Το Δ.Σ. του Συλλόγου μας επ΄ευκαιρία της επετείου της 25ης Μαρτίου αφού ευχηθεί σε όλους τους συνανθρώπους μας Χρόνια Πολλά υπενθυμίζει:
Από ποια πληθυσμιακά στρώματα ξεπήδησαν εκείνοι οι Γενναίοι που μας χάρισαν τη λευτεριά; Και ποιοι τους έθρεψαν με τέτοια ιδανικά; Στην πλειονότητά τους ανήκαν σε πολυμελείς οικογένειες ή ήταν οι ίδιοι πολύτεκνοι. ‘Όπως λόγου χάρη οι δυο μεγάλες πολιτικές μορφές του Αγώνα, ο Υψηλάντης και ο Καποδίστριας. Μάλιστα ο Καποδίστριας, που έγινε ο πρώτος Κυβερνήτης της Ελλάδος, είχε 8 αδέρφια. Αλλά κι ο Δεληγιάννης είχε 8 παιδιά. Μάλιστα το Δεληγιανναίικο δέντρο ήταν πολύκλαδο το ίδιο κι οι πολέμαρχοι, είχαν ή προέρχονταν από πολυπληθείς οικογένειες.
Ο Αρχιστράτηγος του Μοριά Θεόδωρος Κολοκοτρώνης είχε 12 αδέρφια. Ενώ η ευρύτερη Κολοκοτρωναίικη φαμίλια έφτιαξε με τα δικά της σπλάχνα ολάκερο στρατό. Πριν ξεσπάσει η Επανάσταση το Κολοκοτρωναίικο ασκέρι, αδέρφια και ξαδέρφια, πατεράδες κι ανήψια, έφτασε τους 150 νοματαίους! Ναι, 150 νοματαίοι από την Κολοκοτρωναίικη φύτρα είχαν πάρει τα όπλα με αρχηγό το Γέρο του Μοριά, το Θοδωράκη Κολοκοτρώνη.
Κι ο Αρχιστράτηγος της Ρούμελης Ανδρούτσος, πολυφαμελίτης ήταν κι εκείνος. Είχε 5 παιδιά. Το ίδιο πολυφαμελίτης, και μάλιστα υπερπολύτεκνος με 8 παιδιά, ήταν κι ο Πανουργιάς. Ενώ ο Στρατηγός Μακρυγιάννης ήταν υπερπολύτεκνος με 12 παιδιά!
Πολύτεκνοι ήταν και οι μεγάλοι ναυμάχοι, ο Μιαούλης, ο Κανάρης κι ο Κουντουριώτης. Ο Ναύαρχος Μιαούλης είχε 5 παιδιά. Ο Κωνσταντής Κανάρης, ο μπουρλοτιέρης, που τον έτρεμε ο τούρκικος στόλος, ήταν πατέρας 7 παιδιών. Κι ο Κουντουριώτης, η μεγάλη κι ωραία αυτή μορφή του Αγώνα, είχε 8 παιδιά.
Από πολύτεκνες οικογένειες προέρχονταν και οι Κληρικοί που πότισαν με το τίμιο αίμα τους το δέντρο της Λευτεριάς: ο Παπαφλέσσας, ο Διάκος, ο Σαμουήλ. Ο ήρωας της μεγάλης μάχης στο Μανιάκι, που τον θαύμασε και τίμησε το νεκρό του ο ίδιος ο Ιμπραήμ Πασάς, ο Παπαφλέσσας, είχε 18 αδέρφια. Κι ο Διάκος, ο ήρωας της Αλαμάνας, 12, ενώ ο ηγούμενος Σαμουήλ, ο μαρτυρικός καλόγερος που το θάνατο, προτίμησαν τη λευτεριά της ψυχής τους!..
Κι η Δέσπω έβαλε, φωτιά στο μπαρούτι! Στιγμές ηρωισμού κι αυτοθυσίας που τόσο παραστατικά μας διασώζει το δημοτικό τραγούδι:
“Δαυλί στο χέρι ν΄άρπαζε, κόρες, και νύφες κράζει.”
«Σκλάβες Τούρκων μη ζήσουμε, παιδιά μ’, μαζί μου ελάτε».
“Και τα φυσέκια άναψε, κι όλοι φωτιά γενήκαν.”
Τέτοια ήταν η πολύτεκνη μάνα κείνα τα μαύρα χρόνια της μακραίωνης σκλαβιάς. Κι έτσι γαλούχησε τα παιδιά της. Χωρίς… οικογενειακούς προγραμματισμούς. Με μόνη έγνοια την Ελλάδα! Είχε κλείσει στα στήθια της την πίστη στο Θεό και την ελπίδα της Λευτεριάς. Κι αυτή την πίστη κι αυτή την ελπίδα ανακάτεψε στο μητρικό γάλα της και πότισε κι ανάθρεψε γιους και θυγατέρες.
Ο τύραννος πολλές φορές αφάνισε ολάκερους πληθυσμούς, όπως στην Πελοπόννησο μετά τα Ορλωφικά. Έπαιρνε κεφάλια άλλοτε με σφαγές, άλλοτε με το παιδομάζωμα κι άλλοτε με αλλαξοπιστίες. Αν δεν υπήρχε η Πολύτεκνη Ελληνίδα Μάνα, η μεγάλη ηρωίδα του Γένους, να φέρνει καινούργια βλαστάρια στη ζωή, το Γένος των Ελλήνων θα είχε χαθεί. Κι η Ελλάδα θα είχε σβήσει απ’ το χάρτη και τη μνήμη των λαών, όπως κινδυνεύει σήμερα να πεθάνει από ατεκνία, έτσι άκληρη κι έρημη.
Ναι, σήμερα, που όλοι μιλάνε για ειρήνη κι όχι για Λευτεριά. Προτιμούν την ειρήνη, να χαίρονται στην ησυχία της τον ευδαιμονισμό και την καλοπέραση, τις ηδονές του σώματος κι εκείνες που φέρνουν στον άνθρωπο ο υλικός πολιτισμός κι η καταναλωτική κοινωνία. Ενώ η Λευτεριά θέλει μόχθους και ιδρώτες, θέλει Θυσίες και ιδανικά!..»
- Λευτεριά ή θάνατος! ήταν η ιαχή της ψυχής των Ελλήνων και η αμετάθετη απόφαση του Γένους. Και την κράτησαν ως το τέλος. Εμείς ;;;;;;;;;;;;
Από ποια πληθυσμιακά στρώματα ξεπήδησαν εκείνοι οι Γενναίοι που μας χάρισαν τη λευτεριά; Και ποιοι τους έθρεψαν με τέτοια ιδανικά; Στην πλειονότητά τους ανήκαν σε πολυμελείς οικογένειες ή ήταν οι ίδιοι πολύτεκνοι. ‘Όπως λόγου χάρη οι δυο μεγάλες πολιτικές μορφές του Αγώνα, ο Υψηλάντης και ο Καποδίστριας. Μάλιστα ο Καποδίστριας, που έγινε ο πρώτος Κυβερνήτης της Ελλάδος, είχε 8 αδέρφια. Αλλά κι ο Δεληγιάννης είχε 8 παιδιά. Μάλιστα το Δεληγιανναίικο δέντρο ήταν πολύκλαδο το ίδιο κι οι πολέμαρχοι, είχαν ή προέρχονταν από πολυπληθείς οικογένειες.
Ο Αρχιστράτηγος του Μοριά Θεόδωρος Κολοκοτρώνης είχε 12 αδέρφια. Ενώ η ευρύτερη Κολοκοτρωναίικη φαμίλια έφτιαξε με τα δικά της σπλάχνα ολάκερο στρατό. Πριν ξεσπάσει η Επανάσταση το Κολοκοτρωναίικο ασκέρι, αδέρφια και ξαδέρφια, πατεράδες κι ανήψια, έφτασε τους 150 νοματαίους! Ναι, 150 νοματαίοι από την Κολοκοτρωναίικη φύτρα είχαν πάρει τα όπλα με αρχηγό το Γέρο του Μοριά, το Θοδωράκη Κολοκοτρώνη.
Κι ο Αρχιστράτηγος της Ρούμελης Ανδρούτσος, πολυφαμελίτης ήταν κι εκείνος. Είχε 5 παιδιά. Το ίδιο πολυφαμελίτης, και μάλιστα υπερπολύτεκνος με 8 παιδιά, ήταν κι ο Πανουργιάς. Ενώ ο Στρατηγός Μακρυγιάννης ήταν υπερπολύτεκνος με 12 παιδιά!
Από πολύτεκνες οικογένειες προέρχονταν και οι Κληρικοί που πότισαν με το τίμιο αίμα τους το δέντρο της Λευτεριάς: ο Παπαφλέσσας, ο Διάκος, ο Σαμουήλ. Ο ήρωας της μεγάλης μάχης στο Μανιάκι, που τον θαύμασε και τίμησε το νεκρό του ο ίδιος ο Ιμπραήμ Πασάς, ο Παπαφλέσσας, είχε 18 αδέρφια. Κι ο Διάκος, ο ήρωας της Αλαμάνας, 12, ενώ ο ηγούμενος Σαμουήλ, ο μαρτυρικός καλόγερος που το θάνατο, προτίμησαν τη λευτεριά της ψυχής τους!..
Κι η Δέσπω έβαλε, φωτιά στο μπαρούτι! Στιγμές ηρωισμού κι αυτοθυσίας που τόσο παραστατικά μας διασώζει το δημοτικό τραγούδι:
“Δαυλί στο χέρι ν΄άρπαζε, κόρες, και νύφες κράζει.”
«Σκλάβες Τούρκων μη ζήσουμε, παιδιά μ’, μαζί μου ελάτε».
“Και τα φυσέκια άναψε, κι όλοι φωτιά γενήκαν.”
Τέτοια ήταν η πολύτεκνη μάνα κείνα τα μαύρα χρόνια της μακραίωνης σκλαβιάς. Κι έτσι γαλούχησε τα παιδιά της. Χωρίς… οικογενειακούς προγραμματισμούς. Με μόνη έγνοια την Ελλάδα! Είχε κλείσει στα στήθια της την πίστη στο Θεό και την ελπίδα της Λευτεριάς. Κι αυτή την πίστη κι αυτή την ελπίδα ανακάτεψε στο μητρικό γάλα της και πότισε κι ανάθρεψε γιους και θυγατέρες.
Ο τύραννος πολλές φορές αφάνισε ολάκερους πληθυσμούς, όπως στην Πελοπόννησο μετά τα Ορλωφικά. Έπαιρνε κεφάλια άλλοτε με σφαγές, άλλοτε με το παιδομάζωμα κι άλλοτε με αλλαξοπιστίες. Αν δεν υπήρχε η Πολύτεκνη Ελληνίδα Μάνα, η μεγάλη ηρωίδα του Γένους, να φέρνει καινούργια βλαστάρια στη ζωή, το Γένος των Ελλήνων θα είχε χαθεί. Κι η Ελλάδα θα είχε σβήσει απ’ το χάρτη και τη μνήμη των λαών, όπως κινδυνεύει σήμερα να πεθάνει από ατεκνία, έτσι άκληρη κι έρημη.
Ναι, σήμερα, που όλοι μιλάνε για ειρήνη κι όχι για Λευτεριά. Προτιμούν την ειρήνη, να χαίρονται στην ησυχία της τον ευδαιμονισμό και την καλοπέραση, τις ηδονές του σώματος κι εκείνες που φέρνουν στον άνθρωπο ο υλικός πολιτισμός κι η καταναλωτική κοινωνία. Ενώ η Λευτεριά θέλει μόχθους και ιδρώτες, θέλει Θυσίες και ιδανικά!..»
- Λευτεριά ή θάνατος! ήταν η ιαχή της ψυχής των Ελλήνων και η αμετάθετη απόφαση του Γένους. Και την κράτησαν ως το τέλος. Εμείς ;;;;;;;;;;;;
Για το Διοικητικό Συμβούλιο
ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ
Ιωάννης Β. Βούρος Απόστολος Γ. Τσιώλης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου