Ισόβια στον Β. Παπαγεωργόπουλο και δύο συνεργάτες του στον δήμο (video)

Σε ισόβια κάθειρξη καταδίκασε το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων τον πρώην δήμαρχο Θεσσαλονίκης Βασίλη Παπαγεωργόπουλο για το οικονομικό σκάνδαλο στον Δήμο Θεσσαλονίκης.

Ο Βασίλης Παπαγεωργόπουλος διετέλεσε δήμαρχος Θεσσαλονίκης από το 1999 έως το 2010.

Η ποινή της ισόβιας κάθειρξης επιβλήθηκε και στον πρώην γενικό γραμματέα του δήμου Μιχάλη Λεμούσια, ενώ ισόβια και επιπλέον εννέα χρόνια κάθειρξη επιβλήθηκαν στον πρώην ταμία Παναγιώτη Σαξώνη.

Το Δικαστήριο δεν αναγνώρισε κανένα ελαφρυντικό στους καταδικασθέντες για την υπόθεση της υπεξαίρεσης στον Δήμο Θεσσαλονίκης.

Για τους δύο διευθυντές της ταμειακής υπηρεσίας του Δήμου, στους οποίους επιβλήθηκε κάθειρξη 15 και 10 ετών αντίστοιχα, το Δικαστήριο αποφάσισε να δώσει αναστέλλουσα δύναμη στην έφεση, υπό τους όρους της απαγόρευσης εξόδου από τη χώρα και της εμφάνισης, κάθε μήνα, στο αστυνομικό τμήμα του τόπου διαμονής.

Οδηγούνται στις φυλακές Αυτή την ώρα ο Βασίλης Παπαγεωργόπουλος, ο Μιχάλης Λεμούσιας και ο Παναγιώτης Σαξώνης οδηγούνται στις φυλακές Διαβατών. Συνοδεία αστυνομικών και φορώντας χειροπέδες, οι τρεις καταδικασθέντες αποχώρησαν από το Δικαστικό Μέγαρο χωρίς να προβούν σε οποιαδήποτε δήλωση προς τους δημοσιογράφους.

Μετά το πέρας της ακροαματικής διαδικασίας, ο Β. Παπαγεωργόπουλος σήκωσε το χέρι και ζήτησε τον λόγο, τονίζοντας: «Με όλο τον σεβασμό, επαναλαμβάνω ότι ουδεμία απολύτως σχέση έχω με την υπόθεση. Είμαι βέβαιος ότι κάποιοι θα πεθάνουν με τύψεις». Απευθυνόμενος στον τέως δήμαρχο, ο πρόεδρος του δικαστηρίου Γιώργος Αποστολάκης απάντησε: «Πάντως, εμείς δεν θα είμαστε αυτοί». 

Η ενοχή Το δικαστήριο, νωρίτερα, είχε κρίνει τον πρώην δήμαρχο ένοχο για το αδίκημα της άμεσης συνέργειας στην υπεξαίρεση στην υπηρεσία κατ' εξακολούθηση, διά παραλείψεως. Επίσης, για τον πρώην γενικό γραμματέα του Δήμου Μιχάλη Λεμούσια το Δικαστήριο αποφάσισε την ενοχή του για ηθική αυτουργία στην υπεξαίρεση κατ' εξακολούθηση. Επιπλέον, ο Μ.Λεμούσιας κρίθηκε ένοχος για το πλημμέλημα της παροχής ψυχικής συνδρομής στην πράξη της πλαστογραφίας. 

Ο βασικός κατηγορούμενος για την υπόθεση, πρώην ταμίας του Δήμου, Παναγιώτης Σαξώνης, καταδικάστηκε για τις πράξεις της υπεξαίρεσης στην υπηρεσία κατ' εξακολούθηση, σε συνδυασμό με τις επιβαρυντικές διατάξεις περί καταχραστών του Δημοσίου, καθώς επίσης για τα αδικήματα της νομιμοποίησης εσόδων από παράνομες δραστηριότητες (ξέπλυμα βρώμικου χρήματος) και για πλημμεληματικού χαρακτήρα πλαστογραφία. Εξάλλου, ένοχοι της άμεσης συνέργειας στην υπεξαίρεση στην υπηρεσία κρίθηκαν οι δύο άλλοτε διευθυντές της Ταμειακής Υπηρεσίας του Δήμου.

Αντίθετα, αθωώθηκαν οι τρεις αντιδήμαρχοι Οικονομικών και όλοι οι κατηγορούμενοι υπάλληλοι. Το σκεπτικό της απόφασης Στην κατάμεστη αίθουσα του Κακουργιοδικείου και κάτω από ενισχυμένα μέτρα ασφαλείας, ο πρόεδρος του δικαστηρίου ανέπτυξε διεξοδικά, επί σχεδόν μιάμιση ώρα, το σκεπτικό της απόφασης επί της ενοχής ή μη των συνολικά 18 κατηγορουμένων για την υπόθεση. «Ο δήμαρχος όρισε ως γενικό γραμματέα τον στενό συνεργάτη του. Οι δυο τους συνδέονταν στενότατα και ταυτίστηκαν στην κοινή γνώμη. 

Ο Μ.Λεμούσιας αναζητούσε μία 'πηγή' χρημάτων στις οικονομικές υπηρεσίες του δήμου. » Ο γενικός γραμματέας προέτρεψε τον Π. Σαξώνη να υπεξαιρεί κατ' εξακολούθηση και για αόριστο χρόνο χρήματα για την ενίσχυση της δημοτικής παράταξης 'Αναγέννηση', της οποίας ηγείτο ο Β. Παπαγεωργόπουλος. O γενικός γραμματέας έκαμψε τις αντιρρήσεις που είχε ο ταμίας, διαβεβαιώνοντάς τον ότι στον Δήμο ασκεί διοίκηση αυτός. » Γνώστης όλων των σχεδιασμών ήταν και ο Β. Παπαγεωργόπουλος. Παρέμενε στο παρασκήνιο, προσποιούμενος άγνοια. Ο δήμαρχος άφησε την εκτέλεση του σχεδιασμού στον γενικό γραμματέα. Έτσι, έβαλαν μπροστά τη 'μηχανή' της υπεξαίρεσης. Η διανομή του μερίσματος γινόταν μεταξύ τους. Ύστερα, ζήτησε ο Σαξώνης ένα ποσοστό 10% από τα υπεξαιρεθέντα ποσά» τόνισε ο πρόεδρος, ανακοινώνοντας την απόφαση. «Οι σχέσεις τους δεν διερράγησαν ούτε όταν βγήκαν στη δημοσιότητα υποθέσεις που βάρυναν τον Μ. Λεμούσια. Αυτό σημαίνει ότι είχαν ένα δυνατό μυστικό που τους κρατούσε αλληλέγγυους» πρόσθεσε. 

ιn.gr - left.gr

Σύσκεψη για προβλήματα που αφορούν στο Δήμο Φούρνων-Κορσεών.

Συνάντηση με τον Αναπληρωτή Υπουργό Εσωτερικών κ. Χαράλαμπο Αθανασίου, τον βουλευτή Ρεθύμνου κ. Γιάννη Κεφαλογιάννη, υπεύθυνο κοινοβουλευτικής εκπροσώπησης της Σάμου στη Βουλή για τη Νέα Δημοκρατία και τον πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Φούρνων-Κορσεών κ. Δημήτρη Καρύδη είχε σήμερα η Γενική Γραμματέας της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Αιγαίου, κα Χριστιάνα Καλογήρου, στα γραφεία του Αναπληρωτή Υπουργού. 

Συζητήθηκε η αναγκαιότητα διαχωρισμού του νησιού της Θύμαινας, καθώς και των οργανωμένων οικισμών Χρησομηλιά, Καμάρι, Άγιος Ιωάννης, Καμπί και Δαλφονιές, από το δημοτικό διαμέρισμα Φούρνων.

Ο Αναπληρωτής Υπουργός, αντιλαμβανόμενος τη σπουδαιότητα του θέματος που αφορά στους οργανωμένους οικισμούς νησιωτικών δημοτικών διαμερισμάτων με λιγότερους από 200 κατοίκους δήλωσε την πρόθεση του για σχετική ρύθμιση του θέματος.
samostimes

Συνέδριο των φοβικών και των συνενόχων

Το κόμμα Βενιζέλου, χρησιμοποιώντας τον τίτλο ΠΑΣΟΚ και -σχεδόν- το σύμβολό του οδεύει σε ένα υποτιθέμενο συνέδριο και μάλιστα συντακτικό. Πρόκειται για μια στυμμένη διαδικασία- παρωδία, που ως βασικούς στόχους έχει τη στρατηγικού χαρακτήρα εδραίωση των συνενόχων της μνημονιακής πολιτικής και φυσικά τη διασφάλιση της συστημικής ευστάθειας. 

Σε μια συγκυρία κατά την οποία η πολιτική που υπηρέτησε και υπηρετεί -και-το φερόμενο ως ΠΑΣΟΚ από το 2009 και δώθε αμφισβητείται ακόμα και από τους εμπνευστές της, στο προσεχές “συνέδριο” το εν λόγω ζήτημα δεν τίθεται κάν επί τάπητος. Στο υποτιθέμενο συντακτικό συνέδριο τα κατεξοχήν πολιτικά ζητήματα της χώρας, δηλαδή η συνέχιση ή μη της μνημονιακής πολιτικής και η ανάγκη εκπόνησης ενός εναλλακτικού σχεδίου εξόδου από την κρίση θεωρούνται ως εκ των προτέρων απαντημένα. 

Συνεπώς μιλούμε για ένα συνέδριο χωρίς διακύβευμα για τις μεγάλες λαϊκές μάζες. Επιπλέον, ο ίδιος ο ιδεολογικός άξονας του κόμματος έχει μετατοπιστεί από το δημοκρατικό, σοσιαλιστικό χώρο, στη δεξιά σοσιαλδημοκρατία που αφού ηττήθηκε κατά τη δεκαετία του '70 επανέρχεται ως ο δήθεν συνεκτικός ίστος μιας κάποιας “κεντροαριστεράς”. 

Αυτή μάλιστα η -και- “επίσημη” μετατόπιση έλαβε χώρα βάσει των τοποθετήσεων Βενιζέλου, χωρίς ποτέ να ερωτηθεί κανείς αλλά και χωρίς να αντιδράσει σχεδόν κανείς, μέσα σε μια γενική παθητικότητα.

Τρίτον, με οριστικό τρόπο τόσο σε σχέση με την εφαρμοσμένη πολιτική όσο και διακηρυκτικά έχει εγκαταλείψει η ηγεσία Βενιζέλου και η συν αυτώ ηγετική ομάδα το κοινωνικό μπλοκ που έφερε το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία. Το μπλοκ των νέων μη- προνομιούχων δεν αφορά ούτε στο ελάχιστο το κόμμα Βενιζέλου, το οποίο άλλωστε οι πρώτοι εχθρεύονται, καθώς στην πολιτική του βλέπουν το δήμιό τους.

Τέταρτον, ακόμα και η μεσοπρόθεσμη στρατηγική του κόμματος έχει χαραχθεί ήδη. Η ανιστόρητη και χυδαία γραμμή “πέσαμε με την Ελλάδα, θα ανεβούμε μαζί της” δεν αμφισβητείται από κανέναν εντός του ΠΑΣΟΚ, με ουσιαστικό τρόπο. Είναι δε μια στρατηγική σφοδρής νέας ήττας καθώς παραβλέπει ότι οι οικονομικοί και πολιτικοί κύκλοι δε συγχρονίζονται με έναν τέτοιο απλοϊκό τρόπο, όπως και ότι καμιά προοπτική οικονομικής ανόδου για τη χώρα δε διαφαίνεται στον ορίζοντα.

Πέμπτον και υπό το φως των ανωτέρω τίθεται το ζήτημα, σε ποιό πεδίο ακριβώς θα υπάρξει διακύβευμα και σύγκρουση εντός του εν λόγω “συνεδρίου” με την κυρίαρχη πολιτική και με την ηγεσία. Η απάντηση είναι ότι προφανώς δεν υπάρχει τέτοιος σχεδιασμός από οποιαδήποτε πλευρά. Η ηγεσία Βενιζέλου αλλά και η μνημονιακή πολιτική είναι αναμφισβήτητες αυτή τη στιγμή στο εσωτερικό του φερομένου ως ΠΑΣΟΚ, παρά τις μεμονωμένες διαφορετικές απόπειρες, που αν και φιλότιμες κάποιες φορές, μικρό ή και ανύπαρκτο αποτέλεσμα έχουν.

Το κόμμα Βενιζέλου ασκώντας δεξιά πολιτική, έχοντας προσχωρήσει στην παράδοση ΚΟΔΗΣΟ με ένα μάλιστα φαιδρό τρόπο και όντας ξεκομμένο από την ιστορική, κοινωνική βάση του ΠΑΣΟΚ δεν είναι πάρα ένας συντηρούμενος από το κατεστημένο της χώρας μηχανισμός νομής εξουσίας προς όφελος στελεχών του, με αντάλλαγμα την επιβίωση τώρα της κυβέρνησης Σαμαρά και αργότερα κάποιας άλλης αντίστοιχης.

Αν τα παραπάνω μάλιστα τα συνδυάσουμε με την εκτεταμένη νοθεία στη διαδικασία εκλογής συνέδρων, όπου οι ψηφίσαντες πολλαπλασιάζονταν με γεωμετρική πρόοδο συνθέτουμε την εικόνα ενός συνεδρίου- παρωδία. Με μια ημέρα μόλις, “διαλόγου” για 5000- 6000 συνέδρους, χωρίς στοιχειώδεις κανόνες δημοκρατικής λειτουργίας και με ανύπαρκτη ατζέντα, το εν λόγω συνέδριο απλά θα επιβεβαιώσει τον πλήρη έλεγχο του ιστορικού αυτού κόμματος από τον παρασιτισμό και φυσικά την οριστική παρακμή του. Δεν έχει σημασία ότι όσοι θα συμμετάσχουν δεν είναι συνένοχοι της μνημονιακής πολιτικής. Το σημαντικό είναι ότι αυτοί που δίνουν τον τόνο και χαράσσουν την κεντρική πολιτική του κόμματος Βενιζέλου είναι. Γι' αυτό και προσπαθούν να δικαιωθούν ή να ξεπλυθούν με διάφορα ιδεολογήματα και με οπορτουνιστικές τακτικές.

Η πραγματικότητα είναι ότι πρόκειται για συνέδριο κομμένο και ραμμένο στα μέτρα της μνημονιακής συγκυβέρνησης. Θα αποκτούσε νόημα μόνο αν ετίθετο το ζήτημα της ανατροπής της ηγεσίας Βενιζέλου, της ομάδας των συνενόχων, της πλήρους αλλαγής πολιτικής και της πτώσης του κυβερνητικού συνασπισμού. Δυστυχώς όμως καμιά συγκροτημένη εσωκομματική δύναμη δε θα θέσει τέτοια ζητήματα. Οπότε οι φοβικοί και οι συνένοχοι θα δώσουν τον τόνο σε αυτήν την παρωδία, που ευτελίζει την ιστορική παράδοση ενός κόμματος το οποίο αν μη τι άλλο κάποτε εξέφρασε τις ουσιαστικότερες ελπίδες του λαού.
Θέμης Τζήμας

TVXS

Εγώ και ο εαυτός μου

«Δεν είμαι πια ο εαυτός μου», «Έχω χάσει τον εαυτό μου», «Θέλω να τα βρω με τον εαυτό μου», «Θα ενδιαφέρομαι μόνο για τον εαυτό μου πλέον», είναι φράσεις που ακούμε πολύ συχνά γύρω μας ή και ο καθένας από εμάς το έχει ξεστομίσει σε κάποιες φάσεις της ζωής του.

Ο εαυτός, μία από τις παλαιότερες και πιο δημοφιλείς έννοιες στο χώρο της ψυχολογικής έρευνας, παραμένει ακόμη και σήμερα πεδίο διαφωνιών και αντιθέσεων όσον αφορά στον ορισμό του.

Η έννοια του εαυτού έχει φανερά μεταβληθεί με το πέρασμα των αιώνων, ξεκινώντας από τους αρχαίους Έλληνες φιλοσόφους, οι οποίοι ώθησαν την ανθρώπινη σκέψη προς την εσωτερικότητα του εαυτού και το δικαίωμα για απόλυτα εσωτερική ιδιωτική ζωή. Στα χρόνια της Αναγέννησης, την ανάπτυξη της ιδέας της εσωτερικότητας του εαυτού προέκτεινε ο καρτεσιανός εαυτός, του σκεπτόμενου ανθρώπου.(Ευαγγελία Φουντουλάκη, 2005)

Θετικιστές και αναλυτικοί, οπαδοί της φαινομενολογίας και του υπαρξισμού, ψυχαναλυτές και συμπεριφοριστές, ασχολούνται με το θέμα της έννοιας του εαυτού, έννοια πια που μεταφέρει φιλοσοφικές, ψυχολογικές, θρησκευτικές, κοινωνιολογικές και ανθρωπολογικές θεωρίες. Με το William James (1890) η έννοια του εαυτού συγκεκριμενοποιείται. Αποτελείται από το Εγώ (I) και το Εμένα (Me), είναι δηλαδή ταυτόχρονα ενεργητικό υποκείμενο που παρατηρεί, αισθάνεται, εκτελεί, αλλά και αντικείμενο εμπειρίας και γνώσης. Ο James αναφέρεται στις τέσσερις πτυχές του εαυτού: α) τον υλικό εαυτό, β) τον κοινωνικό εαυτό, γ) τον πνευματικό εαυτό και δ) το καθαρό «εγώ». Οι ιδέες του επηρέασαν πολλούς νεώτερους ερευνητές.

Όσον αφορά τον ορισμό είναι δύσκολο να αποφασιστεί ένας από τους 17 που ήδη υπάρχουν, αλλά ο Burns περιγράφει την έννοια του εαυτού ως «το σύνολο υποκειμενικών αξιολογούμενων χαρακτηριστικών και συναισθημάτων» (1982, σ.5), ενώ ο Rosenberg φανερά επηρεασμένος από τον Rogers, την περιγράφει ως «το σύνολο των σκέψεων και των συναισθημάτων του ατόμου, που αναφέρονται στον εαυτό του ως αντικείμενο» (Rosenberg, 1986α, σ. 7). Ο Rogers θεωρεί τον εαυτό ως μια διεργασία, κάτι το οποίο συνέχεια αλλάζει και διαμορφώνεται, και μέσα από το οποίο βιώνουμε τις εμπειρίες μας. Αυτή η αναπαράσταση του εαυτού μου αναπτύσσεται μέσα από την αλληλεπίδραση με το περιβάλλον και ιδιαίτερα με τους σημαντικούς άλλους. Αναπτύσσεται αλλά παραμένει και σταθερός: δίνει συνοχή και συνέχεια στην εμπειρία μας

Ο Higgins (1987, 1989) είναι εκείνος που διαχωρίζει τον εαυτό σε τρία είδη: τον πραγματικό εαυτό (actual self) , τον ιδανικό εαυτό (ideal self) και τον «εαυτό του πρέπει» (cough self). Ο πραγματικός εαυτός σχετίζεται με τα χαρακτηριστικά και τις ιδιότητες που το ίδιο το άτομο αποδίδει στον εαυτό του. Ο ιδανικός εαυτός είναι το μέρος του εαυτού όπου οι φιλοδοξίες, οι ελπίδες και οι επιθυμίες έχουν τη μεγαλύτερη σπουδαιότητα. Τέλος, ο καθωσπρέπει εαυτός αντιπροσωπεύει χαρακτηριστικά και ιδιότητες, που το άτομο νομίζει ότι πρέπει να έχει, ή του επιβάλλονται από το περιβάλλον. Αντιπροσωπεύει το καθήκον, τις υποχρεώσεις και τις υπευθυνότητες (Higgins, 1987 σ. 320-321). Ο ίδιος συγγραφέας διαχωρίζει δύο οπτικές της κάθε πτυχής του εαυτού: α) την οπτική του ίδιου του ατόμου και β) την οπτική ενός σημαντικού άλλου.

Αν αφήσουμε κατά μέρος όλες αυτές τις θεωρητικές πληροφορίες, θα ήθελα να δώσω έμφαση σε ένα άλλο σημαντικό κομμάτι που στην πράξη μας αφορά περισσότερο, την επαφή με τον εαυτό. Παρατηρούμε ανθρώπους νέους και μεγαλύτερους να μιλούν για αποσύνδεση από τον εαυτό τους ή έλλειψη γνώσης του, κάτι που προκαλεί δυσφορία, αναστάτωση έως και κάποιου είδους ψυχοπαθολογία. Τι σημαίνει λοιπόν τα έχω καλά με τον εαυτό μου;

Σημαίνει ακούω τις πραγματικές μου ανάγκες, γνωρίζω τι είναι αυτά που χρειάζομαι και για ποιο λόγο και τάσσομαι προς την πραγματοποίηση τους, χωρίς να τις καταπιέζω ικανοποιώντας μόνο τις ανάγκες των άλλων. Χρειάζεται μια εσωτερική φωνή που ακούει, βλέπει, αξιολογεί και δίνει ώθηση για την πράξη. Σημαίνει αναγνωρίζω τις αλλαγές που συμβαίνουν μέσα μου, ψηλαφίζω τις ανεπαίσθητες κινήσεις είτε προς τα μπρος είτε προς τα πίσω και συμπορεύομαι προς την κατεύθυνση αυτή. Σημαίνει βρίσκομαι σε επαφή με τα συναισθήματα μου, αναγνωρίζω το θυμό μου, τη λύπη μου, τη χαρά μου, το φόβο, τον ενθουσιασμό μου και τα ονοματίζω με τα ονόματα τους χωρίς να τα κρύβω πίσω από άλλες ταμπέλες φοβούμενος την αλήθεια τους.

Τα παραπάνω προϋποθέτουν αυτογνωσία και ένα διαρκές ταξίδι προς τα μέσα σε όλη τη διάρκεια της ζωής, γιατί ο εαυτός έχει την τάση να είναι σταθερός, αλλά παράλληλα να αλλάζει μέσα από την εμπειρία και τα βιώματα για όσο ζούμε και αναπνέουμε. Μένοντας σταθερός κρατά την ισορροπία μέσα στη ρευστή πραγματικότητα της ζωής και αλλάζοντας προσαρμόζεται στις αλλαγές του χρόνου και του περιβάλλοντος και κάπως έτσι επιβιώνει. Ο άνθρωπος που είναι σε αληθινή επαφή με τον εαυτό του, συνήθως πράττει κατά την εσωτερική του επιταγή και έτσι παραμένει ελεύθερος, ακόμα και αν ζει σε συνθήκες καθόλα ανελεύθερες.

Γιατί όμως στις μέρες μας παρατηρείται αυτό το φαινόμενο; Για ποιους λόγους ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι χάνουν αυτή τη τόσο σημαντική επαφή που οδηγεί στο ευ ζην, την ικανοποίηση, την πλήρωση; Έχω την αίσθηση ότι μιλάμε για ένα φαινόμενο κοινωνικό, με την έννοια ότι οι παρούσες κοινωνικές συνθήκες μας αποξενώνουν από τον εαυτό και κατ’ επέκταση και από τους άλλους.

Η ραγδαία ανάπτυξη της τεχνολογίας με όλα της τα επιτεύγματα συμβάλλει στην αποσύνδεση από τον εαυτό. Δημιουργεί καινούργιες, επίπλαστες ανάγκες που οι άνθρωποι ως όντα καταναλωτικά αγωνίζονται να τις ικανοποιήσουν παραμερίζοντας ανάγκες πραγματικές και ουσιαστικές για την ψυχική, συναισθηματική και σωματική υγεία. Ας φέρουμε για παράδειγμα όλα αυτά που συμβαίνουν στο ίντερνετ τα τελευταία χρόνια με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Οι νέοι νιώθουν την ανάγκη να προβληθούν, να γίνουν αρεστοί, να νιώσουν ποθητοί ή και χρήσιμοι καταναλώνοντας ώρες ατελείωτες δημιουργώντας μια ψεύτικη ή υπερβολική εικόνα για τον εαυτό τους, που στο τέλος την πιστεύουν κιόλας, αφού ενισχύεται από τους εκατοντάδες ‘φίλους’.

Πέρα από αυτό ας αναλογιστούμε σε τι ρυθμούς καθημερινότητας ζούμε όλοι και πόσες υποχρεώσεις έχουμε. Σπίτι, δουλειά, οικογένεια, φίλοι και πολλά πολλά άλλα καταλαμβάνουν το χρόνο μας και εξαντλούν την ενέργεια μας. Πόσο χρόνο διαθέτουμε για τον εαυτό μας; Πόσος χρόνος μένει για να επεξεργαστούμε τι μας συμβαίνει;

Σκεφτείτε πόσα λεπτά τη μέρα αφιερώνετε αποκλειστικά για τον εαυτό σας, και είμαι σίγουρη ότι η απάντηση που θα ανακαλύψετε δεν θα σας ικανοποιήσει. Είναι σημαντικό να μπορούμε, όσες υποχρεώσεις και να έχουμε, να ξεκλέβουμε στιγμές για εμάς, για να σκεφτούμε, να ηρεμήσουμε, να βυθιστούμε μέσα μας.

Κακά τα ψέματα, κανείς δε μας έμαθε πώς να το κάνουμε αυτό ούτε η παιδεία μας είναι τέτοια που να το ενισχύει. Μεγαλώσαμε όλοι με τους κανόνες να είμαστε καλοί, σοβαροί, εργατικοί, ευγενικοί, να μπαίνουμε σε καλούπια για να θεωρούμε σωστοί, καλοί άνθρωποι, νομοταγείς πολίτες. Κανείς δεν μας έμαθε το βασικότερο, πώς να ερχόμαστε σε επαφή με τις ίδιες μας τις ανάγκες, γιατί εκπαιδευτήκαμε να μας νοιάζει πώς θα ικανοποιήσουμε τις ανάγκες των άλλων και διαμέσου αυτής της διαδικασίας να λάβουμε ικανοποίηση. Μάθαμε να κάνουμε έτσι εξαρτημένες σχέσεις και να περιμένουμε τη χαρά πάντα από έξω και όχι σε σχέση με εμάς.

Η αληθινή ικανοποίηση όμως έρχεται όταν πορευόμαστε με την εσωτερική μας αλήθεια και οδηγούμαστε έτσι προς την αυτό-πραγμάτωση.

«..Αχ και να μπορούσα σαν και σας να’μουν εαυτός με προκαθορισμένο κλήρο. Μα εγώ δεν έχω. Είμαι ο εαυτός που τίποτα δεν κάνει, Κείνος που κάθεται στο πουθενά και στο ουδέποτε ενόσω εσείς ασχολείστε με την αναδημιουργία της ζωής. Εσείς ή εγώ θα πρεπε να επαναστατήσω; Οι άλλοι τον κοίταξαν με οίκτο μα χωρίς να πουν τίποτα πια ο ένας στον άλλον τράβηξαν για ύπνο τυλιγμένοι σε μια χαρούμενη εγκαρτέρηση. Μα ο έβδομος εαυτός απόμεινε γρηγορώντας σε ενατενισμό του τίποτα που βρίσκεται πίσω από τα πράγματα όλα.» Οι 7 εαυτοί, Χαλίλ Γκιμπράν

Ράνια Πανουργιά
Ψυχολόγος
alttherapy

Το κρουαζιερόπλοιο της Louis, Thomson Spirit στη Σάμο

Το Σάββατο 2/3/13 θα προσεγγίσει το λιμάνι της Σάμου το πρώτο για το 2013 κρουαζιερόπλοιο το THOMPSON SPIRIT.

Το πλοίο θα εκτελέσει κρουαζιέρα που οργανώνεται από τη τηλεόραση και το ραδιόφωνο της Κύπρου το PIK. Το πλοίο με 1.100 Κύπριους επιβάτες θα αναχωρήσει απευθείας από Λεμεσό για Σάμο θα φτάσει στο λιμάνι το απόγευμα του Σαββάτου στις 18.00 και θα παραμείνει μέχρι τις 03.00 της Κυριακής. Μοναδικοί προορισμοί θα είναι η Σάμος και η Έφεσος.

Κατά τη διάρκεια της παραμονής τους στη Σάμο θα γνωρίσουν τη πόλη το Σαμιώτικο κρασί στο Μουσείο Οίνου και θα συμμετέχουν όσοι επιθυμούν σε παραδοσιακό Σαμιώτικο γλέντι με τοπική κουζίνα στον πολυχώρο 45.

Σημαντικό είναι επίσης το γεγονός ότι η Κυπριακή Τηλεόραση θα μεταδίδει σε απευθείας σύνδεση εικόνες από την επίσκεψη στο νησί.
BY SHIP TRAVEL / ΝΙΚΟΣ ΚΑΤΡΑΚΑΖΟΣ

via: aegaio

Ολόκληρη η Συνέντευξη της Λούκας Κατσέλη στο Ρ/Σ ALPHA 98,9 FM (video)

Παρακολουθήστε τώρα ολόκληρη τη συνέντευξη της προέδρου της "Κοινωνικής Συμφωνίας" Λούκας Τ. Κατσέλη στον ALPHA 9.89 με τον δημοσιογράφο Σπύρο Χαριτάτο στην εκπομπή "ΓΙΑΦΚΑ" 26/02/2013

Ο "ΕΥΠΑΛΙΝΟΣ" χαιρετίζει την εκδήλωση του "ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ" στη Σάμο

Χαιρετίζουμε την πρωτοβουλία της αυριανής εκδήλωσης του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ στη Σάμο και ευχόμαστε  καλή επιτυχία και σε αυτή τη προσπάθεια της Νομαρχιακής Επιτροπής Σάμου. 

ΜΑΖΙ ΟΛΕΣ ΟΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΝΑ ΡΙΞΟΥΜΕ ΤΗΝ ΔΟΥΛΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΩΝ ΒΡΥΞΕΛΛΩΝ, ΟΙΚΟΔΟΜΩΝΤΑΣ ΕΝΑ ΝΕΟ ΚΟΣΜΟ ΣΕ ΜΙΑ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΚΑΙ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΕΛΛΑΔΑ .

ΑΓΩΝΑΣ - ΕΝΟΤΗΤΑ - ΝΙΚΗ

Η βελτίωση των σχέσεων με τους ανθρώπους είναι μια ανάγκη

Γιώργος Πασχαλίδης: Αναφέρω πάντα, ότι η υγεία μας κλονίζεται όταν ανεβαίνει η ορμονική μας διαταραχή και ένας από τους βασικότερους λόγους που συμβαίνει αυτό είναι οι κακές σχέσεις με τους δικούς μας ανθρώπους.

Επομένως, η βελτίωση των σχέσεων με τους ανθρώπους είναι μια ανάγκη που την επιβάλει όχι μόνο η αποκατάσταση της ψυχικής μας ισορροπίας αλλά και η διατήρηση της σωματικής–βιολογικής μας ισορροπίας.

Ποιος ακριβώς εαυτός, είναι ο εαυτός σου;

Ο εαυτός, μας μάθανε, ότι είναι κάτι πάρα πολύ σημαντικό, κάτι που πρέπει να το προστατεύουμε, να είμαστε περήφανοι γι αυτόν, να τον δείχνουμε… «να είσαι ο εαυτός σου» λένε πολλοί σαν συμβουλή μα, για να δούμε τι πραγματικά είναι αυτός ο τόσο σπουδαίος εαυτός μας.

Ο νέος άνθρωπος έρχεται σ αυτό τον κόσμο, μέσα σε ένα ήδη διαμορφωμένο κοινωνικό περιβάλλον, ένα περιβάλλον δηλαδή με ήδη υπάρχουσες αξίες και πρότυπα, παραδόσεις και συνήθειες. Από τα πρώτα χρόνια της ζωής του, μέσα στο στενό του κυρίως περιβάλλον, την οικογένεια, τους γονείς… το νέο άτομο αρχίζει να έχει ερεθίσματα από τον κόσμο που βρέθηκε, αρχίζει να συλλέγει ασυνείδητα εικόνες, λόγια, έννοιες…αρχίζει δηλαδή να συλλέγει τις συνήθειες, τα πρότυπα και το αξιακό περιβάλλον των άλλων. Όλα αυτά, και αφού ακόμα δεν έχει αναπτύξει κριτική ικανότητα και σκέψη, τα «αποθηκεύει» στη μνήμη του.

Νοιώθει μονάχα πρωτοεμφανιζόμενα συναισθήματα και έχει την αίσθηση που του αφήνουν όλα αυτά τα ερεθίσματα, αν του είναι δηλαδή ευχάριστα ή δυσάρεστα. Η διαδικασία αυτή συνεχίζεται μέχρι την ηλικία των πρώτων χρόνων του στο σχολείο. Στη διαδικασία αυτή σιγά σιγά αρχίζουν να εμφανίζονται τα «θέλω» και οι προτιμήσεις του, θέλω αυτό, δε θέλω εκείνο κλπ. Μέσα στο εκπαιδευτικό σύστημα που μπαίνει, τα ερεθίσματα, οι εικόνες και τα λόγια, τα πρέπει και δεν πρέπει, αρχίζουν να πολλαπλασιάζονται με ραγδαίους ρυθμούς.

Ένα σωρό πληροφορίες, κοινωνικά πρότυπα και ήδη υπάρχουσες αξίες στοιβάζονται διαρκώς στο παρθένο μυαλό του και του λένε, του υποδεικνύουν, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, ότι πρέπει να συμμορφωθεί και να είναι υπάκουος σε όλα αυτά για να είναι αποδεκτός, κοινωνικά αποδεκτός…

Το γεγονός ότι δεν έχει, αλλά και δεν μαθαίνει, κάποιο μηχανισμό απόρριψης απέναντι σε όλα αυτά τον κάνει απλά να τα συλλέγει και να τα συσσωρεύει στο νου του διαρκώς. Παράλληλα σ εκείνη την ηλικία αρχίζει να αντιλαμβάνεται τις εξωτερικές του διαφορές από τους άλλους γύρω του, να έχει κάποια επίγνωση δηλ. της εμφάνισής του, των προτιμήσεών του, των επιθυμιών του, ενώ τα θέλω του γίνονται όλο και πιο πολλά και όλο και πιο έντονα.

Μεγαλώνοντας και χωρίς να το καταλάβει είναι ήδη ένα διαμορφωμένο, από όλο το κοινωνικό περιβάλλον, άτομο. Σε όσο δε πιο υλιστικό, καταναλωτικό και ανταγωνιστικό περιβάλλον βρίσκεται το άτομο, οι επιθυμίες αλλά και οι φόβοι του μεγαλώνουν διαρκώς, δημιουργώντας συνέχεια έναν εαυτό όλο και πιο συμπαγή, στενό και κλειστό που προσπαθεί να ικανοποιεί τις επιθυμίες του και να αποφεύγει όλα όσα τον φοβίζουν ή τον πονούν. Με εργαλείο του τη σκέψη ταυτίζεται με ό,τι και όποιους θαυμάζει, κρίνει, κατατάσσει, διαλέγει, δέχεται, απορρίπτει κλπ

Το άτομο έχει ήδη βάλει τα πρώτα τούβλα ενός τοίχου «προστασίας» γύρω από τον εαυτό του καθώς αρχίζει να νοιώθει ότι ο εαυτός του είναι το «ασφαλές» καταφύγιο απέναντι σ ένα κόσμο που μοιάζει ολοένα και πιο σκληρός και άδικος. Στο καταφύγιο αυτό το άτομο φυλάει όλα όσα έχει συλλέξει, όλα όσα πιστεύει, τις αντιλήψεις του για τον κόσμο.

Ήδη δηλ. έχει αναπτύξει διάφορα «πιστεύω» τα οποία υποστηρίζει θερμά και μάλιστα προσπαθεί να πείσει και άλλους για την ορθότητά τους, μιας και έχει την ανάγκη να τα επιβεβαιώνει μέσα από την αποδοχή των άλλων γύρω του. Ο εαυτός έχει μια ακόρεστη ανάγκη να επιβεβαιώνει ασταμάτητα το περιεχόμενό του.

Ο εαυτός λοιπόν είναι όλα όσα έμαθε από το κοινωνικό περιβάλλον μέσα στο οποίο διαμορφώθηκε, ο εαυτός αποτελείται από ένα σύστημα αξιών και πεποιθήσεων τις οποίες θεωρεί ως αληθείς, μόνο που…όλο αυτό το σύστημα που έχει αφομοιώσει δεν είναι δικό του, δεν είναι δηλαδή αποτέλεσμα δικών του άμεσων εμπειριών αλλά γνώσεις που του μεταφέρθηκαν από στόμα σε στόμα ή μέσω μιμητικής διαδικασίας.

Ο εαυτός μας «χτίστηκε» από τα λόγια, τις ιδέες, τα πρότυπα, τις συνήθειες και τις αξίες άλλων, καθώς προϋπήρχαν στο περιβάλλον που γεννηθήκαμε. Το ότι προϋπήρχαν δε στο κοινωνικό περιβάλλον στο οποίο βρεθήκαμε μας φανερώνει κάτι εξαιρετικά σημαντικό: Το ότι ο εαυτός ζει στο παρελθόν, κουβαλάει το παρελθόν, είναι δεμένος και εξαρτημένος από το παρελθόν και έτσι δυσκολεύεται πάρα πολύ ή δεν μπορεί να βιώσει και να διαχειριστεί καθαρά αυτό που συμβαίνει στο τώρα, στο παρόν.

Κουβαλάει το παρελθόν γιατί του είναι γνωστό, γιατί φοβάται το νέο, το άγνωστο και θέλει να νοιώθει ασφαλής. Έτσι έχει φροντίσει να είναι όλα όσα του έμαθαν ώστε να είναι κοινωνικά αποδεκτός. Ο εαυτός μας είναι το όνομα, η καταγωγή, η εμφάνιση, οι σπουδές, τα πτυχία, το σπίτι, το αυτοκίνητο, όλα όσα μας ανήκουν, η περιουσία μας, η οικογένεια, τα παιδιά, τα πιστεύω, οι επιθυμίες, οι ευχαριστήσεις, οι προτιμήσεις, τα θέλω, οι φόβοι και οι ανασφάλειες …



Όλα αυτά είναι ο εαυτός μας. Μια σειρά από πράγματα που απέκτησε το άτομο και καλλιέργησε μέσα από το περιβάλλον που τον διαμόρφωσε. Ο χώρος γύρω από τον τοίχο προστασίας που έχει φτιάξει το άτομο περιλαμβάνει όλα όσα αναφέραμε παραπάνω τα οποία φυλά και προστατεύει ως κεκτημένα του. Έτσι ζει μια ζωή έχοντας μια χωριστική αντίληψη για τους άλλους, τον υπόλοιπο κόσμο και το περιβάλλον.

Εγώ και οι άλλοι: Ένας τέτοιος εαυτός, χωρίς να το καταλάβει το άτομο, έχει γίνει η φυλακή του, έχει γίνει ένας κόσμος με περιορισμένες δυνατότητες μέσα στην απεραντοσύνη του πραγματικού κόσμου. Τα σύνορα του εαυτού αυτού και η χωριστική του αντίληψη προς τον υπόλοιπο κόσμο, με την οποία διαμορφώθηκε, δεν του επιτρέπουν να δει καθαρά, ανεπηρέαστα και χωρίς προκαταλήψεις τι υπάρχει πέρα από αυτόν. Ένας τέτοιος εαυτός ουσιαστικά δεν αφήνει το άτομο να ενωθεί με τα πάντα γύρω του, με το όλον, μέρος του οποίου είναι.

Δεν μιλώ φυσικά για τον «θάνατο» όλων όσων ατομικά μας χαραχτηρίζουν, για τις διαφορετικές μας ικανότητες, τα αληθινά ενδιαφέροντά μας, τις επιλογές μας από το φως μιας αλήθειας κλπ. Μιλώ για το γκρέμισμα όλων όσα συλλέγει και παρακρατεί ο εαυτός από το φόβο της μοναξιάς του, όλων αυτών που κουβαλά και αποτελούν σύνορα και αιτίες σύγκρουσης με τους γύρω…για το γκρέμισμα των «τοίχων» μιλώ.

Αν παρομοιάσει κάποιος για λίγο τον εαυτό του με ένα από τα τρισεκατομμύρια κύτταρα που υπάρχουν μέσα στο ανθρώπινο σώμα και παρατηρήσει το πώς λειτουργούν θα διαπιστώσει ότι κάθε ένα από αυτά τα κύτταρα ενώ έχει την «προσωπικότητά» του, τη δική του ζωή, με τα δικά του επιφανειακά χαρακτηριστικά, την ίδια στιγμή ανήκει, είναι μέρος ολόκληρου του ανθρώπινου οργανισμού τον οποίο υποστηρίζει, συνεργάζεται δηλαδή με όλα τα υπόλοιπα κύτταρα, αλληλοεξαρτάται και αλληλοεπηρεάζεται από αυτά.

Κανένα κύτταρο μέσα στο ανθρώπινο σώμα δεν μπορεί να υπάρχει από μόνο του, χωρίς να σχετίζεται ζωτικά με όλα τα υπόλοιπα. Και κατ επέκταση αυτού του παραδείγματος, τίποτα στον κόσμο μας δεν μπορεί να υπάρχει από μόνο του. Όλα είναι αλληλοσυνδεδεμένα και αλληλοεξαρτώμενα.

Ο εαυτός που συσσωρεύει και κουβαλά είναι μια δημιουργημένη και ψεύτικη εικόνα που μας αποκόπτει από τον υπόλοιπο κόσμο και γεννά διαρκώς αποστάσεις από τους άλλους. Το σπάσιμο των περιορισμένων συνόρων του εαυτού φέρνει το άτομο σε άμεση επαφή, σχέση και ένωση με τα πάντα και του παρουσιάζει την αλήθεια του τώρα.

Όταν δεν είσαι αναγκασμένος να θρέφεις και να επιβεβαιώνεις ασταμάτητα έναν εαυτό τότε συνδέεσαι με τα πάντα, είσαι ο άλλος, ο πιο κοντινός και ο πιο μακρινός, είσαι όλα όσα μπορείς να αντιληφθείς γύρω σου, τα δέντρα και το κύμα, τα πουλιά και τα ζώα… όταν το προσωπείο εγκαταλειφθεί, όταν δεν είσαι κάτι τότε είσαι όλα.

Έχεις ξεφύγει από τους περιορισμούς του μέρους, του μικρού εαυτού. Τότε ο εαυτός υπάρχει μόνο για να δηλώνει την ατομικότητά σου χωρίς να εμποδίζει τη ροή της ζωής μέσα και γύρω από σένα.

© Τάσος Πετρίδης
EDW HELLAS
thesecretrealtruth

ΤΟ ΤΟΥΡΚΙΚΟ ΟΥΖΟ ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΝΗΣΙΑ..

«Πλώρη» για τα ελληνικά νησιά έβαλε η τουρκική επιχείρηση οινοπνευματωδών «Μέι» και σκοπεύει να διπλασιάσει τις πωλήσεις της σε ρακί (τουρκικό ούζο) στην Ελλάδα φτάνοντας τα 60 χιλιάδες λίτρα...Το αγοραστικό κοινό στο οποίο προσβλέπει είναι, κατά κύριο λόγο, οι Τούρκοι τουρίστες που επισκέπτονται τα νησιά.

Ο διευθύνων σύμβουλος της επιχείρησης Γκαλίπ Γιοργκαντζίογλου, σε συνέντευξή του στην τουρκική εφημερίδα «Μιλιέτ» αναφέρεται στο «Γιενί Ρακί», το τουρκικό ούζο, «σήμα κατατεθέν» στην Τουρκία από την εποχή που ήταν προϊόν του κρατικού μονοπωλίου.

Στο πλαίσιο των ιδιωτικοποιήσεων, ο τίτλος είχε πωληθεί στην εταιρεία «Μέι».
«Αυτήν τη στιγμή πουλάμε στην Ελλάδα 20 - 30 χιλιάδες λίτρα κι αυτό χωρίς να κάνουμε το παραμικρό», λέει ο κ. Γιοργκαντζίογλου και σημειώνει ότι η εταιρεία έχει επιλέξει εβδομήντα εστιατόρια, σε ελληνικά νησιά, όπου θα προωθηθεί το τουρκικό προϊόν.

«Θέλουμε να μετατρέψουμε τα εστιατόρια αυτά σε τουρκικές ταβέρνες», λέει και προσθέτει ότι η προώθηση θα συνδυαστεί με την προσφορά διαφόρων ειδών, όπως ποτήρια, μαχαιροπίρουνα και ομπρέλες για το καλοκαίρι.

«Αρκετοί Τούρκοι επισκέπτονται στα νησιά. Στόχος μας είναι να τους κερδίσουμε. Πιστεύω ότι θα διπλασιάσουμε τις πωλήσεις μας στην Ελλάδα», λέει ο κ. Γιοργκαντζίογλου.
Σύμφωνα με τους υπολογισμούς που έχει κάνει, το ούζο στην Ελλάδα πωλείται στο ένα τρίτο της τιμής στην οποία πωλείται στην Τουρκία το ρακί. Κι αυτό, λόγω των φόρων που ισχύουν στην Τουρκία.

«Τον τελευταίο ένα χρόνο αυξήθηκε ο ειδικός φόρος κατανάλωσης κατά 44%» λέει και αυτό είχε ως αποτέλεσμα η τιμή ενός μπουκαλιού «Γιενί Ρακί» (0,7 λίτρα) να αυξηθεί από τις 37,5 στις 52,5 λίρες (16 και 23 ευρώ αντίστοιχα).

Σημαντικό σημείο αναφοράς στην επιλογή των Τούρκων που επισκέπτονται τα νησιά υπήρξε, για την τουρκική εταιρεία, η Γερμανία, όπου το 65% της κατανάλωσης σε ρακί πραγματοποιείται από Τούρκους.
FIMOTRO.GR

Διάλεξη για τις "Τεχνικές Διαπαραγμάτευσης" την Τετάρτη 27/2

Στην διαπραγματευτική ικανότητα και τις τεχνικές βελτίωσής της θα αναφερθεί ο Επίκουρος καθηγητής του Πανεπιστημίου Αιγαίου Θεόδωρος Κουτρούκης αυτή την Τετάρτη 27 Φεβρουαρίου στη Σάμο.

Η διάλεξη έχει θέμα "Τεχνικές Διαπραγμάτευσης" και θα πραγματοποιηθεί στο ΕΠΑΛ Σάμου ώρες 6-9 μ.μ.

Σημειώνεται ότι έχουν ξεκινήσει οι εγγραφές για το Β' εξάμηνο της Ακαδημίας των Πολιτών στη Σάμο με θεματική την εισαγωγή στη Συμβουλευτική. Το εξαμηνιαίο κόστος συμμετοχής ανέρχεται σε 40 ευρώ για 13 τρίωρες εβδομαδιαίες διαλέξεις ενώ για φοιτητές, ανέργους και άτομα ευπαθών κοινωνικών ομάδων παρέχεται έκπτωση 50%.

Για πληροφορίες και εγγραφές υπεύθυνος συντονιστής είναι ο Παναγιώτης Αθανασόπουλος (τηλ. 22730-28852 κινητό 6972230624 καθημερινά 12:00-14:00).
my-samos