Του Μανόλη Βασιλειά
Τον άνθρωπο και ποιητή Μανόλη Αναγνωστάκη γνώρισα το 1985 στη Μόσχα.
Ήταν το πρώτο μου ταξίδι στο εξωτερικό, όταν συμμετείχα στο Παγκόσμιο Φεστιβάλ Νεολαίας και Φοιτητών. Τρεις ήταν οι αντιπροσωπείες των πολιτικών νεολαιών από την Ελλάδα προσκεκλημένοι της Λενιστικής Κομσομόλ, της ΚΝΕ, της ΕΚΟΝ ΡΗΓΑΣ ΦΕΡΑΙΟΣ και της μαρξιστικής τότε Νεολαίας ΠΑΣΟΚ.
Με τον Μανόλη Αναγνωστάκη είχα την ευκαιρία σχεδόν κάθε πρωί, για 15 μέρες που μείναμε εκεί, να παίρνουμε το πρωινό μας στο ίδιο τραπέζι του Ξενοδοχείου, συζητώντας για διάφορα θέματα που είχαν να κάνουν με τη πολιτική, την αριστερά, τη ποίηση, τις προσωπικές του διαδρομές, τα προβλήματα της νέας γενιάς και τόσα άλλα πράγματα που η σκιά των χρόνων αλλοίωσε στη μνήμη μου.
Αυτό όμως που έχει χαραχθεί ανεξίτηλα κυρίως στη καρδιά μου ήταν το αισιόδοξο χαμόγελό του για ένα "καλύτερο αύριο" και ο τρόπος του για να το μεταδώσει. Τον διαπερνούσε μία δύναμη πίστης και αγώνα για τα ιδανικά και τα οράματά του, που έπειθε και συγκινούσε ιδιαίτερα.
Αποτελεί μία από τις σημαντικότερες στιγμές που είχα στα πρώτα πολιτικά μου βήματα. Αισθανόμενος σήμερα ιδιαίτερη ευγνωμοσύνη για την ανέλπιστη τότε τύχη μιας κορυφαίας μου προσωπικής γνωριμίας, την μοιράζομαι μαζί σας.
Ποίημα του Μανόλη Αναγνωστάκη μελοποιημένο από το Μίκη Θεοδωράκη. Εδώ ακούγεται από τη Μαρία Φαραντούρη σε ενορχήστρωση Σταύρου Ξαρχάκου. Η πρώτη εκτέλεση ήταν με τη Μαργαρίτα Ζορμπαλά.
Ας δούμε μερικές φωτογραφίες από το Παγκόσμιο Φεστιβάλ Νεολαίας και Φοιτητών στη Μόσχα το 1985
Με τον Μανόλη Αναγνωστάκη είχα την ευκαιρία σχεδόν κάθε πρωί, για 15 μέρες που μείναμε εκεί, να παίρνουμε το πρωινό μας στο ίδιο τραπέζι του Ξενοδοχείου, συζητώντας για διάφορα θέματα που είχαν να κάνουν με τη πολιτική, την αριστερά, τη ποίηση, τις προσωπικές του διαδρομές, τα προβλήματα της νέας γενιάς και τόσα άλλα πράγματα που η σκιά των χρόνων αλλοίωσε στη μνήμη μου.
Αυτό όμως που έχει χαραχθεί ανεξίτηλα κυρίως στη καρδιά μου ήταν το αισιόδοξο χαμόγελό του για ένα "καλύτερο αύριο" και ο τρόπος του για να το μεταδώσει. Τον διαπερνούσε μία δύναμη πίστης και αγώνα για τα ιδανικά και τα οράματά του, που έπειθε και συγκινούσε ιδιαίτερα.
Αποτελεί μία από τις σημαντικότερες στιγμές που είχα στα πρώτα πολιτικά μου βήματα. Αισθανόμενος σήμερα ιδιαίτερη ευγνωμοσύνη για την ανέλπιστη τότε τύχη μιας κορυφαίας μου προσωπικής γνωριμίας, την μοιράζομαι μαζί σας.
Ποίημα του Μανόλη Αναγνωστάκη μελοποιημένο από το Μίκη Θεοδωράκη. Εδώ ακούγεται από τη Μαρία Φαραντούρη σε ενορχήστρωση Σταύρου Ξαρχάκου. Η πρώτη εκτέλεση ήταν με τη Μαργαρίτα Ζορμπαλά.
Ας δούμε μερικές φωτογραφίες από το Παγκόσμιο Φεστιβάλ Νεολαίας και Φοιτητών στη Μόσχα το 1985
"ΕΥΠΑΛΙΝΟΣ"
http://manolis-vasileias.blogspot.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου