Σάμος: Η επιλογή δική σας - (video)

Η ομορφιά της άγριας Σαμιακής φύσης

Είναι αλήθεια πως η Σάμος είναι ένα άγριο νησί, όπου εκεί μπορεί να συναντήσει κανείς μεγάλη ποικιλομορφία στο ανάγλυφο της. Οι εύφορες πεδιάδες εναλλάσσονται με ορεινούς όγκους και τα απόκρημνα βράχια της καταλήγουν γεμάτα μεγαλοπρέπεια στα καταγάλανα νερά της. Το νησί του Πυθαγόρα μοιάζει περισσότερο με ένα αποκομμένο τμήμα της ηπειρωτικής Ελλάδας παρά με νησί. Τούτη την εντύπωση την ενισχύει ακόμη περισσότερο τα καταπράσινα βουνά της και τα πολλά νερά της.

Ένα από τα πιο υδροφόρα σημεία της νήσου βρίσκεται περίπου τέσσερα χιλιόμετρα από το Καρλόβασι. Ο λόγος για το Ποτάμι, μια κατάφυτη περιοχή στα δυτικά της Σάμου όπου το υδάτινο στοιχείο εναρμονίζεται με το τραχύ τοπίο. Σε τούτο το σημείο του νησιού σχηματίζονται οι περίφημοι καταρράκτες της Σάμου. Πρόκειται για πανέμορφους γεωλογικούς σχηματισμούς που βρίσκονται στην καρδιά ενός κατάφυτου δάσους.

Αν θελήσει κανείς να βρεθεί κοντά σε τούτο το όμορφο τοπίο θα πρέπει αρχικά να βρεθεί στην αρχή του μονοπατιού, που βρίσκεται στην παραλία του Ποταμιού. Από εκεί έπειτα από έναν σύντομο και απολαυστικό περίπατο θα συναντήσει κανείς την παλαιότερη εκκλησία του νησιού, το μικρό ναό της Μεταμόρφωσης. Από εκεί θα συνεχίσει την πορεία του στο καλοδιατηρημένο μονοπάτι και έπειτα από λίγη ώρα και εφόσον περάσει κανείς τις μικρές ξύλινες γεφυρούλες, θα βρεθεί σε μια μικρή λιμνούλα. Μια λιλιπούτεια όαση ανάμεσα στην πυκνή βλάστηση και τα απόκρημνα βράχια. 

Από τούτο το σημείο ο περιπατητής έχει τρεις επιλογές:

*Να φορέσει τα παπούτσια του, να αφήσει κάθε τι μη αδιάβροχο και να προχωρήσει εντός του ποταμιού.
*Να ανέβει στο αναψυκτήριο της περιοχής, ανεβαίνοντας την απότομη ξύλινα σκάλα, που δεν ενδείκνυται για υψοφοβικούς
*Να παραμείνει στο σημείο αυτό και να απολαύσει την ομορφιά της φύσης, στεγνός και ασφαλής.

Η πρώτη επιλογή ήταν εκείνη που με κέρδισε και εφόσον άφησα πίσω κάθε τι που έπρεπε να παραμείνει στεγνό κατευθύνθηκα κόντρα στο γάργαρο ποτάμι. Τα πρώτα μέτρα είναι σίγουρα και τα πιο εντυπωσιακά, μιας και τα βράχια μοιάζουν να πνίγουν το ρυάκι και ο ήχος του νερού δημιουργεί έναν έντονο βουητό μεταξύ αντίλαλου και κρότου. 

Κάπου εκεί στα 20 περίπου μέτρα βρίσκεται το πρώτο εμπόδιο. Ένας μικρός και συνάμα γλιστερός καταρράκτης που σε προκαλεί να τον προσπεράσεις. Αν συνεχίσει κανείς θα βρεθεί αντιμέτωπος με ένα πανέμορφο τοπίο που θυμίζει περισσότερο μέρος της ορεινής ηπειρωτικής Ελλάδας. Δύσκολα φαντάζεται κάποιος πως βρίσκεται σε νησί. Τα μικρά εμπόδια διαδέχονται το ένα το άλλο και μετά από λίγο σειρά έχει το πρώτο σκοινί. 

Εκεί ο περιπατητής καλείται να περάσει ένα εμπόδιο περίπου τριών μέτρων, υποβοηθούμενος από ένα χοντρό σκοινί που βρίσκεται τοποθετημένο πλάι του. Το κρύο νερό σε δροσίζει κατά τη σύντομη τούτη ανάβαση και χρειάζεται μεγάλη προσοχή για την αποφυγή γλιστριμάτων.

Μόλις περαστεί το εμπόδιο το τοπίο παραμένει εξίσου γοητευτικό. Τα μικρά ψαράκια σε συντροφεύουν στην πορεία σου και τα βήματα σου θα σε οδηγήσουν στο μεγαλύτερο εκ των καταρρακτών. Πρόκειται για ένα βράχο ύψους 5 μέτρων, όπου το νερό κάνει το άλμα του στη μικρή λιμνούλα που έχει δημιουργηθεί στη βάση του. 

Λίγα μέτρα πιο πίσω βρίσκεται άλλη μία ξύλινη σκάλα που σε οδηγεί απευθείας στο αναψυκτήριο. Οπότε αν θέλει κανείς να παραμείνει όσο το δυνατόν λιγότερο στεγνός, μπορεί να χρησιμοποιήσει τις δύο απότομες σκάλες και μέσω του αναψυκτηρίου να βρεθεί σχεδόν στο μεγάλο καταρράκτη. Σίγουρα απαιτεί περισσότερη ανάβαση και κατάβαση αλλά γλυτώνει κανείς την πεζοπορία εντός νερού. Η επιλογή δική σας.

Ίσως θα έπρεπε να υπήρχε καλύτερη σήμανση στο μονοπάτι και στη γύρω περιοχή. Τα μόνα μικρά σήματα φαίνεται να τα τοποθέτησε φιλότιμα ο ιδιοκτήτης του αναψυκτηρίου και όχι κάποιος αρμόδιος φορέας. Το μέρος είναι από τα πιο επισκέψιμα σημεία του νησιού και ίσως θα έπρεπε να ήταν πιο προσεγμένο προς όφελος των επισκεπτών-περιπατητών.

Ας επιστρέψουμε εκεί πάλι στο μεγάλο καταρράκτη. Στα αριστερά του υπάρχει το δεύτερο σκοινί της διαδρομής που σε οδηγεί στην κορυφή του. Απαιτεί μεγάλη προσοχή για την αποφυγή τραυματισμών.

Κάπου εκεί θα έπρεπε να γνωρίζω πως μόλις είδα και προσπέρασα τον μεγαλύτερο καταρράκτη της περιοχής. Παραπλανημένος από κάποιες εικόνες του διαδικτύου και ελλείψει κάποιου σημαδιού συνέχισα για ένα χιλιόμετρο περίπου, ψάχνοντας κάποιον μεγαλύτερο καταρράκτη. Αξίζει να γνωρίζει κανείς πως δεν υπάρχει κάτι τέτοιο. Το μονοπάτι γίνεται όλο και πιο πυκνό από τη βλάστηση και οι φτέρες παράλληλα του ποταμιού, μοιάζουν να το έχουν σκεπάσει. Το νερό κυλά ομαλά και η φύση παραμένει όμορφη.

Όταν μετά από αρκετή πεζοπορία αντιλήφθηκα πως εν τέλει δεν υπάρχει κάτι άλλο επέστρεψα προς τα πίσω. Εκεί συναντήθηκα με μια παρέα τούρκων πεζοπόρων που ακολούθησαν την ίδια διαδρομή με τη δική μου και με ρώτησαν που βρίσκεται ο μεγάλος καταρράκτης. Απορημένος τους απάντησα πως δεν βρήκα τίποτα. Με την ίδια απορία στο βλέμμα τούτη η τριμελής παρέα θεώρησε πως υπήρχε και μεγαλύτερος καταρράκτης να δει. Μήπως το σημείο με το δεύτερο σκοινί ήταν ο μεγαλύτερος καταρράκτης? Ήταν η απορία όλων μας. Όπως και να είχε έπρεπε κάποια στιγμή να επιστρέψουμε στην αρχή του μονοπατιού.

Κατά την επιστροφή μου επέλεξα να ανέβω τα σκαλιά και να απολαύσω τη θέα από το αναψυκτήριο της περιοχής. Μονάχα από εκεί συνειδητοποιεί κανείς την μεγαλοπρέπεια του τοπίου και αντιλαμβάνεται κανείς, πως τόση ώρα πεζοπορούσε μέσα σε ένα απόκρημνο φαράγγι.

Οι καταρράκτες της Σάμου είναι αναμφισβήτητα ένα από τα ομορφότερα μέρη του νησιού. Ίσως κάποιοι να απογοητευτούν από το μέγεθος τους, μιας και ενδεχομένως να προσδοκούσαν κάτι μεγαλύτερο. Όπως και να έχει, το σίγουρο είναι πως θα απολαύσουν την υγρή τους βόλτα και θα χαρούν τις ομορφιές της άγριας Σαμιακής φύσης.

http://www.runvel.gr/