Του Γιώργου Μητραλιά
Πόσες και πόσοι ήταν σήμερα στο κέντρο της Μαδρίτης, εκεί που συνέκλιναν οι Πορείες της Αξιοπρέπειας που ξεκίνησαν από κάθε γωνιά του Ισπανικού Κράτους; Οι οργανωτές έκαναν λόγο για «πάνω από δυόμιση εκατομμύρια»! Άλλοι μίλησαν για «τη μεγαλύτερη διαδήλωση στην ιστορία της Ισπανικής Δημοκρατίας». Το σίγουρο είναι ότι αυτή η ισπανική 22η Μαρτίου έγραψε κιόλας ιστορία καθώς γίνεται πια το υποχρεωτικό σημείο αναφοράς όλων των ευρωπαϊκών αντιστάσεων στη λιτότητα, στην ανεργία, στη φτώχεια και στον αγριανθρωπισμό των νεοφιλελεύθερων πολιτικών.
Και όλα αυτά προτάσσοντας αιτήματα και συνθήματα που κάποιοι θέλουν να τα λένε… ντεμοντέ: «Όχι στη πληρωμή του χρέους», «ούτε μια περικοπή παραπάνω», «έξω οι κυβερνήσεις της Τρόϊκα», «ψωμί, δουλειά και στέγη για όλες και όλους!». (βλ. το Μανιφέστο των Πορειών της Αξιοπρέπειας που ακολουθεί).
Φτάνοντας χτες και σήμερα στη Μαδρίτη, οι δεκάδες πορείες χιλιάδων πεζοπόρων ενώθηκαν με ακόμα περισσότερους που ήλθαν με τρένα και χίλια πούλμαν, σχηματίζοντας έξι μεγάλες φάλαγγες. Και ήταν αυτές οι έξι φάλαγγες που πορεύτηκαν στο κέντρο της Μαδρίτης ενώ εκατοντάδες χιλιάδες Μαδριλένοι επευφημούσαν στα πεζοδρόμια…
Πέρα από το μέγα πλήθος και το μεγαλύτερο πάθος, αυτή την ιστορική διαδήλωση σημάδεψαν ορισμένα χαρακτηριστικά της που δεν μπορούν να περάσουν απαρατήρητα: Όπως για παράδειγμα, τα ταξικά συνθήματα «άλλων εποχών», που επίμονα επαναλάμβανε το πλήθος, για «εργάτες», «εργατικούς αγώνες» και «εργατική τάξη».
Ή το γεγονός ότι τα ¾ των ομιλητών από τις διάφορες περιφέρειες του Ισπανικού Κράτους ήταν …ομιλήτριες, που δεν παρέλειπαν μάλιστα να καταγγείλουν την Πατριαρχία σαν την άλλη όψη του νομίσματος του νεοφιλελευθερισμού.
Και φυσικά, η απαίτηση των πολλών να αποφασίζουν αυτοί οι ίδιοι για τη τύχη τους προτάσσοντας όχι μόνο την άρνηση πληρωμής του χρέους αλλά και τον έλεγχο της νομιμότητάς του από τους «από κάτω».
Όλα αυτά μέσα σε μια ατμόσφαιρα μεγάλης συγκίνησης που δημιουργούσε η διάχυτη αίσθηση ότι σήμερα στη Μαδρίτη ο λαός έγραφε ιστορία…
Κάντε "κλικ" πιο κάτω για να διαβάσετε τη συνέχεια:
«Όχι στην πληρωμή του χρέους
Ούτε μια περικοπή παραπάνω
Έξω οι κυβερνήσεις της τρόικας
Ψωμί, δουλειά και στέγη για όλους και όλες
Το 2014 βρεθήκαμε σε μια εξαιρετικά δύσκολη κατάσταση, μια κατάσταση οριακή, έκτακτης κοινωνικής ανάγκης, που μας υποχρεώνει να δώσουμε μια μαζική συλλογική απάντηση της εργατικής τάξης, των πολιτών και των λαών. Εκατομμύρια εργαζομένων βρίσκονται άνεργοι. Είναι ταπεινωτικό να μην βρίσκεις αξιοπρεπή εργασία όταν έχεις τα χέρια για δουλειά, όταν έχεις επαγγελματική πείρα και ικανότητα να εργαστείς χειρονακτικά ή διανοητικά. Σπαταλιέται το συλλογικό ταλέντο μιας κοινωνίας και υποθηκεύεται επ' αόριστον το μέλλον της. Δεν αξίζει στους εργαζόμενους αυτή η προσβολή της συλλογικής μας αξιοπρέπειας.
Εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες έχασαν το σπίτι τους. Δεν υπάρχει τίποτα πιο απάνθρωπο από το να γίνεται έξωση σε μια οικογένεια, μόνο και μόνο για να ικανοποιηθεί η ακόρεστη απληστία των ασυνείδητων τραπεζιτών. Αυτών των τραπεζιτών που πλουτίζουν τα κράτη υπηρέτες της Τρόικας ενώ φτωχαίνουν όλο και πιο πολύ την εργατική τάξη και τους πιο ανυπεράσπιστους ανθρώπους.
Και όλα αυτά ενώ οι εργοδότες επωφελούνται από το δράμα της μαζικής ανεργίας, για να σφίξουν τη ζώνη μειώνοντας τους μισθούς και επιδεινώνοντας τις συνθήκες εργασίας εκείνων που έχουν ακόμα δουλειά, των εργαζόμενων που, μπροστά στη δύσκολη κατάσταση, δεν μπορούν ούτε καν να αμφισβητήσουν το ρόλο τους των απλών θυμάτων της εκμετάλλευσης του κεφαλαίου. Το σύστημα προσπαθεί να μας υποχρεώσει να δείχνουμε ευγνωμοσύνη στους επιχειρηματίες τους οποίους μετατρέπει σε ευεργέτες της κοινωνίας. Είναι ώρα να μοιραστούμε την εργασία και τον πλούτο, και οι εργαζόμενοι να μπορούν να αισθάνονται κύριοι του μέλλοντός τους.
Με τις σημερινές πολιτικές, η νεολαία μας δεν έχει τη δυνατότητα να δημιουργήσει ένα αξιοπρεπές σχέδιο για τη ζωή της και αναγκάζεται να μεταναστεύσει στο εξωτερικό όπως παλιότερα οι γονείς και οι παππούδες μας.
Λέμε όχι στο πατριαρχικό σύστημα που μας σπρώχνει πίσω σε περασμένες εποχές, στερώντας μας το δικαίωμα να αποφασίζουμε για το σώμα μας, ενώ μας αρνείται τη δυνατότητα να αποφασίζουμε αν θέλουμε ή όχι να γίνουμε μητέρες, επιβάλλοντάς μας την επιστροφή στο σπίτι για να αφοσιωθούμε στο μωρό.
Υποφέρουμε από τις πολιτικές που εφαρμόζει η κυβέρνηση του ΡΡ (Λαϊκού Κόμματος) κατ'εντολή της Τρόικας (Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, Κεντρική Ευρωπαϊκή Τράπεζα και Ευρωπαϊκή Επιτροπή), και που συνίστανται στη κλοπή των δικαιωμάτων και τη γενική φτωχοποίηση της πλειοψηφίας της κοινωνίας. Οι πολιτικές αυτές βασίζονται στην πληρωμή ενός άνομου χρέους, που δεν έχουν συνάψει οι πολίτες, αλλά είναι προϊόν της αισχροκέρδειας των τραπεζών και των υπερβάσεων των διαφόρων κυβερνήσεων.
Ιδιωτικοποιούν ότι είναι κερδοφόρο ενώ περικόπτουν τον προϋπολογισμό για την υγεία, την παιδεία, την εξάρτηση, τις δημόσιες συγκοινωνίες. το νερό, την ενέργεια, τις επικοινωνίες, τις κοινωνικές υπηρεσίες, κτλ ...πράγμα που επηρεάζει αρνητικά τα πολιτικά μας δικαιώματα. Κοροϊδεύουν τους ηλικιωμένους μας που έχουν υποστεί τεράστια απώλεια της αγοραστικής τους δύναμης, ενώ βλέπουν τις οικονομίες μιας ζωής να εξαφανίζονται από την τραπεζική απάτη των προνομιούχων και άλλων ποινικά κολάσιμων χρηματοοικονομικών προϊόντων.
Η κυβέρνηση του PSOE (Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος) με τη βοήθεια του PP (Λαϊκού Κόμματος), τροποποίησε το άρθρο 135 του Συντάγματος για να δοθεί προτεραιότητα στην πληρωμή του χρέους έναντι των δικαιωμάτων και αναγκών των ανθρώπων. Το δικαιολόγησαν λέγοντας ότι είχαμε ζήσει πάνω από τις δυνατότητές μας και ότι έπρεπε να γίνουμε λιτοδίαιτοι και επομένως, ήταν επιτακτική η ανάγκη να μειώσουμε το έλλειμμα. Ωστόσο, δεν έγινε καμία περικοπή όταν ήρθε η ώρα να δοθούν δεκάδες χιλιάδες εκατομμυρίων ευρώ για να σωθούν οι τράπεζες και οι κερδοσκόποι.
Εκμεταλλεύονται την κρίση για να περιορίσουν τα δικαιώματά μας. Οι πολιτικές αυτές των περικοπών προκαλούν βάσανα, φτώχεια, πείνα ακόμα και θανάτους και όλα αυτά για να συνεχίσουν οι τράπεζες και οι οικονομικές εξουσίες να έχουν μεγάλα κέρδη σε βάρος της ζωής μας. Γιατί μας έχουν κλέψει την ελευθερία. Στον καπιταλισμό περισσεύουν οι ελευθερίες και τα δικαιώματα της πλειοψηφίας της κοινωνίας. Είναι ένα σύστημα που επιδιώκει αποκλειστικά και μόνο το ιδιωτικό κέρδος των λίγων και μας οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε μια περιβαλλοντική και κοινωνική καταστροφή ανυπολόγιστων διαστάσεων.
Για την πλειοψηφία της κοινωνίας αυτή η κρίση-απάτη σημαίνει ένα γιγαντιαίο ανθρώπινο δράμα. Ωστόσο, για μία ασήμαντη μειοψηφία αποτελεί μια μεγάλη επιχειρηματική ευκαιρία. Και όταν διαμαρτυρόμαστε, πάντα παίρνουμε την ίδια απάντηση: καταστολή και ποινικοποίηση του ταξικού συνδικαλισμού και των κοινωνικών κινημάτων. Είναι ένα σύστημα που για να διατηρηθεί χρειάζεται την καταστολή και που πρέπει να νικηθεί με τους αγώνες στους δρόμους.
Η αποσύνθεση του καθεστώτος που προέκυψε από το Σύνταγμα του 78 είναι φανερή εξ αιτίας των ίδιων στοιχείων που υπήρχαν στη γέννησή του, καθώς δημιουργήθηκε ενάντια στο λαό, είναι διαβρωμένο από τη διαφθορά και δεν έχει καμία νομιμότητα. Τα δικαιώματα και τις ελευθερίες μας τις έκλεψαν για να προωθήσουν τα συμφέροντα μιας μειοψηφίας και να εξασφαλίσουν τα κέρδη της, αυτοί οι ίδιοι που μας έχουν φέρει σε αυτή τη κατάσταση έκτακτης κοινωνικής ανάγκης, μέσα από τη διάλυση της δημόσιας παιδείας και υγείας, τη δραστική μείωση της σύνταξης των ηλικιωμένων μας, την κατάσχεση των σπιτιών μας και το κλείσιμο των επιχειρήσεων, την απόλυση χιλιάδων εργαζομένων.
Οι διάφορες κυβερνήσεις βρίσκονται εκτός νομιμότητας, μετατρέπουν σε ιδιωτική επιχείρηση τα δικαιώματα που τόσο κόστισαν για να κατακτηθούν και υποστηρίζουν τη διαφθορά, φαινόμενο εκτεταμένο αλλά όχι ανεξάρτητο από το οικονομικό σύστημα, που είναι μέρος της ίδιας της δομής αυτής της κοινωνίας και είναι απαραίτητο για την ανάπτυξή της. Τόσο οι διαφθορείς όσο και οι διαφθειρόμενοι αποτελούν μέρος αυτού του άδικου συστήματος παραγωγής και καταμερισμού του πλούτου.
Καλούμε τους λαούς να ασκήσουν την κυριαρχία τους, κάνοντας να ακουστεί η φωνή τους, δημοκρατικά, για να οικοδομήσουν μια συντακτική διαδικασία που εγγυάται πραγματικά τις δημοκρατικές ελευθερίες, το δικαίωμα να αποφασίζουν και τα θεμελιώδη δικαιώματα του ατόμου.
Από τον καιρό της ΠΟΡΕΙΑΣ ΤΗΣ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑΣ 22Μ, θεωρούμε ότι είναι σημαντικό να αρθρώσουμε μια κινητοποίηση ενωτική, μαζική και αποφασιστική εναντίον των πολιτικών που παραβιάζουν τα ανθρώπινα δικαιώματα και την κοινωνική δικαιοσύνη. Μια κινητοποίηση ενάντια στην πληρωμή του χρέους, για αξιοπρεπή εργασία, για το βασικό εισόδημα, τα κοινωνικά δικαιώματα, τις δημοκρατικές ελευθερίες, ενάντια στις περικοπές, στην καταστολή, για μια κοινωνία ελεύθερων ανδρών και γυναικών, μια κινητοποίηση ενάντια σε ένα σύστημα, ένα καθεστώς και μια κυβέρνηση που μας προσβάλλουν και δεν μας εκπροσωπούν.
Για αυτό απαιτούμε να φύγουν. Να φύγει η κυβέρνηση του ΡΡ, και επίσης, όλες οι κυβερνήσεις που περιορίζουν τα θεμελιώδη κοινωνικά δικαιώματα, όλες οι κυβερνήσεις που συνεργάζονται με τις πολιτικές της Τρόικας. Για αυτό καλούμε να γεμίσουμε με αξιοπρέπεια και εξέγερση τη Μαδρίτη, πρωτεύουσα του ισπανικού κράτους, στις 22 Μαρτίου. Τη μέρα αυτή, θα φτάσουμε στη Μαδρίτη, με φάλαγγες από όλα τα γεωγραφικά πλάτη της Χερσονήσου και καλούμε τους κατοίκους της Μαδρίτης να βγουν στο δρόμο και να ενωθούν με αυτή τη μεγάλη κινητοποίηση της πλειοψηφίας της κοινωνίας.
ΨΩΜΙ, ΔΟΥΛΕΙΑ ΚΑΙ ΣΤΕΓΗ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ!! ΗΛΘΕ Η ΩΡΑ».
Και όλα αυτά προτάσσοντας αιτήματα και συνθήματα που κάποιοι θέλουν να τα λένε… ντεμοντέ: «Όχι στη πληρωμή του χρέους», «ούτε μια περικοπή παραπάνω», «έξω οι κυβερνήσεις της Τρόϊκα», «ψωμί, δουλειά και στέγη για όλες και όλους!». (βλ. το Μανιφέστο των Πορειών της Αξιοπρέπειας που ακολουθεί).
Πέρα από το μέγα πλήθος και το μεγαλύτερο πάθος, αυτή την ιστορική διαδήλωση σημάδεψαν ορισμένα χαρακτηριστικά της που δεν μπορούν να περάσουν απαρατήρητα: Όπως για παράδειγμα, τα ταξικά συνθήματα «άλλων εποχών», που επίμονα επαναλάμβανε το πλήθος, για «εργάτες», «εργατικούς αγώνες» και «εργατική τάξη».
Ή το γεγονός ότι τα ¾ των ομιλητών από τις διάφορες περιφέρειες του Ισπανικού Κράτους ήταν …ομιλήτριες, που δεν παρέλειπαν μάλιστα να καταγγείλουν την Πατριαρχία σαν την άλλη όψη του νομίσματος του νεοφιλελευθερισμού.
Και φυσικά, η απαίτηση των πολλών να αποφασίζουν αυτοί οι ίδιοι για τη τύχη τους προτάσσοντας όχι μόνο την άρνηση πληρωμής του χρέους αλλά και τον έλεγχο της νομιμότητάς του από τους «από κάτω».
Όλα αυτά μέσα σε μια ατμόσφαιρα μεγάλης συγκίνησης που δημιουργούσε η διάχυτη αίσθηση ότι σήμερα στη Μαδρίτη ο λαός έγραφε ιστορία…
Κάντε "κλικ" πιο κάτω για να διαβάσετε τη συνέχεια:
ΜΑΝΙΦΕΣΤΟ ΤΩΝ ΠΟΡΕΙΩΝ ΤΗΣ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑΣ*
Ούτε μια περικοπή παραπάνω
Έξω οι κυβερνήσεις της τρόικας
Ψωμί, δουλειά και στέγη για όλους και όλες
Το 2014 βρεθήκαμε σε μια εξαιρετικά δύσκολη κατάσταση, μια κατάσταση οριακή, έκτακτης κοινωνικής ανάγκης, που μας υποχρεώνει να δώσουμε μια μαζική συλλογική απάντηση της εργατικής τάξης, των πολιτών και των λαών. Εκατομμύρια εργαζομένων βρίσκονται άνεργοι. Είναι ταπεινωτικό να μην βρίσκεις αξιοπρεπή εργασία όταν έχεις τα χέρια για δουλειά, όταν έχεις επαγγελματική πείρα και ικανότητα να εργαστείς χειρονακτικά ή διανοητικά. Σπαταλιέται το συλλογικό ταλέντο μιας κοινωνίας και υποθηκεύεται επ' αόριστον το μέλλον της. Δεν αξίζει στους εργαζόμενους αυτή η προσβολή της συλλογικής μας αξιοπρέπειας.
Εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες έχασαν το σπίτι τους. Δεν υπάρχει τίποτα πιο απάνθρωπο από το να γίνεται έξωση σε μια οικογένεια, μόνο και μόνο για να ικανοποιηθεί η ακόρεστη απληστία των ασυνείδητων τραπεζιτών. Αυτών των τραπεζιτών που πλουτίζουν τα κράτη υπηρέτες της Τρόικας ενώ φτωχαίνουν όλο και πιο πολύ την εργατική τάξη και τους πιο ανυπεράσπιστους ανθρώπους.
Με τις σημερινές πολιτικές, η νεολαία μας δεν έχει τη δυνατότητα να δημιουργήσει ένα αξιοπρεπές σχέδιο για τη ζωή της και αναγκάζεται να μεταναστεύσει στο εξωτερικό όπως παλιότερα οι γονείς και οι παππούδες μας.
Λέμε όχι στο πατριαρχικό σύστημα που μας σπρώχνει πίσω σε περασμένες εποχές, στερώντας μας το δικαίωμα να αποφασίζουμε για το σώμα μας, ενώ μας αρνείται τη δυνατότητα να αποφασίζουμε αν θέλουμε ή όχι να γίνουμε μητέρες, επιβάλλοντάς μας την επιστροφή στο σπίτι για να αφοσιωθούμε στο μωρό.
Υποφέρουμε από τις πολιτικές που εφαρμόζει η κυβέρνηση του ΡΡ (Λαϊκού Κόμματος) κατ'εντολή της Τρόικας (Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, Κεντρική Ευρωπαϊκή Τράπεζα και Ευρωπαϊκή Επιτροπή), και που συνίστανται στη κλοπή των δικαιωμάτων και τη γενική φτωχοποίηση της πλειοψηφίας της κοινωνίας. Οι πολιτικές αυτές βασίζονται στην πληρωμή ενός άνομου χρέους, που δεν έχουν συνάψει οι πολίτες, αλλά είναι προϊόν της αισχροκέρδειας των τραπεζών και των υπερβάσεων των διαφόρων κυβερνήσεων.
Ιδιωτικοποιούν ότι είναι κερδοφόρο ενώ περικόπτουν τον προϋπολογισμό για την υγεία, την παιδεία, την εξάρτηση, τις δημόσιες συγκοινωνίες. το νερό, την ενέργεια, τις επικοινωνίες, τις κοινωνικές υπηρεσίες, κτλ ...πράγμα που επηρεάζει αρνητικά τα πολιτικά μας δικαιώματα. Κοροϊδεύουν τους ηλικιωμένους μας που έχουν υποστεί τεράστια απώλεια της αγοραστικής τους δύναμης, ενώ βλέπουν τις οικονομίες μιας ζωής να εξαφανίζονται από την τραπεζική απάτη των προνομιούχων και άλλων ποινικά κολάσιμων χρηματοοικονομικών προϊόντων.
Η κυβέρνηση του PSOE (Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος) με τη βοήθεια του PP (Λαϊκού Κόμματος), τροποποίησε το άρθρο 135 του Συντάγματος για να δοθεί προτεραιότητα στην πληρωμή του χρέους έναντι των δικαιωμάτων και αναγκών των ανθρώπων. Το δικαιολόγησαν λέγοντας ότι είχαμε ζήσει πάνω από τις δυνατότητές μας και ότι έπρεπε να γίνουμε λιτοδίαιτοι και επομένως, ήταν επιτακτική η ανάγκη να μειώσουμε το έλλειμμα. Ωστόσο, δεν έγινε καμία περικοπή όταν ήρθε η ώρα να δοθούν δεκάδες χιλιάδες εκατομμυρίων ευρώ για να σωθούν οι τράπεζες και οι κερδοσκόποι.
Εκμεταλλεύονται την κρίση για να περιορίσουν τα δικαιώματά μας. Οι πολιτικές αυτές των περικοπών προκαλούν βάσανα, φτώχεια, πείνα ακόμα και θανάτους και όλα αυτά για να συνεχίσουν οι τράπεζες και οι οικονομικές εξουσίες να έχουν μεγάλα κέρδη σε βάρος της ζωής μας. Γιατί μας έχουν κλέψει την ελευθερία. Στον καπιταλισμό περισσεύουν οι ελευθερίες και τα δικαιώματα της πλειοψηφίας της κοινωνίας. Είναι ένα σύστημα που επιδιώκει αποκλειστικά και μόνο το ιδιωτικό κέρδος των λίγων και μας οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε μια περιβαλλοντική και κοινωνική καταστροφή ανυπολόγιστων διαστάσεων.
Για την πλειοψηφία της κοινωνίας αυτή η κρίση-απάτη σημαίνει ένα γιγαντιαίο ανθρώπινο δράμα. Ωστόσο, για μία ασήμαντη μειοψηφία αποτελεί μια μεγάλη επιχειρηματική ευκαιρία. Και όταν διαμαρτυρόμαστε, πάντα παίρνουμε την ίδια απάντηση: καταστολή και ποινικοποίηση του ταξικού συνδικαλισμού και των κοινωνικών κινημάτων. Είναι ένα σύστημα που για να διατηρηθεί χρειάζεται την καταστολή και που πρέπει να νικηθεί με τους αγώνες στους δρόμους.
Η αποσύνθεση του καθεστώτος που προέκυψε από το Σύνταγμα του 78 είναι φανερή εξ αιτίας των ίδιων στοιχείων που υπήρχαν στη γέννησή του, καθώς δημιουργήθηκε ενάντια στο λαό, είναι διαβρωμένο από τη διαφθορά και δεν έχει καμία νομιμότητα. Τα δικαιώματα και τις ελευθερίες μας τις έκλεψαν για να προωθήσουν τα συμφέροντα μιας μειοψηφίας και να εξασφαλίσουν τα κέρδη της, αυτοί οι ίδιοι που μας έχουν φέρει σε αυτή τη κατάσταση έκτακτης κοινωνικής ανάγκης, μέσα από τη διάλυση της δημόσιας παιδείας και υγείας, τη δραστική μείωση της σύνταξης των ηλικιωμένων μας, την κατάσχεση των σπιτιών μας και το κλείσιμο των επιχειρήσεων, την απόλυση χιλιάδων εργαζομένων.
Καλούμε τους λαούς να ασκήσουν την κυριαρχία τους, κάνοντας να ακουστεί η φωνή τους, δημοκρατικά, για να οικοδομήσουν μια συντακτική διαδικασία που εγγυάται πραγματικά τις δημοκρατικές ελευθερίες, το δικαίωμα να αποφασίζουν και τα θεμελιώδη δικαιώματα του ατόμου.
Από τον καιρό της ΠΟΡΕΙΑΣ ΤΗΣ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑΣ 22Μ, θεωρούμε ότι είναι σημαντικό να αρθρώσουμε μια κινητοποίηση ενωτική, μαζική και αποφασιστική εναντίον των πολιτικών που παραβιάζουν τα ανθρώπινα δικαιώματα και την κοινωνική δικαιοσύνη. Μια κινητοποίηση ενάντια στην πληρωμή του χρέους, για αξιοπρεπή εργασία, για το βασικό εισόδημα, τα κοινωνικά δικαιώματα, τις δημοκρατικές ελευθερίες, ενάντια στις περικοπές, στην καταστολή, για μια κοινωνία ελεύθερων ανδρών και γυναικών, μια κινητοποίηση ενάντια σε ένα σύστημα, ένα καθεστώς και μια κυβέρνηση που μας προσβάλλουν και δεν μας εκπροσωπούν.
Για αυτό απαιτούμε να φύγουν. Να φύγει η κυβέρνηση του ΡΡ, και επίσης, όλες οι κυβερνήσεις που περιορίζουν τα θεμελιώδη κοινωνικά δικαιώματα, όλες οι κυβερνήσεις που συνεργάζονται με τις πολιτικές της Τρόικας. Για αυτό καλούμε να γεμίσουμε με αξιοπρέπεια και εξέγερση τη Μαδρίτη, πρωτεύουσα του ισπανικού κράτους, στις 22 Μαρτίου. Τη μέρα αυτή, θα φτάσουμε στη Μαδρίτη, με φάλαγγες από όλα τα γεωγραφικά πλάτη της Χερσονήσου και καλούμε τους κατοίκους της Μαδρίτης να βγουν στο δρόμο και να ενωθούν με αυτή τη μεγάλη κινητοποίηση της πλειοψηφίας της κοινωνίας.
ΨΩΜΙ, ΔΟΥΛΕΙΑ ΚΑΙ ΣΤΕΓΗ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ!! ΗΛΘΕ Η ΩΡΑ».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου