«Τι περιμένουμε στην αγορά συναθροισμένοι; Είναι οι «νεοβάρβαροι» να φτάσουν σήμερα. Οι άνθρωποι αυτοί ήταν μια κάποια λύσις». Τα έγραφε ο Καβάφης, προοιωνίζοντας την εποχή της προϊούσας παρακμής. Αρχών, αξιών και θεσμοθετημένων ηγητόρων της πεντάρας. Μιας πεντάρας νιάτα πετιούνται καθημερινά στον κάλαθο της ανεργίας, δυό δεκάρες η γεροντική σύνταξη απόλυτης ένδειας, οι μισθοσυντήρητοι πένητες και υποταγμένοι στην ασύμβατη πλέον σύμβαση εργασίας. Ο κόσμος βοά, πεινά, συνθλίβεται και αυτοί στις… επιδόσεις τους.
Ανυπεράσπιστα αφήσαμε τα όνειρά μας, παραχώσαμε βαθειά στην αγωνία για τις «δόσεις» τα οστά των προγόνων μας, το αμπέχωνο του παππού που βγήκε αντάρτης στο βουνό ενάντια στις «δυνάμεις κατοχής» το ανταλλάξαμε με κατοχή υλικών αγαθών, jeepούρες, διαμερισματάκι-κλουβί στο «κέντρο», εξοχικό στο Δήλεσι και πάνδηλη αντιπαραγωγική ανάπτυξη.
Παραοικονομία, φακελάκι, σταρχιδισμός, ανάδειξη προγλωσσικών γραικύλων σε θέσεις εξουσίας, δενβαριεσισμός και καναπεαραλίκιον, υδροκεφαλισμός δημόσιου τομέα, στραγγαλισμός ιδιωτικής πρωτοβουλίας, αστική τάξη με νεοπλουτίστικες τάσεις, λαδάκι και μπάρμπας στη Κορώνη, οι τοπικές που μεταλλάχτηκαν σε μετωπικές, τα «δικά μας τα παιδιά» που φόρεσαν γαλάζια μαντίλια, οι συνδικαλισταράδες των υπέργειων φιλοδοξιών και των υπόγειων δοσοληψιών, τα πάμπερς και οι μιζοζήμενς, ο άκης και ο πάκης, ο μπόμπος και ο σμπώκος, όλοι σωρό κουβάρι σε ένα πανεθνικό τουρλουμπούκι που θυμίζει την πινακωτή: από το άλλο μου το αυτί.
Το αυτί ήρθε να μας τραβήξει η Φράου Αγκέλα, ούμπερ άλες και ούμπερ άθενς. Ως «κακά παιδιά» της Ευρωζώνης, υποχρεούμεθα (με «στρατιωτικό νόμο» άραγε;) να σφίξουμε και άλλο το ζωνάρι, μέχρι να πεταχτούν τα παϊδια! Ό,τι παϊδάκι φάγατε στα Βλάχικα, το φάγατε, Ελληναράδες, ό,τι μπύρα ήπιατε, την αναγουλιαστήκατε. Τώρα τα κεφάλια μέσα, καθώς οι Γερμανοί ξανάρχονται.
Πείνα, εξαθλίωση, φαγητό με το δελτίο και δουλειά με το δελτάριο ανεργίας, εκπόρνευση των μαζών στους διεθνείς οίκους αντοχής, στρατεύματα απαντοχής, μαύρα περιβραχιόνια και συνειδήσεις, το βάδισμα της χήνας και οι ηγήτορες να ποιούν τη νήσσα, κοινωνικά παντοπωλεία και εθνικά παντός πωλούμενα είδη, τα κεφάλια μέσα και τα οπίσθια γυμνά, εις κοινήν θέαν.
Η Μέρκελ ήλθον, είδον, απήλθον. «Θε μου, τι κουφάρια ξέβρασε η επιβίωση» έγραφε η Κική Δημουλά.
*Η Μαργαρίτα Ικαρίου είναι δημοσιογράφος.
Ανυπεράσπιστα αφήσαμε τα όνειρά μας, παραχώσαμε βαθειά στην αγωνία για τις «δόσεις» τα οστά των προγόνων μας, το αμπέχωνο του παππού που βγήκε αντάρτης στο βουνό ενάντια στις «δυνάμεις κατοχής» το ανταλλάξαμε με κατοχή υλικών αγαθών, jeepούρες, διαμερισματάκι-κλουβί στο «κέντρο», εξοχικό στο Δήλεσι και πάνδηλη αντιπαραγωγική ανάπτυξη.
Παραοικονομία, φακελάκι, σταρχιδισμός, ανάδειξη προγλωσσικών γραικύλων σε θέσεις εξουσίας, δενβαριεσισμός και καναπεαραλίκιον, υδροκεφαλισμός δημόσιου τομέα, στραγγαλισμός ιδιωτικής πρωτοβουλίας, αστική τάξη με νεοπλουτίστικες τάσεις, λαδάκι και μπάρμπας στη Κορώνη, οι τοπικές που μεταλλάχτηκαν σε μετωπικές, τα «δικά μας τα παιδιά» που φόρεσαν γαλάζια μαντίλια, οι συνδικαλισταράδες των υπέργειων φιλοδοξιών και των υπόγειων δοσοληψιών, τα πάμπερς και οι μιζοζήμενς, ο άκης και ο πάκης, ο μπόμπος και ο σμπώκος, όλοι σωρό κουβάρι σε ένα πανεθνικό τουρλουμπούκι που θυμίζει την πινακωτή: από το άλλο μου το αυτί.
Το αυτί ήρθε να μας τραβήξει η Φράου Αγκέλα, ούμπερ άλες και ούμπερ άθενς. Ως «κακά παιδιά» της Ευρωζώνης, υποχρεούμεθα (με «στρατιωτικό νόμο» άραγε;) να σφίξουμε και άλλο το ζωνάρι, μέχρι να πεταχτούν τα παϊδια! Ό,τι παϊδάκι φάγατε στα Βλάχικα, το φάγατε, Ελληναράδες, ό,τι μπύρα ήπιατε, την αναγουλιαστήκατε. Τώρα τα κεφάλια μέσα, καθώς οι Γερμανοί ξανάρχονται.
Η Μέρκελ ήλθον, είδον, απήλθον. «Θε μου, τι κουφάρια ξέβρασε η επιβίωση» έγραφε η Κική Δημουλά.
*Η Μαργαρίτα Ικαρίου είναι δημοσιογράφος.
Photo: Νικόλας Κομίνης / studio Kominis
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου