέας ή φιλικού κύκλου δράσης, δεν δικαιολογούνται όμως για ένα κόμμα που προσπαθεί να γίνει πλειοψηφικό ρεύμα μέσα στην κοινωνία και να σαρώσει στο πέρασμά του συντηρητικές νοοτροπίες και απόψεις.
Η ταπεινή μας γνώμη εξάλλου είναι ότι οι θέσεις και τα αξιώματα, σε μια κατεστραμμένη χώρα, δεν έχουν αξία για κανένα . Άσε που ο λαός θα αποκαθηλώσει τους πάντες αυθημερόν, αν καταλάβει ότι δεν έχουν πρόγραμμα για τη σωτηρία του.
Η ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ
Ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ, ο Αλέξης Τσίπρας, κατανοώντας το μέγεθος των προβλημάτων και συναισθανόμενος την τεράστια ευθύνη απέναντι στον διαρκώς εξαθλιούμενο λαό, έχει επανειλημμένως προσκαλέσει όλες τις δυνάμεις που εναντιώνονται στα μνημόνια να συμπράξουν για την αποτίναξή τους λέγοντας, «Στη μεγαλύτερη οικονομική και ανθρωπιστική κρίση που γνώρισε ο τόπος, όλες οι δυνάμεις, προσωπικότητες, διανοούμενοι και συλλογικότητες, πρέπει να διαλέξουν πλευρά. Πρέπει όλοι να μας πουν με ποια πλευρά είναι. Με το μνημόνιο-καθεστώς ή με την κοινωνία. Με τη λιτότητα ή την ανάπτυξη. Με την δημοκρατία ή με τον αυταρχισμό. Με την βίαιη φτωχοποίηση και εξαθλίωση ή με την παραγωγική ανασυγκρότηση».
Η ΣΤΑΣΗ ΤΗΣ "ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΣΥΜΦΩΝΙΑΣ" ΧΘΕΣ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ
Κατανοώντας το πρόβλημα, είχαμε από την ιδρυτική μας κιόλας διακήρυξη, τον Μάρτιο του 2012, διατυπώσει την άποψη για την ανάγκη εκπόνησης ενός Εθνικού Σχεδίου Ανασυγκρότησης και την σύμπηξη ενός ευρέος λαϊκού μετώπου με κυβερνητική προοπτική, για την σωτηρία της χώρας.
Το επιβεβαιώνουμε και σήμερα στην πράξη, διοργανώνοντας εκδηλώσεις και αναζητώντας μαζί με άλλους όμορους χώρους, που έχουν την ίδια αγωνία για έξοδο από την κρίση, λύσεις στο τεράστιο αυτό πρόβλημα της πατρίδας μας.
Παρά τις μικρές μας δυνάμεις, το διατρανώνουμε σε κάθε εκλογική αναμέτρηση, συνεργαζόμενοι και συμμετέχοντας με στελέχη μας στα ψηφοδέλτια με τον ΣΥΡΙΖΑ και τις άλλες αντιμνημονιακές δυνάμεις.
Το ίδιο θα κάνουμε και στο μέλλον με κάθε τρόπο και από οποιαδήποτε θέση, ακόμη και από καμιά θέση, γιατί ζητούμενό μας δεν είναι οι «καρέκλες» αλλά να μπει επιτέλους ένα φρένο στον κατήφορο και την καταστροφή της πατρίδας μας.
*Γιώργος Κασσάρας
Πρ. βουλευτής Δωδεκανήσου
Μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου της ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΣΥΜΦΩΝΙΑΣΠρ. βουλευτής Δωδεκανήσου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου