( Του Στέλιου Μάνου )
Φαίνεται πως το «σχέδιο» μπήκε σε εφαρμογή, ο χρόνος λιγοστεύει, περιορίζεται, μας πιέζει.
Στενεύει ο χρόνος και αυξάνεται η αγωνία μας. Στενεύει ο χρόνος και αυξάνεται η απελπισία μας. Με πόνο, απελπισία, και αγωνία περιμένουμε να «υποδεχθούμε» τα χειρότερα που έρχονται. Απ’ το κακό στο χειρότερο και ελπίδα καμία!
Η χριστιανική εκκλησία, η ορθόδοξη εκκλησία, δείχνει να προσπαθεί να παρουσιάσει κάποιο ανθρωπιστικό, κάποιο υλικό και κάποιο πνευματικό έργο, συνεπικουρούμενη από κάποιους απελπιστικά λίγους καλούς ανθρώπους, ανθρώπους της προσφοράς.
Όμως, εδώ και κάποια χρόνια κάτι άλλαξε και δεν το «προσέξαμε». Κάπου φάνηκε μια αχτίδα από φως και «αρνηθήκαμε» να κοιτάξουμε. Η άρνηση, ο εγωισμός, ο φόβος και η αδιαφορία είναι κακοί σύμβουλοι και δεν μας άφησαν να δούμε αλήθειες και γεγονότα, που δρομολογούνται εδώ και χρόνια.
Μέσα από την καταχνιά και τη μαυρίλα της σκληρής πραγματικότητας, φάνηκε ένα άνοιγμα, ένα ξέφωτο και πέρασε φως. Φως ανθρωπιάς, καλοσύνης, ελπίδας, γνώσης και αγάπης.
Είναι το φως που εκπέμπει η παρουσία του Γιώργου Πασχαλίδη, είναι το φως της Νέας Γνώσης που μεταφέρει και απλώνεται παντού, μέσα και έξω από την Ελλάδα, σ’ όλο τον πλανήτη. Γιατί, κακά τα ψέματα, φως και ελπίδα ζωής, δεν φαίνεται από πουθενά αλλού.
Και αν ο καλός Θεός ήθελε να στείλει έναν «άγγελο» στη γη πως νομίζετε θα ήταν; Πως θα τον περιγράφατε; Θα είχε φτερά, θα πετούσε, θα ήταν διάφανος; Ή θα είχε τη μορφή ενός απλού, καταδεχτικού, καλοσυνάτου, σοφού ανθρώπου; Αλλά αυτά είναι τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα του Γιώργου Πασχαλίδη.
Πολλά τα προβλήματα, ασήκωτα τα βάρη που σηκώνει στην πλάτη του ένας αγνώριστος λαός, που λες πως έχασε την αρετή του αλλά και κάθε ηθική αξία. Σκληρότητα, απανθρωπιά, υποκρισία, βία, πόνος, σκοτοδίνη. Έγινε ο βίος αβίωτος. Και απόλαυση καμία. Για τους λίγους κατέχοντες, όλα τα αγαθά της σύγχρονης ευημερίας και για μας «τ’ αποφάγια» της δεδηλωμένης «ευσπλαχνίας» τους.
Μόνη ελπίδα πια, το φως της αγάπης. Μοναδική ηλιαχτίδα από το φως της νέας γνώσης, που φέρνει ένας υπέροχος άνθρωπος που μοιάζει με «επίγειο άγγελο».
«Άγγελος», που λες πως ήρθε στη γη μόνο για να προσφέρει, να διδάξει και να δείξει το δρόμο, που οδηγεί όπως μας λέει, στο γνώθι σ’ αυτόν, στην γαλήνη, στην ισορροπία, στην ίαση και στην ευτυχία.
Κάποιοι, τον «αναγνώρισαν», τον προσκάλεσαν, τον βράβευσαν, τον επιβράβευσαν, τον μελετούν, τον περιμένουν και ελπίζουν.
Στενεύει ο χρόνος και αυξάνεται η αγωνία μας. Στενεύει ο χρόνος και αυξάνεται η απελπισία μας. Με πόνο, απελπισία, και αγωνία περιμένουμε να «υποδεχθούμε» τα χειρότερα που έρχονται. Απ’ το κακό στο χειρότερο και ελπίδα καμία!
Η χριστιανική εκκλησία, η ορθόδοξη εκκλησία, δείχνει να προσπαθεί να παρουσιάσει κάποιο ανθρωπιστικό, κάποιο υλικό και κάποιο πνευματικό έργο, συνεπικουρούμενη από κάποιους απελπιστικά λίγους καλούς ανθρώπους, ανθρώπους της προσφοράς.
Όμως, εδώ και κάποια χρόνια κάτι άλλαξε και δεν το «προσέξαμε». Κάπου φάνηκε μια αχτίδα από φως και «αρνηθήκαμε» να κοιτάξουμε. Η άρνηση, ο εγωισμός, ο φόβος και η αδιαφορία είναι κακοί σύμβουλοι και δεν μας άφησαν να δούμε αλήθειες και γεγονότα, που δρομολογούνται εδώ και χρόνια.
Μέσα από την καταχνιά και τη μαυρίλα της σκληρής πραγματικότητας, φάνηκε ένα άνοιγμα, ένα ξέφωτο και πέρασε φως. Φως ανθρωπιάς, καλοσύνης, ελπίδας, γνώσης και αγάπης. Είναι το φως που εκπέμπει η παρουσία του Γιώργου Πασχαλίδη, είναι το φως της Νέας Γνώσης που μεταφέρει και απλώνεται παντού, μέσα και έξω από την Ελλάδα, σ’ όλο τον πλανήτη. Γιατί, κακά τα ψέματα, φως και ελπίδα ζωής, δεν φαίνεται από πουθενά αλλού.
Και αν ο καλός Θεός ήθελε να στείλει έναν «άγγελο» στη γη πως νομίζετε θα ήταν; Πως θα τον περιγράφατε; Θα είχε φτερά, θα πετούσε, θα ήταν διάφανος; Ή θα είχε τη μορφή ενός απλού, καταδεχτικού, καλοσυνάτου, σοφού ανθρώπου; Αλλά αυτά είναι τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα του Γιώργου Πασχαλίδη.
Πολλά τα προβλήματα, ασήκωτα τα βάρη που σηκώνει στην πλάτη του ένας αγνώριστος λαός, που λες πως έχασε την αρετή του αλλά και κάθε ηθική αξία. Σκληρότητα, απανθρωπιά, υποκρισία, βία, πόνος, σκοτοδίνη. Έγινε ο βίος αβίωτος. Και απόλαυση καμία. Για τους λίγους κατέχοντες, όλα τα αγαθά της σύγχρονης ευημερίας και για μας «τ’ αποφάγια» της δεδηλωμένης «ευσπλαχνίας» τους.
«Άγγελος», που λες πως ήρθε στη γη μόνο για να προσφέρει, να διδάξει και να δείξει το δρόμο, που οδηγεί όπως μας λέει, στο γνώθι σ’ αυτόν, στην γαλήνη, στην ισορροπία, στην ίαση και στην ευτυχία.
Κάποιοι, τον «αναγνώρισαν», τον προσκάλεσαν, τον βράβευσαν, τον επιβράβευσαν, τον μελετούν, τον περιμένουν και ελπίζουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου