21 Μάρτη: Παγκόσμια μέρα για την εξάλειψη των φυλετικών διακρίσεων – Παγκόσμια μέρα Ποίησης. «Αγαπούν οι ποιητές τους μετανάστες;»
Με αφορμή την Παγκόσμια μέρα για την εξάλειψη των φυλετικών διακρίσεων φιλοξενούμε ένα ποιητικό αφιέρωμα στους μετανάστες που εγκατέλειψαν τις χώρες τους σπρωγμένοι από τους πολέμους και τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, από τη φτώχεια, ψάχνοντας για καλύτερη ζωή στη χώρα μας ή σε άλλες χώρες της ΕΕ.
Τρία αδημοσίευτα ποιήματα της Ηλέκτρας Στρατωνίου από τη νέα ποιητική συλλογή της με θέμα τον μετανάστη
ΤΟ ΘΗΡΑΜΑ
Ραμαντάν πρόσεχε,
μη βγεις έξω
ν’ αγοράσεις ψωμί,
στο σακούλι έχει
ένα κομμάτι ξερό,
μπαγιάτικο, φάτο!
Ραμαντάν πρόσεχε,
μην πας στο περίπτερο
ν’ αγοράσεις εφημερίδα,
πάρε το κοράνι σου
αν θέλεις να διαβάσεις,
γράφει για την αγάπη
και τον Παράδεισο!
Ραμαντάν πρόσεχε,
μπορείς και σήμερα
ν’ αντέξεις χωρίς
νερό δροσάτο – καθαρό,
στην κανάτα σου έχει λίγες
θολές σταγόνες από χθες, πιες το!
Νύχτωσε Ραμαντάν, νύχτωσε…
σπρώξε το μπαούλο σου
πίσω απ’ την πόρτα,
στην Αχαρνών, στον Αγ. Παντελεήμονα,
στην Κυψέλη και στην Ομόνοια
βγήκαν πάλι οι κυνηγοί
με μπλούζες μαύρες
και παντελόνια παραλλαγής,
έχουν αλυσίδες και φαλτσέτες
σ’ όλες τις τσέπες τους,
κρατάνε σιδερολοστούς
και μακριά στειλιάρια…
Μη ρωτάς γιατί…
Όχι αδελφέ μου,
στις πλατείες και στους δρόμους
δεν υπάρχουν λύκοι,
αρκούδες και τσακάλια,
ούτε αγριογούρουνα και ύαινες,
εσύ είσαι το θήραμά τους,
εσένα μεσ’ τη νύχτα ψάχνουνε!
Σβήσε τα φώτα…
δεν πρέπει να σε δούνε
στο παράθυρο, κρύψου…
Πρόσεχε Ραμαντάν, κρύψου!!!
Για τη συνέχεια, κάντε "κλικ" πιο κάτω:
ΜΟΝΟΣ ΣΤΟ ΠΟΤΑΜΙ
Σημάδεψες μ’ αστέρια
τη διαδρομή του ταξιδιού,
στο τέλος ζωγράφισες
μια καρδιά μικρή,
εκεί διάλεξες να είναι
η νέα πατρίδα σου,
Ελλάδα την έλεγαν!
Σαράντα ημέρες
και νύχτες σαράντα,
στο σπίτι κλεισμένος
μ’ αμπαρωμένες πόρτες
και καρφωμένα παράθυρα
μελετούσες την ιστορία της,
έμαθες τη φιλοσοφία της,
με γράμματα μεγάλα
δυο λέξεις έγραψες
στον πίνακα του νου σου,
δημοκρατία και ελευθερία!
Ξεκίνησες…
Δυο μήνες πότιζες
τα μονοπάτια των βουνών,
τους βράχους και τα φαράγγια
με το αίμα και το δάκρυ σου!
Όταν μπροστά σου
υψώθηκε ο σιδερένιος φράχτης,
σου έβαλε τ’ όνειρο φτερά
και πέταξες, πήδησες
πάνω στο ναρκοπέδιο!…
Πέρασε η νύχτα… πέρασε,
χάϊδεψε η μέρα το ποτάμι,
τα γυάλινα μάτια σου
με τ’ ουρανού το γαλάζιο γεμάτα!
Αρμενίζεις μόνος,
δε σε ψάχνει κανείς…
Σαν βάρκα από χαρτί
στα λασπωμένα νερά,
καράβι μικρό,
ακυβέρνητο καράβι…
που ήταν α-α-α-ταξίδευτο…
ο-ε-ο-ε-ο-ε-ο-εεε!!!
ΧΩΡΙΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ
Ξέρω πως είναι
να ζητάς πατρίδα,
βάζεις σ’ ένα «μπόγο»
τα κόκαλα των προγόνων σου,
την ιστορία της γενιάς σου,
το αλφαβητάρι
και τα τραγούδια του τόπου σου,
την αγκαλιά, τα χάδια
των γονιών σου!
Υστερα… ξεχνάς επίτηδες
στο συρτάρι της ντουλάπας
την ταυτότητα με τ’ όνομά σου,
αλλάζεις το Χασάν με Γιάννη
και μετά γονατίζεις και κλαις!…
Κλαις το περιβόλι
με τις πορτοκαλιές
που δε θα φυτέψεις,
το πηγάδι που δε θα σκάψεις
στην αυλή σου
και την κούνια
που θά’ φτιαχνες
στης μυγδαλιάς τον κλώνο
να παίζουν τα καλοκαίρια
γελώντας τα παιδιά σου!
Φυλακίζεις όλα τα όνειρα
στο μικρό σου δωμάτιο
και φεύγεις!
Χασάν που έγινες Γιάννης
μην κλαις!…
Άκουσέ με, ξέρω καλά
πως είναι να ψάχνεις
άλλη πατρίδα… κι αυτή
μόλις πατάς τα σύνορά της
να σου φωνάζει
«Αλτ» ψηλά τα χέρια…
«Ακίνητος»… «Ααλτ»!!!
Είναι ζωγράφος, ζει και εργάζεται στην Αθήνα.
Έχει εκδώσει τρεις ποιητικές συλλογές:
- «Ποιήματα» (1989, Γερμανία),
- «Στο ναρκοπέδιο του μυαλού» (2011, Αθήνα) και
- «Σςςς… ο Θεός κοιμάται» (2014, Αθήνα).
Η Ηλέκτρα είναι μέλος της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών (Ε. Ε. Λ.). http://atexnos.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου