Τα σφαγεία με τα οποία εμπλέκεται κατά έναν τρόπο η Αυτοδιοίκηση είναι μια πονεμένη ιστορία, διότι λόγω του υψηλού κόστους λειτουργίας σχεδόν πάντοτε καταλήγουν να είναι προβληματικά από άποψη βιωσιμότητας.
Όλοι αναγνωρίζουν την αναγκαιότητα σφαγείου, ουδείς όμως δέχεται την χωροθέτησή του στη γύρω από αυτόν περιοχή, κυρίως λόγω του φόβου οσμών και απόθεσης των υπολειμμάτων. Κάτι τέτοιο συνέβη και με το διαδημοτικό σφαγείο Ικαρίας, στα Κοσοίκια, το οποίο, αφού χωροθετήθηκε το 2006, είναι στον αέρα, λόγω του ότι πυροδότησε διαμάχες μεταξύ των κατοίκων, λόγω αδυναμιών στις περιβαλλοντικές μελέτες και τη χωροθέτηση, με αποτέλεσμα να χαθούν κοινοτικά κονδύλια. Η υπόθεση πήρε την δικαστική οδό και μέχρι στιγμής το μόνο απτό αποτέλεσμα είναι ότι την Δευτέρα 19 Δεκεμβρίου 2016, ο αναπληρωτής υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης Γιάννης Τσιρώνης, μετά από συνάντησή του με τον Βουλευτή του Νομού, σε επίσημη δήλωσή του να δεσμεύεται να διερευνηθεί η δυνατότητα λειτουργίας σφαγείου στην Ικαρία που θα ανταποκρίνεται στους προβλεπόμενους όρους υγειονομικής επάρκειας. (11 χρόνια!!!)
Το μεγαλύτερο πρόβλημα εντοπίζεται στα νησιά, όπου δεν υπάρχουν σφαγεία και οι κάτοικοι αναγκάζονται να σφάξουν τα ζώα σε γειτονικές περιοχές και τα ζώα προς σφαγή πρέπει να μετακινηθούν. Κάθε καλοκαίρι το πρόβλημα παίρνει δραματικές διαστάσεις, διότι ακόμη και τα καράβια αρνούνται να μεταφέρουν κοπάδια, επικαλούμενα τις οσμές, οι οποίες είναι όντως έντονες. Το πρόβλημα είναι εξίσου σημαντικό και το χειμώνα, με τα δρομολόγια στα μικρά νησιά αλλά και με τις καιρικές συνθήκες, όταν απαγορεύεται ο απόπλους.
Το κόστος δημιουργίας και λειτουργίας ενός σφαγείου είναι τεράστιο, εξ ου και τα συχνά προβλήματα που προκύπτουν, διότι δεν είναι ανταποδοτικό. «Πλήρωσε κάποιος 1 εκατομμύριο ευρώ για τη δημιουργία σφαγείου, με όλες τις προδιαγραφές, στην Κρήτη και δεν μπορεί να βγάλει τα έξοδά του, γιατί όλοι οι κτηνοτρόφοι σφάζουν στο σπίτι τους!». Οι έμποροι βέβαια διαμαρτύρονται ότι είναι υψηλό το κόστος των σφαγείων, παρ' ότι ένα μέρος του κόστους καλύπτεται από τα υποπροϊόντα.
Για τη συνέχεια κάντε "κλικ" πιο κάτω:
Όλοι αναγνωρίζουν την αναγκαιότητα σφαγείου, ουδείς όμως δέχεται την χωροθέτησή του στη γύρω από αυτόν περιοχή, κυρίως λόγω του φόβου οσμών και απόθεσης των υπολειμμάτων. Κάτι τέτοιο συνέβη και με το διαδημοτικό σφαγείο Ικαρίας, στα Κοσοίκια, το οποίο, αφού χωροθετήθηκε το 2006, είναι στον αέρα, λόγω του ότι πυροδότησε διαμάχες μεταξύ των κατοίκων, λόγω αδυναμιών στις περιβαλλοντικές μελέτες και τη χωροθέτηση, με αποτέλεσμα να χαθούν κοινοτικά κονδύλια. Η υπόθεση πήρε την δικαστική οδό και μέχρι στιγμής το μόνο απτό αποτέλεσμα είναι ότι την Δευτέρα 19 Δεκεμβρίου 2016, ο αναπληρωτής υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης Γιάννης Τσιρώνης, μετά από συνάντησή του με τον Βουλευτή του Νομού, σε επίσημη δήλωσή του να δεσμεύεται να διερευνηθεί η δυνατότητα λειτουργίας σφαγείου στην Ικαρία που θα ανταποκρίνεται στους προβλεπόμενους όρους υγειονομικής επάρκειας. (11 χρόνια!!!)
Το μεγαλύτερο πρόβλημα εντοπίζεται στα νησιά, όπου δεν υπάρχουν σφαγεία και οι κάτοικοι αναγκάζονται να σφάξουν τα ζώα σε γειτονικές περιοχές και τα ζώα προς σφαγή πρέπει να μετακινηθούν. Κάθε καλοκαίρι το πρόβλημα παίρνει δραματικές διαστάσεις, διότι ακόμη και τα καράβια αρνούνται να μεταφέρουν κοπάδια, επικαλούμενα τις οσμές, οι οποίες είναι όντως έντονες. Το πρόβλημα είναι εξίσου σημαντικό και το χειμώνα, με τα δρομολόγια στα μικρά νησιά αλλά και με τις καιρικές συνθήκες, όταν απαγορεύεται ο απόπλους.
Το κόστος δημιουργίας και λειτουργίας ενός σφαγείου είναι τεράστιο, εξ ου και τα συχνά προβλήματα που προκύπτουν, διότι δεν είναι ανταποδοτικό. «Πλήρωσε κάποιος 1 εκατομμύριο ευρώ για τη δημιουργία σφαγείου, με όλες τις προδιαγραφές, στην Κρήτη και δεν μπορεί να βγάλει τα έξοδά του, γιατί όλοι οι κτηνοτρόφοι σφάζουν στο σπίτι τους!». Οι έμποροι βέβαια διαμαρτύρονται ότι είναι υψηλό το κόστος των σφαγείων, παρ' ότι ένα μέρος του κόστους καλύπτεται από τα υποπροϊόντα.
Για τη συνέχεια κάντε "κλικ" πιο κάτω: