Μια καινούργια Ιθάκη

...Είναι η πρώτη σκέψη λεύτερη

Σαν άνεμος πετάει,

Κι εσύ ψάχνεις άνθρωπε

Πώς να την φυλακίσεις,

Μα σαν τον ασκό γεμίσεις

Μετά ποίος τον κρατάει;

Εκείνος σ’ οδηγάει!

Από κυβερνήτης γίνεσαι

Του ανέμου εσύ το φύλλο, 

Την μία σ’ αράζει σε νησί

Που κατοικεί ο πανικός

Και είναι του Α’ τυπου,

Που στην φυγή εγκλωβίζεται,

Τα νεύρα του τον δένουν,

Μακριά απ’ όλους τον κρατούν,

Λωτούς σαν τον κερνάνε,

Της λησμονιάς το φάρμακο

Το μαγικό βοτάνι,

Που όλα τα ξεχνάει.

Την άλλη σε σπρώχνει σε στενά,

Στις συμπληγάδες πέτρες,

Στη μια πλευρά η ανασφάλεια

Στην άλλη στέκει το άγχος,

Είναι ο τόπος που ορίζει εδώ ο Β’ τύπος,

Κι οδηγεί τυφλός απ’ το θυμό του,

Τον άνθρωπο για να διαβεί,

Ορίζει το ριζικό του,

Επάνω τους να συντριβεί,

Αν κάποτε τολμήσει.

Μα σαν περάσεις απ’ την περιοχή

Αυτή του Γ’ τύπου, 

Που το ασκί σε έστειλε ανέμους να θερίσεις,

Τότε θα συναντήσεις

Τη Σκύλα και τη Χάρυβδη

Που εμμονές ορίζουν,

Εσύ με πάθος θα τις πολεμάς

Κι εκείνες θα δυναμώνουν.

Άνθρωπε με σαπιοκάραβο τα πέλαγα αρμενίζεις,

Κι ο ασκός της σκέψης σου σε αποδυναμώνει,

Κι εσύ στεριά αναζητάς μια καινούργια Ιθάκη

Μα αυτή την λένε Αγάπη!

Άσε την πρώτη σκέψη λεύτερη,

Χαρταετό στα αστέρια,

Πιάσου απ’ την ουρά της

Κι εκείνη θα σε πάει ένα ταξίδι μακρινό

Να συναντήσεις τον Θεό

Που τόσο σ’ αγαπάει…

Απόσπασμα από το υπό έκδοση βιβλίο

“Τα 12 κλειδιά”

Αφροδίτη- Ιωάννινα