Του Γιώργου Κασάρρα*
Από το 2010 που ξεκίνησαν τα μνημόνια, οι εγχώριοι και ξένοι κυβερνώντες άρχισαν να καλλιεργούν συστηματικά τον φόβο. Τόσο στους βουλευτές όσο και στους πολίτες. Πρώτα με την υποβολή εκβιαστικών διλημμάτων στους βουλευτές, για να ψηφίσουν τα μνημόνια, προκειμένου η χώρα να αποφύγει την χρεοκοπία και την έξοδό της από το ευρώ, και σήμερα για την εκλογή Προέδρου, ώστε να αποφευχθούν οι εκλογές και η διαφαινόμενη επικράτηση του ΣΥΡΙΖΑ.
Ταυτόχρονα βέβαια, με τη συνδρομή των μεγάλων συστημικών μέσων μαζικής ενημέρωσης, στοχοποιήθηκαν και οι Έλληνες πολίτες. Η διαχείριση του φόβου και της ανασφάλειας των πολιτών, αποτελεί για 5 χρόνια κεντρική πολιτική επιλογή των κυβερνώντων. Εκ του αποτελέσματος κρίνοντας, θεωρώ ότι εφαρμόζουν το σχέδιο τους αυτό με επιτυχία, αφού ο φόβος της πείνας και της φτώχειας έχει κυριαρχήσει στη χώρα και έχει καθηλώσει σε απραξία το μεγαλύτερο μέρος του πληττόμενου λαού. Είναι γνωστό σε όλους, ότι όταν ο φόβος κατακυριεύσει την ανθρώπινη υπόσταση, παραλύει την θέληση του ανθρώπου και τον κάνει υποχείριο και ευάλωτο σε κάθε εξουσιαστή.
Σοβαρά διλήμματα, φόβοι και ανασφάλειες μας κυριεύουν όλους, γιατί απειλείται ολόκληρη η βάση πάνω στην οποία έχουμε οικοδομήσει τη ζωή μας. Όλοι οι άνθρωποι φοβούνται μη χάσουν τα λίγα ή πολλά που έχουν. Εργασία, μισθό, σύνταξη, σπίτι, το μέλλον των παιδιών, την εξυπηρέτηση των στοιχειωδών ανθρωπίνων αναγκών. Δεκάδες απειλές και φόβοι, αληθινοί ή κατασκευασμένοι, που εντέχνως καλλιεργούνται από αυτούς οι οποίοι την ίδια στιγμή μας απολύουν, περικόπτουν μισθούς και συντάξεις, παίρνουν την ακίνητη περιουσία με όλο και μεγαλύτερους φόρους, καταδικάζουν τα παιδιά στην ανεργία και τη μετανάστευση. Μας καθηλώνουν και δεν αντιστεκόμαστε από τον φόβο μήπως και πάθουμε αυτά που οι ίδιοι μας κάνουν.
Έτσι με την αδράνεια του φόβου για το χειρότερο, πάθαμε το χειρότερο. Την πενταετία που πέρασε, την πιο σκληρή πενταετία του σύγχρονου Ελληνικού κράτους, μετά τους πολέμους και τη Γερμανική Κατοχή, η χώρα μας οδηγήθηκε σε μια άλλη ιδιότυπη οικονομική κατοχή, κατά τη διάρκεια της οποίας όλοι οι Έλληνες, πλην των ελαχίστων γνωστών-αγνώστων, το λιγότερο που έπαθαν ήταν να αλλάξουν οικονομική θέση προς τα κάτω. Σε χειρότερη μοίρα βέβαια τα 2,5 εκατ. φτωχών, αφού σύμφωνα με έκθεση του Γραφείου Προϋπολογισμού της Βουλής, σήμερα βρίσκονται «Σε καθεστώς ένδειας 2,5 εκατομμύρια Έλληνες ενώ ακόμη 3,8 εκατ. πολίτες απειλούνται άμεσα από τη φτώχεια».
Οι πολιτικές δυνάμεις και τα πρόσωπα που πιστεύουν ότι τα μνημόνια και η καταστροφική λιτότητά τους βουλιάζουν τη χώρα, έχουν πρώτιστο καθήκον να βοηθήσουν τους πολίτες να ξεπεράσουν αυτούς τους φόβους. Αν δεν απαγκιστρωθούν από το φόβο της πείνας και της φτώχειας, οι πολίτες αυτοί δεν θα γίνουν ποτέ ουσιαστικοί και δυναμικοί σύμμαχοι και συνοδοιπόροι. Και είναι γνωστό ότι καμιά κυβέρνηση, όσο καλό πρόγραμμα και αν έχει, δεν θα μπορέσει να σταθεί αν δεν στηρίζεται σε ένα δυναμικό λαϊκό κίνημα συμπαράταξης.
Σήμερα που βρισκόμαστε μπροστά σε ένα κομβικό σημείο αναμονής, ελπίδας και προσδοκίας για το καινούργιο, που φαίνεται να έρχεται μαζί με τον καινούργιο χρόνο, πρέπει να ενταθεί η προσπάθεια απεγκλωβισμού του κόσμου από τον φόβο και την ανασφάλεια, για να μπορέσει να βγει από το «καβούκι» του και να συστρατευθεί στον αγώνα απεξάρτησης της χώρας από τα μνημόνια. Αυτό θα γίνει αν αναδείξουμε ένα αξιόπιστο, χρονικά προσδιορισμένο, συγκεκριμένο σχέδιο εξόδου από την κρίση.
Αξίζει επομένως να τολμήσουμε, να επιλέξουμε την ελπίδα μιας άλλης πολιτικής και μιαν άλλη διακυβέρνηση που κομίζει ο ΣΥΡΙΖΑ, με βάση την ιδεολογία του, που υπαγορεύει την υποστήριξη των οικονομικά αδυνάτων, την υπεράσπιση του κοινωνικού κράτους, τη βιώσιμη ανάπτυξη μέσω της ανάδειξης των συγκριτικών πλεονεκτημάτων της χώρας, την προστασία της δημόσιας περιουσίας και την εκμετάλλευση του εθνικού πλούτου προς όφελος όλων των Ελλήνων.
* Ο Γιώργος Κασάρας είναι Πρ. βουλευτής Δωδεκανήσου και σήμερα μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου της "Κοινωνικής Συμφωνίας"
Ταυτόχρονα βέβαια, με τη συνδρομή των μεγάλων συστημικών μέσων μαζικής ενημέρωσης, στοχοποιήθηκαν και οι Έλληνες πολίτες. Η διαχείριση του φόβου και της ανασφάλειας των πολιτών, αποτελεί για 5 χρόνια κεντρική πολιτική επιλογή των κυβερνώντων. Εκ του αποτελέσματος κρίνοντας, θεωρώ ότι εφαρμόζουν το σχέδιο τους αυτό με επιτυχία, αφού ο φόβος της πείνας και της φτώχειας έχει κυριαρχήσει στη χώρα και έχει καθηλώσει σε απραξία το μεγαλύτερο μέρος του πληττόμενου λαού. Είναι γνωστό σε όλους, ότι όταν ο φόβος κατακυριεύσει την ανθρώπινη υπόσταση, παραλύει την θέληση του ανθρώπου και τον κάνει υποχείριο και ευάλωτο σε κάθε εξουσιαστή.
Σοβαρά διλήμματα, φόβοι και ανασφάλειες μας κυριεύουν όλους, γιατί απειλείται ολόκληρη η βάση πάνω στην οποία έχουμε οικοδομήσει τη ζωή μας. Όλοι οι άνθρωποι φοβούνται μη χάσουν τα λίγα ή πολλά που έχουν. Εργασία, μισθό, σύνταξη, σπίτι, το μέλλον των παιδιών, την εξυπηρέτηση των στοιχειωδών ανθρωπίνων αναγκών. Δεκάδες απειλές και φόβοι, αληθινοί ή κατασκευασμένοι, που εντέχνως καλλιεργούνται από αυτούς οι οποίοι την ίδια στιγμή μας απολύουν, περικόπτουν μισθούς και συντάξεις, παίρνουν την ακίνητη περιουσία με όλο και μεγαλύτερους φόρους, καταδικάζουν τα παιδιά στην ανεργία και τη μετανάστευση. Μας καθηλώνουν και δεν αντιστεκόμαστε από τον φόβο μήπως και πάθουμε αυτά που οι ίδιοι μας κάνουν.
Έτσι με την αδράνεια του φόβου για το χειρότερο, πάθαμε το χειρότερο. Την πενταετία που πέρασε, την πιο σκληρή πενταετία του σύγχρονου Ελληνικού κράτους, μετά τους πολέμους και τη Γερμανική Κατοχή, η χώρα μας οδηγήθηκε σε μια άλλη ιδιότυπη οικονομική κατοχή, κατά τη διάρκεια της οποίας όλοι οι Έλληνες, πλην των ελαχίστων γνωστών-αγνώστων, το λιγότερο που έπαθαν ήταν να αλλάξουν οικονομική θέση προς τα κάτω. Σε χειρότερη μοίρα βέβαια τα 2,5 εκατ. φτωχών, αφού σύμφωνα με έκθεση του Γραφείου Προϋπολογισμού της Βουλής, σήμερα βρίσκονται «Σε καθεστώς ένδειας 2,5 εκατομμύρια Έλληνες ενώ ακόμη 3,8 εκατ. πολίτες απειλούνται άμεσα από τη φτώχεια».
Παράλληλα η περίτεχνη προπαγάνδα, τους έχει πείσει ότι αυτοί οι ίδιοι φταίνε που είναι φτωχοί, γιατί «μαζί τα έφαγαν» και τώρα το «πάρτι» τελείωσε, οπότε να μη μιλούν. Ο φόβος και η ενοχή, τους κρατάει καθηλωμένους, ανίσχυρους και άλαλους και στην ουσία συμμάχους των θυτών τους.
Οι πολιτικές δυνάμεις και τα πρόσωπα που πιστεύουν ότι τα μνημόνια και η καταστροφική λιτότητά τους βουλιάζουν τη χώρα, έχουν πρώτιστο καθήκον να βοηθήσουν τους πολίτες να ξεπεράσουν αυτούς τους φόβους. Αν δεν απαγκιστρωθούν από το φόβο της πείνας και της φτώχειας, οι πολίτες αυτοί δεν θα γίνουν ποτέ ουσιαστικοί και δυναμικοί σύμμαχοι και συνοδοιπόροι. Και είναι γνωστό ότι καμιά κυβέρνηση, όσο καλό πρόγραμμα και αν έχει, δεν θα μπορέσει να σταθεί αν δεν στηρίζεται σε ένα δυναμικό λαϊκό κίνημα συμπαράταξης.
Σήμερα που βρισκόμαστε μπροστά σε ένα κομβικό σημείο αναμονής, ελπίδας και προσδοκίας για το καινούργιο, που φαίνεται να έρχεται μαζί με τον καινούργιο χρόνο, πρέπει να ενταθεί η προσπάθεια απεγκλωβισμού του κόσμου από τον φόβο και την ανασφάλεια, για να μπορέσει να βγει από το «καβούκι» του και να συστρατευθεί στον αγώνα απεξάρτησης της χώρας από τα μνημόνια. Αυτό θα γίνει αν αναδείξουμε ένα αξιόπιστο, χρονικά προσδιορισμένο, συγκεκριμένο σχέδιο εξόδου από την κρίση.
Το οικονομικό πρόγραμμα που εξαγγέλθηκε στη Θεσσαλονίκη από τον Πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξη Τσίπρα, αποτελεί βεβαίως το πρώτο και απαραίτητο βήμα για την άμεση ανακούφιση του λαού. Οι εξειδικεύσεις που γίνονται τώρα στις Περιφερειακές Συνδιασκέψεις βοηθούν έτι περαιτέρω. Χρειάζεται όμως και η εντατική ενημέρωση και πληροφόρηση του κόσμου, γιατί βομβαρδίζεται καθημερινά από τους καθεστωτικούς προπαγανδιστικούς μηχανισμούς. Πρέπει με κάθε τρόπο και μέσο να καταπολεμηθεί ο φόβος και η ανασφάλεια για την επόμενη ημέρα και το άγνωστο αύριο.
Γιατί οι πολίτες είναι ανάγκη να κατανοήσουν ότι ο δρόμος που ακολουθούν οι μνημονιακές κυβερνήσεις δεν οδηγεί πουθενά. Η ακόμη πιο σκληρή λιτότητα που μας επιφυλάσσουν και τα νέα μέτρα θα μας βουλιάξουν ακόμη πιο βαθιά στην εξαθλίωση.
Γιατί οι πολίτες είναι ανάγκη να κατανοήσουν ότι ο δρόμος που ακολουθούν οι μνημονιακές κυβερνήσεις δεν οδηγεί πουθενά. Η ακόμη πιο σκληρή λιτότητα που μας επιφυλάσσουν και τα νέα μέτρα θα μας βουλιάξουν ακόμη πιο βαθιά στην εξαθλίωση.
Αξίζει επομένως να τολμήσουμε, να επιλέξουμε την ελπίδα μιας άλλης πολιτικής και μιαν άλλη διακυβέρνηση που κομίζει ο ΣΥΡΙΖΑ, με βάση την ιδεολογία του, που υπαγορεύει την υποστήριξη των οικονομικά αδυνάτων, την υπεράσπιση του κοινωνικού κράτους, τη βιώσιμη ανάπτυξη μέσω της ανάδειξης των συγκριτικών πλεονεκτημάτων της χώρας, την προστασία της δημόσιας περιουσίας και την εκμετάλλευση του εθνικού πλούτου προς όφελος όλων των Ελλήνων.
* Ο Γιώργος Κασάρας είναι Πρ. βουλευτής Δωδεκανήσου και σήμερα μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου της "Κοινωνικής Συμφωνίας"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου