Αφιερωμένο σε όλους τους "κοσμοπολίτες" του ΣΥΡΙΖΑ Σάμου

Ένα παλιό δημοτικό αντάρτικο τραγούδι, ερμηνευμένο από τον αξέχαστο Πάνο Τζαβέλα, επέλεξε για σήμερα ο "ΕΥΠΑΛΙΝΟΣ", για να θυμίσει στα μεμονωμένα ανιστόρητα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, την αγάπη της Αριστεράς στην Πατρίδα μας, μακριά από ανεύθυνους και απραγματοποίητους διεθνισμούς, που σήμερα φαντάζουν έως γελοίοι, αφού μόλις και χθες είχαμε στη Σάμο την αιφνιδιαστική επίσκεψη στρατιωτικού Τουρκικού ελικοπτέρου, και η Ν.Ε του ΣΥΡΙΖΑ Σάμου, καμία δήλωση έως τώρα.

Και βέβαια από την ενδοτική Κυβέρνηση των Βρυξελλών δεν έχουμε καμία προσδοκία, αλλά εμείς εδώ στον "ΕΥΠΑΛΙΝΟ" περιμένουμε από τους συντρόφους μας του ΣΥΡΙΖΑ στη Σάμο να κρατήσουν την παράδοση της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ και να μην ενστερνιστούν, έστω και κατά λάθος, την ιδεολογία της Καπιταλιστικής Παγκοσμιοποίησης με τον δήθεν ιδεολογικό  μανδύα του Διεθνισμού. 

Το Αιγαίο λοιπόν δεν ανήκει στα Ψάρια του, αλλά και ούτε στους Έλληνες, απλά.... 
το ΑΙΓΑΙΟ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΑΔΑ.

"Αχ Πατρίδα Μας Γλυκιά, αγαπημένη μας ΕΛΛΑΔΑ, πόσο σε αγαπώ πιστά"

«Η ευημερία του Κράτους είναι αθλιότητα του πραγματικού Έθνους, του λαού. Το μεγαλείο και η ισχύς του Κράτους είναι σκλαβιά του Λαού. Ο Λαός είναι φυσικός και νόμιμος εχθρός του Κράτους. Ακόμα και αν ο Λαός υποκύπτει –πολύ συχνά αλίμονο- στις αρχές, κάθε αρχή του είναι μισητή. Το Κράτος δεν είναι Πατρίδα. Είναι η αφαίρεση, ο μεταφυσικός, μυστικιστικός, πολιτικός, νομικός μύθος της πατρίδας. Οι λαϊκές μάζες όλων των χωρών αγαπούν βαθιά την πατρίδα τους. Αλλά αυτό είναι μια φυσική, πραγματική αγάπη.

Ο πατριωτισμός του λαού δεν είναι ιδέα αλλά γεγονός, και ο πολιτικός πατριωτισμός, η αγάπη του Κράτους δεν είναι η ακριβής έκφραση αυτού του γεγονότος αλλά μια εκφυλισμένη έκφραση μέσω μιας απατηλής αφαίρεσης, και πάντα προς όφελος μιας εκμεταλλεύτριας μειοψηφίας. Η Πατρίδα, η εθνικότητα όπως και η ατομικότητα, είναι ταυτόχρονα ένα γεγονός φυσικό και κοινωνικό, ψυχολογικό και ιστορικό. Δεν είναι μια θεωρητική αρχή. Μπορούμε να ονομάσουμε ανθρώπινη αρχή μόνο ό,τι είναι καθολικό, κοινό σε όλους τους ανθρώπους. 

Η εθνικότητα τους χωρίζει. Δεν είναι λοιπόν αρχή. Αλλά αυτό που είναι αρχή, είναι ο σεβασμός που ο καθένας πρέπει να έχει για τα φυσικά, πραγματικά ή κοινωνικά γεγονότα. Η εθνικότητα, όπως και η ατομικότητα, είναι ένα από τα γεγονότα αυτά. Οφείλουμε λοιπόν να τη σεβόμαστε.

Η καταπίεσή της είναι έγκλημα, και για να μιλήσουμε με τη γλώσσα του Μαντσίνι, αυτή γίνεται ιερή αρχή κάθε φορά που απειλείται ή καταπιέζεται. Γι' αυτό λοιπόν συναισθάνομαι ειλικρινά και πάντα τον πατριώτη κάθε καταπιεσμένης πατρίδας. Η Πατρίδα αντιπροσωπεύει το ιερό και αδιαφιλονίκητο δικαίωμα κάθε ανθρώπου, κάθε ομάδας ανθρώπων, ενώσεων, κοινοτήτων, περιοχών, εθνών να αισθάνονται, να σκέπτονται, να θέλουν και να δρουν με τον δικό τους τρόπο, και ο τρόπος αυτός είναι πάντα το αναμφισβήτητο αποτέλεσμα μιας μακροχρόνιας ιστορικής εξέλιξης.

Υποκλινόμαστε, λοιπόν, στην παράδοση, στην ιστορία. Ή, καλύτερα, τις αναγνωρίζουμε όχι γιατί μας παρουσιάζονται σαν αφηρημένα εμπόδια που σχηματίστηκαν μεταφυσικά, νομικά και πολιτικά από τους σοφούς δασκάλους και ερμηνευτές του παρελθόντος , αλλά μόνο γιατί έχουν περάσει πραγματικά στο αίμα και στη σάρκα, στις αληθινές σκέψεις και τη θέληση των σημερινών λαών". 

( MΙΧΑΗΛ ΜΠΑΚΟΥΝΙΝ: ΠΕΡΙ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΔΑΣ )

Σχετικά Δημοσιεύματα :   01  02

"ΕΥΠΑΛΙΝΟΣ"
http://manolis-vasileias.blogspot.gr/