Όταν σημάνει η ώρα...

Του Στέλιου Μάνου

Κάθε φορά που μπαίνω στο χώρο του κ. Γιώργου Πασχαλίδη αισθάνομαι ένα σεβασμό σαν να μπαίνω σε ένα ιερό χώρο και το λέω αυτό χωρίς να θεωρηθεί υπερβολή. Προσπαθώ να είμαι, όσο μπορώ, διακριτικός και κόσμιος με έντονη την αίσθηση πως, τέτοια πρέπει να είναι η συμπεριφορά μου.

Τον ίδιο σεβασμό και τα ίδια συναισθήματα πιστεύω πως έχουν και οι περισσότεροι που βρίσκονται στο χώρο του. Έτσι είναι, ο χώρος του είναι «Ναός» και το «εκκλησίασμα» είμαστε εμείς, όλοι όσοι είμαστε κοντά του. Χωρίς όμως να υπάρχει το παραμικρό τελετουργικό, αλλά αντίθετα, η παρουσία μας εκεί, να δημιουργεί μια ευχάριστη επικοινωνία και ταυτόχρονα να γίνεται μια εξαντλητική ανάλυση των χαρακτήρων των τριών ανθρώπινων τύπων.

Ο κ. Γιώργος είναι απόλυτα ήρεμος, γαλήνιος, το βλέμμα του μας χαϊδεύει όλους και το χαμόγελο μόνιμα στα χείλη του. Προσιτός, γλυκός, τρυφερός, ευγενικός και με ένα λεπτό χιούμορ. Κάποιες φορές αισθάνεσαι πως σου μιλάει με τα μάτια ή την έκφραση του προσώπου του. Μας καθοδηγεί, μας νουθετεί και μας ξαναβάζει στο σωστό δρόμο, που λίγο πολύ όλοι έτσι μάθαμε, γρήγορα να λοξοδρομούμε και να πέφτουμε ξανά και ξανά στα ίδια λάθη. 

Τα προβλήματα του κόσμου ατελείωτα, ο πόνος φωλιασμένος στο σώμα και στην ψυχή, που όμως όλα έχουν μια κοινή αφετηρία. Τον εγωισμό και τις επαναλαμβανόμενες, ατελείωτες σκέψεις και σκοτούρες, που καταδυναστεύουν την ψυχή και καταπονούν το σώμα. Τα νεύρα και η οργή για κάποιους που δεν αντέχουν τον αντίλογο, για άλλους ο φόβος, το άγχος και η αγωνία για το άγνωστο και τη μέρα που ξημερώνει και για κάποιους άλλους, ο πόνος και η ντροπή για τα λάθη που κάποτε κάνανε. Αυτές οι εμμονές είναι η αιτία που μπλοκάρεται η σωστή λειτουργία του εγκεφάλου, με συνέπεια να δίδονται λανθασμένες πληροφορίες και εντολές που αρρωσταίνουν το σώμα. Κάθε τόσο μας καθηλώνει με τις μεγάλες αλήθειες, τις εύκολες λύσεις, που ήταν μπροστά μας και δεν τις βλέπαμε.

Η αίσθηση που πλανάται, μα και τα σημάδια, δείχνουν πως αυτή η γενιά, μικροί και μεγάλοι, θα είμαστε μάρτυρες, θα ζήσουμε τις πιο μεγάλες στιγμές, τις πιο μεγάλες αλλαγές του πλανήτη. Ίσως, για όλα αυτά με σοφία να μας προετοιμάζει, να δεχθούμε ότι στον υπέροχο πλανήτης μας χωράμε όλοι και μπορούμε να ζήσουμε όπως αξίζει σε νοήμονες ανθρώπους, τέλεια δημιουργήματα ενός καλού Θεού. Γιατί όπως λέει, «ο Θεός μέσα μας κατοικεί, για να απολαύσουμε μαζί τον γήινο παράδεισο κατά τη σύντομη παρουσία μας στην πυκνή ύλη».

Ίσως ο χρόνος να μην είναι μακριά που θα «σημάνει η ώρα». Αυτόπτες μάρτυρες της έλευσης του νέου Ανθρώπου, του Ανθρώπου που θα σκέφτεται και θα συμπεριφέρεται με άλλο, πρωτόγνωρο τρόπο. Νομίζω πως θα ζήσουμε τις μεγάλες στιγμές, τις μεγάλες αλλαγές στον πολύπαθο πλανήτη, αλλά και στην πολύπαθη χώρα μας, τον Ελληνισμό, που δυσανάλογα είναι τα δεινά του. Ο λύκος που μπήκε στο κοπάδι απειλεί να το κατασπαράξει. Έχοντας «ψηλαφίσει» τον Άνθρωπο και παρακολουθώντας με όση προσήλωση μου επιτρέπει η νόησή μου, έχω επίγνωση και πιστεύω απόλυτα, στο μέγεθος των γεγονότων που εξελίσσονται, της σοφίας και της αξίας αυτών που κομίζει.

Είναι πλέον ακαδημαϊκός καθηγητής και το όνομά του είναι γνωστό σ’ όλο τον κόσμο. Η προσήλωσή μου, η αφοσίωσή μου, η εκτίμησή μου, ο σεβασμός και η αγάπη μου γι’ αυτόν είναι δεδομένα. Θα ήθελα να μπορούσα, να είχα τη δύναμη και τις γνώσεις, πιο πολλά να προσφέρω στην διάδοση της Νέας Γνώσης. Αυτός είναι ο σκοπός και αυτή η έγνοια μου. Να προσθέσω κι’ εγώ το δικό μου λιθαράκι στο έργο αυτό που γίνεται και να είμαι πάντα «παρών».