Ρεπούση: Να τα καταργήσουμε όλα, να... τελειώνουμε!
Δεν προσφέρουν τίποτα αναπαράγουν την εθνικιστική έξαρση, επαναλαμβάνονται συνεχώς και δεν γίνεται κανένας ιστορικός στοχασμός, λέει η βουλευτής της ΔΗΜΑΡ.
Αρκετά με αυτή τη κυρία που παραποιεί την Ελληνική ιστορία και που δεν σέβεται διαχρονικά τον αγώνα ενός ολόκληρου Λαού για ανεξαρτησία και αυτοδιάθεση.
Κύριοι της ΔΗΜΑΡ , έχετε μπλέξει τον εργατικό διεθνισμό με την παγκοσμιοποίηση. Όταν ο Κάρλ Μαρξ έβαζε τα ζητήματα της εργατικής αλληλεγγύης και της ενότητας - συνεργασίας της παγκόσμιας εργατικής τάξης που δεν έχει τίποτα να φοβάται παρά μόνο τις αλυσίδες της, δεν εννοούσε ούτε την κατάργηση του Έθνους Κράτους, αλλά και ούτε την λήθη της ιστορίας. Λαοί που ξέχασαν η παραποίησαν την ιστορία τους χάθηκαν από το χάρτη.
Η σοβαρή επανατοποθέτηση στα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής και άμυνας της χώρας ξεκινά κυρίως από το 1996 και μετά, όταν στο ΠΑΣΟΚ κέρδισαν οι λεγόμενοι εκσυγχρονιστές του Κώστα Σημίτη. Εύκολα διακρίνουμε τότε πράξεις "εθνικού ενδοτισμού" με πολιτικές που στη βάση και στο περιεχόμενο τους "εξυπηρετούσαν" τα συμφέροντα της Άγκυρας.
Η προσπάθεια παραποίησης της Ελληνικής ιστορίας, η κατάργηση των παρελάσεων, που συνδέονται με τη σφυρηλάτηση του εθνικού φρονήματος του λαού μας, οι δήθεν συνεργασίες των αιρετών της Αυτοδιοίκησης στα Νησιά, ανεξάρτητα τις επιθετικές πρακτικές των μιλιταριστών της Τουρκίας, αποτελούν μερικές πρακτικές του νέου από τότε δόγματος, που δυστυχώς συνεχίζεται έως και σήμερα.
Εμείς θεωρούμε ότι τέτοιες δηλώσεις αλλά και πρακτικές τύπου "ΡΕΠΟΥΣΗ", προσβάλουν από τη μια όλους τους Αγώνες της Ελληνικής Αριστεράς για Εθνική Ανεξαρτησία και Λαϊκή Κυριαρχία, προβοκάρουν τους νέους μας αγώνες, αφού με αυτό το τρόπο εκχωρούν μόνο το δικαίωμα της υπεράσπισης της Πατρίδας στη Δεξιά και μάλιστα στο πιο ακραίο της κομμάτι. Με τέτοιου είδους πολιτικές, αυτοί οι δήθεν αριστεροί, "βοηθούν" στην ανάπτυξη της ακροδεξιάς στη Πατρίδα μας. Ποιος τελικά ζεσταίνει το αυγό του φιδιού έστω και ακούσια ?
Η Αριστερά στην Ελλάδα είχε ανέκαθεν πατριωτική αντίληψη αλλά και πρακτική της πολιτικής. Από το ΕΑΜ, όπου στο όνομά του εμπεριείχε την έννοια του Έθνους, και συνεχίζοντας στον Βουλευτή της ΕΔΑ Γρηγόρη Λαμπράκη, αλλά και στους Λαμπράκηδες στη συνέχεια που δημιουργήθηκαν μετά τη στυγνή δολοφονία του.
Στη συνέχεια περνάμε στο μεγάλο αγωνιστή και συνθέτη Μίκη Θεοδωράκη που χιλιοτραγούδησε για την Ελλάδα αλλά και αγωνίστηκε για αυτή, στον αγωνιστή φυσικά της Αριστεράς Μανόλη Γλέζο, στο Εθνικό μας ποιητή Γιάννη Ρίτσο και στους στίχους του, και δεν ξεχνάμε την ελληνοκεντρικότητα της πολιτικής του ΠΑΚ στη δικτατορία αλλά και στη συνέχεια στις πολιτικές του μεγάλου Έλληνα Δάσκαλου ΑΝΔΡΕΑ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ, μέσα από το τότε γνήσια σοσιαλιστικό και πατριωτικό ΠΑΣΟΚ και τη κυβέρνησή του. (1981 - 1987)
Δεν υπήρξε όμως ιδεολογική αφομοίωση μόνο στο τότε ΠΑΣΟΚ. Αρκετά στελέχη της παραδοσιακής Αριστεράς αρχίζουν να αμφισβητούν την έννοια του Έθνους Κράτους, όπου με δηλώσεις και δήθεν προοδευτικές πολιτικές, προσπαθούν να αδυνατίσουν την εθνική συνείδηση των Ελλήνων. Μια κραυγαλέα δήλωση από τις πολλές που ακούστηκαν τότε ήταν ότι το Αιγαίο δεν είναι Ελληνικό, αλλά ότι ανοίκει στα ψάρια του.
Και βέβαια θα πρέπει σύντομα να μπορείτε να διακρίνετε κύριοι της ΔΗΜΑΡ, την εθνική από την εθνικιστική αντίληψη και πρακτική. Υπάρχει τεράστια διαφορά που μπορείτε να τη βρείτε σε όλα τα φιλοσοφικά πολιτικά λεξικά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου