Η γυναίκα στο ασανσέρ

Προσωπογραφία
Γεννήθηκα
σ' ένα χωράφι στάχια
που κυμάτιζαν σε κάθε εκπνοή σου
έμαθα να περπατώ
για να ρθω προς το μέρος σου
και να μιλώ
ακούγοντας τη φωνή σου
Ξαναγεννήθηκα ένα μεσημέρι
σ' ένα κήπο γεμάτο χρυσάνθεμα
κάτω απ τα κλειστά σου βλέφαρα
και με το δάκρυ σου,
εγώ που σώθηκα απ τον κατακλυσμό
είδα πως είναι να πνίγεσαι
σε μια σταγόνα..

Αυτό το ποίημα διάλεξε να διαβάσει πρώτο η Νατάσα Μποφίλιου, στην εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στον κατάμεστο Ιανό την Παρασκευή 11 Μαΐου για την παρουσίαση της ποιητικής συλλογής της Τασούλας Επτακοίλη με τίτλο "Γυναίκα στο ασανσέρ", υπογραμμίζοντας ότι αυτό το ποίημα, συμπυκνώνει με έναν τρόπο, το αίσθημα και την αίσθηση ολόκληρης της ποιητικής συλλογής.

Συνέχισε διαβάζοντας υπέροχα, μερικά από τα ποιήματα, στα ενδιάμεσα των ομιλητών καθ' όλη τη διάρκεια της εκδήλωσης.

Στη συνέχεια μίλησε ο στιχουργός και ραδιοφωνικός παραγωγός, Οδυσσέας Ιωάννου, όπου μεταξύ άλλων είπε ότι "η Τασούλα γράφει γυναικεία με αντρικές λέξεις" και κατέληξε ότι "η αποκάλυψη της Τασούλας μέσα από τα ποιήματά της, ήταν για εκείνον, .... "αποκαλυπτική"!!!

Ο συγγραφέας Γιώργος Μανιώτης είπε, ότι το πόνημα της Τασούλας είναι ένας ζωντανός οργανισμός.
"Όλα στην υπηρεσία του περιεχομένου, όλα στην υπηρεσία της ιερότητας του!"

Αναφέρθηκε στο "ορυχείο λέξεων" της ποιήτριας ενώ τόνισε ότι η ποιητική της συλλογή διαθέτει πρωτοτυπία που δεν επιδιώκει, αρμονία που γρατζουνά τον αναγνώστη, απρόσμενη αποκαλυπτική δομή και άμεση βολή - ευθεία στο στόχο - με σκοπό να συγκινήσει!!!

Η ψυχολόγος συγγραφέας και καθ. του Πάντειου Πανεπιστημίου, Φωτεινή Τσαλίκογλου τόνισε οτι αγάπησε την Τασούλα μέσα από τα 3 βιβλία που έχει εκδώσει, ενώ η ποιητική της συλλογή συγκεκριμένα, διαθέτει την έννοια της αληθινότητας.

Περιέχει το βλέμμα της οδύνης ενώ η γραφή της προσπαθεί να συγκινήσει το μικρό κοριτσάκι μέσα της.

Στο τέλος της παρουσίασης, η Τασούλα Επτακοίλη, εμφανώς συγκινημένη ευχαρίστησε τους παρευρισκόμενους στο πάνελ και την αίθουσα, τον εκδότη της Θανάση Καστανιώτη και το ζωγράφο Στέφανο Ρόκο για το εξώφυλλο του βιβλίου. Αναφέρθηκε στο πρόσωπο που έδωσε τον τίτλο στην ποιητική της συλλογή και έκλεισε διαβάζοντας το ομότιτλο ποίημα. 

Η γυναίκα στο ασανσέρ
Είναι όλοι εδώ.
Η μάνα μου
με ζυμάρι στα χέρια.
"Διακόσιες πανσελήνους έπλασα
κι ακόμα δεν χόρτασα ψωμί", μου λέει.
Το αγόρι του λεωφορείου
με το πράσινο μπουφάν·
δέντρο απροσμέτρητο
στο δάσος μου το συλημένο.

Ο γιατρός με τα θλιμμένα μάτια
και μάσκα χειρουργείου.
"Πώς πέρασες αυτή τη γραμμή-αλφαδιά
στη ζωή;" με ρωτάει.
Το αδέσποτο γατί
που ξεψύχησε από φόλα στο πάρκο.
Πάω να τ' αγγίξω,
μα όλο μου κρύβεται
πίσω από τη σκιά μου.

Είστε όλοι εδώ.
Εσύ που μ' αγαπάς
και φυσάς μέσα μου
πελάγη ανθισμένα.

Εσύ που μ' αγάπησες
κι έσπειρες στο χώμα μου
τόσες λέξεις
μην προσδοκώντας θερισμό.

Κι εσύ,
γυναίκα στο ασανσέρ
τόσο φως τριγύρω μου
και μια συγγνώμη
δε μπόρεσα να αρθρώσω
για τα σκοτάδια σου.

https://mpalos.blogspot.com