Σήμερα Πέμπτη 16 Ιούνη, σας παρουσιάζουμε από τον "ΕΥΠΑΛΙΝΟ", ένα μικρό απόσπασμα από το υπέροχο CD με τίτλο "O Γιώργος Πασχαλίδης μιλάει για το Παρόν".
Ο νους μας βρίσκεται μονίμως κλεισμένος σε κατ’ οίκον περιορισμό.
Το γεγονός ότι μπορούμε να στείλουμε τη σκέψη μας παντού, δεν την καθιστά ελεύθερη, όπως εσφαλμένα νομίζουμε, αλλά ακριβώς το αντίθετο. Επειδή πηγαινοέρχεται ανήσυχη στους διαδρόμους του χθες και του αύριο καταλήγει πάντοτε σε αδιέξοδο. Η σκέψη μας είναι ένας δραπέτης. Κρύβεται διαρκώς στην ίδια κρυψώνα, την εμμονή. Όντας λοιπόν η ίδια εγκλωβισμένη, ησυχάζει μόνο όταν εγκλωβίσει και το σώμα και στο τέλος το αρρωσταίνει. Έτσι γεννιέται ο φαύλος κύκλος της δυστυχίας από την οποία δεν υπάρχει τρόπος να ξεφύγουμε. Ό,τι και να κάνουμε βρισκόμαστε αλυσοδεμένοι σε μιά δίχως όρια φυλακή.
Η ανθρώπινη σκέψη διαθέτει την έμφυτη ικανότητα να αποστασιοποιείται από την πραγματικότητα και να ταξιδεύει μακριά από το σώμα. Το κάνει πολύ πιο εύκολα όταν εκείνο αρχίζει να χαλαρώνει, αφού πρώτα ικανοποιήσει τις βασικές του ανάγκες. Μόλις ηρεμήσει εντελώς, την ίδια κιόλας στιγμή, η σκέψη το σκάει, φεύγει δηλαδή στα κρυφά, σαν ένας ανήσυχος έφηβος που περιμένει τους δικούς του να αποκοιμηθούν για να αποκαλύψει μόνος του τον απέραντο κόσμο. Γι’ αυτό τα βήματά της δεν είναι σταθερά.
Περπατάει άτσαλα έτοιμη να πανικοβληθεί με τον παραμικρό θόρυβο, την παραμικρή σωματική ενόχληση. Αντί όμως να γυρίσει πίσω όταν πανικοβληθεί, εκείνη τρέχει μπροστά ασυγκράτητη και πλήρως αποδιοργανωμένη. Σαν στρατιώτης που πέταξε τα όπλα και τράπηκε σε άτακτη φυγή. Εγκαταλείπει λοιπόν το σώμα ανυπεράσπιστο για να χαθεί μέσα στον άυλο κόσμο, απ’ όπου και αντλεί την καταγωγή της. Εκεί μπορεί να παίρνει ανενόχλητη όποια μορφή θέλει, μετακινούμενη σε κάθε σημείο του χρόνου, του χώρου, με μια ταχύτητα μεγαλύτερη από οποιαδήποτε άλλη υπάρχει μέσα σ’ αυτόν.
Όλες αυτές οι απαράμμιλες ιδιότητες που διαθέτει, εξηγούν τελικά το χαρακτηριστικό της να έλκεται συνεχώς από το άγνωστο και να κινείται πρός αυτό δίχως να μπορεί να κατασταλάξει σε ένα σημείο.
Τι είναι όμως αυτό που την κάνει να αισθάνεται εγκλωβισμένη; Μήπως ότι βρίσκει τον εαυτό της παγιδευμένο σ΄ ένα κλειστό χώρο; Κάθε άλλο. Η σκέψη εν αντιθέσει με το σώμα εγκλωβίζεται επειδή κατέχει την ανεξήγητη δύναμη να πηγαίνει παντού, σε όποια στιγμή, με όποια μορφή ή τρόπο αρέσκεται να το κάνει.
Η απόλυτη ελευθερία της επομένως την περιορίζει περισσότερο και από την πιο στενή φυλακή.
Το πρόβλημά της δεν είναι ότι έχει λίγα, αλλά ότι μπορεί να τα έχει όλα. Κι αυτό το απόλυτο είναι που ψάχνει να βρεί στα μακρινά της ταξίδια.
http://www.georgepaschalidis.gr/
Το γεγονός ότι μπορούμε να στείλουμε τη σκέψη μας παντού, δεν την καθιστά ελεύθερη, όπως εσφαλμένα νομίζουμε, αλλά ακριβώς το αντίθετο. Επειδή πηγαινοέρχεται ανήσυχη στους διαδρόμους του χθες και του αύριο καταλήγει πάντοτε σε αδιέξοδο. Η σκέψη μας είναι ένας δραπέτης. Κρύβεται διαρκώς στην ίδια κρυψώνα, την εμμονή. Όντας λοιπόν η ίδια εγκλωβισμένη, ησυχάζει μόνο όταν εγκλωβίσει και το σώμα και στο τέλος το αρρωσταίνει. Έτσι γεννιέται ο φαύλος κύκλος της δυστυχίας από την οποία δεν υπάρχει τρόπος να ξεφύγουμε. Ό,τι και να κάνουμε βρισκόμαστε αλυσοδεμένοι σε μιά δίχως όρια φυλακή.
Η ανθρώπινη σκέψη διαθέτει την έμφυτη ικανότητα να αποστασιοποιείται από την πραγματικότητα και να ταξιδεύει μακριά από το σώμα. Το κάνει πολύ πιο εύκολα όταν εκείνο αρχίζει να χαλαρώνει, αφού πρώτα ικανοποιήσει τις βασικές του ανάγκες. Μόλις ηρεμήσει εντελώς, την ίδια κιόλας στιγμή, η σκέψη το σκάει, φεύγει δηλαδή στα κρυφά, σαν ένας ανήσυχος έφηβος που περιμένει τους δικούς του να αποκοιμηθούν για να αποκαλύψει μόνος του τον απέραντο κόσμο. Γι’ αυτό τα βήματά της δεν είναι σταθερά.
Περπατάει άτσαλα έτοιμη να πανικοβληθεί με τον παραμικρό θόρυβο, την παραμικρή σωματική ενόχληση. Αντί όμως να γυρίσει πίσω όταν πανικοβληθεί, εκείνη τρέχει μπροστά ασυγκράτητη και πλήρως αποδιοργανωμένη. Σαν στρατιώτης που πέταξε τα όπλα και τράπηκε σε άτακτη φυγή. Εγκαταλείπει λοιπόν το σώμα ανυπεράσπιστο για να χαθεί μέσα στον άυλο κόσμο, απ’ όπου και αντλεί την καταγωγή της. Εκεί μπορεί να παίρνει ανενόχλητη όποια μορφή θέλει, μετακινούμενη σε κάθε σημείο του χρόνου, του χώρου, με μια ταχύτητα μεγαλύτερη από οποιαδήποτε άλλη υπάρχει μέσα σ’ αυτόν.
Όλες αυτές οι απαράμμιλες ιδιότητες που διαθέτει, εξηγούν τελικά το χαρακτηριστικό της να έλκεται συνεχώς από το άγνωστο και να κινείται πρός αυτό δίχως να μπορεί να κατασταλάξει σε ένα σημείο.
Τι είναι όμως αυτό που την κάνει να αισθάνεται εγκλωβισμένη; Μήπως ότι βρίσκει τον εαυτό της παγιδευμένο σ΄ ένα κλειστό χώρο; Κάθε άλλο. Η σκέψη εν αντιθέσει με το σώμα εγκλωβίζεται επειδή κατέχει την ανεξήγητη δύναμη να πηγαίνει παντού, σε όποια στιγμή, με όποια μορφή ή τρόπο αρέσκεται να το κάνει.
Η απόλυτη ελευθερία της επομένως την περιορίζει περισσότερο και από την πιο στενή φυλακή.
Το πρόβλημά της δεν είναι ότι έχει λίγα, αλλά ότι μπορεί να τα έχει όλα. Κι αυτό το απόλυτο είναι που ψάχνει να βρεί στα μακρινά της ταξίδια.
http://www.georgepaschalidis.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου