«Μυστήρια παιχνίδια» στη Θράκη...

Πυκνώνουν τα «μυστήρια παιχνίδια» στη Θράκη, την πιο ευαίσθητη - όχι μόνο οικονομικά, αλλά και εθνικά - περιοχή της χώρας, η οποία βρίσκεται συνεχώς στο στόχαστρο της Τουρκίας και τα τελευταία χρόνια έχει γίνει ξέφραγο αμπέλι - εξ αιτίας όχι μόνο της επίσημης τουρκικής πολιτικής, αλλά και της συνήθους δράσης των Τούρκων επίσημων και ανεπίσημων πρακτόρων που αλωνίζουν τη Θράκη από τη μια άκρη στην άλλη, δημιουργώντας «κλίμα» αναβρασμού στο εσωτερικό της μειονότητας.

Πρόκειται για τη βούληση ξένων επιχειρηματικών και πολιτικών κύκλων να δημιουργήσουν ακριβώς εκεί την πρώτη Ειδική Οικονομική Ζώνη, στο πλαίσιο του περίφημου «αναπτυξιακού σχεδίου», το οποίο έχει μπαμπά τον αντιπρόεδρο της γερμανικής κυβέρ­νησης και υπουργό Οικονομίας Φίλιπ Ρέσλερ.

Πρόκειται για τη δημιουργία ειδικών ζωνών οικονομικής δραστηριότητας, στις οποίες θα ισχύουν ειδικό - για την ακρίβεια δουλοκτητικό - εργασιακό καθεστώς, αλλά και φορολογικές ρυθμίσεις υπέρ των «επενδυτών», οι οποίοι θα απολαύουν ιδιαίτερου και εξαιρετικά ευνοϊκού φορολογικού καθεστώτος, εις βάρος φυσικά των εσόδων του Ελληνικού Δημοσίου.

Βέβαια το θέμα των ΕΟΖ δεν είναι καινούργιο, ήδη από τον Αύγουστο του 2011, όταν δηλαδή «έσκασε μύτη» κατακαλόκαιρο, με τον κόσμο στις παραλίες.

Όμως είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό για την Ελλάδα, αφού πρόκειται για έναν μάλλον εδραιούμενο επιχειρηματικό θεσμό (ειδικού σκοπού) που συναντάται σε χώρες του Τρίτου Κόσμου, της πρώην σοβιετικής Ευρώπης και της Κεντρικής Αμερικής.

Το θέμα έχει δύο όψεις. Την ορατή, όπως καταγράφηκε πρόσφατα στο Χρηματοοικονομικό Φόρουμ Θράκης, αλλά και την αθέατη, όπως μεθοδικά προωθείται σε αγαστή συνεργασία μεταξύ των Βρυξελλών και της ελληνικής πλευράς με την κλασική γερμανική «συνδρομή».

Οικονομικό κουφάρι

Στη διάρκεια του Χρηματοοικονομικού Φόρουμ Θράκης μάλιστα συζητήθηκαν οι τεχνικές προϋποθέσεις, το πιθανό νομικό πλαίσιο και η ενδεχόμενη επιχειρηματικότητα για τη δημιουργία μίας τέτοιας ζώνης ειδικού σκοπού, όπως ονομάζονται διεθνώς τέτοια πρότζεκτ. Μάλιστα η Κατερίνα Καραγιάννη (δημιουργός του Φόρουμ) σημείωνε (σε τοπική εφημερίδα της Αλεξανδρούπολης) πως, για να υλοποιηθεί το σχέδιο, χρειάζεται πλέον μόνο η πολιτική βούληση.

Και ερχόμαστε στο σημαντικότερο θέμα, που σχετίζεται με τις ειδικότερες πτυχές μίας ΕΟΖ ειδικά στην περιοχή της ανατολικής Μακεδονίας - Θράκης: Η ευρύτερη περιοχή αποκαλείται εδώ και αρκετά χρόνια νεκροταφείο επιχειρήσεων, καθώς εκατοντάδες εταιρείες που συστάθηκαν και λειτούργησαν για αρκετά χρόνια, αφού κατάφεραν να εξασφαλίσουν παχυλότατες επιδοτήσεις, που διασφάλιζαν και τη λειτουργία τους, σήμερα είτε έχουν κλείσει είτε έχουν μεταφερθεί σε όμορες χώρες.

Είναι χαρακτηριστική και εξόχως ανησυχητική η εικόνα που έδινε τον Μάρτιο ένα ρεπορτάζ του «Βήματος», στηριγμένο σε στοιχεία του Εργατικού Κέντρου Ροδόπης: «Το 2003 υπήρχαν 99 εργοστάσια και έχουν απομείνει επτά ή οκτώ σε λειτουργία. Τότε έμπαιναν καθημερινά στη Βιομηχανική Περιοχή για δουλειά 17.000 άνθρωποι και σήμερα μετά βίας φθάνουν τους 900νοματαίους. Κι αυτοί κακοπληρωμένοι. Εργάζονται διήμερα και τριήμερα και πληρώνονται 280 και 300 ευρώ μηνιαίως. Κι αυτά όταν η επιχείρηση τους πληρώνει, αφού παγίως οι μισθοί καταβάλλονται με καθυστέρηση δύο έως τεσσάρων μηνών. Η ανεργία στον νομό Ροδόπης φθάνει το 40%. Πράγμα που σημαίνει πως δεν υπάρχει καμία διέξοδος προς άλλη απασχόληση».

Στο πλαίσιο αυτό, χρήσιμο είναι να επισημάνουμε ότι σε ένα τέτοιο κλίμα διευκολύνεται ιδιαίτερα η συνεχής ενίσχυση της τουρκικής παρέμβασης στην οικονομία της Θράκης, με δούρειο ίππο τη ραγδαία ανάπτυξη της τουρκικής τράπεζας Ziraat.

Στο κοινωνικό επίπεδο μάλιστα η διαρκώς διευρυνόμενη φτώχεια, ακριβώς επειδή αγγίζει σχεδόν εξ ίσου τους χριστιανούς και τους μουσουλμάνους της Θράκης, δηλητηριάζει όλο και περισσότερο την ατμόσφαιρα, όση ψυχραιμία και λογική κι αν επιδεικνύουν, ευτυχώς, οι περισσότεροι.

Επιστρέφοντας όμως στην επιχειρηματική μετανάστευση προς τα Βαλκάνια, η Βουλγαρία, σύμφωνα με παλιότερη μελέτη του ΙΟΒΕ, συγκέντρωσε το μεγαλύτερο μέρος της μεταφοράς επιχειρήσεων κυρίως λόγου του χαμηλότατου εργατικού κόστους, των ειδικών φορολογικών κινήτρων και διευκολύνσεων, αλλά και του «ευέλικτου» νομικού πλαισίου.

Στην περιοχή ανατολικής Μακεδονίας - Θράκης βρίσκονται περίπου 80 «κουφάρια» εγκαταστάσεων, αποθηκευτικών χώρων και μονάδων, ενώ στη ΒΙΠΕ Κομοτηνής ο αριθμός είναι ανάλογος. Εύλογο είναι πως ένα μέρος των υποδομών αυτών θα μπορούσε με τις κατάλληλες διεργασίες να αξιοποιηθεί εκ νέου για να δημιουργηθεί ένας πυρήνας ανάπτυξης. Αλλά με ποιους όρους;

Η γεωγραφική κρισιμότητα της συγκεκριμένης περιοχής και ζώνης είναι η αθέατη πλευρά του θέματος. Πριν από αρκετούς μήνες η κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου είχε διαδραματίσει ενεργό ρόλο στην... αξιοποίηση της Θράκης.

Ανατρέχοντας στον Τύπο του Σεπτεμβρίου και του Οκτωβρίου του 2011 διαπιστώνουμε πως κυρίως Ευάγγελος Βενιζέλος (από τη θέση του «τσάρου» της Οικονομίας) είχε πρωτοστατήσει στην προώθηση (προς υλοποίηση) αυτών των ιδεών και σχεδιασμών. Ένα μάλιστα από τα σχετικά ρεπορτάζ έγραφε: «Ελλάδα, η πρώτη γερμανική αποικία στη Δυτική Ευρώπη».

Από τότε συνάγεται πως το Βερολίνο ήθελε (διακαώς) τη σύσταση ειδικών ζωνών με ξεχωριστό νομικό, διοικητικό και εργασιακό καθεστώς, στη φιλοσοφία του νέου imperium που σχεδιάζουν οι δανειστές για τις χώρες της ευρωπεριφέρειας.

Είχε προηγηθεί ερώτημα του Νίκου Χουντή (τον Ιούλιο του 2011) με την αμφίσημη απάντηση του Όλι Ρενκαι ρητές δηλώσεις τόσο του Στέφεν Κάπφερερ - τότε υφυπουργού Οικονομίας - όσο και του γνωστού και μη εξαιρετέου Φίλιπ Ρέσλερ. Τέθηκε επίσης και από τον Χανς Πίτερ Καϊτέλ (επικεφαλής του Γερμανικού Συνδέσμου Βιομηχανιών DBI) σε σειρά επαφών που είχε τότε με τον Βενιζέλο, ως «τσάρο» της Οικονομίας.

Ας δούμε λίγο και το σκεπτικό: Ο πρόεδρος του Ελληνογερμανικού Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου Martin Knapp σε συνέντευξή του («Financial Times») είχε σημειώσει με νόημα πως στην ελληνική αγορά δραστηριοποιούνται περί τις 150 γερμανικές επιχειρήσεις, όμως όλες ασχολούνται με την πώληση προϊόντων που παράγονται αλλού.

Κοινή διαπίστωση των Γερμανών είναι πως η Ελλάδα έχει χάσει τη μάχη της προσέλκυσης επενδύσεων από τα πρώην κομμουνιστικά κράτη, που τώρα είναι μέλη της Ε.Ε.

Στον αντίποδα το κατά τους Γερμανούς ιδανικό μοντέλο για ξένες επενδύσεις στην ελληνική αγορά (δηλαδή η περιβόητη επιστροφή στην ανταγωνιστικότητα) θα περιλάμβανε ευέλικτη με χαμηλές αποδοχές, εκ περιτροπής εργασία με μισθούς Ουγγαρίας και Πολωνίας. Πώς μπορεί να γίνουν αυτά; Απλώς, με τη δημιουργία των ΕΟΖ.

Τεμενάδες στους Γκρίζους Λύκους

Δεν θα πρέπει να περάσει απαρατήρητη ούτε η έντονη διπλωματική δραστηριότητα, που αναπτύσσεται μέσω του τουρκικού προξενείου, ούτε οι αλλεπάλληλες καταγγελίες για τον «πονηρό» ρόλο τραπεζών από την Τουρκία και οι αναφορές σε τοπικές εφημερίδες για μεθοδικές αγορές κτηρίων, εκτάσεων, κατοικιών (και όχι μόνο) με «ζεστό» τουρκικό χρήμα.

Σε αυτή την κατάσταση, όμως, θα πρέπει να συνεκτιμηθούν οι άοκνες προσπάθειες και του επίσημου ελληνικού κράτους, πολιτευτών και παραγόντων να γίνουν αρεστοί στα τουρκικά συμφέροντα.

Σημειολογικό και όχι μόνο ενδιαφέρον έχει το ότι οι εργασίες του Χρηματοοικονομικού Φόρουμ Θράκης (στην Αλεξανδρούπολη) διεξήχθησαν λίγες μέρες πριν από την επίσημη περιοδεία του Ντεβλέτ Μπαχτσελίστη Δυτική Θράκη, όπως πολύ «πονηρά» διαφήμιζαν στα τουρκικά εκατοντάδες αφίσες που κολλήθηκαν από το Μικρό Δέρειο μέχρι την Καβάλα.

Δηλαδή, την ώρα που στην Τουρκία συντελούνται κοσμογονικές αλλαγές στα εργασιακά, για συνθήκες ΕΟΖ σε ολόκληρη τη χώρα, και στην Ελλάδα μια τέτοια εξέλιξη δείχνει να συζητείται για την πιο ευαίσθητη περιοχή, ο επικεφαλής του πολιτικού φορέα - εκφραστή των περιβόητων Γκρίζων Λύκων περιοδεύει (από Αλεξανδρούπολη μέχρι Θεσσαλονίκη) υπό την εκκωφαντική σιωπή της περιδεούς και πολιτικά καθηλωμένης Αθήνας.

Τι κάνει ο Φούχτελ στη Θεσσαλονίκη;

Για τον σχεδιασμό και την εκτέλεση του μεγαλεπήβολου σχεδίου των ειδικών οικονομικών ζωνών έχει εγκατασταθεί στη Θεσσαλονίκη, με «αρμοδιότητα» όλη τη Βόρεια Ελλάδα, ο Χανς Γιόαχιμ Φούχτελ, υφυπουργός Εργασίας της Γερμανίας και ειδικός απεσταλμένος της Μέρκελ, με αρμοδιότητα την προώθηση εκεί των γερμανικών επιχειρήσεων των οποίων τα «επενδυτικά» σχέδια θα απορροφήσουν τα ευρωκονδύλια που προορίζονται για την ανάπτυξη, την οποία μας τάζουν Κομισιόν και Γερμανία, χωρίς η νέα κυβέρνηση να έχει ακόμη εκφράσει καθαρά τη θέση της.

Ο «κύριος Τίποτα» ή «μαϊντανός» ή «γραφιάς», όπως χαρακτήρισε ο Τύπος της πατρίδας του τον Φούχτελ όταν διορίστηκε στην Ελλάδα, ο άνθρωπος που στην αρχή της ήσσονος σημασίας καριέρας του διοργάνωνε καμηλοδρομίες για να διασκεδάζει τους Άραβες φιλοξενούμενους του Χέλμουτ Κολ, έχει αναλάβει το καθήκον να ορίσει την κατεύθυνση των κονδυλίων για την ανάπτυξη.

Αν όμως λάβουμε σοβαρά υπόψη τις πιο πρόσφατες παρεμβάσεις του Σόιμπλε, του Ρέσλερ και άλλων Γερμανών αξιωματούχων, τότε θα θυμηθούμε ότι στην Ελλάδα «αναπτυξιακή βοήθεια» δεν θα υπάρξει πριν η χώρα «πιάσει πάτο». Χωρίς κανείς φυσικά να ξέρει επακριβώς αν και όλοι υποψιαζόμαστε τι εννοεί ο Σόιμπλε ως «πάτο».

Και ας μην ξεχνάμε κάτι πολύ σημαντικό: Οι τουρκικές και οι γερμανικές επιδιώξεις στη Θράκη δεν είναι ασύμβατες. Κάθε άλλο κι ας μην θέλουν οι Γερμανοί στην Ε.Ε. την Τουρκία. Ας μην ξεχνάμε ότι, όποτε οι Γερμανοί κατεβαίνουν στα μέρη μας, βρίσκουν συμμαχικό αποκούμπι στη «φίλη και γείτονα».

Γι’ αυτό ας έχουν τον νου τους όσοι συνεργούν στην «αναπτυξιακή» καντονοποίηση της χώρας. Αν αναφλεγεί η «χυμένη βενζίνη» της Θράκης, δεν θα τους σώσουν οι καταγέλαστες θεωρίες τους περί «εκτάκτου ανάγκης» και «σωτηρίας» της χώρας.

charakidas.