Οι οικονομικές και πολιτικές διεργασίες που ακολούθησαν την προκήρυξη του δημοψηφίσματος, αποδεικνύουν για μια ακόμη φορά τον αντιλαϊκό, ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα της ΕΕ, αλλά και τη βαθιά ανισομετρία της, τους οξυμμένους ανταγωνισμούς της. Δικαίωσαν τη στάση του ΚΚΕ. Με κοινό ανακοινωθέν τους, τόσο οι πολιτικές δυνάμεις που κάλεσαν στο ΟΧΙ (ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, με τη στήριξη της ΧΑ) όσο και εκείνες που κάλεσαν στο ΝΑΙ (ΝΔ, ΠΟΤΑΜΙ, ΠΑΣΟΚ) χρησιμοποιούν τη λαϊκή ψήφο, ως δήθεν έγκριση του λαού, για το κλείσιμο νέας αντιλαϊκής συμφωνίας-μνημόνιο με την ΕΕ-ΕΚΤ-ΔΝΤ.
Αυτό άλλωστε είχε φανεί και με τις νέες προτάσεις που είχαν πέσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων τόσο από την Ευρωζώνη και το ΔΝΤ, όσο και από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ λίγες μέρες πριν τη διεξαγωγή του δημοψηφίσματος. Μικρές τροποποιήσεις στα παλιά και νεότερα σχέδια δεν αλλάζουν τον αντιλαϊκό χαρακτήρα των επικείμενων, νέων και πιο επώδυνων, μέτρων.
Ανεξάρτητα από χειρισμούς και συνθήματα, κοινό σημείο των κομμάτων που πρότειναν ΟΧΙ ή ΝΑΙ είναι η αποδοχή της ΕΕ και της Ευρωζώνης και η υποταγή του λαού στα μονοπώλια, κάτω από τη σημαία της λεγόμενης εθνικής ενότητας.
Για τη συνέχεια, κάντε "κλικ" πιο κάτω:
2. Μ’ ευθύνη της κυβέρνησης, δεν τέθηκε η θέση του ΚΚΕ ως ερώτημα στο δημοψήφισμα. Η κυβέρνηση ήθελε να υπάρχει μόνο το δικό της, με ασάφεια διατυπωμένο, ερώτημα για να έχει λυμένα χέρια στην αξιοποίηση της μιας ή άλλης απάντησης, ερμηνεύοντάς τη σύμφωνα με τις πολιτικές της επιδιώξεις. Η θέση του ΚΚΕ ήταν η μόνη, που ακύρωνε στην πράξη το κάλπικο δίλημμα-παγίδα του δημοψηφίσματος και μπορούσε να εκφράσει τη θέληση του λαού ν’ απαλλαγεί από όλα τα μνημόνια και όχι να τα επικυρώνει με τη μία ή την άλλη απάντηση.
Είναι η μόνη θέση που μπορεί να εκφράσει, χωρίς παρερμηνεία κι ασάφεια, ριζοσπαστικές διαθέσεις μέσα στο λαό, αμφισβήτησης της ΕΕ, που μπορούν να συναντηθούν με την συνολική πρόταση διεξόδου του ΚΚΕ για αποδέσμευση από την ΕΕ, μονομερή διαγραφή του χρέους, με το λαό να κάνει κουμάντο στην εξουσία και στην οικονομία. Η στάση αυτή του ΚΚΕ είναι παρακαταθήκη για την εργατική λαϊκή χειραφέτηση, για την αντιμετώπιση των σχεδίων ενσωμάτωσης του λαού σε διάφορα αντιλαϊκά σενάρια.
Εξαρχής η στάση του ΚΚΕ στο δημοψήφισμα δεν είχε στόχο την όποια καταγραφή κομματικής επιρροής. Ήταν πολιτική στάση αρχών, έδινε πολιτικό μήνυμα στο λαό, να μην υποκύψει σε όλα τα εκβιαστικά διλήμματα, είτε προέρχονταν από την τρόικα είτε από την κυβέρνηση και τα άλλα αστικά πολιτικά κόμματα. Για να μην προσμετρηθεί το «ΟΧΙ» του –με όποιο περιεχόμενο– με το «ΝΑΙ» στην ΕΕ, στη συμφωνία, είτε με βάση την πρόταση των «εταίρων» είτε της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.
3. Αυτή η ταξική, καθαρή, συνεπής στάση επιβεβαιώθηκε από την άλλη κιόλας μέρα, όταν όλοι –πλην ΚΚΕ– ομονόησαν στην επιδίωξη συμφωνίας με επώδυνους όρους για το λαό, σ’ ένα νέο μνημόνιο σκληρών αντιλαϊκών μέτρων. Η κυβέρνηση κάλεσε σε Συμβούλιο Πολιτικών Αρχηγών υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, με σκοπό, όπως ανακοινώθηκε, την ενημέρωση των πολιτικών κομμάτων. Το ΚΚΕ συμμετείχε και τοποθετήθηκε στη σύσκεψη, στην οποία ο πρωθυπουργός ενημέρωσε για τις θέσεις και τις προτάσεις της κυβέρνησης, μπροστά στη διαπραγμάτευση. Το ΚΚΕ καθαρά εξέθεσε τις απόψεις του στη σύσκεψη και αμέσως μετά δημόσια στο λαό, τόσο για το δημοψήφισμα όσο και για την πορεία της διαπραγμάτευσης και τα προβλήματα που δημιουργεί στο λαό και η πρόταση της τρόικα και η πρόταση της κυβέρνησης.
Το ΚΚΕ διαφώνησε συνολικά με το κοινό ανακοινωθέν, στο οποίο συμφώνησαν τα άλλα κόμματα. Διαφώνησε και ως προς τις εκτιμήσεις του κοινού ανακοινωθέντος και ως προς την κατεύθυνση των διαπραγματεύσεων που οδηγούν σε νέα σκληρά μέτρα. Επισήμανε ότι ο λαός δεν εξουσιοδότησε κανένα να προχωρήσει σε μια επώδυνη συμφωνία-μνημόνιο, με αντιλαϊκά μέτρα. Το κοινό ανακοινωθέν των 5 κομμάτων αποκαλύπτει ότι οι δυνάμεις του ΝΑΙ και του ΟΧΙ έχουν κοινή στρατηγική στόχευση, τη στήριξη της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Υποστηρίζουν το «μονόδρομο» της ΕΕ, ντυμένο με τον κάλπικο μανδύα της «εθνικής συνεννόησης και συναίνεσης».
4. Η κυβέρνηση έχει τεράστιες ευθύνες, γιατί με την απόφασή της για δημοψήφισμα έδωσε τη δυνατότητα στο κεφάλαιο και τους πολιτικούς του εκφραστές να ενισχύσουν ακόμα περισσότερο τους εκβιασμούς και την τρομοκρατία σε βάρος του λαού, προκειμένου να παραμένουν εγκλωβισμένες εργατικές λαϊκές δυνάμεις στο μονόδρομο της ΕΕ, των μονοπωλίων, τόσο ως υποστηρικτές του ΝΑΙ, όσο και ως υποστηρικτές του ΟΧΙ σ’ ένα συγκεκριμένο σχέδιο της Ευρωζώνης. Αυτή είναι η συνεισφορά του ΣΥΡΙΖΑ στην αστική τάξη, στην ΕΕ. Με τους τακτικισμούς και τυχοδιωκτικούς ελιγμούς ν’ αλλοιώνει ριζοσπαστικές συνειδήσεις, να εκτονώνει τη διαμαρτυρία σε ανώδυνα κανάλια.
Η ΝΔ και οι σύμμαχοί της αξιοποίησαν τα καιροσκοπικά στοιχεία της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ για να ενισχύσουν τις συντηρητικές αντιλήψεις, να ανακόψουν το ρεύμα αμφισβήτησης της ΕΕ, πυροδότησαν ένα νέου τύπου αντικομμουνισμό, αφού Τσίπρας και ΣΥΡΙΖΑ προβλήθηκαν ως «κομμουνιστικά» πειράματα που απέτυχαν, αν και καμία σχέση δεν έχουν με το σοσιαλισμό-κομμουνισμό.
Η κυβέρνηση, όλο το προηγούμενο διάστημα και τις ημέρες του δημοψηφίσματος, συνέχιζε τον εξωραϊσμό της ΕΕ, την κοροϊδία ότι είναι μονόδρομος για το λαό, ότι αποτελεί το «κοινό ευρωπαϊκό σπίτι», που ξεστράτισε δήθεν από τις ιδρυτικές του αρχές της δημοκρατίας, αλληλεγγύης και κοινωνικής δικαιοσύνης και που μπορούσε να επανέλθει σ’ αυτές, με το ΟΧΙ στο δημοψήφισμα. Παράλληλα, δεν πήρε κανένα μέτρο προστασίας του εργατικού-λαϊκού εισοδήματος, τόσο στις σημερινές συνθήκες εμπλοκής της λειτουργίας του χρηματοπιστωτικού συστήματος στην Ελλάδα όσο και σε περίπτωση κρατικής χρεοκοπίας και αλλαγής νομίσματος. Και όλα αυτά σε μια περίοδο που δυναμώνει η τάση στις λαϊκές δυνάμεις ν’ αντιλαμβάνονται ή να προσεγγίζουν την αλήθεια: ότι η ΕΕ από την ίδρυσή της ήταν και παραμένει ένα αντιδραστικό οικοδόμημα του κεφαλαίου, εντός του οποίου δεν υπάρχουν φιλολαϊκές πολιτικές. Ουσιαστικά η κυβέρνηση, με την επίφαση της αντίστασης και της αξιοπρέπειας, κάλεσε το λαό να υποταχθεί στην ΕΕ.
Το ΚΚΕ καλεί όσους ψήφισαν ΟΧΙ, θέλοντας μ’ αυτόν τρόπο να εκφράσουν μια γνήσια λαϊκή διαμαρτυρία στα μνημόνια και τα αντιλαϊκά μέτρα, να μην εφησυχάσουν, να μην συναινέσουν στην επιδίωξη της κυβέρνησης να χρησιμοποιήσει τη λεγόμενη «λαϊκή ετυμηγορία» για το κλείσιμο νέας αντιλαϊκής συμφωνίας-μνημόνιο, σε συνεργασία με τις άλλες αστικές δυνάμεις.
Το ΚΚΕ τους καλεί να μην δώσουν νέα «περίοδο χάριτος», ανοχής στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ που επί πέντε μήνες αξιοποιούσε τη λαϊκή ψήφο για να νομιμοποιεί αντιλαϊκά σχέδια, να ακυρώνει τις όποιες προεκλογικές της υποσχέσεις.
5. Σε κάθε περίπτωση μια νέα συμφωνία στη βάση είτε της πρότασης Γιούνκερ είτε της πρότασης Τσίπρα, θα αποτελεί ένα νέο μνημόνιο, χειρότερο απ’ όλα τα προηγούμενα, όπως όλοι παραδέχονται, με σκληρά μέτρα και όρους σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων. Άλλωστε, και οι διαφωνίες της κυβέρνησης με ΕΕ, ΕΚΤ, ΔΝΤ που οδήγησαν στην εμπλοκή των διαπραγματεύσεων, δεν αφορούν τόσο τ’ αντιλαϊκά μέτρα και τα διάφορα ισοδύναμά τους, αλλά τις αντιθέσεις γύρω από τη ρύθμιση του κρατικού χρέους, το ποια τμήματα του κεφαλαίου θα φορολογηθούν και ποια θα ευνοηθούν, τη διαπάλη για την αναμόρφωση της Ευρωζώνης. Σ’ αυτές τις αντιθέσεις εμπλέκεται το ΔΝΤ, οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ για τα δικά τους συμφέροντα, σε αντιπαράθεση με την Ευρωζώνη και κυρίως με την ηγεμονία της Γερμανίας σε αυτήν. Αυτή η διαπάλη συχνά ενισχύει και την τάση να χρησιμοποιηθεί η Ελλάδα ως «πείραμα» στην αναδόμηση της Ευρωζώνης, τάση που στην Ευρωζώνη παραμένει ισχυρή. Στην πραγματικότητα η ηγεσία της Κομισιόν και ιδιαίτερα η άρχουσα τάξη της Γερμανίας, θέτει στις υπερχρεωμένες χώρες όπως η Ελλάδα, το δίλημμα: αυστηρή τήρηση των κανόνων και στόχων της ευρωζώνης ή εξαναγκασμός σε αποχώρηση. Το δίλημμα αυτό είναι δίλημμα για το κεφάλαιο κι όχι για το λαό, γιατί και η μία και η άλλη περίπτωση είναι εχθρική γι’ αυτόν. Παρότι φαίνεται να υπερισχύει η άποψη για παραμονή στην ΕΕ στην αστική τάξη της χώρας μας, υπάρχει τμήμα της που βλέπει να ωφελείται άμεσα από την έξοδο από το ευρώ. Και στις δύο περιπτώσεις, ο λαός θα πληρώσει με παραπέρα φτωχοποίηση, με νέα σκληρά μέτρα.
6. Το ΚΚΕ θα συνεχίσει να ενημερώνει με τη θέση του το λαό και ταυτόχρονα να καλεί τους εργατοϋπάλληλους, τους μισθωτούς, τα λαϊκά μεσαία στρώματα, τους συνταξιούχους, τους νέους και τις νέες, να βγάλουν συμπεράσματα που έχουν σημασία και για την επόμενη ημέρα:
ü Δεν μπορεί να υπάρξει διέξοδος από την κρίση και δίκαιες λύσεις προς όφελος του λαού μέσα στη φυλακή της ΕΕ και του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης.
ü Οποιαδήποτε κυβέρνηση διαχειρίζεται το καθεστώς της εκμετάλλευσης δεν μπορεί να είναι φιλολαϊκή-φιλεργατική κυβέρνηση, όσο κι αν διακηρύσσει ότι είναι «αριστερή».
ü Η κυβέρνηση, όπως και η αστική τάξη γενικά, κοροϊδεύει όταν μιλά για «λαϊκή κυριαρχία», όσο υπάρχουν εξουσιαστές και εξουσιαζόμενοι. Συνειδητά εξαπατά αφού γνωρίζει ότι όλοι οι νόμοι και οι θεσμοί στην Ελλάδα, στην ΕΕ, οι διεθνείς συμφωνίες, είναι φτιαγμένοι έτσι, ώστε να κατοχυρώνουν την κυριαρχία των μονοπωλιακών ομίλων, την ταξική κυριαρχία της αστικής τάξης, να χειραγωγούν της εργατικές λαϊκές δυνάμεις, να τις οδηγούν σε αδράνεια. Και είναι φτιαγμένοι έτσι, γιατί ακριβώς γνωρίζουν ότι η εργατική-λαϊκή δύναμη, όταν αντιδράσει, μπορεί να ανοίξει δρόμο προς τα εμπρός, να ανατρέψει τους εκμεταλλευτές της.
ü Στον πυρήνα της ΕΕ δεν είναι η «δημοκρατία», όπως ισχυρίζονται η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και τα άλλα κόμματα, θέλοντας να ξεγελάσουν τη λαϊκή πλειοψηφία. Στον πυρήνα της ΕΕ βρίσκεται η καπιταλιστική εκμετάλλευση, ο μονοπωλιακός ανταγωνισμός, η οικονομική ανισομετρία, η δικτατορία των μονοπωλίων. Αυτή είναι η «δημοκρατία» των μονοπωλίων, που είναι ενάντια στους λαούς. Άλλωστε, είναι γνωστό ότι η ΕΕ επανειλημμένα έχει ακυρώσει δημοψηφίσματα, που έβγαλαν αντίθετο αποτέλεσμα από αυτό που ήθελε, επιβάλλοντας την επανάληψή τους, μέχρι το ΟΧΙ να γίνει ΝΑΙ.
7. Απευθυνόμαστε στα εργατικά-λαϊκά στρώματα, που στη συντριπτική τους πλειοψηφία ψήφισαν ΟΧΙ, πιστεύοντας ότι έτσι απορρίπτουν τα αντιλαϊκά μέτρα, τη λιτότητα, που πίστεψαν ότι η οικονομική κρίση οφείλεται στην κακή διαχείριση, ότι για τη λιτότητα έφταιγαν μόνο οι προηγούμενες ελληνικές κυβερνήσεις και οι ευρωενωσιακοί σύμμαχοί τους και όχι και η σημερινή κυβέρνηση. Τους καλούμε να μην οδηγηθούν στην απογοήτευση, σε παραίτηση, σε νέα παθητική ανοχή απέναντι στην κυβέρνηση και τις επιλογές της. Τους καλούμε στους αγώνες της επόμενης μέρας, ενάντια στην επιδείνωση της ζωής του λαού. Απευθυνόμαστε επίσης και στους εργαζόμενους, που ψήφισαν ΝΑΙ, κάτω από την πίεση της εργοδοσίας, κάτω από το φόβο των κλειστών τραπεζών για το μισθό ή τη σύνταξή τους, τις μικρές αποταμιεύσεις τους.
Καλούμε όλους, από αύριο κιόλας, μαζί να οργανώσουμε την αντίσταση, ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική που συνεχίζει τη χρεοκοπία του λαού. Το εργατικό λαϊκό κίνημα πρέπει να χαράξει τη δική του γραμμή και τη συσπείρωση σε αντικαπιταλιστική αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση. Να μην παγιδευτεί στις θεωρίες της υποταγής και της ομοψυχίας που προωθούνται, γιατί τα συμφέροντα της εργατικής τάξης είναι σε αντίθεση με αυτά των καπιταλιστών. Να στηρίξουμε όλους τους ανήμπορους, τους άνεργους και αδύναμους. Να συνδυάσουμε την αλληλεγγύη με τη διεκδίκηση. Να οργανώσουμε την πάλη μέσα από Επιτροπές Αγώνα, στους τόπους δουλειάς, στα εργοστάσια, στα νοσοκομεία, στις υπηρεσίες, από Λαϊκές Επιτροπές στις γειτονιές, από επιτροπές κοινωνικής αλληλεγγύης και βοήθειας, μέσα από ομάδες και επιτροπές ελέγχου κατά της αισχροκέρδειας, της πιθανότητας έλλειψης τροφίμων, φαρμάκων και άλλων προϊόντων απαραίτητων για την επιβίωση της λαϊκής οικογένειας. Τα εργοστάσια, οι χώροι δουλειάς, οι γειτονιές να γίνουν κέντρα αντίστασης και αλληλεγγύης. Κανένας μόνος του σ’ αυτή την κρίση. Ν’ απορρίψουμε τη λογική «ο σώζων εαυτώ σωθήτω».
8. Παραμένει αναγκαίο όσο ποτέ άλλοτε να εκφραστεί σε συσπείρωση με το ΚΚΕ, το πραγματικό, το ταξικό ΟΧΙ των εργατοϋπαλλήλων και των λαϊκών στρωμάτων απέναντι σε όλες τις κυβερνήσεις του κεφαλαίου, τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες τους, στους εκβιασμούς της ΕΕ και του ΔΝΤ εναντίον των λαών. Αυτό που χρειάζεται είναι ένα χειραφετημένο, από αστικά κόμματα και κυβερνήσεις αντιλαϊκής διαχείρισης, εργατικό-λαϊκό κίνημα και μια ισχυρή Λαϊκή Συμμαχία που θα παλεύει για την πραγματική ρήξη, η οποία θα οδηγήσει σε εργατική-λαϊκή εξουσία, ως αποτέλεσμα ρήξης με τα μονοπώλια, το κεφάλαιο, τις συμμαχίες τους, που θα πραγματοποιήσει την αποδέσμευση από την ΕΕ, τη μονομερή διαγραφή του χρέους, την οργάνωση της οικονομίας και της κοινωνίας με κοινωνική ιδιοκτησία, κεντρικό σχεδιασμό, εργατικό-λαϊκό έλεγχο.
Αυτός ο στόχος, αν γίνει μαζικά λαϊκή συνείδηση, θα οδηγήσει σε ανάταση του εργατικού-λαϊκού κινήματος, σε ενίσχυση της κοινωνικής συμμαχίας, σε αλλαγές και ανατροπές στο συσχετισμό δυνάμεων, για να γίνει η αντιμονοπωλιακή-αντικαπιταλιστική λαϊκή δύναμη ορμητική θύελλα σύγκρουσης με τα μονοπώλια, τις διακρατικές ενώσεις τους, τα κόμματα και τις κυβερνήσεις τους, θύελλα ανατροπής για κατάκτηση της εργατικής-λαϊκής εξουσίας.
Μόνο γι’ αυτήν την εξουσία αξίζουν οι θυσίες του λαού μας. Σ’ ΑΥΤΟ ΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΠΑΛΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗΣ Ο ΛΑΟΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΑΞΙΟΠΡΕΠΗΣ ΚΑΙ ΠΕΡΗΦΑΝΟΣ. Το ΚΚΕ σε αυτή την προοπτική καλεί την εργατική τάξη, τους αυτοαπασχολούμενους, τη φτωχή αγροτιά, τις γυναίκες και τη νεολαία να ενώσουν τις δυνάμεις τους. Το ΚΚΕ σε αυτό τον αγώνα θα δώσει όλες του τις δυνάμεις. Η ισχυροποίησή του είναι εγγύηση για την τελική νίκη.
ΑΘΗΝΑ 7/7/2015 - ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου