Του Πάμπλο Ιγκλέσιας
Έλεγε ο Αντόνιο Γκράμσι ότι το κράτος είναι προκεχωρημένο χαράκωμα πίσω από το οποίο υπάρχει η στιβαρή αλυσίδα φρουρίων και οχυρών της κοινωνίας των πολιτών.
Πρώτα ο Ρόμπερτ Κοξ και έπειτα η σχολή του Άμστερνταμ προσάρμοσαν τη θεωρία του ευφυούς Σαρδηνού στις διεθνείς σχέσεις και στην κατανόηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης για να περιλάβει την ύπαρξη υπερεθνικών ευρωπαϊκών ελίτ συνδεδεμένων με οικονομικές εξουσίες, ικανών να κυριαρχήσουν οικονομικά στη βούληση οποιουδήποτε κράτους της Ε.Ε., πόσο μάλλον κάποιου από τον Νότο.
Αυτοί οι περιορισμοί της λαϊκής κυριαρχίας, που αποκρυσταλλώνονται στο κράτος, είναι τόσο αληθείς για την Ελλάδα όσο και για την Ισπανία. Ο Αλέξης Τσίπρας το ξέρει τόσο καλά όσο εμείς.
Και όμως πόσο νευρικά έγιναν τα ευρωπαϊκά χρηματιστήρια μπροστά στην πιθανότητα πρώτα οι Έλληνες και μετά οι Ισπανοί να ψηφίσουν ελεύθερα και να παραδώσουν αυτό το προκεχωρημένο χαράκωμα στους υπερασπιστές των κοινωνικών δικαιωμάτων.
Μήπως οι ευρωπαϊκές ελίτ και οι οικονομικές εξουσίες, τις οποίες εκπροσωπούν, φοβούνται ξαφνικά την εξουσία των κρατών του Νότου αν δεν κερδίσουν τις εκλογές αυτοί που πάντα τις κερδίζουν;
Μήπως αναλογίζονται τον αντίκτυπο του τι θα μπορούσε να συμβεί στην Ευρώπη αν ο ΣΥΡΙΖΑ κυβερνήσει και τα πράγματα βελτιωθούν για τους Έλληνες;
Μήπως φοβούνται ότι μετά τους Έλληνες θα έρθει η σειρά των Ισπανών να ψηφίσουν;
Μήπως ανησυχούν ότι σε ένα δύο χρόνια πανίσχυρα λαϊκά κινήματα θα προασπίζονται τις κατακτήσεις των κυβερνήσεων της αλλαγής;
Ή μήπως φοβούνται την αναβίωση μιας ευρωπαϊκής κοινωνίας των πολιτών, που διεκδικεί τις κοινωνικές και δημοκρατικές βάσεις του ευρωπαϊκού ονείρου, τις οποίες μας κληροδότησε ο αντιφασισμός;
Τις επόμενες μέρες θα δούμε τα επενδυτικά funds να κάνουν σημαία τους τον φόβο προσπαθώντας να επηρεάσουν την ψήφο των Ελλήνων και θα δούμε τα κόμματά τους, είτε λέγονται Νέα Δημοκρατία είτε Λαϊκό Κόμμα (PP), είτε ΠΑΣΟΚ είτε Σοσιαλιστικό Κόμμα (PSOE), να επαναλαμβάνουν ότι πρέπει να συνεχίσουμε να κάνουμε τα ίδια που μας οδήγησαν στην καταστροφή.
Και όμως υπάρχουν στιγμές στην Ιστορία κατά τις οποίες η δημοκρατία επιβάλλεται πάνω στον φόβο. Ο Αλέξης Τσίπρας ξέρει, όπως και εμείς, ότι το να κερδίσεις τις εκλογές δεν σημαίνει ότι παίρνεις την εξουσία και ότι το περιθώριο δράσης στο σημερινό και αναπόφευκτο πλαίσιο της Ε.Ε. είναι μικρό.
Ωστόσο ξέρει επίσης, όπως κι εμείς, ότι πνέουν άνεμοι αλλαγής και ότι οι λαοί του Νότου της Ευρώπης και οι πολιτικές δυνάμεις, που προασπίζονται την εθνική κυριαρχία, είναι διατεθειμένες να αλλάξουν πορεία και να προχωρήσουν σε μια Ευρώπη όπου η κοινωνική δικαιοσύνη και η λαϊκή κυριαρχία θα είναι οι βάσεις μιας δημοκρατίας που θα μπορέσει να επιβληθεί πάνω στον φόβο.
*Το σχόλιο του ηγέτη του Podemos Πάμπλο Ιγκλέσιας δημοσιεύτηκε στην ισπανική εφημερίδα El Mundo στις 30/12/2014. Οι έντονοι χαρακτήρες (bold) είναι αυτοί που χρησιμοποίησε ο Πάμπλο Ιγκλέσιας στο κείμενο του. Σημειώνεται ότι χθες (29/12/2014) ο Πάμπλο Ιγκλέσιας αντάλλαξε στο Twiteer μήνυμα με τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξη Τσίπρα στα οποία διαφαίνεται η αισιοδοξία τους για κυβερνητικές αλλαγές στην Ελλάδα και την Ισπανία και ανατροπής της ευρωπαϊκής πολιτικής της λιτότητας.
Αυγή
Έλεγε ο Αντόνιο Γκράμσι ότι το κράτος είναι προκεχωρημένο χαράκωμα πίσω από το οποίο υπάρχει η στιβαρή αλυσίδα φρουρίων και οχυρών της κοινωνίας των πολιτών.
Πρώτα ο Ρόμπερτ Κοξ και έπειτα η σχολή του Άμστερνταμ προσάρμοσαν τη θεωρία του ευφυούς Σαρδηνού στις διεθνείς σχέσεις και στην κατανόηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης για να περιλάβει την ύπαρξη υπερεθνικών ευρωπαϊκών ελίτ συνδεδεμένων με οικονομικές εξουσίες, ικανών να κυριαρχήσουν οικονομικά στη βούληση οποιουδήποτε κράτους της Ε.Ε., πόσο μάλλον κάποιου από τον Νότο.
Αυτοί οι περιορισμοί της λαϊκής κυριαρχίας, που αποκρυσταλλώνονται στο κράτος, είναι τόσο αληθείς για την Ελλάδα όσο και για την Ισπανία. Ο Αλέξης Τσίπρας το ξέρει τόσο καλά όσο εμείς.
Και όμως πόσο νευρικά έγιναν τα ευρωπαϊκά χρηματιστήρια μπροστά στην πιθανότητα πρώτα οι Έλληνες και μετά οι Ισπανοί να ψηφίσουν ελεύθερα και να παραδώσουν αυτό το προκεχωρημένο χαράκωμα στους υπερασπιστές των κοινωνικών δικαιωμάτων.
Μήπως οι ευρωπαϊκές ελίτ και οι οικονομικές εξουσίες, τις οποίες εκπροσωπούν, φοβούνται ξαφνικά την εξουσία των κρατών του Νότου αν δεν κερδίσουν τις εκλογές αυτοί που πάντα τις κερδίζουν;
Μήπως αναλογίζονται τον αντίκτυπο του τι θα μπορούσε να συμβεί στην Ευρώπη αν ο ΣΥΡΙΖΑ κυβερνήσει και τα πράγματα βελτιωθούν για τους Έλληνες;
Μήπως φοβούνται ότι μετά τους Έλληνες θα έρθει η σειρά των Ισπανών να ψηφίσουν;
Μήπως ανησυχούν ότι σε ένα δύο χρόνια πανίσχυρα λαϊκά κινήματα θα προασπίζονται τις κατακτήσεις των κυβερνήσεων της αλλαγής;
Ή μήπως φοβούνται την αναβίωση μιας ευρωπαϊκής κοινωνίας των πολιτών, που διεκδικεί τις κοινωνικές και δημοκρατικές βάσεις του ευρωπαϊκού ονείρου, τις οποίες μας κληροδότησε ο αντιφασισμός;
Και όμως υπάρχουν στιγμές στην Ιστορία κατά τις οποίες η δημοκρατία επιβάλλεται πάνω στον φόβο. Ο Αλέξης Τσίπρας ξέρει, όπως και εμείς, ότι το να κερδίσεις τις εκλογές δεν σημαίνει ότι παίρνεις την εξουσία και ότι το περιθώριο δράσης στο σημερινό και αναπόφευκτο πλαίσιο της Ε.Ε. είναι μικρό.
Ωστόσο ξέρει επίσης, όπως κι εμείς, ότι πνέουν άνεμοι αλλαγής και ότι οι λαοί του Νότου της Ευρώπης και οι πολιτικές δυνάμεις, που προασπίζονται την εθνική κυριαρχία, είναι διατεθειμένες να αλλάξουν πορεία και να προχωρήσουν σε μια Ευρώπη όπου η κοινωνική δικαιοσύνη και η λαϊκή κυριαρχία θα είναι οι βάσεις μιας δημοκρατίας που θα μπορέσει να επιβληθεί πάνω στον φόβο.
*Το σχόλιο του ηγέτη του Podemos Πάμπλο Ιγκλέσιας δημοσιεύτηκε στην ισπανική εφημερίδα El Mundo στις 30/12/2014. Οι έντονοι χαρακτήρες (bold) είναι αυτοί που χρησιμοποίησε ο Πάμπλο Ιγκλέσιας στο κείμενο του. Σημειώνεται ότι χθες (29/12/2014) ο Πάμπλο Ιγκλέσιας αντάλλαξε στο Twiteer μήνυμα με τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξη Τσίπρα στα οποία διαφαίνεται η αισιοδοξία τους για κυβερνητικές αλλαγές στην Ελλάδα και την Ισπανία και ανατροπής της ευρωπαϊκής πολιτικής της λιτότητας.
Αυγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου