Ειδικά μέτρα για γεωργία στα μικρά νησιά του Αιγαίου

Υιοθέτηση Kανονισμού από το Ευρωκοινοβούλιο 

Παρέμβαση του Νίκου Χρυσόγελου

Το Ευρωκοινοβούλιο υπερψήφισε τον νέο Κανονισμό σχετικά με τον καθορισμό ειδικών μέτρων για τη γεωργία στα μικρά νησιά του Αιγαίου (COM(2010)0767 – C7-0003/2011 – 2010/0370 (COD)) (έκθεση Παπαστάμκου) κατά την Ολομέλειά του την Τρίτη 5 Φεβρουαρίου 2013.

Το ύψος των πόρων του συγκεκριμένου Κανονισμού που προβλέπονται στα κεφάλαια ΙΙΙ και ΙV ανέρχεται μέχρι ανώτατου ετήσιου ποσού 31,1 εκατ. Ευρώ, από τα οποία για τη χρηματοδότηση του ειδικού καθεστώτος εφοδιασμού που προβλέπεται στο κεφάλαιο ΙΙΙ δεν μπορεί να υπερβαίνει τα 7,11 εκατ. Ευρώ.

Μιλώντας κατά τη σχετική συζήτηση στην Ολομέλεια, την Δευτέρα 4/2, εκ μέρους των Πράσινων, ο Νίκος Χρυσόγελος, ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων υποστήριξε τον Κανονισμό κι επισήμανε ότι οι πόροι που θα διατεθούν θα πρέπει να ενισχύουν στοχευμένα την τοπική παραγωγή ποιοτικών και οικολογικών προϊόντων, την γενετική ποικιλότητα, τη σύνδεση γεωργίας και κτηνοτροφίας. Τόνισε, επίσης, ότι στο μέλλον πρέπει να υπάρξει ένα ολοκληρωμένο σχέδιο στήριξης της βιώσιμης γεωργίας και κτηνοτροφίας στα νησιά. Είναι σημαντικό, επίσης, οι διαστάσεις και οι προδιαγραφές για τα τυροκομεία, σφαγεία και άλλες υποδομές για τη γεωργία και κτηνοτροφία να αντιστοιχούν στις πραγματικότητες των μικρών νησιών.

Ο Νίκος Χρυσόγελος δήλωσε σχετικά με τον Κανονισμό ειδικών μέτρων για τη γεωργία στα μικρά νησιά του Ν. Αιγαίου:

“Είναι σημαντικό στο πλαίσιο των πολιτικών περιφερειακής ανάπτυξης, εδαφικής και κοινωνικής συνοχής, γεωργίας και αγροτικής ανάπτυξης να λαμβάνεται υπόψη η νησιωτικότητα.

Τα νησιά, ιδιαίτερα τα μικρά νησια του Αιγαίου, αποτελούν ένα σημαντικό δίκτυο ανθρώπινων και φυσικών συστημάτων με τα δικά τους χαρακτηριστικά και ιδιαιτερότητες. Το αρχιπέλαγος του Αιγαίου με τα πάνω από 300 νησιά και νησίδες αποτελεί μια ενότητα με τις δικές του δυσκολίες ακτοπλοϊκών και άλλων συνδέσεων, ακόμα και τους καλοκαιρινούς μήνες. Υπάρχουν νησιά που έχουν σύνδεση με το λιμάνι του Πειραιά μια φορά στις 15 μέρες ορισμένες περιόδους τον χειμώνα.

Ακόμα και αν ξεπεραστούν τα προβλήματα ακτοπλοϊκών συνδέσεων των νησιών μεταξύ τους και με τα βασικά λιμάνια στην ηπειρωτική Ελλάδα – οι δαπάνες μεταφοράς είναι υψηλές, όσον αφορά τον εφοδιασμό με προϊόντα που προορίζονται για ανθρώπινη κατανάλωση, για μεταποίηση ή ως γεωργικές εισροές αλλά και όσον αφορά τα παραγόμενα πρωτογενή και μεταποιημένα αγροτικά προϊόντα από τα νησιά. Σε πολλές περιπτώσεις, το κόστος αυξάνεται ακόμα περισσότερο αφού μέχρι να φτάσουν τα προϊόντα σε ένα μικρό νησί, πρέπει προηγουμένως να έχουν περάσει πρώτα από ένα μεγαλύτερο νησί, κάτι πολλαπλασιάζει το κόστος.

Για να είναι εφικτή η επιβίωση των παραγωγών αλλά και η κατανάλωση από τους νησιώτες προϊόντων σε λογικές τιμές, είναι απαραίτητη, μεταξύ άλλων, η μείωση του κόστους μεταφοράς των προϊόντων μεταξύ των μικρών νησιών και ένα σύνολο δράσεων που ενισχύουν την παραγωγή και μεταποίηση. Τα ειδικά λοιπόν μέτρα του Κανονισμού πρέπει να ευνοούν μεν την ανάπτυξη της πρωτογενούς παραγωγής αλλά στοχευμένα εκείνη την καλλιέργεια που είναι τοπική, παραδοσιακή και οικολογική και βασίζεται στην γενετική ποικιλότητα της περιοχής, την καλλιέργεια δηλαδή τοπικών ποικιλιών.

Τα μέτρα πρέπει να ενισχύουν την οικολογική σοφία που αναπτύχθηκε μέσα από το πέρασμα αιώνων καλλιέργειας της γης και να κλείνουν τον παραγωγικό κύκλο με σύνδεση της κτηνοτροφίας με τη γεωργία αλλά και με την αξιοποίηση παραδοσιακών συστημάτων μεταποίησης και συντήρησης των τροφίμων. Πολλά από τα νησιά ήταν κάποτε εξαγωγείς ονομαστών τοπικών προϊόντων, δεν κάλυπταν απλώς τις ανάγκες των κατοίκων τους.

Στα μέτρα στήριξης της παραγωγής πρέπει να περιληφθούν και αυτά για ενίσχυση της πιστοποίησης Προϊόντων Ονομασίας Προέλευσης και προϊόντων Προστατευόμενης Γεωγραφικής Ένδειξης. Στο μέλλον πρέπει να υπάρξει μια ολοκληρωμένη αναθεώρηση του υφιστάμενου Κανονισμού ώστε να περιλάβει και την ενίσχυση της προστασίας των ξερολιθιών (αναβαθμίδες), την ανάπτυξη κατάλληλου μεγέθους υποδομών για σφαγή των ζώων, τυροκόμηση προϊόντων που να ανταποκρίνονται πράγματι σε μεγέθη και προδιαγραφές μικρών νησιών και όχι σε χαρακτηριστικά άλλων περιοχών.

Σήμερα πολύ συχνά οι κτηνοτρόφοι δεν έχουν τη δυνατότητα να οδηγήσουν τα ζώα τους σε σφαγεία πάνω στο νησί τους, γιατί οι προδιαγραφές που τίθενται κάνουν απαγορευτικά τα μεγέθη και τη βιωσιμότητά τους, και συχνά πρέπει να ταλαιπωρούν τα ζώα επί πολλές ώρες σε φορτηγά και πλοία από το ένα νησί στο άλλο αλλά και να καταβάλλουν μεγάλο κόστος για τη μεταφορά και μόνο στο σφαγείο. Χρειάζονται, λοιπόν, κατάλληλες πολιτικές για τη γεωργία και κτηνοτροφία στα μικρά νησιά, μια πράσινη μεταρρύθμιση της ΚΑΠ που θα είναι προσαρμοσμένη και στη σοφία και στις ανάγκες των νησιωτικών κοινωνιών, που ήξεραν τι σημαίνει αμειψισπορά, τι σημαίνει διατήρηση των οικολογικών στοιχείων στα χωράφια, τι σημαίνει σύνδεση γεωργίας, κτηνοτροφίας”.
vigla