Υποστηρίξουμε το ΟΧΙ ως ελάχιστη βάση στο δημοψήφισμα προκειμένου η χώρα να αποκτήσει περαιτέρω δυνατότητα και η Κυβέρνηση να φέρει σε πέρας τη διαπραγμάτευση εντός του ευρώ και της Ευρωζώνης.
Υποστηρίζουμε το ΟΧΙ απέναντι σε αυτές τις δυνάμεις που επιδιώκουν να ανασυνταχθούν ως «μέτωπο» με πυρήνα όλο το νεοφιλελεύθερο σύστημα και το χρηματιστηριακό και το υπαλληλικό πολιτικό τους προσωπικό μέσα και έξω από τη χώρα, που παριστάνουν τους ηγέτες και τους αρχηγούς κομμάτων, που έχουν ως στρατηγική τη ρεβάνς. Οι βαθύτερες επιδιώξεις των «yes man» αφορούν στην επέμβαση στη χώρα, στην κατάλυση κατοχυρωμένων με συνθήκες, δικαιωμάτων της και στην επιβολή αποτυχημένων πολιτικών.
Έχουμε κατ’ επανάληψη τονίσει ότι η κρίση στην Ευρωζώνη θα είναι διαρκής όσο συνεχίζονται οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές της λιτότητας, της ύφεσης, της ανεργίας και μέσω της δημοσιονομικής πειθαρχίας.
Οι ηγεσίες που επέβαλαν αυτό το μονόδρομο, οδηγούν σε περαιτέρω ένταση με απειλές και εκβιασμούς προκειμένου να συνεχίσουν αυτή την πολιτική που εξυπηρετεί την χρηματιστηριακή και χρηματοπιστωτική ολιγαρχία και της οποίας αποτελούν οργανικό τμήμα της. Αυτές δεν είναι πολιτικές ηγεσίες, είναι παράρτημα χρηματιστηριακών και χρηματοπιστωτικών συμφερόντων, για να συγκαλύψουν τη μέχρι τώρα αποτυχία τους για να ασκήσουν βία και αποσταθεροποίηση σε Κυβερνήσεις και σε χώρες που βιώνουν ήδη τον έβδομο χρόνο πάνω σε οικονομικά και κοινωνικά ερείπια.
Έμπρακτη άσκηση αυτών των προκλητικών πρακτικών, βιώσαμε ως Ευρωπαίοι πολίτες και ως προοδευτικοί άνθρωποι με τη σχεδιασμένη πρόκληση αποτυχίας των διαπραγματεύσεων της ελληνικής Κυβέρνησης με τους εκπροσώπους των δανειστών.
Η ελληνική Κυβέρνηση παρά τις παλινωδίες και τις καθυστερήσεις, επεδίωκε ένα συμβιβασμό και μια συμφωνία που προφανώς θα ήταν ετεροβαρής, λόγω του αρνητικού συσχετισμού δυνάμεων σε βάρος της, στην Ευρωζώνη.
Η απόρριψη από ορισμένους εκ των δανειστών των ισοδύναμων που πρότεινε η Κυβέρνηση για να τορπιλιστεί η διαπραγμάτευση, ασφαλώς και σχετίζεται με την υπεράσπιση επιδιώξεων επιχειρηματικών κύκλων. Και αυτό, σε συνδυασμό με τελεσιγραφικές απαιτήσεις για την άμεση έγκριση από την ελληνική Βουλή, δίχως ανάληψη πρωτοβουλιών για την ουσιαστική αντιμετώπιση του ζητήματος της βιωσιμότητας του ελληνικού δημόσιου χρέους.
Στον εν λόγω σχεδιασμό, συμμετείχαν και αρχηγοί ελληνικών κομμάτων με σκοπό μετά την αποτυχία των διαπραγματεύσεων να προκληθεί περαιτέρω πολιτική όξυνση και κρίση στην Ελλάδα και να επανέλθουν στο προσκήνιο οι δυνάμεις του μνημονίου που οδήγησαν στην 5ετή οικονομική και κοινωνική διάλυση της χώρας.
Τα εν λόγω δίκτυα, με τους γνωστούς κονδυλοφόρους διαθέτουν πολύ «μελάνι» και ασκούν αφόρητη προπαγάνδα ότι δήθεν το στρατηγικό διακύβευμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρωζώνης αποτελεί το δημοσιονομικό ζήτημα της Ελλάδας, που αποτελεί ένα επιμέρους ζήτημα στην κρίση της Ε.Ε. και στη ευρύτερη στρατηγική της Δύσης. Μια χώρα που η Οικονομία της αντιπροσωπεύει μόλις το 2% του Ευρωπαϊκού ΑΕΠ.
Και το πολιτικό θέατρο έχει όρια. Απαξιώνουν κάθε έννοια της Πολιτικής, καταφεύγοντας σε λογικές τόσο δημόσιων εκβιασμών όσο και ανεπίσημων, σε συνεργασία με διαπλεκόμενα ΜΜΕ και συστήματα διαπλοκής στο τραπεζικό σύστημα με τη μέθοδο αποσταθεροποιητικών πρακτικών και δημιουργίας αβεβαιότητας, όσον αφορά τις εξελίξεις μιας διαπραγμάτευσης. Οι πρακτικές αυτές παραπέμπουν σε κοινωνίες ζούγκλας και κατάπτωσης πολιτικών ηγεσιών και αποτελούν «ξένο σώμα» στην Ιστορία και τους αγώνες των ευρωπαϊκών λαών.
Για τη συνέχεια, κάντε "κλικ" πιο κάτω:
Το Διευθυντήριο της Ευρωζώνης ασφαλώς και συνεχίζει το βασικό του «επίτευγμα»: την υποχρέωση όλων των παραγόντων των ευρωπαϊκών εξελίξεων στην καθήλωση της δημοσιονομικής στρατηγικής, του δημοσιονομικού ελλείμματος και του δημόσιου χρέους. Η κρίση θα ταλανίζει χώρες και λαούς, εφόσον οι ηγεσίες τους συνεχίζουν να επιμένουν στο συντηρητικό δρόμο των δημοσιονομικών προοπτικών που αποτελεί βέβαια, προνομιακό πεδίο των απανταχού νεοφιλελεύθερων.
Για τις χώρες όμως και τους λαούς, έξοδος από την κρίση σημαίνει επενδύσεις δημόσιες και ιδιωτικές, επιχειρήσεις, θέσεις εργασίας, προϊόντα, εξαγωγές, υπηρεσίες, καινοτομία, τεχνολογικοί εξοπλισμοί. Είναι δύο κόσμοι αντίθετοι.
Με την εμμονή τους για την ευόδωση μιας αποτυχημένης πολιτικής, μετέρχονται όλα τα μέσα, επιστρατεύοντας και το οπλοστάσιο της φαιάς προπαγάνδας και του εκφοβισμού, ως εάν να απευθύνονταν σε υπηκόους και όχι σε πολίτες. Προβαίνουν δε, ακόμη και στη δημιουργία πολιτικών κρίσεων, αποσταθεροποίησης Κυβερνήσεων, οικονομιών και εμπιστοσύνης καταθετών και επενδυτών.
Την εν λόγω μελανή εξέλιξη βιώνει η ελληνική κοινωνία σήμερα, ενόψει της διενέργειας δημοψηφίσματος από την Κυβέρνηση.
Προφανώς, και είχε το δικαίωμα η Κυβέρνηση, εφόσον υφίστατο εκβιασμούς, να θέσει σε νέα βάση τη διαπραγμάτευση μέσω της διενέργειας δημοψηφίσματος.
Ωστόσο, η Κυβέρνηση ακολούθησε λαθεμένες επιλογές και τακτικές, μη λαμβάνοντας υπόψη της, ένα σύμπλεγμα δυνάμεων μέσα και έξω από την Ευρωζώνη, που έχουν κάθε συμφέρον να αποτύχει μια προοδευτική διακυβέρνηση στη χώρα, δυνάμεις του μονόδρομου, δυνάμεις τρίτων χωρών και άλλων νομισμάτων και δυνάμεις εγχώριων, παρασιτικών οικονομικών και πολιτικών κύκλων.
Η διαδικασία του δημοψηφίσματος αποτελεί δημοκρατικό δρόμο για όλους εμάς τους πολίτες που θέλουμε μια Ευρωπαϊκή Ένωση δημοκρατική, αμοιβαιότητας και ισοτιμίας για την ανάπτυξη χωρίς μνημόνια και λιτότητα, σε βάρος των δυνάμεων της εργασίας.
Η δέσμευση της ελληνικής Κυβέρνησης σε σχέση με το περιεχόμενο του ΟΧΙ για το δημοψήφισμα δεν αφορά στη ρήξη αλλά αποτελεί μέρος μιας διαπραγμάτευσης στη λογική ότι η πολιτική διαπραγμάτευση θα επικρατήσει επί των συμφερόντων και των πολιτικών της ευρωπαϊκής δεξιάς και της δεξιάς σοσιαλδημοκρατίας.
Το «μνημονιακό μπλοκ» σε αγαστή συνεργασία με το Διευθυντήριο της Ευρωζώνης, αντί να κάνει την αυτοκριτική του, επιδίδεται σε μία χοντροειδή και φθηνή προπαγάνδα που συνδυάζεται με δηλώσεις αξιωματούχων της Ευρωζώνης που συνιστούν ανοιχτή πολιτική επέμβαση στα εσωτερικά της χώρας, ότι δήθεν με το δημοψήφισμα διακυβεύεται η θέση της χώρας στην Ευρωζώνη και στο Ευρώ, έχοντας ήδη ως εκβιαστικό όπλο την αργία των Τραπεζών και τον περιορισμό των τραπεζικών συναλλαγών.
Η παρακμή ορισμένων ηγεσιών εκδηλώνεται στην παρούσα όξυνση της κρίσης σε όλο της το μεγαλείο. Την ποδηγέτηση την ονομάζουν δίκαιο και την αποτυχία των επιλογών τους, την ονομάζουν ευθύνη.
Η επιδίωξη τους με την πρόταξη του «ΝΑΙ» στην πολιτική των δανειστών, είναι να οδηγήσουν σε πολιτική κρίση, αλλαγή Κυβέρνησης και επικράτηση των επιλογών των δανειστών καθότι η Κυβερνητική πλευρά προτείνει εντός του δημοσιονομικού πλαισίου, άλλους όρους. Δε ζητά ανατροπή του, ούτε ρήξη με την Ευρωζώνη. Έχουν υπερβεί κάθε όριο πολιτικής εξαπάτησης.
Έχει σημασία να επισημάνουμε ότι πρόκειται για μια επιδίωξη κυριαρχίας ενός «μαύρου μετώπου» και αυτό πρέπει να το λάβουν υπόψη τους οι πολίτες που ενδεχομένως δεν έχουν ακόμη αντιληφθεί τις βαθύτερες επιδιώξεις των «yes man» που αφορούν στην επέμβαση στη χώρα, στην κατάλυση κατοχυρωμένων με συνθήκες, δικαιωμάτων της και στην επιβολή αποτυχημένων πολιτικών.
Η χώρα είναι σε δυσμενή θέση. Και η Κυβέρνηση είναι σε δυσχερή θέση. Η πρόταση της για τη συνέχιση της διαπραγμάτευσης και μετά το δημοψήφισμα πρέπει να υποστηριχθεί έναντι των δανειστών. Η πρόταση της Κυβέρνησης δεν εμπεριέχει ούτε απειλές, ούτε εκβιασμούς. Εμπεριέχει μια απαίτηση για μια ισότιμη διαπραγμάτευση.
Και για αυτό πρέπει να υποστηρίξουμε το ΟΧΙ, ως ελάχιστη βάση στο δημοψήφισμα προκειμένου η χώρα να αποκτήσει περαιτέρω δυνατότητα και η Κυβέρνηση να φέρει σε πέρας τη διαπραγμάτευση εντός του ευρώ και της Ευρωζώνης.
Υποστηρίζουμε το ΟΧΙ για τα οικονομικά και κοινωνικά ερείπια που επέφεραν οι δυνάμεις των μνημονίων.
Υποστηρίζουμε το ΟΧΙ απέναντι σε αυτές τις δυνάμεις που επιδιώκουν να ανασυνταχθούν ως «μέτωπο» με πυρήνα όλο το νεοφιλελεύθερο σύστημα και το χρηματιστηριακό και το υπαλληλικό πολιτικό τους προσωπικό μέσα και έξω από τη χώρα, που παριστάνουν τους ηγέτες και τους αρχηγούς κομμάτων. Το εν λόγω μπλοκ έχει ως στρατηγική τη ρεβάνς.
Προέχει η αναμέτρηση με αυτές τις πολιτικό-οικονομικές δυνάμεις.
Η χώρα χρειάζεται μια κουλτούρα προοδευτικής πολιτικής διακυβέρνησης στη βάση της πλειοψηφίας. Και πλευρές αυτής της αντίληψης είναι η απομόνωση των κύκλων και των αντιλήψεων που προκαλούν την αβεβαιότητα και την αστάθεια, στοιχεία που πάντα αποτελούσαν το έδαφος εκμετάλλευσης τους από συντηρητικές δυνάμεις.
Η χώρα χρειάζεται μια σταθερά προοδευτική πολιτική που θα προωθεί αλλαγές και θα απομονώνει τη συντήρηση και τις καταστροφικές δυνάμεις του μονόδρομου.
Αλλά επίσης, είναι προφανές ότι με την εμπλοκή και την αποτυχία των διαπραγματεύσεων τόσο σε κυβερνητικό όσο και σε πολιτικό επίπεδο χρειάζεται ανασύνταξη των προοδευτικών, των αντί-νεοφιλελεύθερων και αντί-μνημονιακών δυνάμεων. Η ανάληψη πρωτοβουλιών και η διορθωτική πορεία στην κυβερνητική πολιτική είναι οι ελάχιστοι όροι για να ανταποκριθεί μια προοδευτική Κυβέρνηση στις απαιτήσεις της κρίσης καθώς και στη διαχείριση των κρίσιμων υποθέσεων της επόμενης περιόδου.
Η Κυβέρνηση επίσης, θα πρέπει να μεταβάλλει τη στρατηγική της και να στραφεί από τη δημοσιονομική καθήλωση, στην αντιμετώπιση της διάλυσης της παραγωγικής βάσης της χώρας και στην αντιμετώπιση της ανεργίας. Ήδη με την παράταση των διαπραγματεύσεων έχει επέλθει περαιτέρω βλάβη στην πραγματική οικονομία και στην κοινωνία.
Μέχρι την επιτυχή έκβαση αυτής της προσπάθειας, θα υπάρξουν μεταβατικές συμφωνίες. Και πρέπει να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους.
Η παράταση των διαπραγματεύσεων στο συντηρητικό, δημοσιονομικό πεδίο ασφαλώς και αποτελεί μέθοδο κύκλων στην Ευρωζώνη αλλά ευθύνεται και η ελληνική Κυβέρνηση που έπρεπε να είχε καθαρίσει ήδη το τοπίο με μια μεταβατική συμφωνία καθότι η κρίση θα συνεχιστεί. Και ο αγώνας πρέπει να συνεχιστεί.
Η χώρα χρειάζεται και μεταβατικές συμφωνίες στη βάση του συσχετισμού δυνάμεων καθώς και ένα μεταβατικό πρόγραμμα ανασύνταξης, τουλάχιστον διετίας.
Μια προοδευτική Κυβέρνηση που θέλει αλλαγές, χρειάζεται προϋποθέσεις και όχι αποτυχίες προκειμένου να οργανώσει επιμέρους και διαδοχικές ρήξεις απέναντι στη συντήρηση και να οδηγήσει τη χώρα στην παραγωγή, στην ανάπτυξη και στην εργασία. Και οι διατυπώσεις περί οριστικών λύσεων δεν ανταποκρίνονται στις παρούσες συνθήκες. Θα χρειαστούν μεταβατικές πολιτικές και μεταβατικές περίοδοι.
Οι θιασώτες των μετωπικών συγκρούσεων και ρήξεων καθώς και των οριστικών λύσεων ιστορικά έχουν ηττηθεί και στη χώρα μας και διεθνώς.
Με το λαό πρωταγωνιστή και όλες τις δυνάμεις του συστήματος στη γωνία.
Σε ευρωπαϊκό επίπεδο επίσης, η ανάκτηση της αυτονομίας της Πολιτικής που θα απαλλάξει την ΕΕ από το ΔΝΤ και την νεοφιλελεύθερη επικυριαρχία και θα συμβάλλει στη θεσμοθέτηση ενός Ευρωπαϊκού νομισματικού μηχανισμού, αμοιβαιοποίησης του χρέους, εισαγωγής του θεσμού των ευρωομολόγων, μιας κοινής τραπεζικής αρχής και εγγύησης των καταθέσεων και μιας κοινά αποδεκτής δημοσιονομικής πολιτικής με βάση τις πραγματικές δυνατότητες των χωρών-μελών της Ε.Ε. και με αντίστοιχες μεταβιβάσεις από τις πλεονασματικές χώρες στις ελλειμματικές, απαιτεί μακροπρόθεσμη συλλογική προσπάθεια των προοδευτικών δυνάμεων πανευρωπαϊκά.
Η κρίση αφορά και στο ευρύτερο διεθνές περιβάλλον, θα είναι διαρκής και μακροπρόθεσμη. Για να χτίσουμε μια προοδευτική Ε.Ε. χρειάζονται καταρχήν, προοδευτικές Κυβερνήσεις.
Αφήνουμε στην άκρη την απάθεια και τον εκφοβισμό.
Υποστηρίζουμε το ΟΧΙ στο δημοψήφισμα την προσεχή Κυριακή.
Ως πολίτες, έχουμε το λόγο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου