Γράφει ο Ζήσης Παπαθανασίου*
Είναι πολλά αυτά που μπορούν να συμβούν μέσα σε λίγα χρόνια και να αλλάξουν τη ζωή και τη σχέση του ζευγαριού Το πιο σημαντικό είναι ένα παιχνίδι αλλαγής ρόλων ο άνδρας από εραστής που είναι στην αρχή γίνεται στη συνέχεια σύζυγος, πατέρας, οικογενειάρχης.
Παράλληλο, η γυναίκα από σύντροφος και ερωμένη γίνεται σύζυγος, μητέρα, νοικοκυρά, υπάλληλος, επαγγελματίας. 'Ετσι λοιπόν εύκολα ξεχνούν τους αρχικούς τους ρόλους και αντί για δύο εραστές, γίνονται ένας οικογενειάρχης και μια νοικοκυρά ή ένας επαγγελματίας και μια γραμματέας, που μάταια ψάχνουν να βρουν τους χαμένους ρόλους τους.
Με τον τρόπο αυτό δημιουργείται σύγχυση και επικρατεί ένα αίσθημα απόστασής και μοναξιάς μέρα στη σχέση που επιτείνεται με το πέρασμα του χρόνου. Παράλληλα ενισχύεται ολοένα και περισσότερο η απογοήτευση και η πεποίθηση ότι τίποτε δεν πρόκειται να αλλάζει και ότι ο "άλλος” ή η "άλλη" δεν ανταποκρίνεται τελικά στις αρχικές προσδοκίες.
Οι περισσότεροι άνθρωποι συνηθίζουν να αποδίδουν τους λόγους της ρουτίνας και των προβλημάτων μιας σχέσης στο σύντροφό τους. Με τον τρόπο αυτό καταλήγουν στο εύκολο συμπέρασμα ότι ο άλλος φταίει και ότι μια νέα σχέση θα λύσει το πρόβλημα, θα τους βοηθήσει να ξεκολλήσουν οριστικά από τη ρουτίνα.
Αλλά μια τέτοια στάση τις περισσότερες φορές αναπαράγει τα ίδια προβλήματα και στις επόμενες σχέσεις. Ρουτίνα είναι να θεωρούμε τη σχέση μας αυτονόητη, να αναλαμβάνουμε ρόλους που δεν μας ανήκουν και δημιουργούν σύγχυση (π.χ. ερωμένη και ταυτόχρονα μητέρα του συντρόφου μας, εραστής και ταυτόχρονα γιος της συντρόφου μας), να αναβάλλουμε αυτά που έχουμε να ζήσουμε, να μοιραστούμε και να χαρούμε με το σύντροφό μας στο όνομα καθημερινών υποχρεώσεων και "έκτακτων συνθηκών," να παύουμε να επικοινωνούμε τα συναισθήματά μος, τις ανησυχίες, τις δυσκολίες και τα προσωπικά μας προβλήματα.
* ο Ζήσης Παπαθανασίου, Επίκουρος καθηγητής Γυναικολογίας - ανδρολόγος, διευθυντής Ελληνικού Σεξολογικού Ινστιτούτου.
http://www.boro.gr/
Γιατί μια σχέση ξεκινάει με ενθουσιασμό
και καταλήγει στη ρουτίνα;
Παράλληλο, η γυναίκα από σύντροφος και ερωμένη γίνεται σύζυγος, μητέρα, νοικοκυρά, υπάλληλος, επαγγελματίας. 'Ετσι λοιπόν εύκολα ξεχνούν τους αρχικούς τους ρόλους και αντί για δύο εραστές, γίνονται ένας οικογενειάρχης και μια νοικοκυρά ή ένας επαγγελματίας και μια γραμματέας, που μάταια ψάχνουν να βρουν τους χαμένους ρόλους τους.
Με τον τρόπο αυτό δημιουργείται σύγχυση και επικρατεί ένα αίσθημα απόστασής και μοναξιάς μέρα στη σχέση που επιτείνεται με το πέρασμα του χρόνου. Παράλληλα ενισχύεται ολοένα και περισσότερο η απογοήτευση και η πεποίθηση ότι τίποτε δεν πρόκειται να αλλάζει και ότι ο "άλλος” ή η "άλλη" δεν ανταποκρίνεται τελικά στις αρχικές προσδοκίες.
Οι περισσότεροι άνθρωποι συνηθίζουν να αποδίδουν τους λόγους της ρουτίνας και των προβλημάτων μιας σχέσης στο σύντροφό τους. Με τον τρόπο αυτό καταλήγουν στο εύκολο συμπέρασμα ότι ο άλλος φταίει και ότι μια νέα σχέση θα λύσει το πρόβλημα, θα τους βοηθήσει να ξεκολλήσουν οριστικά από τη ρουτίνα.
Αλλά μια τέτοια στάση τις περισσότερες φορές αναπαράγει τα ίδια προβλήματα και στις επόμενες σχέσεις. Ρουτίνα είναι να θεωρούμε τη σχέση μας αυτονόητη, να αναλαμβάνουμε ρόλους που δεν μας ανήκουν και δημιουργούν σύγχυση (π.χ. ερωμένη και ταυτόχρονα μητέρα του συντρόφου μας, εραστής και ταυτόχρονα γιος της συντρόφου μας), να αναβάλλουμε αυτά που έχουμε να ζήσουμε, να μοιραστούμε και να χαρούμε με το σύντροφό μας στο όνομα καθημερινών υποχρεώσεων και "έκτακτων συνθηκών," να παύουμε να επικοινωνούμε τα συναισθήματά μος, τις ανησυχίες, τις δυσκολίες και τα προσωπικά μας προβλήματα.
* ο Ζήσης Παπαθανασίου, Επίκουρος καθηγητής Γυναικολογίας - ανδρολόγος, διευθυντής Ελληνικού Σεξολογικού Ινστιτούτου.
http://www.boro.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου