«Ομερτά» της διπλανής πόρτας

Συντάκτης: Μαργαρίτα Ικαρίου

Κώδικας σιωπής. Μιας συνένοχης σιωπής και αδιάφορης συμμετοχής σε όσα συμβαίνουν γύρω μας, στο μικρόκοσμο της καθημερινότητας και στη διπλανή μας πόρτα. Στις ζωές μας τις ίδιες, που καταλήξαμε να τις διαβιούμε απαθείς ή εθισμένοι στην παραισθησιογόνα απειλή των χειρότερων. Τρομοκρατημένοι και εξανδραποδισμένοι, «μοιραίοι και άβουλοι αντάμα…».

Αδιαφόρετα και αδιατάρακτα παρακολουθήσαμε εμβριθώς από τα δελτία ειδήσεων τους λερούς γονείς της Λέρου να στιγματίζουν με τερατώδεις, ειδεχθείς πράξεις τη σάρκα εκ της σαρκός τους. Δικάσαμε και καταδικάσαμε, καταβροχθίζοντας ως αδηφάγα τρωκτικά όλες τις λεπτομέρειες του διαμελισμού και της σκύλευσης των παιδικών ψυχών. Φτύνοντας τον κόρφο μας που στη δική μας «αγία» οικογένεια, «δε συμβαίνουν τέτοια πράματα». Νιώσαμε ήσυχοι και πήγαμε για τον εφησυχασμένο μας ύπνο του αδίκου. Λίγες μέρες μετά, έχουμε ήδη αρχίσει να ξεχνάμε…

Παιδιά που βουτούν στα Τάρταρα της κακοποίησης και κανείς δεν ακούει τον σπαραγμό τους. Δε βλέπει στα μάτια τους την κραυγή του σκιαγμένου ζώου, δε νοιάζεται για τον ουρανό τους, απροσδόκητα βαρύ και μαύρο από τεράστιες σταγόνες απέλπιδης προσπάθειας να διαφύγουν του τρόμου και του πόνου. Ολολυγμοί και καταγραφές ενός καθημερινού θανάτου, ενός μαρτυρίου χωρίς τέλος… Ο άκλαυτος πόνος στα μάτια των καθημαγμένων παιδιών, η πιο σκληρή ριπή στο μαστίγιο που καταχαρακώνει την αθλίως ανίσχυρη κοινωνία μας να προστατεύσει τα νέα της γεννήματα…

Homo homini lupus, λέγανε οι Λατίνοι. Ο άνθρωπος για τον άνθρωπο, λύκος. Αιμοσταγής και με τα δόντια γυμνά. Να καταβροχθίζει τους ανίσχυρους. Να τεμαχίζει τους αδύναμους. Να κατασπαράσσει τα ίδια του τα παιδιά. Και κανείς να μην ακούει τις κραυγές των πονεμένων… Να μη σκιάζεται και να μη κρύβεται στο καλοθρεμένο του «ωχ αδερφέ, εγώ θα σώσω τον κόσμο;»

Ούτε βέβαια επαρκεί το άλλοθι της αποδόμησης ενός κράτους προνοίας λόγω της οικονομικής πορνείας στην οποία η χώρα μας επιδίδεται, εκδιδόμενη εδώ και χρόνια από τους κάθε λογής «προστάτες». Θλιβερό κατάντημα για το οποίο όλοι ευθυνόμαστε, καθώς μετατρέψαμε την εγγενή νεοελληνική μας μιζέρια σε άκρατο και τραπεζοδανειοδοτούμενο υπερδανεισμό, ασθενούντες τελικά βαρέως από τη λέπρα της ευμάρειας. Εξαργυρώσαμε την επαναστατικότητα των φοιτητικών μας χρόνων με θεσούλες ή θεσάρες. Διακοσμήσαμε αδιακρίτως όλα τα πολιτικά συμπουρμπουλοκόμματα που κατέληξαν… αποκόμματα.

Παραδώσαμε αμαχητί τα ιδανικά και τα ιδεώδη, τα κεκτημένα με αγώνα και αίμα πολύ. Ξεχάσαμε όχι μόνο να είμαστε ενεργοί αλλά ούτε καν πολίτες-μετατραπήκαμε πότε σε απελάτες και πότε πελάτες. Φτάνοντας στο σήμερα, όπου η καθόλου ιστορία ακολουθεί το δρόμο της επαιτείας και των ραβδιών που κραδαίνουν μάγοι ή αγύρτες…

Ασβοί. Χωθήκαμε στη σιωπηρά υπαρκτή ανυπαρξία μας, με το φόβο πως η άθλια μυρωδιά της κοινωνίας μας που ζέχνει, μπορεί να μας προδώσει. Στοιχισμένοι στην ομοιομορφία ενός ιδιότυπου πρωτόκολλου, πότε συναίνεσης και πότε συγκάλυψης. Σε μια πρωτοφανή, εγγενή και σκιαγμένη ομερτά, που κρατά την έκφραση σε επίπεδα ψιθυρισμών κατασκιαγμένων. 

Στη νυχτερινή αποκάρωση και στα ηχητικά εφέ των φωταγωγών στις δαιδαλώδεις κυψέλες που ονοματίζουμε «σπίτια». Στις σκιές των παραθυριών και πίσω από τα κλειστά κουρτινάκια από όπου παρακολουθούμε κρυφίως τους διπλανούς μας να ξυλοδέρνονται, να σφάζονται, να βιάζουν τα παιδιά τους, να καταληστεύουν τους ηλικιωμένους γονείς τους, να τσακίζουν όποιον αδύναμο βρουν στο διάβα τους, να μετατρέπουν τη βία σε μπετόν αρμέ καθημερινότητα…

Σσσσς… σιωπή. Η σιωπή των αμνών και των αστών. Λίγο πριν οδηγηθούν κι οι ίδιοι στο τσιγκέλι.

http://www.efsyn.gr

Έρωτας πυροφάνι…

Γράφει η δημοσιογράφος Μαργαρίτα Ικαρίου 

Μικρές αναλαμπές φωτός στο μαύρο του πελάγους. Κυμάτισμα ζωής στο απρόσμενο του βίου. Σε μοναχικό ταξίδι, το σκαρί που ονοματίζουμε «σώμα», εναγωνίως αναζητά το στραφτάλισμα από έρωτα-πυροφάνι. Για να χει να λάμνει η ψυχή! …Εκεί που νομίζεις πως τίποτα πλέον δε μπορεί να ακουμπήσει ξανά την καρδιά σου και να προκαλέσει νιόφερτους σπινθηρισμούς στο μυαλό σου, να εμφανιστεί ένας άνθρωπος που θα επιδιώξει να σε «μάθει». 

Χωρίς να φοβάται τη σκληρή πανοπλία και το κοφτερό ατσάλι από τα όπλα που ακόνιζες τόσα χρόνια πάνω σε πέτρινους ανθρώπους, να σε πλησιάσει. Να μη θέλει απλά να σε προσθέσει σε συλλογή από δυσκολοαποκτηθέντα «αντικείμενα». Να μην ανοίγει πόρτα από κλουβάκι για να σε κλείσει αιφνιδιαστικά εκεί, αλλά να τσαλακώνει ένα προς ένα τα καγκελόφραχτα όχι και τις αναστολές σου. Να μη νοιάζεται να καυχηθεί πως διάβηκε απόκρημνη πλαγιά δίχως να πέσει στον γκρεμό, αλλά να σκαρφαλώνει στις πιο ψηλές κορφές… 

Να προσδοκά να ανακαλύψει το «αγριμάκι» που χώθηκε να κλάψει σε σκοτεινές γωνιές προστατεύοντας τις βαθιές πληγές του με φολιδωτές καλύπτρες: Εύκολα απογοητευόταν, ακόμη πιο γρήγορα απομυθοποιούσε κι όταν πια διαπίστωνε ότι βαριόταν οικτρά, δάγκωνε τις σάρκες του ή έκοβε τα σχεσιακά σχοινιά… Στης σπηλιάς σου τις κρύπτες, να εμφανιστεί ένας άνθρωπος που με θέρμη, σχεδόν με θράσος, να επιδιώξει να σε ανακαλύψει, να σε ταξιδέψει. Να σου δώσει το χέρι και να στροβιλίσει τις σκέψεις σε ένα γύρο του κόσμου ιδεατό, με μια και μόνη κίνηση στη σφαιρική υδρόγειο του «εγώ». Να βλέπει την αλήθεια σου και να τη νοιώθει ελκυστική. Να γυρίζει την πλάτη την ώρα που πετάς τις μάσκες σου μία προς μία και να χαμογελά στο κατάχλωμο πρόσωπο που ξέμαθες να βλέπεις στον καθρέφτη… 

Φαντάσου να έρθει ένας τέτοιος έρωτας ξάφνου και να σε διεκδικήσει. Και να εξακολουθεί να σε διεκδικεί, ακόμη κι όταν σε έχει κατακτήσει. Να αλώσει τα απόρθητα κάστρα σου, να χωθεί στα λαγούμια του νου και πάλι, να μην του φτάνει… Να μαθαίνει τις πικρές σου αλήθειες και να ακούει τα μικρά σου ψέματα. Να αποζητά κάθε φορά, μα κάθε φορά, το δυνατό φτεροκόπημα της καρδιάς. Να απαιτεί από σένα το «εσύ» και από τον εαυτό του, το να σε κάνει να χαμογελάς. Να προσμένει να ξυπνήσεις, κοιτώντας σε. Τα μάτια του να μιλούν για ομορφιά-κι ας μην υπάρχει. Να έχει διακρίνει τα ελαττώματα που τόσο θα ‘θελες να χες κρύψει ή εξαφανίσει και να κάνει, σαν να ναι άφαντα. Να χει στο νου διαρκώς, πως να σε προτρέψει να βρεις το κουράγιο και να πάρεις επιτέλους εκείνες τις ρημάδες αποφάσεις που όλο αναβάλλεις… Να μη σου χρειάζονται πλέον ασπίδες προστασίας και «υποκατάστατα». 

Ούτε κοθόρνοι και προσωπεία. Ρόλοι και ρολά να κλείνεις τον κόσμο έξω. Μήτε μαξιλαράκια γύρω από τη μέση για να «πέσεις στα μαλακά» και να μην πληγωθείς από μια σχέση. Να στέλνεις ένα ξεκάρφωτο «μου λείπεις» και να διαβάζεις σε απάντηση ένα γρίφο που να κρύβει ημερομηνίες άφιξης. Να ναι το «κοντά σου» ένα σχολαστικά προστιθέμενο «συν» στο βαρυφορτωμένο πρόγραμμά του κι όχι ένα «πλην» αδιαφορίας. Να είναι ένας άνθρωπος που σχεδιάζει και υλοποιεί τις υποσχέσεις που ποτέ δεν σου έδωσε. Να σκέφτεται βαθιά και πολύ. Να τον προβληματίζουν οι αδυναμίες του και η μεγαλύτερη ανησυχία του να είναι μη σε πληγώσει… Να κάνει πράξη όσα λέει, μα κι άλλα τόσα, που δε λέει. Να θες να τον αμφισβητήσεις, να τον αποδομήσεις ή και να τον ακυρώσεις -από το μύχιο φόβο μην την πατήσεις ξανά- και να μη μπορείς, με την αλήθεια του να πέφτει σα φωτεινή δεσμίδα. Να σε κάνει να πιστέψεις για μια και μόνη φορά σε έναν έρωτα-πυροφάνι, αθόρυβο μα κυριαρχικό σε νυχτερινό κυματοτρεμουλιαστό ταξίδι. 

Μοιάζει με φεγγαρόστρατα, μα έχει πηγή προέλευσης σιμά κι όχι στα ουράνια σώματα… Να ναι μαγικά, τα απλά: Ένα λουλούδι κλεμμένο από γλαστράκι. Ένα δάκρυ που κυλά από μάτια γεμάτα δύναμη. Χαμόγελα στο ερωτικό σκοτάδι. Να απολαμβάνει η ψυχή τόσο, όσο και το κορμί. Ξύπνημα τα ξημερώματα για να δείτε ουρανό την ώρα που το φως καταλύει το σκοτάδι… Να αναζητά να βρει τα ελλείμματά σου, όλα εκείνα όλα που λαχταρούσες μα δεν είχες. Να επιδιώκει το παιδιάστικο θαυμαστικό στο βλέμμα σου για εκείνα τα μικρά κι απλά στο «μαζί». Να γελάς, να συγχωρείς, να τραγουδά η καρδιά σου, να ελπίζεις ξανά. Να μη φοβάται τις κυκλοθυμικές αμφισβητήσεις, τις χρόνιες ανασφάλειες και τα βιαστικά σου συμπεράσματα. Να είναι εκεί, ακόμη κι όταν λείπει. Να έχει μπει στο μυαλό και την καρδιά σου με τον πιο άναρχο τρόπο, μα να διεκδικεί το όλον σου. 

Τις απρόβλεπτες σκέψεις, τα απωθημένα σου, εκείνα που δεν ψέλλισες, παρά κρυφά στον εαυτό σου…. Να βουτάει στα σκοτεινά σου βάθη και να σε ανασύρει στην επιφάνεια για να γεμίζει ανάσες φωτός η ψυχή. Να σου παίρνει την αμφιβολία που φώλιαζε μέσα σου καιρό και να τη ρίχνει μεσοπέλαγα για να σε οδηγήσει με έναν έρωτα-πυροφάνι να βρεις την ακτή, να εμπιστευτείς ξανά. Να ναι η φωτιά μα και νερό που ξεδιψάς. 

Μαργαρίτα Ικαρίου

Καταιγίδα που μαίνεται και νηνεμία της ελπίδας. Χέρι δυνατό και μυαλό κοφτερό, να διεγείρει το νου. Καρδιά σα χείμαρρος ορμητικός που σε παρασύρει, με τα μέλη να πονάνε από την ηδονή της διαρκούς εγρήγορσης… Είναι ευτυχία να παθαίνεις έρωτα. Έρωτα σαν αυτόν που μόνο στα βιβλία είχες διαβάσει. Όποτε κι αν έρθει και όσο κρατήσει. Έρωτα-πυροφάνι σε σκοτεινή νυχτιά. Για να χει να λάμνει η ψυχή…

Το μοσχάτο Σάμου, αφορμή για γαστρονομικές δημιουργίες

Με της Σάμου τα αρώματα και τη γεύση του Μοσχάτου πλημμύρισε η κεντρική σκηνή γευσιγνωστικών παρουσιάσεων της Expotrof 2018, στα πλαίσια των παράλληλων εκθεσιακών εκδηλώσεων «Μαγειρεύουμε Ελλάδα» και «Πίνουμε Ελλάδα».

Σε μια πρωτοποριακή προώθηση των σαμιακών κρασιών επιδόθηκε η έμπειρη ομάδα των sommelier Kωνσταντίνου Μπάση και Παντελή Μπακομιχάλη με διαφορετικά event αλλά και εμπνευσμένα cocktails με ξηρά και γλυκά κρασιά του ΕΟΣ Σάμου στη διάρκεια του τετραήμερου. 

Ο οινολόγος Χρήστος Ζαχαρόπουλος, αναφέρθηκε εκτενώς στην ποικιλία του «άσπρου μικρόρωγου Μοσχάτου Σάμου», την ιστορικότητα και τη μακραίωνη διαδρομή της αμπελοκαλλιέργειας και του σαμιώτικου κρασιού ενώ πρότεινε οινο-διατροφικούς συνδυασμούς που εγγυώνται τη διατήρηση της καλής υγείας και ευρωστίας.

Στα πλαίσια γευσιγνωστικών δοκιμών κατά τη διάρκεια του «Πίνουμε Ελλάδα – DRINK MEZZE» αλλά και στην κεντρική σκηνή του «Μαγειρεύουμε Ελλάδα» συνδυάστηκαν οι εκλεκτοί Μοσχάτοι οίνοι με τις γαστρονομικές δημιουργίες του διακεκριμένου chef Λευτέρη Λαζάρου, του καταξιωμένου και ιδιαιτέρως αγαπητού στο κοινό Πάνου Ιωαννίδη (master chef) αλλά και του ευρηματικού Συριανού chef Κωνσταντίνου Μπουγιούρη που είχε όλη την επιμέλεια των μαγειρικών παρουσιάσεων. 

Οι χαμογελαστές παρουσιάστριες των event Γεωργία Σικοπέτη και Εύα Παρακεντάκη, πρόβαλαν τη Σάμο και το κρασί της, με άκρως επαινετικά σχόλια, ενώ διάφορα πανελλήνια τηλεοπτικά μέσα ενημέρωσης έκαναν αναφορές στο θέμα.

Στον ειδικά διαμορφωμένο χώρο των παράλληλων εκδηλώσεων δημιουργήθηκε κυριολεκτικά το αδιαχώρητο καθώς οι επισκέπτες είχαν τη δυνατότητα να δοκιμάσουν τις γαστρονομικές δημιουργίες με τα εκλεκτότερα ελληνικά αγροτοδιατροφικά προϊόντα αλλά και να γευτούν τα πολυβραβευμένα σαμιώτικα κρασιά. Το περίπτερο της Περιφέρειας Β. Αιγαίου και ο χώρος του ΕΟΣ Σάμου συγκέντρωσαν πλήθος κόσμου, αποτελώντας πόλο έλξης για εκείνους που επιμένουν ποιοτικά!

Σαμιώτικες πεζούλες ξερολιθιάς στα «κρασιά του κόσμου»

Της Μαργαρίτας Ικαρίου

Ένας αμπελώνας που ξεκινά από παραθαλάσσιες περιοχές και σκαρφαλώνει ως τα 900 μέτρα. Πέτρα πάνω στην πέτρα, ιδρώτας και μόχθος ανθρώπινος, αξιοποίηση κάθε σπιθαμής της γόνιμης γης και πατρογονικές πεζούλες ξερολιθιάς στις ορεινές πλαγιές των δύο ορεινών όγκων της ακριτικής Σάμου, της «Αμπέλου» και του «Κερκετέα».

Η καλλιέργεια της μυρωδάτης ποικιλίας του «άσπρου Μοσχάτου Σάμου» σε αυτές τις αναβαθμίδες, διαμορφώνει ένα φυσικό τοπίο ιδιαίτερου κάλλους και μεγάλης περιβαλλοντικής αξίας. 

Τα 14.000 περίπου στρέμματα αμπελώνων αξιοποιούνται από τις αμπελουργικές οικογένειες του νησιού και στον Ενιαίο Οινοποιητικό Αγροτικό Συνεταιρισμό Σάμου παράγεται ένα από τα διασημότερα κρασιά στο κόσμο, το Μοσχάτο Σάμου.

Αυτόν τον αμπελώνα επέλεξε ο παγκοσμίως αναγνωρισμένος Master of Wine Κωνσταντίνος Λαζαράκης για να κοσμήσει το εξώφυλλο του νέου του βιβλίου «THE WINES OF GREECE». Με όλα τα εντυπωσιακά ιδιοσυστατικά του Σαμιακού γεωφυσικού ανάγλυφου και της τοπικής παράδοσης, ο χαρακτηριστικός αυτός αμπελώνας αποτελεί μια πανέμορφη σύνθεση από πετρόχτιστες πεζούλες ξερολιθιάς με μοσχάτα αμπέλια που σαν πράσινα κύματα αγκαλιάζουν τη πλαγιά ως την κορυφογραμμή. Ως επιπρόσθετη ζωγραφική πινελιά το λεγόμενο «καλύβι», το καταφύγιο για τον αμπελουργό…

Το αμπέλι και ο κόπος γενεών, διαμορφώνουν το σημερινό ανθρωπογενές περιβάλλον της Σάμου, άρρηκτα δεμένο και ενσωματωμένο στην πλούσια φύση της, όπως αποτυπώνεται από τα πολύ παλιά χρόνια ως και σήμερα, σε όλο το τοπίο του νησιού.

Ο συγγραφέας του βιβλίου, Κωνσταντίνος Λαζαράκης MW είναι ο πρώτος Έλληνας που έλαβε τον τίτλο του Master of Wine, αλλά και ο πρώτος σε όλη τη Νοτιοανατολική Ευρώπη. Έχει λάβει πολλά βραβεία ως αναγνώριση των άριστων οινικών του σπουδών και γνώσεων αλλά και για την ουσιαστική συμβολή του στην οινική παιδεία σε παγκόσμιο επίπεδο. 

Το πρώτο του «The Wines of Greece» (2005) προτάθηκε για το βραβείο Andre Simon Memorial Award. Το νέο και θεματικά/εννοιολογικά ανανεωμένο βιβλίο “THE WINES OF GREECE” κυκλοφορεί στην Αγγλική γλώσσα σε συνεργασία με τον Αγγλικό εκδοτικό οίκο Infinite Ideas και πωλείται μέσω internet. 

Το βιβλίο αυτό αναμένεται να ταξιδέψει σε όλον τον κόσμο ενημερώνοντας τους οινόφιλους για την υψηλή ποιότητα και την εξαιρετική δυναμική των Ελληνικών κρασιών. Στο ταξίδεμα αυτό, η φωτογραφία του σαμιακού αμπελώνα στο εξώφυλλο, είναι το πρώτο πράγμα που βλέπει ο αναγνώστης… 

Αυτό, έρχεται να επικυρώσει ίσως και τη μακρά οινοποιητική παράδοση του ακριτικού νησιού με τα 3.000 χρόνια ιστορικής διαδρομής, αλλά και τις διαρκείς προσπάθειες του Συνεταιρισμού της Σάμου όχι μόνο για τη διατήρηση του σαμιακού αμπελώνα αλλά και την ανάδειξή του ως στοιχείο της Άυλης Εθνικής Πολιτιστικής Κληρονομιάς, με εγγραφή του στη σελίδα του Εθνικού ευρετηρίου του Υπουργείου Πολιτισμού.

http://www.efsyn.gr

Τα παλαιωμένα κρασιά της Σάμου στο ALERT TV....(VIDEO)

Στην ανερχόμενη τηλεοπτικά και ενδιαφέρουσα τηλεοπτική εκπομπή «KILL BAD FOOD» όπου ο πολύ γνωστός (από τους «Σπείρα-Σπείρα») performer Χρήστος Μουστάκας παρουσιάζει ότι σχετίζεται με το «καλό» φαγητό, τα παλαιωμένα κρασιά του ΕΟΣ Σάμου είχαν -για μια ακόμη φορά- την τιμητική τους. Κατά την πρώτη εκπομπή της φετινής χρονιάς, έγινε on air μια απολαυστική γευστική δοκιμή στο SAMOS ANTHEMIS το οποίο εμφανίστηκε ως »πρωταγωνιστής» στα γιορτινά δείπνα.

Το εντυπωσιακό αυτό κρασί με το βαθύ πορτοκαλί χρώμα και τις ανταύγειες σε απόχρωση χαλκού που μαρτυρούν τη βαθιά παλαίωσή του, κατόρθωσε να »κλέψει» την καρδιά των συντελεστών της εκπομπής αλλά και του πανελλήνιου τηλεοπτικού κοινού μέσω ΑLERT TV, αναμεταδόσεων από διάφορα τηλεοπτικά μέσα αλλά και LIVE STREAMING.

Στο στούντιο ξεχύθηκαν αρώματα μελιού, κερήθρας μελιού, καραμέλας βουτύρου, γλυκών κουταλιού ή και κερασιών σε αλκοόλ σε φόντο κακάο και σοκολάτας, που συνθέτουν το ιδιαίτερα πολύπλοκο και πυκνό αρωματικό προφίλ του ανεπανάληπτου Samos Anthemis που κλείνει απολαυστικά κάθε δείπνο.

Καλεσμένη στο studio ήταν η υπεύθυνη marketing και επικοινωνίας του ΕΟΣ Σάμου Μαργαρίτα Ικαρίου, η οποία και μίλησε για την οινοποιητική παράδοση του νησιού, τις ορεινές πεζούλες ξερολιθιάς, το μόχθο των αμπελοκαλλιεργητών και παρουσίασε τη γκάμα των κρασιών του ΕΟΣ Σάμου.

Στην εκπομπή αυτή που αγαπά το φαγητό και τους ανθρώπους, τα κρασιά της Σάμου θα παρουσιάζονται συχνά με γαστρονομικές και όχι μόνο συνδέσεις αλλά και τα «μικρά μυστικά» του Μοσχάτου. Μεταδίδεται κάθε Σάββατο βράδυ στις 10 ακριβώς από το Alert TV και τη δημοσιογραφική επιμέλεια της εκπομπής έχει η Γεωργία Λινάρδου.

http://www.samiaampelos.gr

14 χρόνια «ροκιές» στη Σάμο

Γράφει η δημοσιογράφος Μαργαρίτα Ικαρίου

Ξεκίνησε σα στοίχημα από μια παρέα «ψαγμένων» νέων ανθρώπων που αποφάσισαν πως τα αγαπημένα ακούσματα των νέων, μπορούσαν να φιλοξενηθούν στο νησί του Πυθαγόρα, τη Σάμο. Πολύς αγώνας, τρέξιμο, εθελοντισμός, εξεύρεση κατάλληλου χώρου, άγχος να στηθεί, αγωνία να πετύχει.

Καλοκαίρι του 2004 και το πρώτο τριήμερο Ιreon Rock Festival, με τοπικές μπάντες και dj’s, γίνεται το μουσικό γεγονός της χρονιάς! Η επιτυχία του, ξεπερνά τα όρια του νησιού και αρχίζει να προσελκύει νεαρόκοσμο από όλα τα μεγάλα αστικά κέντρα αλλά και τα γύρω νησιά. Την επόμενη χρονιά, στην περιοχή του οικισμού Ηραίον (πολύ κοντά στον «εκατόμπεδο» ναό της θεάς) εκατοντάδες άνθρωποι κάθε ηλικίας χορεύουν και τραγουδούν ως το πρωί-το Μουσικό Φεστιβάλ εδραιώνεται δυναμικά.

Από τότε μέχρι σήμερα, πολλά άλλαξαν. Όχι όμως η αγάπη για τη Σάμο και την καλή μουσική αλλά και το ομαδικό πνεύμα συνεργασίας της οργανωτικής επιτροπής του «Ηραίον Music Festival» που κάθε χρόνο ανεβάζει όλο και πιο ψηλά τον πήχυ. Δεκατέσσερα χρόνια τώρα, στηρίζεται μόνο στις εθελοντικές προσπάθειες και την τοπική κοινωνία, την αγάπη των ανθρώπων που αναζητούν μουσικές εκφράσεις ποιότητας. 

Ίσως γι αυτό έχει αναδειχθεί ως ένα από τα σημαντικότερα περιφερειακά φεστιβάλ μουσικής στην Ελλάδα, μα και το μεγαλύτερο στο Αιγαίο. 

Έχει φιλοξενήσει καλλιτέχνες με διεθνή αναγνώριση όπως τους Stranglers, τους Stereo MC’S, τον Peter Hook from Joy Division-New Order, τους Dub Pistols και άλλους, ενώ από τη σκηνή του έχουν περάσει σημαντικοί καλλιτέχνες της ελληνικής μουσικής σκηνής όπως ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, ο Σωκράτης Μάλαμας, ο Φίλιππος Πλιάτσικας, ο Πάνος Κατσιμίχας, ο Μπάμπης Στόκας, ο Νίκος Πορτοκάλογλου, ο Παύλος Παυλίδης, ο Δημήτρης Κοργιαλάς με την Ευρυδίκη αλλά και συγκροτήματα όπως οι Αctive Μember, τα Ημισκούμπρια, οι Μπλε, τα Υπόγεια Ρεύματα, οι Locomondo, τα Κίτρινα Ποδήλατα, οι Domenica και πολλοί ακόμη. 

Το Ireon Music Festival ανεβάζει και πάλι τα vibes στη Σάμο, σήμερα Δευτέρα 7 Αυγούστου με Κωνσταντίνο Βήτα – ΓΙΑΝΝΗ ΑΓΓΕΛΑΚΑ και 100°C. 

Την Τρίτη 8 Αυγούστου με «ελξη8», τους «ΚΟZA MOSTRA» και «Villagers of Ioannina City», 

ενώ την Τετάρτη 9 Αυγούστου ο Τζίμης Πανούσης και «Rockmantics»

Καλοκαίρι 2017 και Ireon Music festival στη Σάμο. Εκεί που οι ήχοι εμπνέουν!

Ένα πρωινό του Μάρτη στην Σάμο (video)

Από το κανάλι του κ. Γιώργου Βασιλειά στο youtube, αλιεύσαμε αυτό το πανέμορφο βίντεο παραγωγής του και σήμερα σας το παρουσιάζουμε.

Απολαύστε τη γαλήνη στο καταπράσινο νησί του Αιγαίου ένα πρωινό του Μάρτη 2017

Να συνταξιδεύεις πάντα, με τον Γιώργο Πασχαλίδη !

Πόσα ψέματα ν’ ακούσεις, όταν ξέρεις την αλήθεια,
πόσους άσχετους ν’ αφήσεις, να σού λένε παραμύθια;

Πώς μπορείς να δίνεις τόπο, στου μυαλού την παραζάλη,
όταν άνθρωποι χαμένοι, σού ζαλίζουν το κεφάλι;

Με ποιόν τρόπο ν’ αγαπήσεις, τον μπουμπούνα τον πλησίον,
πού ξοδεύει τη ζωή του, Αχαρνών και Πατησίων;

Τί ερέθισμα να δώσεις, για αγάπη και ελπίδες,
όταν βλέπεις, σχεδόν όλοι, να φοράνε παρωπίδες;

Μιά απάντηση υπάρχει, στης ζωής σου το ταξίδι:
Να συνταξιδεύεις πάντα, με τον Γιώργο Πασχαλίδη!

Μενέλαος

"Πασχαλίδης εις Ανθούσαν"

Σήμερα, που ‘ναι Δευτέρα,
Πασχαλίδης εις Ανθούσαν,
αντί ετούτη την Τετάρτη
που πολλοί τον καρτερούσαν,
δεν θα πάει Καλαμάτα
ούτε Πάτρα, λόγω χιόνος,
άλλαξε το πρόγραμμά του
λόγω έντονου Χειμώνος..!

Μενέλαος

Κοριτσάκι δίχως σπίρτα

Της Δημοσιογράφου Μαργαρίτας Ικαρίου

Σκοτείνιασαν τα μάτια μου. Η πόλη, λουφάζει. Τα βήματα των περαστικών, αλαργεύουν. Σταγόνες βροχής είναι άραγε ή νιφάδες απαλές, που λούζουν τα μαλλιά μου; Ο κρύος νυχτερινός αέρας διαπερνά τα ισχνά μου κόκκαλα, φτάνει ως τον πυρήνα της ύπαρξής μου. Στεγνώνει τα δάκρυά μου, ξυλιάζει τα μικρά μου χέρια…

Ανάβω ένα σπίρτο. Νοιώθω την αψάδα της μυρωδιάς του, η μικρή φλογίτσα τσιμπά με τη ζεστασιά της τη σάρκα των ακροδαχτύλων μου, μα το φως του, δεν το βλέπω. Ανάβω κι άλλο. Να ταξιδέψω θέλω… Στα ομορφοφωτισμένα δωμάτια των ζεστών σπιτιών, εκεί, που κοριτσάκια σαν κι εμένα, φοράνε όμορφα ρούχα. Παπούτσια ολοκαίνουρια, καλτσάκια με ροζ καρδούλες, έχουν μαλλιά χτενισμένα κι όμορφες κούκλες στην αγκαλιά. Εκεί, που μια μάνα, τα μαλώνει τρυφερά γιατί δεν έφαγαν όλο τους το φαγητό. Γιατί έκρυψαν μια σοκολάτα ανάμεσα στα βιβλία του σχολείου κι αυτή έλιωσε από τη ζέστη και κατέστρεψε το τετράδιο της ορθογραφίας. Εκεί που ο πατέρας κρατά μια τρυφερή γωνιά στην άκρη της μοκέτας για παιχνίδια και πειράγματα… Εκεί, που υπάρχουν εικόνες.

Σκοτάδι, νυχτοσιγαλιά, ένα σκυλί που αλυχτά-μόνο του θα ναι κι αυτό και φοβάται. Κρύο απλώνει το μαύρο σκουφί της νύχτας. Η μιλιά έχει φύγει για τις σκιές. Οι σκιές πυκνώνουν. Ανάβω ένα ακόμη σπίρτο… Τίποτα. Λίγη ζεστασιά κι ο ήχος από το άναμμα. Κανένα φως, καμιά εικόνα χαράς. Γύρω μου ξεδιπλώνεται ο ύπνος των σκιαγμένων, η ανάσα των τρομαγμένων, τα όνειρα των παιδεμένων. Των σκοταδιών το νυχτέρι και της μικρής φλογίτσας του σπίρτου, το σβήσιμο.

Δεν έχω κουράγιο να σηκωθώ. Κάθομαι απελπισμένη σ’ αυτή τη γωνιά της γης, σαν την Ελλάδα στης Μεσογείου την άκρη. Κατάκοπη, ξεμεινεμένη, πεινασμένη και λερή. Απελπισμένη μέσα στο τόσο περνοδιάβασμα στις ρούγες και τις γειτονιές, για μια μικρή πραμάτεια που δεν έχει πλέον καμία αγοραστική αξία. Σημασία δε μου έδωσαν οι περαστικοί, μα ούτε κι οι συνήθεις ελεήμονες. Έσερνα τα βήματά μου χωρίς να έχω δύναμη ούτε το χέρι να απλώσω, ή να διαλαλήσω τα σπίρτα μου με το μικρό τους φως.

Κάποιοι που μιλούσαν μια σκληρή γλώσσα όλο συριχτά σύμφωνα, άρπαξαν τα πιο καλά μου σπιρτόκουτα-σπίτια, με έσπρωξαν δυνατά να πέσω καταγής κι έφυγαν γελώντας. Άλλοι, με παραμέρισαν τρομάζοντάς με και μια αγριεμένη φράου, ούρλιαζε ακατάληπτα πάνω από το κεφάλι μου, κραδαίνοντας μια βίτσα από αγριελιά. Ξέπνοη, χώθηκα σε μικρά στενά. Μύρισα το φόβο κείνων που διάβαιναν, εκείνων που ξέμεναν και κείνων που έψαχναν δρόμο γι αλλού. Άγγιξα κάπου την ελπίδα, μα την έχασα μέσα στο λυκόφως…

Στίχους και ποίημα, δε βρήκα. Ούτε σπίρτο να φωτίσει με το καλειδοσκόπιο της φλογίτσας, τις φετινές γιορτές. Θα θελα να είχα χαρτί και χρωματιστά κραγιόνια να ζωγραφίσω τα Χριστούγεννα, μα ως και τα μάτια μου, γκριζόμαυρες φτιάχνουν τις νοερές ζωγραφιές.

Μαργαρίτα Ικαρίου

Τον λυπάμαι το μικρό Χριστούλη που έρχεται κάθε χρόνο, να γεννηθεί μέσα στο κρύο και την αχυρένια φάτνη. Ένα μωρούλι μια σταλιά, πως καταφέρνει και σηκώνει τις τόσες αμαρτίες του κόσμου; Το κυνηγά ο Ηρώδης, το προσκυνούν οι Μάγοι, το θαυμάζουν οι βοσκοί, το υμνούν αγγελάκια τροφαντά, το φωτίζει ένα λαμπρό αστέρι. Μα ξέρω πως είναι ένας μικρός αμνός, περιστοιχισμένος από σταυρωτήδες…

Ανάβω ένα σπίρτο ακόμη. Το τελευταίο. Μια εφημερίδα που έχει παρασύρει ο άνεμος, έχει κολλήσει στα γόνατά μου. Όλες οι ειδήσεις στα πόδια μου, μα εμένα μόνο αυτή η μικρή φλογίτσα από το σπίρτο, με νοιάζει. Σηκώνομαι αποφασισμένη. Μ’ αυτήν θα ανάψω μια μεγάλη φωτιά, να κάψω ό,τι καίγεται. Να ζεστάνω τον τόπο για να μη ξυλιάσει φέτος ο Χριστούλης εκ Συρίας. Να ζεσταθώ. Να φωτιστεί ένα γύρω ο τόπος μου. Να κυλήσουν τα παγωμένα δάκρυα, να εξαφανιστούν οι σκιές.

Μια φωτιά θέλω… που μπορεί να ανάψει ακόμη και με ένα σπίρτο!

http://tvxs.gr/

Ευχές από τη Δημοσιογράφο Μαργαρίτα Ικαρίου

"Μύρισε" Σάμο στη Βαρσοβία

Της Δημοσιογράφου Μαργαρίτας Ικαρίου

Η Σάμος με περίπτερο του Δήμου και τα νησιά του Βορείου Αιγαίου στο χώρο της Περιφέρειας κρατούν περίοπτη θέση στο κέντρο του Εθνικού Σταδίου της Βαρσοβίας, κατά την διεθνή τουριστική έκθεση Grecka Panorama που διεξάγεται στην Πολωνική πρωτεύουσα.

Με πολύ μεγάλη προσέλευση και ενδιαφέρον του κοινού, επιχειρούν την προβολή του τουριστικού προφίλ αλλά και την ανάδειξη τοπικών προϊόντων και γαστρονομικής ταυτότητας.

H έκθεση GREEK PANORAMA στο Εθνικό Στάδιο της Βαρσοβίας (2-3-4 Δεκεμβρίου 2016) είναι αφιερωμένη στον Τουρισμό, την Μεσογειακή διατροφή και τα Ελληνικά προϊόντα. Πέραν της προβολής του τουριστικού, οινογευστικού και γαστρονομικού προφίλ του νησιού μας διοργανώνεται από τη Σαμιακή αποστολή και «βιωματική» εμπειρία για τους επισκέπτες, με κρασιά τoυ ΕΟΣΣ.

Η Greek Panorama είναι μια πρωτοπόρα έκθεση που τελεί υπό την αιγίδα των υπουργείων Οικονομίας, Τουρισμού, του Ξενοδοχειακού Επιμελητηρίου Ελλάδος, του ΣΕΤΕ, της Ελληνικής Επιτροπής της UNESCO, του Chef’s Club, της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Αρχιμαγείρων, της ΗΑΤΤΑ, της Ένωση Τουριστικών Γραφείων Πολωνίας (PZOT), του Συνδέσμου Επιχειρηματιών Πολωνίας καθώς και πλήθους αντίστοιχων φορέων από όλες της χώρες της Ευρώπης.

Η συμμετοχή της Σάμου τυγχάνει μεγάλης προβολής καθώς έχει δημιουργηθεί ένα πλέγμα ισχυρών προωθητικών δραστηριοτήτων προς εκατομμύρια δυνητικούς καταναλωτές σε χώρες με ρυθμούς οικονομικής ανάπτυξης από τους ταχύτερα αναπτυσσόμενους της Ευρώπης.

Συγκεκριμένα, έχει γίνει τοποθέτηση αφισών σε ευρωπαϊκά δίκτυα μεταφοράς, internet promotion και καμπάνιες στα μεγαλύτερα portals και μέσα ενημέρωσης, εκπόνηση ειδησεογραφικού υλικού και δυναμικές προωθήσεις στα διεθνή media.

Σημειώνεται πως,έγιναν λήψεις απο διεθνή ΜΜΕ αλλά και τηλεοπτικά πλάνα για τα δελτία ειδήσεων της ΕΤ.

Στη έκθεση της Βαρσοβίας, γίνεται ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ παρουσίαση της Ελλάδας και της Κύπρου σε θέματα τουρισμού, γαστρονομικής ταυτότητας και τοπικών προϊόντων.

Αξίζει να σημειωθεί ότι η αγορά της Πολωνίας είναι δυναμικά αναπτυσσόμενη καθώς αποτελεί την 8η μεγαλύτερη οικονομία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και την 21η σε παγκόσμια κλίμακα, βάσει του ΑΕΠ. Έχει χαμηλό ιδιωτικό χρέος και νομισματική ευελιξία.

Η Ελλάδα εμφανίζεται βάσει στοιχείων να αποτελεί το Νο 1 προορισμό για τους Πολωνούς τουρίστες.

Με πλαίσιο την άνοδο του εισοδηματικού τους επιπέδου και προοπτικές περαιτέρω ανάπτυξης, έχουν στραφεί προς επιλεγμένους και νέους τουριστικούς προορισμούς –όπως η Σάμος- που συνδυάζουν φυσικό περιβάλλον, αρχαιολογικούς και ιστορικούς χώρους, διάφορες δραστηριότητες (όπως η ιστιοπλοΐα, η αναρρίχηση, οι πεζοπορικές διαδρομές) καθώς και η μεσογειακή διατροφή σε συνδυασμό με οινική παραγωγή.

Ελπίζουμε πως το αναζωπυρομένο ενδιαφέρον των Πολωνικών τουριστικών πρακτόρων αλλα και απο άλλες χώρες της Κεντρικής Ευρώπης θα αποδώσει καρπούς συνεργασιών για τη Σάμο.


http://samostimes.gr/

Δε φοβάμαι το φόβο..

Γράφει η δημοσιογράφος Μαργαρίτα Ικαρίου

Θλίβομαι. Κι όταν θλίβομαι, οργίζομαι. Κι όταν οργίζομαι δεν σιωπώ, όπως επιβάλλει το… savoir vivre της καριέρας και της κοινωνικής αποδοχής. Διόλου με απασχολεί αν χαθούν τα ερείσματά μου σε μια εποχή που οι αμοιβαίες αποσιωπήσεις καθιστούν το άπαν. Μα… δεν θέλω να φοβάμαι το φόβο. Ούτε να τον νιώθω να απλώνεται γύρω μου σα σκιά… Έχουμε καταλήξει ή και καταντήσει να αναγκαζόμαστε διαρκώς να επιχειρηματολογούμε για το αυτονόητο σε ανθρώπους ζαρωμένους από την άγνοια και την καχυποψία, που μεταλλάχθηκαν σε λεοντιδείς του διαδικτύου ή των μαζωσυνάξεων.

Έχουμε υποχωρήσει ατάκτως έναντι των αρχών μας, βάζουμε φίμωτρο στην έκφραση της προσωπικής μας θέσης ή και στάσης ζωής, υπό τον φόβο της «μη αποδοχής» των πολλών ή της άκριτης και άκρατης συλλήβδην κατηγοριοποίησης. Τι σημαίνει «φασίστας» και «αντιφασίστας»; Τι είναι «ρατσισμός» και τι, «νεορατσισμός»; Ποιος είναι ο «εθνικιστής» και ποιος ο «πατριδοκάπηλος»; Ποιος είναι ο «θύτης» και ποιος το «θύμα»; Ποιος ο «επαναστάτης» και ποιος ο «υποκινητής»; Ποιάς γενιάς τις διχαστικές αποφορές ερχόμαστε να υιοθετήσουμε εκ νέου; Σε πόσο επικίνδυνες ατραπούς ερχόμαστε, ως χώρα, να πορευθούμε; Η αλήθεια ευτελίζεται και υφίσταται δίωξη καθώς τα ψεύδη έρχονται να υποκαταστήσουν το προφανές. 

Η υπερδιόγκωση έχει γίνει το όπλο των αδαών και στη φημολογία επικάθεται μπουρδολογία. Πόσες, άραγε, διαφορές υπάρχουν ανάμεσα σε αυτόν που ύψωνε κάποτε απειλητικά τη μαγκούρα, για να διακόψει τον αντίλογο και στον σημερινό «πολιτισμένο» διάλογο όπου ο εκφράζων αντίθετη άποψη, δέχεται ύβρεις και λεκτικούς προπηλακισμούς; Πως μέσα στις μικρές μας ομάδες ανθρώπων κατάφεραν να χωρέσουν τόσες συγκεκαλυμμένες απειλές, τόση μισαλλοδοξία μα και τόσος φόβος; Εκείνος που στεντορεία τη φωνή, έρχεται να ξεπουλήσει την διχαστική του πραμάτεια, καταφέρνει να φοβίσει τους σκιαγμένους, να παροδηγήσει τους μεταμελημένους, να ξεσηκώσει τους ήδη αγριεμένους και να οδηγήσει μεθοδευμένα τους ήπιους και συναινετικούς, σε αφωνία.

Έτσι κι αλλιώς, ίσως και να μην ακούγονταν μέσα σε όλη αυτή τη γενικευμένη παραφωνία… Διλήμματα και διχαστικές συμπεριφορές στις οποίες επιστρατεύονται ρητορικά ερωτήματα και η πιο σαρκοβόρα διαλεκτική. Παρακινώντας τους αδικημένους, φοβισμένους και καθημαγμένους να εφορμούν όχι στους αληθινούς «εχθρούς» αλλά σε άλλους αδικημένους, φοβισμένους και καθημαγμένους. Μετατοπίζοντας τις ευθύνες εκείνων που κυβερνούν τη γη και ορίζουν τις τύχες των εθνών, προς εκείνους που υφίστανται τις συνέπειες. Μια δράκα πολιτικοκοινωνικών συμφερόντων ποδηγετούν, χειραγωγούν και εξανδραποδίζουν ολόκληρο πλανήτη, στρέφοντας τον άνθρωπο έναντι του ανθρώπου… 

Σε μια Ελλάδα που οι κάθε λογής τραμπαλιζόμενοι Τραμπ-άκουλες την έχουν καταντήσει «οικόπεδο φιλέτο» για τουριστικά λεφούσια, τόπο εγκλεισμού των προσφυγικών ροών αρκεί να μείνει ανεπηρέαστη η γηραιά Αλβιών ή «μπακλαβά γωνία» στις ορέξεις της «πολύτιμης συμμάχου» φαιάς γείτονος. Κι εμείς, σε αυτές τις εποχές τρόμου και αλγεινών ανακατατάξεων, συνεχίζουμε ως εκφραστές αρχέγονων ένστικτων, να τρώμε τις σάρκες του όποιου θεωρήσουμε «εχθρό». Χθες του Αλβανού, προχθές του Πακιστανού, σήμερα του πρόσφυγα, αύριο του μετανάστη, μεθαύριο του αντιφρονούντα, αντιμεθαύριο του στραβοκοιτάξαντα, παραμεθαύριο του πρώην γείτονα… Άνθρωποι σε απελπισία, σε απόγνωση, σε ανασφάλεια, σε φόβο, από τη μια. Άνθρωποι σε απόγνωση, σε ανασφάλεια, σε απελπισία, σε φόβο και από την άλλη. 

Άνθρωποι σε ασύμπτωτες ευθείες ή και φαύλους κύκλους με φαυλεπίφαυλους ταγούς, άνθρωποι που υπακούν σε προστάγματα και διατάγματα, αποζητώντας να εκτονώσουν και ισοφαρίσουν τα κακά που υφίστανται. Πόσο δύσκολο είναι να συμπλακούν όταν δεν τους αφήνουν να απεμπλακούν; Μα, σε κάθε ηλίθια ή κτηνώδη έκφραση βίας, από όπου κι αν προέρχεται, είμαστε όλοι ανεξαιρέτως παρόντες. Θύματα μαζί και θύτες. Γιατί απωλέσαμε την ευθικρισία, απωθήσαμε τον ορθό λόγο, καταπνίξαμε την ευθύνη, κάναμε λογάριθμο την ανθρωπιά και κουρελού τη συλλογικότητα. «Δος μοι τούτον τον ξένον» γιατί ξένοι είμαστε όλοι μας σε έναν άξενο κόσμο.

Μαργαρίτα Ικαρίου

Σταυρωμένοι με τα χέρια ανοιχτά ως ικέτες και ως επαίτες, να δεχόμαστε με πόνο και αίμα να μπήγονται βαθιά τα καρφιά της οικονομικής μας σταύρωσης. Να υψωνόμαστε ως παράδειγμα αποφυγής στην κατασκιαγμένη Ευρώπη πάνω σε ένα ξύλινο σταυρό καταφαγωμένο από το σαράκι της μόνιμης αντιπαλότητας που διέπει το έθνος μας. Και να πω πως ως λαός δε γνωρίζουμε από θυσίες και αίματα, χωρίς μια έστω προσμονή ανάτασης; Πόσους μικρούς και μεγάλους θανάτους δε βιώσαμε ως έθνος, πόσες αδικαίωτες ιστορικές αιμορραγίες, πόση μοναξιά, πόση ξένωση, πόσους εκδιωγμούς… 

Στης Σμύρνης το «συνωστισμό» των ξεριζωμένων, στις βάρκες που κουβαλούσαν τους απελπισμένους από τα μικρασιατικά παράλια, σε πνιχτά βογκητά και οδυρμούς. Πόσο φως σταματημένο και πόσα μάτια ορθάνοιχτα που κοιτούσαν το σκοτάδι. Πόσες ψυχές που στέγνωσαν απότομα σα στάλες πρώιμης βροχής και πόσα παιδικά στόματα που το νεκροφίλημα στάθηκε το πρώτο και τελευταίο φιλί τους… Σε αυτές τις παραζαλισμένες εποχές που όλοι είμαστε έτοιμοι να ξεχάσουμε τον όρο «άνθρωπος», το ρητό που δεσπόζει στη δεύτερη σελίδα της «Ελληνικής Νομαρχίας», ίσως είναι το πιο σημαντικό: «ΣΤΟΧΑΖΟΥ και ΑΡΚΕΙ»!

Μια παλιά ετικέτα αφηγείται…

Της Δημοσιογράφου, Μαργαρίτας Ικαρίου

Κάποιες φορές μια παλιά ετικέτα σε συλλεκτική φιάλη, μπορεί να αποτυπώνει μέσα σε λίγες γραμμές στοιχεία ιστορικής διαδρομής μα και όλη τη φιλοσοφία των Σαμίων αμπελουργών του προηγούμενου αιώνα:

«Το κρασί αυτό είναι γνήσιον προϊόν σταφυλής παρασκευασμένο από το παγκοσμίως φημισμένο Μοσχάτο Σταφύλι της Σάμου. Ηγγυημένο δε ότι δεν εμπεριέχει ούτε ίχνος σταφίδος ούτε ζακχάρεως. Είναι θαυμάσιον εις την γεύσιν και άριστο τονωτικόν, ως πραγματικό δε κρασί απολαμβάνει πανταχού την εκτίμησιν των ειδικών», αναγράφεται στην οπίσθια ετικέτα.

Η υπέροχη αυτή φιάλη, με ιδιωτική ετικέτα και εσοδείας 1925-1930, «ανακαλύφθηκε» σε παλιά κάβα από τον εκ Βουρλιωτών Σάμου παραγωγό Γεώργιο Διολέτη.

Πρόκειται για έναν συλλεκτικό οίνο που δημιουργήθηκε πριν καν ιδρυθεί στη Σάμο ο Οινοποιητικός της Συνεταιρισμός! Η φιάλη αυτή εκτίθεται μεταξύ άλλων συλλεκτικών οίνων στο Μουσείο Σαμιακού Οίνου της ΕΟΣΣ και αυτό που πραγματικά εντυπωσιάζει είναι ότι, 86 ολόκληρα χρόνια πριν, το σαμιακό κρασί αναγραφόταν ως «παγκοσμίως φημισμένο» αλλά και «τονωτικό». Χαρακτηριστικά που διατηρεί έως και σήμερα!

Λίγα λόγια για το Μουσείο Σαμιακού Οίνου

Το Μουσείο Σαμιακού Οίνου, που εγκαινιάστηκε το καλοκαίρι του 2005, είναι ένας «ζωντανός» χώρος εικονικής ιστορικής πραγματικότητας για το σαμιακό κρασί και την Ένωση Ονοποιητικών Συνεταιρισμών Σάμου. Αρχικά ιδιωτικό οινοποιείο και αργότερα αποθήκη και βαρελοποιείο της Ένωσης, αποτελεί ένα «ζωντανό» έκθεμα για το σαμιακό Μοσχάτο και τα κρασιά του. Ακόμα και οι μεγάλες ξύλινες δεξαμενές, εκθέματα σήμερα του μουσείου, ήταν κάποτε χρηστικές.

Η παραδοσιακή οινοποίηση, τα εργαλεία, οι δεξαμενές της και τα όργανα χημείου, αλλά και η κατασκευή βαρελιών, ζωντανεύουν, μέσω εκθεμάτων που φτάνουν σε βάθος χρόνου τον αιώνα. Έγγραφα, βραβεία, φιάλες οίνου, φωτογραφίες και αντικείμενα γραφείου συμπληρώνουν το ιστορικό παζλ. Κορυφαίας έμπνευσης είναι η αναπαράσταση της καλλιέργειας των αμπελιών σε πεζούλες (όπως συνηθίζεται στο νησί), που απεικονίζει πως φυτρώνει και αναπτύσσεται το αμπέλι μέχρι την στιγμή του τρύγου.

Στο Μουσείο Οίνου λειτουργεί εξοπλισμένος συνεδριακός χώρος, για χρήση από την Ένωση Ονοποιητικών Συνεταιρισμών Σάμου ή άλλους φορείς. Ο επισκέπτης, μπορεί, τέλος, να δοκιμάσει ή και να αγοράσει τα κρασιά της ΕΟΣΣ, στο ειδικό κατάστημα του Μουσείου.

info
Περισσότερα: Ένωση Οινοπ/κών Συνεταιρισμών Σάμου, Μαλαγάρι, Σάμος, τηλ. 22730 87511, http://www.samoswine.gr/5.html

Φιάλες σαμιακού οίνου ως «καταδυόμενες αφροδίτες»

Της Δημοσιογράφου Μαργαρίτας Ικαρίου

Είναι 17. Πανέμορφες, λυγερές με υπέροχες καμπύλες και γεμάτες περιεχόμενο. Είναι νέες, παρότι ανάμεσά τους υπάρχουν και κάποιες λίγο μεγαλύτερες. Λατρεύουν τη θάλασσα και απ’ ότι φαίνεται και τις καταδύσεις, ειδικότερα στα 10 έως και 50 μέτρα.

Θα μείνουν στα σκιερά βάθη και τις υποθαλάσσιες σπηλιές της περιοχής Κέρβελη στη Σάμο για έναν ολόκληρο χρόνο, να αναμετρούν τις δυνάμεις τους με τις δυνάμεις της θάλασσας.

«Καταδυόμενες αφροδίτες» δεκαεπτά φιάλες με τα καλύτερα κρασιά παραγωγής της Ένωσης Οινοποιητικών Συνεταιρισμών Σάμου και το project αποτελεί μια εμπνευσμένη συνεργασία του Κέντρου Καταδύσεων του ξενοδοχείου Κerveli Village Hotel και της Ε.Ο.Σ Σάμου. 

Ο βασικός εκπαιδευτής καταδύσεων Γιώργος Μαγγανάς με τους συνεργάτες του, επί έναν ολόκληρο μήνα, τον Ιούλιο του 2016, χαρτογράφησαν την υποθαλάσσια περιοχή Κέρβελη και τοποθέτησαν έτσι τα μπουκάλια με το κρασί ώστε να παραμείνουν ασφαλή και σφραγισμένα επί έναν ολόκληρο χρόνο, ώστε, να διερευνηθούν οι αλλαγές που μπορεί να επιφέρει σε κάθε οίνο η θαλασσινή αυτή «αποθήκευση».

Πρόκειται για ένα πρωτοποριακό σχέδιο σε εξέλιξη, το οποίο εφαρμόζεται για πρώτη φορά στον Ελλαδικό χώρο. Πέραν της αισθητικής πλευράς του θέματος με τις αντίστοιχες φωτογραφικές απεικονίσεις, αλλά και το ενδιαφέρον που κάτι τέτοιο μπορεί να δημιουργήσει για την περαιτέρω ανάπτυξη εναλλακτικών μορφών τουρισμού, όπως ο καταδυτικός, η όλη δράση θα συμπεριλάβει και τη διενέργεια χημικών ελέγχων στα κρασιά. 

Θα διερευνηθεί δηλαδή η πιθανότητα, τα πολυβραβευμένα κρασιά της Ε.Ο.Σ Σάμου να αποθηκεύονται σε θαλάσσιο περιβάλλον, εάν αυτό με τα θερμά και ψυχρά ρεύματα κατά τη διάρκεια του έτους, επηρεάσουν τη γεύση και τα αρώματα του κρασιού ή συντελέσουν στην παλαίωση κάποιων ξεχωριστών και συλλεκτικών οίνων. Ήδη, μεταξύ των φιαλών που τοποθετήθηκαν υπάρχουν και κάποιες εσοδείας του 1999.