Γράφει η δημοσιογράφος Μαργαρίτα Ικαρίου
Ερωτεύτηκα ένα κασκόλ! Με χρώματα της μοδός, ένα μπεζάκι που θυμίζει άρρωστο από τη νόσο μπέρι-μπέρι , στάχτη και… μπούρμπερι από κάθε χαμπέρι. Με καρό σχεδιάκια χρώματος κάπως ερυθρού, μαύρου και λευκού. Ποιος επιδέξιος λαιμός το φορά, μην ρωτήξετε. Μην τονε λένε Γιάνη, μην τον λένε… με βαρύ και υφάκι; Τι να σας είπω… ο καθείς ας του δώσει ένα δικό του όνομα. Αν δεν βρει, ας φωνάξει να του το φέρει σε φάκελο χρώματος ροζουλί, μια… περιστέρα.
Φεβρουαρίου 14η μέρα και… ερωτεύτηκα τον έρωτα! Αυτόν που φωλιάζει σε μαλακές παριές κι όχι σε μαλθακά υπογάστρια. Αυτόν που σε κάνει να χαμογελάς ακόμη κι αν το αφορολόγητό σου θα ισχύσει κάποια τέρμινα μετά… Αυτόν τον σκανταλιάρη φτερωτό που σου ζεσταίνει τη ψυχή, ακόμη κι αν αναζητάς σε ένα λάπτοπ του κοινωνικού μερίσματος να χώσεις τη μοναξιά και το κρύο του πανάθλιου διαμερίσματος.
Just arrived και φέτος ο ξενοφερμένος άγιος της κατανάλωσης κοκκινοκαρδουλακίων, μπατιροαρκουδοφλυτζανίων, καρτών που γράφουν σε άπταιστα νεοελληνικά «I love you» και «be my valentine», χαζοπραγματοδωρητών και σεξοδονητών, δείπνων για δύο και κρεβατιών για… τρείς (και με το «λουρί της μάνας» συμπεριλαμβανόμενο). Όλο το έθνος προσκυνά σώβρακα και φανέλες, στρινγκ και ζαρτιέρες…
Ερωτεύτηκα τα πρόστυχα τα μαύρα τα εσώρουχά σου, που θα έγραφε κι ο Καρβέλας τον καιρό της παντοδυναμίας του και της ακατάσχετης μελωδοκλοπίας του. Αυτά που γέμισαν πάλι κάθε βιτρίνα, μπας και κινηθεί λιγουλάκι η βαλτωμένη «αγορά».
.jpg)
«Αγοραίες» συμπεριφορές συνεχίζουν να έχουν οι εν της Βουλής το… σιδηρούν κιγκλίδωμα διαβιούντες. Σαν κάτι εφήβους που φοβούνται να ανταμώσουν ερωτικά με την πόρνη-εξουσία και για να δείξουν «ανδρισμό» πουλάνε επίπλαστο τσαμπουκά και αισχρολογίες.
Το γνωστό παιδικό παιχνίδι με την πινακωτή που κάθε φορά πάει και σε άλλο αυτί, θα παιχτεί στην ονομαστική πλειοδοσία. Άντε να δούμε και πάλι, ποιον θα τοποθετήσουν ως συμβολικό ανδρείκελο μιας χώρας που αρέσκεται στους συμβολισμούς, μα όχι στην ουσία.
Αυτήν, την έχουν αναγάγει σε συν-ουσία…
Φεβρουαρίου 14η μέρα και… ερωτεύτηκα τον έρωτα! Αυτόν που φωλιάζει σε μαλακές παριές κι όχι σε μαλθακά υπογάστρια. Αυτόν που σε κάνει να χαμογελάς ακόμη κι αν το αφορολόγητό σου θα ισχύσει κάποια τέρμινα μετά… Αυτόν τον σκανταλιάρη φτερωτό που σου ζεσταίνει τη ψυχή, ακόμη κι αν αναζητάς σε ένα λάπτοπ του κοινωνικού μερίσματος να χώσεις τη μοναξιά και το κρύο του πανάθλιου διαμερίσματος.
Just arrived και φέτος ο ξενοφερμένος άγιος της κατανάλωσης κοκκινοκαρδουλακίων, μπατιροαρκουδοφλυτζανίων, καρτών που γράφουν σε άπταιστα νεοελληνικά «I love you» και «be my valentine», χαζοπραγματοδωρητών και σεξοδονητών, δείπνων για δύο και κρεβατιών για… τρείς (και με το «λουρί της μάνας» συμπεριλαμβανόμενο). Όλο το έθνος προσκυνά σώβρακα και φανέλες, στρινγκ και ζαρτιέρες…
Ερωτεύτηκα τα πρόστυχα τα μαύρα τα εσώρουχά σου, που θα έγραφε κι ο Καρβέλας τον καιρό της παντοδυναμίας του και της ακατάσχετης μελωδοκλοπίας του. Αυτά που γέμισαν πάλι κάθε βιτρίνα, μπας και κινηθεί λιγουλάκι η βαλτωμένη «αγορά».
.jpg)
Το γνωστό παιδικό παιχνίδι με την πινακωτή που κάθε φορά πάει και σε άλλο αυτί, θα παιχτεί στην ονομαστική πλειοδοσία. Άντε να δούμε και πάλι, ποιον θα τοποθετήσουν ως συμβολικό ανδρείκελο μιας χώρας που αρέσκεται στους συμβολισμούς, μα όχι στην ουσία.
Αυτήν, την έχουν αναγάγει σε συν-ουσία…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου