Γιατί μας δυσκολεύουν οι ερωτικές σχέσεις;

Γράφει η Χαρά Ζήκα *

Φαντάσου μια σπηλιά στην παλαιολιθική εποχή. Το πρωί ξεπροβάλει ο άντρας ανιχνεύοντας την περιοχή ώστε να σιγουρευτεί ότι υπάρχει ασφάλεια για την οικογένειά του. Μετά παίρνει το ρόπαλο και το ακόντιο και ξεκινάει να ψάξει για τροφή. Έχει έναν δύσκολο ρόλο, βγαίνει στον έξω κόσμο διακινδυνεύοντας τη ζωή του, για να μπορέσει να συντηρήσει την οικογένεια. 

Επιστρέφοντας στο σπίτι, η γυναίκα δεν περιμένει από αυτόν να είναι ευαίσθητος και τρυφερός μαζί της. Του εκδηλώνει τη χαρά της μόνο για το γεγονός ότι είναι ζωντανός και έφερε φαγητό για την ίδια και τα παιδιά. Ένα «ουγκ!» είναι αρκετό για να κάνει τη γυναίκα ευτυχισμένη, έχει επιτελέσει το καθήκον του και είναι επιθυμητός ως σύζυγος, η επικοινωνία δεν είναι και τόσο απαραίτητη!

Σε μεταγενέστερες εποχές οι άντρες πάλι επωμίζονταν έναν δύσκολο ρόλο, έφευγαν στον πόλεμο ή προετοιμάζονταν γι’ αυτόν. Οι γυναίκες φρόντιζαν το σπίτι, τα παιδιά και το σύζυγο ώστε να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά τον εχθρό. 

Δε γινόταν ο άντρας να είναι ευαίσθητος και περιποιητικός, δε γινόταν η γυναίκα να του λέει «νιώθω ένα κενό, δεν ξέρω τι ακριβώς είναι αλλά κάτι δε με ικανοποιεί στη σχέση μας…μόλις γυρίσεις από τη μάχη θα πρέπει να το λύσουμε». Τότε πάνω από όλα ήταν η επιβίωση, που ήταν δύσκολη. Αντίθετα, οι ερωτικές σχέσεις ήταν αρκετά εύκολες, γιατί οι ρόλοι ήταν απόλυτα ξεκαθαρισμένοι.

Όχι τόσο έντονα αλλά στον απόηχο αυτής της νοοτροπίας μεγάλωσαν οι παππούδες μας και οι γονείς μας. 

Σήμερα όμως οι εποχές έχουν αλλάξει. Τα ζευγάρια δεν έχουν ως στόχο την επιβίωση αλλά τον έρωτα και τη συναισθηματική κάλυψη. Σήμερα οι γυναίκες δε χρειάζονται τους άντρες για να παρέχουν τροφή και προστασία. Δουλεύουν οι ίδιες και σε πολλές περιπτώσεις το εισόδημά τους είναι μεγαλύτερο από αυτό των αντρών. Αλλά και οι άντρες δε θέλουν απλά μια νοικοκυρά και μητέρα των παιδιών τους. Θέλουν κι αυτοί να καλύψουν συναισθηματικές ανάγκες και δεν είναι διατεθειμένοι να κάνουν προσωπικές θυσίες.
Αντίθετα από οποιαδήποτε άλλη εποχή στο παρελθόν, άντρες και γυναίκες βάζουν πάνω από όλα την προσωπική ικανοποίηση. Όσο κι αν ακούγεται εγωιστικό, εγώ το επικροτώ. Ο καθένας από μας αξίζει μια ζωή με χαρά, ευτυχία και πάθος.

Αφού όμως ζούμε σε μια εποχή που μας παρέχει τη δυνατότητα να έχουμε αυτό που επιθυμούμε, γιατί ο αριθμός των διαζυγίων, η ενδοοικογενειακή βία, η χρήση ψυχοφαρμάκων και αλκοόλ συνεχώς αυξάνονται; Επειδή είμαστε εκπαιδευμένοι να δημιουργούμε σχέσεις σαν αυτές των γονιών μας. Δεν το καταλαβαίνουμε, γίνεται ασυνείδητα, όπως ασυνείδητα αλλάζουμε τις ταχύτητες στο αυτοκίνητο μετά από τόσα χρόνια οδήγησης.

Εμείς, λοιπόν, οι απόγονοι της άγνοιας, οφείλουμε να γίνουμε πρωτοπόροι της γνώσης για ένα καλύτερο μέλλον και πιο ωραίες σχέσεις!

* Η Χαρά Ζήκα είναι Χημικός, Δρ. Φαρμακευτικής, συγγραφέας του βιβλίου «Έρωτας, Χημεία & Σεξ»-Εκδόσεις Ιανός και δημοσιογράφος. Ζει τη Μυτιλήνη και αρθρογραφεί κάθε Τετάρτη στο Lesvosenws.net στη στήλη "Η αλχημεία του έρωτα

Χαρά Ζήκα, Η_Αλχημεία_του_έρωτα

https://www.lesvosnews.net