«Έφυγε» ένας συνεπής και σταθερός μαχητής. Λίγα λόγια για τον Νίκο Καργόπουλο

Του Βασίλη Ασημακόπουλου

Τις προηγούμενες μέρες έμαθα από σύντροφο ότι την Παρασκευή, 19/12, έφυγε ο Νίκος. Έχοντας δεσμούς με την Ικαρία, χημικός στις σπουδές, εκπαιδευτικός στο επάγγελμα. Μέλος της Ε.Ε. του Αγωνιστικού Σοσιαλιστικού Κόμματος Ελλάδας (ΑΣΚΕ) και του Δ.Σ. του Συλλόγου Φυλακισθέντων επί δικτατορίας. Συνεπής και σταθερός μαχητής στον αγώνα για μια Ελλάδα λεύτερη και σοσιαλιστική. 

Την τελευταία φορά που τον είδα από κοντά ήταν τον περασμένο Μάιο, ήδη μερικούς μήνες χτυπημένος από την αρρώστια, όταν παρ’ όλα αυτά ανταποκρίθηκε στην παράκλησή μου, να μου παραχωρήσει συνέντευξη, στο πλαίσιο μιας υπό εκπόνηση διατριβής. Ήταν φανερά καταβεβλημένος, υποβάλλονταν σε θεραπεία, αισιόδοξος και όπως πάντα μαχητής.

Τον Νίκο Καργόπουλο τον γνώρισα τον Σεπτέμβριο 1998, στο πλαίσιο μιας προσπάθειας συντονισμού των επιμέρους κινήσεων και συλλογικοτήτων που υποστήριζαν τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα των Κούρδων ανταρτών. Στο ΠΑΣΟΚ της δεκαετίας του ’90 περιπτώσεις όπως του Ν.Κ. θεωρούνταν ιστορίες παλιές, ξεπερασμένες, αποσιωπημένες συνειδητά από τη γραφειοκρατία και συστηματικά σβησμένες από τον τηλεοπτικό χρόνο.

Συναντηθήκαμε ορισμένες φορές από τότε, στο πλαίσιο πολιτικών εκδηλώσεων ή κινηματικών διεργασιών. Πριν ακριβώς τρία χρόνια, τον Δεκέμβριο 2011, ήταν παραμονές Χριστουγέννων και τότε, ως συλλογικότητα Νέος Αγωνιστής ζητήσαμε συνάντηση με το ΑΣΚΕ, η οποία πραγματοποιήθηκε στα γραφεία του ΑΣΚΕ. Ο Ν.Κ. ήταν ένας από την τριμελή εκπροσώπηση της Ε.Ε. του ΑΣΚΕ στη συζήτηση. Εμείς όλη εκείνη την περίοδο, από τον Ιούλιο 2011, μετά το κίνημα των πλατειών (Ιούνιος 2011) και μέχρι τον Φλεβάρη 2012, στο πλαίσιο της γενικότερης κινηματικής συμμετοχής μας στο πλατύ αντιμνημονιακό κίνημα, κάναμε επαφές με πολιτικά κόμματα, κινήσεις, συλλογικότητες, πρόσωπα, επιχειρώντας την πλατύτερη δυνατή συγκρότηση ενός αγωνιστικού δημοκρατικού αντιμνημονιακού μετώπου. 

Στην πολύωρη συζήτηση με το ΑΣΚΕ τονίσαμε την ανάγκη ότι οι επιμέρους διαφωνίες πρέπει να παραμεριστούν μπροστά στην αναγκαιότητα συγκρότησης ενός μαζικού αντιμνημονιακού μετώπου απέναντι στους δανειστές και στους ντόπιους εκπροσώπους τους, διατηρώντας οι χώροι την αυτονομία τους. Πιστεύαμε στην ενοποίηση και ισχυροποίηση του χώρου της αντιιμπεριαλιστικής σοσιαλιστικής Αριστεράς εντός του λαϊκού αντιμνημονιακού κινήματος και μια ενδεχόμενη συμμετοχή του ΑΣΚΕ, εκτιμούσαμε ότι θα ενίσχυε την κατεύθυνση αυτή. 

Το ΑΣΚΕ επέμεινε ότι δεν μπορεί το υπό διαμόρφωση μέτωπο να έχει ασάφεια ως προς το ζήτημα της Ε.Ε. και ότι πρέπει κατά προτεραιότητα να διακηρύξει την αποχώρηση από την Ε.Ε., σε πατριωτική, δημοκρατική και σοσιαλιστική κατεύθυνση. Η συζήτηση με το ΑΣΚΕ δεν επαναλήφθηκε. Εμείς κινηθήκαμε στο πλαίσιο της μετωπικής συγκρότησης που οδήγησε τον Μάρτιο 2012 στον ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ και το ΑΣΚΕ παρέμεινε στη μοναχική και έντιμη πορεία του.

Καλό ταξίδι, σύντροφε Νίκο.

Για περισσότερα κάντε "κλικ" πιο κάτω:



Η πορεία του

Η διαδρομή του Ν.Κ. στην πρώτη της περίοδο, από το 1966 έως το 1983, έχει τα χαρακτηριστικά σημαντικού τμήματος αγωνιστών της γενιάς του. Ενεργό μέλος της Δημοκρατικής Νεολαίας Λαμπράκη, εκλεγμένος στο Δ.Σ. του Συλλόγου Φοιτητών του Χημικού Τμήματος. Συνελήφθη στην κηδεία του Γεωργίου Παπανδρέου στις 3/11/1968, παραμένοντας φυλακή 16 μήνες, συγκρατούμενος μεταξύ άλλων με τον Περικλή Ροδάκη, ο οποίος και τον επηρεάζει σημαντικά. 

Όταν αποφυλακίζεται, τον καλούν στο Πειθαρχικό Συμβούλιο του πανεπιστημίου με το ερώτημα της διαγραφής του, λόγω αντιδικτατορικής δράσης. Το Πρωτοβάθμιο Πειθαρχικό τον απέβαλε οριστικά από το Πανεπιστήμιο, αλλά το Δευτεροβάθμιο μετρίασε την ποινή της αποβολής για ένα έτος. Μόλις επανήλθε στο πανεπιστήμιο, τον Νοέμβριο του ’72, ήταν από τους πρώτους φοιτητές στους οποίους εφαρμόστηκε το μέτρο της διακοπής αναβολής στράτευσης, λόγω αντιδικτατορικής δράσης και τον πήρανε φαντάρο. Απολύθηκε από το στρατό τον Οκτώβριο του ’74. 

Εντάχθηκε στο ΠΑΣΟΚ τον Απρίλιο του ’75, στην Τ.Ο. Αμπελοκήπων και στην Κ.Ο. Χημικών. Εκλέχθηκε μέλος της Κ.Ε. στην Πανελλαδική Συνδιάσκεψη (7ος/1977). Ως μέλος της Κ.Ε. εντάσσεται στην Επιτροπή Οργανωτικού. Λόγω των πολιτικο-οργανωτικών ικανοτήτων του και της στρατευμένης αντίληψης για τα πράγματα, την περίοδο ’78-’79 γίνεται μέλος της τριμελούς Γραμματείας της Ε.Ο. και από το 1980 γραμματέας της Ε.Ο. Συμβάλλει αποφασιστικά στην οργανωτική αποτύπωση της ραγδαίας μαζικοποίησης του ΠΑΣΟΚ την περίοδο ’79-’81, ιδιαιτέρως στις οργανώσεις της περιφέρειας, οι οποίες την περίοδο εκείνη αυτονομούνται και χειραφετούνται από κομματαρχικές πρακτικές και παλαιοκομματικές λογικές. 

Από τις αρχές του 1982 και ως υπεύθυνος οργανωτικού, που μαζί με την Επιτροπή έχουν αποκτήσει κοινωνικές γειώσεις και πολιτικούς δεσμούς με τις οργανώσεις βάσεις, γίνεται δέκτης διαμαρτυριών από την πλειοψηφία των Νομαρχιακών Επιτροπών για βάλτωμα της αλλαγής, στασιμότητα και αδράνεια των οργανώσεων, τάσεις εκφυλισμού και ενσωμάτωσης. Μετά την 9η Σύνοδο της Κ.Ε. (3ος/1982), όπου διατυπώνεται από το Ε.Γ. η θεωρητικοποιήση του συμβιβασμού με το σύστημα μέσα από το σχήμα η κυβέρνηση είναι για το εφικτό και το κόμμα για το κοινωνικά αναγκαίο και το ιδεολογικά επιθυμητό, παραιτείται μαζί με άλλα μέλη από την Ε.Ο., λόγω διαφωνιών με το Ε.Γ. Στην 10η Σύνοδο της Κ.Ε. ΠΑΣΟΚ (7ος/1983), προχωρά στην περίφημη αντιεισήγηση απέναντι στην εισήγηση Α.Π. και Ε.Γ. στην Κ.Ε. Επικεντρώνεται στο ζήτημα της ακύρωσης από την κυβέρνηση της γραμμής της πολιτικοστρατιωτικής και οικονομικής αποδέσμευσης από ΝΑΤΟ και ΕΟΚ και στο ζήτημα της ραγδαίας ενσωμάτωσης του κόμματος στο κράτος. 

Διαγράφεται μαζί με άλλα πέντε μέλη της Ε.Ο., τον Αύγουστο 1983, για παραβίαση του καταστατικού που διαπνεόταν από την τριτοδιεθνιστικής αντίληψης αρχή του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού. Τον Φεβρουάριο 1984 συμμετέχει στην ίδρυση του ΑΣΚΕ, μέσα από τις γραμμές του οποίου δραστηριοποιείται μέχρι το τέλος της ζωής του. Η διαδρομή του από το 1983 και μετά δεν έχει κανένα από τα χαρακτηριστικά της πλειοψηφίας της γενιάς του (και όχι μόνον της δικής του). Παραμένει συνεπής αγωνιστής, σε μια περίοδο που αυτά θεωρούνται στην πράξη μειονεκτήματα. Ποτέ δεν θυσίασε τις ιδέες του για ατομικό βόλεμα, υλικές απολαβές και πολιτικές καριέρες.


Αντίσταση στην κρατικοποίηση του ΠΑΣΟΚ

Η περίπτωση του Ν.Κ., όπως και των συντρόφων του από την Ε.Ο. τη δεκαετία του ’80, αποτελούν εκδηλώσεις της αντίστασης τμημάτων του οργανωμένου ΠΑΣΟΚ ενάντια στην κρατικοποίηση του κόμματος, στην ενσωμάτωση στους μηχανισμούς της εξουσίας, στη μετατροπή του ΠΑΣΟΚ σε ευρωπαϊστικό- σοσιαλδημοκρατικό κόμμα. Άλλες μορφοποιήσεις εκείνης της περιόδου ήταν οι «Ιταλοί», η ΣΣΕΚ, η ΕΜΑΣ με το περιοδικό Φυλλάδιο. Μια πρώτη αντίθεση απέναντι στη διαμορφούμενη γραφειοκρατία ήταν η σύγκρουση με επίκεντρο την ΠΑΣΠ το ’76 ή οι εσωκομματικές συγκρούσεις της περιόδου ’79-’81.

Κινήσεις, χωρίς τις περισσότερες φορές καλές σχέσεις μεταξύ τους, που πολέμησαν εκτός ή εντός του κόμματος την ηγετική κομματική γραφειοκρατία, κινούμενες στο ευρύτερο νεομαρξιστικό ρεύμα μιας αντιιμπεριαλιστικής-σοσιαλιστικής-αυτοδιαχειριστικής Αριστεράς συναρθρώνοντας αυτόχθονα στοιχεία εθνικολαϊκής παράδοσης, που γονιμοποίησε η 3η Σεπτέμβρη ως ρεύμα ανταγωνιστικό απέναντι στον «υπαρκτό σοσιαλισμό», στη δυτική σοσιαλδημοκρατία και στον ευρωκομμουνισμό (δεν αναφέρω τις τροτσκιστικές συσπειρώσεις που επιχειρούσαν να παρέμβουν στην εσωκομματική πάλη στο ΠΑΣΟΚ, καθώς δεν εντάσσονται πολιτικοϊδεολογικά στο νεομαρξιστικό χώρο και στο ρεύμα που γονιμοποίησε το ΠΑΚ/ΠΑΣΟΚ χωρίς αυτό να μειώνει την αγωνιστικότητα και την αντίθεσή τους απέναντι στη γραφειοκρατικοποίηση του κόμματος). 

Η αντίσταση αυτή τμημάτων του οργανωμένου ΠΑΣΟΚ, στην οποία εντάσσεται και ο Ν.Κ. μαζί με στελέχη της Ε.Ο., απέναντι στην εξουσιαστική λογική αποσιωπήθηκε αρχικά από τη γραφειοκρατία που στη συντριβή της αριστερής διαφωνίας στήριξε την εσωκομματική κυριαρχία και αναπαραγωγή της και στη συνέχεια τη δεκαετία του ’90 από την τηλεοπτική νοθεία της εσωτερικής διαλεκτικής του ΠΑΣΟΚ. Η υφιστάμενη σχέση του ΠΑΣΟΚ με το κράτος, τους κεφαλαιοκρατικούς ομίλους και τους διεθνείς παράγοντες (ΗΠΑ-Ε.Ε.), κινήθηκε στη διαλεκτική της σύγκρουσης «άκηδων-εκσυγχρονιστών» ή στη μονοφωνία ΓΑΠ ή στη λογική των «κορυφαίων» στελεχών όπως καθιερώνονταν από την τηλεοπτική κοοπτάτσια. 

Υπήρξαν εξαιρέσεις και εκφράσεις της πάλης του κόσμου του ΠΑΣΟΚ αλλά δεν αποτυπώνονταν κεντρικά στο κόμμα, όπως έδειξε η πάλη ενάντια στο ασφαλιστικό το 2001 ή ενάντια στην αναθεώρηση του άρθρο 16 του Συντάγματος το 2006-2007 και κυρίως ενάντια στο Μνημόνιο την περίοδο 2010-2012. Η ιστορία της εσωκομματικής του πάλης, που τελικά είναι η ιστορία της εξέλιξης ενός κόμματος, μένει να γραφεί. Όπως αναφέρει ένας χαρακτηριστικός εκπρόσωπος ενός ιδεολογικού ρεύματος αντίθετου στο ρεύμα της σοσιαλπατριωτικής Αριστεράς στο οποίο εντασσόταν ο Ν.Κ. και οι συναγωνιστές του, στο τέλος ενός βιβλίου για το ΠΑΣΟΚ: «Δεν ήταν νομοτέλεια αυτή η εξέλιξη. Έτσι παίχτηκαν τα πράγματα».

Τέλος, στην ιστοσελίδα του ΑΣΚΕ (http://www.aske.gr/site/images/pdfs/aske1/aske-1.pdf) μπορείτε να δείτε την αντιεισήγηση Καργόπουλου στη 10η Σύνοδο της Κ.Ε. ΠΑΣΟΚ, την απόφαση διαγραφής, τη διακήρυξη του ΑΣΚΕ και τη σχετική συνέντευξη Τύπου που δόθηκε τότε.

                           Καλό ταξίδι, σύντροφε Νίκο.

http://www.e-dromos.gr/