Η Διοίκηση του Εργατικού Κέντρου Σάμου καταγγέλλει τις επαναλαμβανόμενες και σημαντικές ελλείψεις που παρατηρούνται σε μια σειρά από φάρμακα και οι οποίες βάζουν σε κίνδυνο την υγεία της εργατικής και λαϊκής οικογένειας στο νομό.
Οι ελλείψεις αυτές παρατηρούνται στην φαρμακαποθήκη και τα φαρμακεία τα οποία δεν μπορούν να εκτελέσουν τις ιατρικές συνταγές.
Το πρόβλημα δεν είναι καινούριο και παρουσιάζεται τόσο όταν το φάρμακο είναι φτηνό όσο και όταν είναι ακριβό. Επειδή ακριβώς το φάρμακο αντιμετωπίζεται ως εμπόρευμα, όταν είναι φθηνό δεν συμφέρει τις φαρμακοβιομηχανίες να το παράγουν και να το κυκλοφορήσουν στην αγορά, γιατί δεν θα έχουν την κερδοφορία που θέλουν. Έτσι δημιουργούν τεχνητή έλλειψη προκειμένου να πιέσουν και να πετύχουν καλύτερες τιμές γι αυτές. Μπορούν ακόμα να το μοσχοπουλήσουν (είτε απευθείας οι φαρμακοβιομήχανοι, είτε οι φαρμακαποθήκες) σε άλλες χώρες και αυτό κάνουν. Όταν το φάρμακο είναι ακριβό, τότε το κράτος μειώνει τη φαρμακευτική δαπάνη για το ίδιο, ώστε να φορτώσει ακόμα μεγαλύτερο κόστος στους ασθενείς και ασφαλισμένους.
Ακόμα όμως κι αν εξασφαλιζόταν η επάρκεια φαρμάκων στην αγορά, υπάρχει ένας αυξανόμενος αριθμός ασθενών (άνεργοι, ανασφάλιστοι, χαμηλόμισθοι και χαμηλοσυνταξιούχοι) που δυσκολεύονται ή και αδυνατούν να αγοράσουν φάρμακα. Πολλοί αναγκάζονται να τροποποιήσουν τη φαρμακευτική τους αγωγή, επιλέγοντας φθηνότερο φάρμακο που ενδεχομένως να μην είναι αποτελεσματικό ή ακόμα και να τη διακόψουν. Ενώ δηλαδή από την μια υπάρχουν τεράστιες δυνατότητες με την εξέλιξη της επιστήμης και της τεχνολογίας να υπάρχει άφθονο και ποιοτικό φάρμακο, ολοένα και περισσότεροι δυσκολεύονται ή και αποκλείονται από το ποιοτικό και δωρεάν φάρμακο.
Η συμμετοχή των ασφαλισμένων με 0%, 10% και 25%, που κλιμακώνεται σε μεγαλύτερα ποσοστά αν ο ασθενής δεν προμηθευτεί το φάρμακο με τη δραστική ουσία (γεννόσημα) και προτιμήσει το γνήσιο με ψηλότερη τιμή, έφερε σαν αποτέλεσμα να πληρώσουμε από την τσέπη μας για το 2014 750 εκατομμύρια ευρώ και άλλα 70 εκ. από το 1 ευρώ της κάθε συνταγής.
Η βάση του προβλήματος είναι ότι το φάρμακο παράγεται και διακινείται ως εμπόρευμα με αποτέλεσμα να αποτελεί πεδίο κερδοφορίας και έντονων ανταγωνισμών μεταξύ των επιχειρηματικών ομίλων. Σε κάθε περίπτωση το φάρμακο το αγοράζει όποιος έχει να το αγοράσει ή λείπει από το λαό που πολλές φορές το χρειάζεται και δεν το έχει.
Η ευθύνη της κυβέρνησης και του υπουργείου Υγείας είναι τεράστια για την απαράδεκτη κατάσταση που επικρατεί στον χώρο του φαρμάκου αλλά και γενικότερα στην υγεία με την αντιλαϊκή πολιτική τους και την συνεχή υποχρηματοδότηση. Η πολιτική τους αυτή έχει οδηγήσει σε ιδιαίτερα επικίνδυνες καταστάσεις τα νησιά μας με βασικές ελλείψεις στο νοσοκομείο και τον θάνατο τουλάχιστον εξ (6) σαμιωτών εξαιτίας και της έλλειψης ασθενοφόρου.
Απόρροια αυτής της κατάστασης και της σημαντικής έλλειψης φαρμάκων αποτέλεσε και η προχθεσινή παρέμβαση του ΕΚ και άλλων φορέων του κινήματος στην εισαγγελία, προκειμένου μία μητέρα να μπορέσει να βρει το φάρμακο που χρειάζεται για το άρρωστο σοβαρά παιδί της.
Σε κάθε περίπτωση ο αγώνας του ταξικού κινήματος για αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν Υγεία χωρίς καμία επιχειρηματική δράση και για την δημιουργία ενός κρατικού φορέα στον οποίο θα εντάσσονται η έρευνα, η παραγωγή και η διάθεση των φαρμάκων, θα είναι στην πρώτη γραμμή πάλης.
Το πρόβλημα δεν είναι καινούριο και παρουσιάζεται τόσο όταν το φάρμακο είναι φτηνό όσο και όταν είναι ακριβό. Επειδή ακριβώς το φάρμακο αντιμετωπίζεται ως εμπόρευμα, όταν είναι φθηνό δεν συμφέρει τις φαρμακοβιομηχανίες να το παράγουν και να το κυκλοφορήσουν στην αγορά, γιατί δεν θα έχουν την κερδοφορία που θέλουν. Έτσι δημιουργούν τεχνητή έλλειψη προκειμένου να πιέσουν και να πετύχουν καλύτερες τιμές γι αυτές. Μπορούν ακόμα να το μοσχοπουλήσουν (είτε απευθείας οι φαρμακοβιομήχανοι, είτε οι φαρμακαποθήκες) σε άλλες χώρες και αυτό κάνουν. Όταν το φάρμακο είναι ακριβό, τότε το κράτος μειώνει τη φαρμακευτική δαπάνη για το ίδιο, ώστε να φορτώσει ακόμα μεγαλύτερο κόστος στους ασθενείς και ασφαλισμένους.
Ακόμα όμως κι αν εξασφαλιζόταν η επάρκεια φαρμάκων στην αγορά, υπάρχει ένας αυξανόμενος αριθμός ασθενών (άνεργοι, ανασφάλιστοι, χαμηλόμισθοι και χαμηλοσυνταξιούχοι) που δυσκολεύονται ή και αδυνατούν να αγοράσουν φάρμακα. Πολλοί αναγκάζονται να τροποποιήσουν τη φαρμακευτική τους αγωγή, επιλέγοντας φθηνότερο φάρμακο που ενδεχομένως να μην είναι αποτελεσματικό ή ακόμα και να τη διακόψουν. Ενώ δηλαδή από την μια υπάρχουν τεράστιες δυνατότητες με την εξέλιξη της επιστήμης και της τεχνολογίας να υπάρχει άφθονο και ποιοτικό φάρμακο, ολοένα και περισσότεροι δυσκολεύονται ή και αποκλείονται από το ποιοτικό και δωρεάν φάρμακο.
Η βάση του προβλήματος είναι ότι το φάρμακο παράγεται και διακινείται ως εμπόρευμα με αποτέλεσμα να αποτελεί πεδίο κερδοφορίας και έντονων ανταγωνισμών μεταξύ των επιχειρηματικών ομίλων. Σε κάθε περίπτωση το φάρμακο το αγοράζει όποιος έχει να το αγοράσει ή λείπει από το λαό που πολλές φορές το χρειάζεται και δεν το έχει.
Η ευθύνη της κυβέρνησης και του υπουργείου Υγείας είναι τεράστια για την απαράδεκτη κατάσταση που επικρατεί στον χώρο του φαρμάκου αλλά και γενικότερα στην υγεία με την αντιλαϊκή πολιτική τους και την συνεχή υποχρηματοδότηση. Η πολιτική τους αυτή έχει οδηγήσει σε ιδιαίτερα επικίνδυνες καταστάσεις τα νησιά μας με βασικές ελλείψεις στο νοσοκομείο και τον θάνατο τουλάχιστον εξ (6) σαμιωτών εξαιτίας και της έλλειψης ασθενοφόρου.
Απόρροια αυτής της κατάστασης και της σημαντικής έλλειψης φαρμάκων αποτέλεσε και η προχθεσινή παρέμβαση του ΕΚ και άλλων φορέων του κινήματος στην εισαγγελία, προκειμένου μία μητέρα να μπορέσει να βρει το φάρμακο που χρειάζεται για το άρρωστο σοβαρά παιδί της.
Σε κάθε περίπτωση ο αγώνας του ταξικού κινήματος για αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν Υγεία χωρίς καμία επιχειρηματική δράση και για την δημιουργία ενός κρατικού φορέα στον οποίο θα εντάσσονται η έρευνα, η παραγωγή και η διάθεση των φαρμάκων, θα είναι στην πρώτη γραμμή πάλης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου