Πέντε μήνες μετά την κάλπη της 25ης Ιανουαρίου, πέντε μήνες ασφυκτικών πιέσεων και ανυπέρβλητων δυσκολιών, πέντε μήνες λειψού κυβερνητικού έργου λόγω διαπραγμάτευσης, πέντε μήνες με ελπίδες αλλά και ματαιώσεις δεν μπόρεσαν να κάμψουν τη δυναμική του ΣΥΡΙΖΑ και προσωπικά του Αλέξη Τσίπρα, όπως προκύπτει από τη δημοσκόπηση της εταιρείας Public Issue που δημοσιεύουμε στο ανά χείρας φύλλο της "Αυγής".
Αντιθέτως, η διαφορά που καταγράφει το κυβερνών κόμμα από το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης φτάνει τις 28 ποσοστιαίες μονάδες. Ο ΣΥΡΙΖΑ, με 47,5%, καταγράφει διπλάσιο ποσοστό από τη Ν.Δ., που κινείται στο 19,5%. Ο Αλ. Τσίπρας είναι μακράν ο δημοφιλέστερος πολιτικός με 45 μονάδες θετικό ισοζύγιο και περίπου άλλη τόση απόσταση από τον προκάτοχό του Αντ. Σαμαρά στην καταλληλότητα. Τα υπόλοιπα κόμματα κινούνται κοντά στην εκλογική τους καταγραφή.
Καταγράφεται, επίσης, αλλά προκύπτει και από την εκτίμηση της εκλογικής επιρροής, ότι οι πολίτες σταθερά και αποφασιστικά εμπιστεύονται την κυβέρνηση στη διαπραγματευτική της τακτική, επικροτώντας την άρνησή της να συνθηκολογήσει στις απαιτήσεις των δανειστών, παρά το κλίμα φόβου που συστηματικά καλλιεργείται.
Αυτή η εικόνα φαινομενικής σταθερότητας είναι, όμως, παραπλανητική.
Αν σκύψει κανείς πάνω από τα ερωτήματα που δεν αφορούν τη δύναμη των κομμάτων και την εκτίμηση ψήφου, θα διαπιστώσει ότι η εικόνα της Ευρώπης, ταυτισμένη εδώ με την Ευρωπαϊκή Ένωση, το ευρώ και τους κορυφαίους Ευρωπαίους πολιτικούς, φθίνει, θολώνει αργά, αλλά σταθερά, ταυτιζόμενη με τη φτώχεια, την ταπείνωση, τη μειωμένη κυριαρχία ή, στην καλύτερη των περιπτώσεων, θεωρείται "αναγκαίο κακό" μπροστά σε απειλές αρμαγεδδωνικής φύσεως. Η παραμονή ή μη στο ευρώ, που περικλείει το σύνολο του προβληματισμού, παραμένει πλειοψηφικά υπέρ, αλλά περιορίζεται πλέον κοντά στο 60%.
Η θρησκευτική επιμονή των δανειστών στη λιτότητα και η επιθυμία τους να δημιουργήσουν ένα αντιπαράδειγμα κατά της Αριστεράς στην Ε.Ε. σκοτώνουν την ιδέα της Ευρώπης αργά, αλλά σταθερά.
https://left.gr/
Αντιθέτως, η διαφορά που καταγράφει το κυβερνών κόμμα από το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης φτάνει τις 28 ποσοστιαίες μονάδες. Ο ΣΥΡΙΖΑ, με 47,5%, καταγράφει διπλάσιο ποσοστό από τη Ν.Δ., που κινείται στο 19,5%. Ο Αλ. Τσίπρας είναι μακράν ο δημοφιλέστερος πολιτικός με 45 μονάδες θετικό ισοζύγιο και περίπου άλλη τόση απόσταση από τον προκάτοχό του Αντ. Σαμαρά στην καταλληλότητα. Τα υπόλοιπα κόμματα κινούνται κοντά στην εκλογική τους καταγραφή.
Καταγράφεται, επίσης, αλλά προκύπτει και από την εκτίμηση της εκλογικής επιρροής, ότι οι πολίτες σταθερά και αποφασιστικά εμπιστεύονται την κυβέρνηση στη διαπραγματευτική της τακτική, επικροτώντας την άρνησή της να συνθηκολογήσει στις απαιτήσεις των δανειστών, παρά το κλίμα φόβου που συστηματικά καλλιεργείται.
Αυτή η εικόνα φαινομενικής σταθερότητας είναι, όμως, παραπλανητική.Αν σκύψει κανείς πάνω από τα ερωτήματα που δεν αφορούν τη δύναμη των κομμάτων και την εκτίμηση ψήφου, θα διαπιστώσει ότι η εικόνα της Ευρώπης, ταυτισμένη εδώ με την Ευρωπαϊκή Ένωση, το ευρώ και τους κορυφαίους Ευρωπαίους πολιτικούς, φθίνει, θολώνει αργά, αλλά σταθερά, ταυτιζόμενη με τη φτώχεια, την ταπείνωση, τη μειωμένη κυριαρχία ή, στην καλύτερη των περιπτώσεων, θεωρείται "αναγκαίο κακό" μπροστά σε απειλές αρμαγεδδωνικής φύσεως. Η παραμονή ή μη στο ευρώ, που περικλείει το σύνολο του προβληματισμού, παραμένει πλειοψηφικά υπέρ, αλλά περιορίζεται πλέον κοντά στο 60%.
Η θρησκευτική επιμονή των δανειστών στη λιτότητα και η επιθυμία τους να δημιουργήσουν ένα αντιπαράδειγμα κατά της Αριστεράς στην Ε.Ε. σκοτώνουν την ιδέα της Ευρώπης αργά, αλλά σταθερά.
https://left.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου