Φαίδρα Σφαντού: Γιατί ψηφίζουμε στις Ευρωεκλογές;

Καθημερινά ακούμε από τα κανάλια και την κυβέρνηση ότι αν δεν πάρουμε τα νέα μέτρα που μας επιβάλλουν τρόικα και ΕΕ, θα καταστραφούμε, δε θα έρθει η ανάπτυξη, θα βγούμε από το ευρώ και θα πεινάσουμε! Έχουμε αναλογιστεί όμως ότι οι θυσίες που μας ζητάνε να κάνουμε είναι πολύ μεγαλύτερες και δεν έχουν κανένα αποτέλεσμα; Τα ψέματά τους για καλύτερη ζωή, ανάπτυξη κι ευημερία αποκαλύπτονται συνεχώς. Για ποιο πλεόνασμα μας μιλάνε όταν η ανεργία των νέων ξεπερνάει το 60% κι οι μισοί μας φίλοι έχουν ξενιτευτεί; Υπάρχει όμως άλλος δρόμος πέρα από το μονόδρομο τους; Υπάρχει και αυτοί που τον φοβούνται είναι αυτοί που σήμερα μας τρομοκρατούν.

Τα παρακάτω είναι μόνο λίγα αλλά τα βασικά βήματα για μια διαφορετική πορεία της χώρας.
Στάση πληρωμών -διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους. Γιατί ο λαός και ειδικά η νέα γενιά δεν ευθύνεται για τις πολιτικές που μας οδήγησαν στη σημερινή κατάσταση, η οποία ισοδυναμεί με χρεωκοπία.

Έξοδος από τη ζώνη του ευρώ, δημιουργία εθνικού νομίσματος. Το ευρώ δεν είναι απλά ένα νόμισμα, είναι η ίδια η πολιτική που επιβάλλεται από τις ισχυρότερες χώρες της Ευρώπης και κυρίως από τη Γερμανία. Γιατί είναι θεσμοθετημένη η λιτότητα, η διάλυση του παραγωγικού ιστού και η συρρίκνωση της εθνικής κυριαρχίας.

Ο μόνος δρόμος είναι η ρήξη με αυτό το μηχανισμό, η οποία μόνο θετικά αποτελέσματα μπορεί να έχει. Κι αυτό γιατί μια κυβέρνηση που θα ανακτήσει τον έλεγχο της νομισματικής πολιτικής θα μπορεί να κάνει τα απαραίτητα βήματα για την παροχή ρευστότητας στην οικονομία. Η ανάκαμψη της οικονομίας θα σημάνει την ανάκαμψη του λαϊκού εισοδήματος και τη δημιουργία θέσεων εργασίας. 

Εθνικοποιώντας ταυτόχρονα τις τράπεζες, οι οποίες έχουν υπερχρεώσει τους Έλληνες πολίτες με δάνεια τα οποία δεν αντιστοιχούν στην κοινωνική προσφορά που θα έπρεπε να έχουν. Αναγκαίες είναι επίσης οι αλλαγές στην κατεύθυνση ενός δημοκρατικού πολιτικού συστήματος. Χρειαζόμαστε ένα νέο Σύνταγμα το οποίο θα κατοχυρώνει την ανεξαρτησία, την ελευθερία και τη λαοκρατία. Θα υποχρεώνουν το κράτος να εξασφαλίζει εργασία, υγεία και παιδεία, βάζοντας πάντα το λαό σε προτεραιότητα και όχι τους δανειστές. Η διάλυση της παραγωγής έφερε τη διάλυση της ελληνικής οικονομίας, η οποία επήλθε από τις πολιτικές των κυβερνήσεων αλλά και από την ένταξη στην ΕΕ.

Οι ισχυρές χώρες της Ευρώπης, με τη συγκατάθεση των ελληνικών κυβερνήσεων, αποφάσισαν ότι η Ελλάδα θα προσφέρει μόνο υπηρεσίες και τουρισμό. Εργοστάσια έκλεισαν, οι βιομηχανίες έφυγαν, χαρακτηριστικό είναι ότι επίσημα στοιχεία αποδεικνύουν ότι για κάθε 1 ευρώ που έμπαινε στην Ελλάδα μέσω επιδοτήσεων, δίναμε πίσω τα εξαπλάσια χρήματα. Η έξοδος από το ευρώ και η νέα εθνική νομισματική πολιτική είναι το πρώτο βήμα για την αναγκαία παραγωγική ανασυγκρότηση. Αλλά ποιος θα τα κάνει όλα αυτά;

Κατά τη γνώμη μας είναι επιτακτική ανάγκη ένα ευρύ κοινωνικό πολιτικό μέτωπο με επίκεντρο την Αριστερά, στη βάση ενός μίνιμουμ προγράμματος για μια δημοκρατική, προοδευτική διέξοδο. Τίποτα όμως δε μπορεί να γίνει αν δεν υπάρχει η συμμετοχή του λαού και η υιοθέτηση ενός τέτοιου προγράμματος από αυτόν. Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι εμείς έχουμε τη δύναμη και δε θα μας σώσει κανένας. Πρέπει να εκλείψουν οι αντιλήψεις της ανάθεσης, πρέπει η ίδια η αριστερά να έρθει σε κόντρα με λογικές "ψηφίστε για να φύγουν". Δυστυχώς, η παρεμβατικότητα της ΕΕ και το έλλειμμα δημοκρατίας τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα δεν αφήνουν περιθώρια για εύκολες και ανώδυνες μεταβάσεις σε μια άλλη Ελλάδα, σε μια χώρα χωρίς μνημόνια.

 Με αυτή την έννοα το σύνθημα του ΣΥΡΙΖΑ "στις 18 ψηφίζουμε και φεύγουν" αφενός δημιουργεί αυταπάτες για το τι μπορεί να φέρει ένα αποτέλεσμα ειδικά στις ευρωελογές (αναδεικνύει και διαμορφώνει τάσεις αλλά δεν ανατρέπει κυβερνήσεις), αφετέρου είναι πολιτικά λάθος γιατί στοχεύει σε λάθος σημείο. Την ανάθεση και την εκλογική αναμονή την οποία βασικά ο ΣΥΡΙΖΑ προμόταρε την τελευταία διετία, την πλήρωσε πολύ ακριβά ο Ελληνικός λαός.

Στις ευρωεκλογές της 25ης Μαΐου πρέπει να εκφραστεί ένα μεγάλο ρεύμα αμφισβήτησης του ευρώ και της ΕΕ. Είναι υπαρκτό στην Ελληνική κοινωνία, το "όραμα" μιας Ευρώπης της δημοκρατίας και της ανάπτυξης έχει ξεφτίσει στα μάτια ενός μεγάλου κομματού το κόσμου και οι τελευταίες εξελίξεις ειδικά σε Κύπρο και Ουκρανία και η εκεί στάση της ΕΕ αναδεικνύουν ότι τίποτα δεν μπορεί να περιμένει ο Ελληνικός λαός από αυτούς. Να δείξουμε ότι η Ελλάδα, η μόνη χώρα που πλήττεται περισσότερο από κάθε άλλη χώρα της ευρωζώνης, αντιστέκεται, απονομιμοποιεί το ευρωπαϊκό όραμα και εκφράζει με κάθε τρόπο τη δυσαρέσκειά της απέναντι στις πολιτικές της ΕΕ. Η Ελλάδα θα μπορούσε να αποτελέσει παράδειγμα προς μίμηση για τους λαούς της Ευρώπης –και όχι μόνο- και όχι παράδειγμα προς αποφυγή όπως είναι σήμερα.

Η Φαίδρα Σφαντού είναι υποψήφια ευρωβουλευτής του Σχεδίου Β