Η Πολεμική μας Αεροπορία τιμά τον ήρωα Σμηναγό Κωνσταντίνο Ηλιάκη (video)

Εννέα χρόνια πέρασαν από τότε που ο Σμηναγός Κωνσταντίνος Ηλιάκης υπερασπίστηκε σε αερομαχία, κοντά στην Κάρπαθο, την πατρίδα του μέχρι τελευταίας ρανίδος του αίματος του, συγκατελεγόμενος και αυτός στη χορεία των ηρώων.

Τη μνήμη του ήρωα σμηναγού τίμησαν την 26η Μαΐου οι κάτοικοι της Καρπάθου στο πλαίσιο εκδηλώσεων τιμής και μνήμης που συνδιοργάνωσαν η Πολεμική Αεροπορία και οι Δήμοι Καρπάθου και Χανίων.

Παρόντες στις εκδηλώσεις ήταν ο Υπουργός Εθνικής Αμύνης κ. Πάνος Καμένος , η ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων, εκπρόσωποι των κομμάτων, εκπρόσωποι από την Αντιπεριφέρεια Χανίων και τον Δήμο Χανίων, συνάδελφοί του από την 115 ΠΜ, συγγενείς, εκπρόσωποι από την τοπική ηγεσία και πλήθος κόσμου.

inkarpathos

Δήλωση Αντιπεριφερειάρχη Σάμου

Στις 24/2/1994 η Βουλή των Ελλήνων με ομόφωνη απόφασή της ανακήρυξε τη 19η Μαΐου ως «Ημέρα Μνήμης για τη Γενοκτονία των Ελλήνων στο Μικρασιατικό Πόντο». Έτσι, την Κυριακή 24/5/2015 και στην Ενότητά μας πραγματοποιήθηκαν εκδηλώσεις μνήμης και τιμής.

Η ιστορική αλήθεια είναι καθαρή και δεν επιδέχεται παρερμηνείες. Η γενοκτονία των Ελλήνων στον Πόντο υπήρξε το αποτέλεσμα της απόφασης των Τούρκων εθνικιστών για επίλυση του εθνικού προβλήματος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας με τη φυσική εξαφάνιση των γηγενών εθνοτήτων.
Αυτό συνέβη με εξαιρετικά οδυνηρό τρόπο: με τις γενοκτονίες των χριστιανικών λαών, Ελλήνων και Αρμενίων, με την υποχρεωτική έξοδο όσων επιβίωσαν και με τη βίαιη τουρκοποίηση των μουσουλμανικών εθνοτήτων. Από τους 700.000 χιλιάδες Ποντίους που ζούσαν ως το 1913 στον Πόντο περισσότεροι από 353.000 εξοντώθηκαν μέχρι το 1923.

Η σύνδεση του σύγχρονου Ελληνισμού με τη γνώση του ιστορικού παρελθόντος του –χωρίς εξωραϊσμούς και «συνωστισμούς», αλλά και χωρίς εξάρσεις φανατισμού- είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την εθνική αυτογνωσία και την επιβίωσή του.

Ο ΑΝΤΙΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΡΧΗΣ ΣΑΜΟΥ

ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΚΑΤΡΑΚΑΖΟΣ

Σαν σήμερα 23 Μάη ψηφίζεται το νέο Σύνταγμα της Ελλάδας

23 Μάη του 1911 - Ψηφίζεται το νέο Σύνταγμα της Ελλάδας, με πρωτοβουλία της κυβέρνησης του Ελευθερίου Βενιζέλου.

Διαφορετικές προσεγγίσεις για την Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου ?

Ο Βουλευτής του Νομού Σάμου κ. Δημήτρης Σεβαστάκης μας έστειλε το πιο κάτω δελτίο τύπου που πιο κάτω δημοσιεύουμε:

Οι χιλιάδες Έλληνες του Πόντου, σκοτωμένοι και διωγμένοι, ήταν τα θύματα της «νέας τάξης πραγμάτων» που επιβλήθηκε το 1922 σε βάρος του Ελληνισμού της Μικράς Ασίας.

Η περίοδος 1916-1923, αποτελεί μαύρη σελίδα στην ιστορία του Ελληνισμού αλλά και στην ιστορία του πολιτισμένου κόσμου και του συστήματος αξιών που επικαλούνταν πάντα η Ευρώπη.

 Σήμερα για άλλη μια φορά βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μια «νέα τάξη πραγμάτων» που σαρώνει το ευρωπαϊκό ιδεώδες της προόδου και της αλληλεγγύης των λαών. 

Στην κρίσιμη αυτή στιγμή στεκόμαστε σιωπηλοί και με σεβασμό απέναντι στους Πόντιους Έλληνες που δοκιμάστηκαν σκληρά από τον τουρκικό σωβινισμό. Οι Έλληνες Πόντιοι, με το προοδευτικό πνεύμα, την εργατικότητα και την ισχυρή πολιτισμική τους ταυτότητα, βοήθησαν καθοριστικά στην ανάπτυξη και την πρόοδο της σύγχρονης Ελλάδας αλλά και στην οργάνωση μιας πολύπλευρης και ανεκτικής συνείδησης. 

Στη Σάμο, την 24η Μαΐου, ημέρα κατά την οποία οι πολίτες του ακριτικού μας νησιού θα μνημονεύσουν τη γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου, δεν ξεχνούμε και δεν απεμπολούμε τα δικαιώματα στη μνήμη και την ηθική αποκατάσταση της μεγάλης ιστορικής αδικίας. Ας είναι μια μέρα όπου η μνήμη θα αποτελέσει δύναμη και θέληση για δικαιοσύνη, πρόοδο και συμφιλίωση των λαών.

Δημήτρης Σεβαστάκης

Βουλευτής Σάμου, Ικαρίας, Φούρνων

Σχόλιο "ΕΥΠΑΛΙΝΟΥ": Κρίνουμε θετικό που ο Βουλευτής του Νομού μας εξέδωσε δελτίο Τύπου για την γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου.

• Αλήθεια όμως τι σημαίνει η γενικόλογη, θολή, και ιστορικά ασαφής  "νέα τάξη πραγμάτων" της περιόδου 1914 - 1923 που αναφέρεται στο Δελτίο Τύπου? 

• Γιατί προσπαθούν κάποιοι, ένας εξ αυτών όπως φαίνεται και ο Βουλευτής Σάμου, να παραποιήσουν την Ιστορία αποενοχοποιώντας ιστορικά την Τουρκία ? 

• Τι ακριβώς σημαίνει ο όρος περί "οργάνωσης μιας ανεκτικής συνείδησης" για τους Έλληνες ?

• Μήπως ο κ. Σεβαστάκης έχει αποδεχθεί το νέο ανιστόρητο ιδεολόγημα του συνωστισμού της Σμύρνης ?  

Εμείς λοιπόν να θυμίσουμε :

Το 1994 μετά από εισήγηση του τότε Πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου, η Βουλή των Ελλήνων αναγνώρισε τη γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου, και ψήφισε την ανακήρυξη της 19ης Μαϊου ως «Ημέρα Μνήμης για τη Γενοκτονία των Ελλήνων στο Μικρασιατικό Πόντο».

Η γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου αναφέρεται σε σφαγές και εκτοπισμούς εναντίον Ελληνικών πληθυσμών στην περιοχή του Πόντου που πραγματοποιήθηκαν από το κίνημα των Νεότουρκων κατά την περίοδο 1914- 1923. Εκτιμάται ότι στοίχισε τη ζωή περίπου 213.000- 368.000 Ελλήνων.

Οι επιζώντες κατέφυγαν στον Άνω Πόντο (στην ΕΣΣΔ) και μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή το 1922, στην Ελλάδα.Τα γεγονότα αυτά αναγνωρίζονται επισήμως ως γενοκτονία από το Ελληνικό Κράτος, την Σουηδία και την Αυστραλία αλλά και από διεθνείς οργανισμούς όπως η Διεθνής Ένωση Μελετητών Γενοκτονιών.

Θεωρείται μια από τις πρώτες σύγχρονες γενοκτονίες.

Η γενοκτονία ήταν ένα προμελετημένο έγκλημα, το οποίο η κυβέρνηση των Νεότουρκων έφερε σε πέρας με συστηματικότητα.

Οι μέθοδοι που χρησιμοποίησε ήταν ο ξεριζωμός, η εξάντληση στις κακουχίες, τα βασανιστήρια, η πείνα και η δίψα, και τα στρατόπεδα θανάτου στην έρημο.

Η διεθνής βιβλιογραφία και τα κρατικά αρχεία πολλών χωρών βρίθουν μαρτυριών για το ειδεχθές έγκλημα, που διαπράχθηκε εναντίον του Ελληνικού λαού.

Η Γενοκτονία των Ελλήνων πραγματοποιήθηκε παράλληλα με γενοκτονίες σε βάρος και άλλων χριστιανικών πληθυσμών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, δηλ. των Αρμενίων και των Ασσυρίων.

52 χρόνια μετά τη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη

Του Πάνου Τριγάζη*

Σε μια περίοδο, που ζητείται μια νέα κινηματική ανάταση του Ελληνικού λαού, η μνήμη του Γρηγόρη Λαμπράκη αποτελεί πηγή έμπνευσης και δύναμης. Σήμερα, που η ελληνική κοινωνία εξακολουθεί να είναι γεμάτη πληγές – παρά τις προσπάθειες της νέας κυβέρνησης - και ενώ η ειρήνη ματώνει σε πολλές χώρες της ευρύτερης περιοχής μας, για ανάσταση είναι και πάλι το προσκλητήριο.

Σήμερα 22 Μαΐου 2015 συμπληρώνονται 52 χρόνια από τη δολοφονία του Μαραθωνοδρόμου της Ειρήνης. Με αφορμή την επέτειο αυτή, θυμόμαστε την εικόνα του Λαμπράκη να πραγματοποιεί την πρώτη Μαραθώνια Πορεία Ειρήνης, κρατώντας το πανό που είχε φέρει από την πορεία του Ολντερμάστον, με τη λέξη «ΕΛΛΑΣ» στη μία όψη και “GREECE” στην άλλη. Πορεία που είχε απαγορευτεί από την τότε κυβέρνηση Καραμανλή, αλλά χιλιάδες την πραγματοποίησαν με πρώτο τον θαρραλέο αγωνιστή της δημοκρατίας και βουλευτή της Αριστεράς.

Ένα μήνα μετά, «έπεσε ο μέγας δρυς στη γης, σε μέγ΄ αγώνα», όπως έγραψε ο Γιάννης Ρίτσος. Χτυπήθηκε ύπουλα από το φασιστικό παρακράτος, ύστερα από ομιλία του για την ειρήνη στη Θεσσαλονίκη. Δεν τρομοκρατήθηκε όμως ο ελληνικός λαός και δεν κάμφθηκαν οι αγώνες του για ειρήνη- δημοκρατία- εθνική ανεξαρτησία. Το κίνημα -που ήδη αναπτυσσόταν με αιχμή την απομάκρυνση των βάσεων, το «1-1-4» και το 15% για την Παιδεία -πήρε διαστάσεις λαϊκής παλίρροιας.

Ξεσηκώθηκε ο λαός, ιδιαίτερα η νεολαία, από την επομένη της δολοφονίας. Το σύνθημα «Ο ΛΑΜΠΡΑΚΗΣ ΖΕΙ» αντήχησε σε όλη την Ελλάδα και πέρασε γρήγορα και τα σύνορά της. Ο Λαμπράκης, με τους αγώνες και τη θυσία του, πήρε δικαιωματικά τη θέση και στο διεθνές πάνθεον των ηρώων και μαρτύρων για την ελευθερία και τη δημοκρατία. Έγινε το κεντρικό σύμβολο του «Ελληνικού Μάη του 1963», ενός λαϊκού ξεσηκωμού που ξεκίνησε από την κηδεία του Μαραθωνοδρόμου της ειρήνης.

Ο Γρηγόρης Λαμπράκης συγκέντρωνε στο πρόσωπό του πολλές ιδιότητες: αγωνιστικής της Εθνικής Αντίστασης, πολυβαλκανιονίκης στους αθλητικούς στίβους, υφηγητής τις Ιατρικής, βουλευτής της αριστεράς, ηγετική μορφή του κινήματος ειρήνης, πεζοπόρος του Μαραθώνα στην πρώτη (απαγορευμένη) πορεία, κήρυκας της Διαβαλκανικής συνεργασίας, πρωτεργάτης της κοινωνικής αλληλεγγύης.

Τι συμβόλιζε – και συμβολίζει ακόμα – ο Γρηγόρης Λαμπράκης αποδίδεται από ένα κείμενο του Νικηφόρου Βρεττάκου στο περιοδικό «Δρόμοι της Ειρήνης». «Μέσα σ΄αυτό το στίβο – έγραφε ο μεγάλος ποιητής τον Ιούνη 1963 – συνάντησε τους ανθρώπους που έχουν ανάγκη από συμπαράσταση. Συνάντησε τους απόρους που τους γιάτρευε δωρεάν. Συνάντησε την πατρίδα να την διαπομπεύουν, σέρνοντάς την τραυματισμένη στους δρόμους. Είδε τον κόσμο να πολεμά και να ρημάζεται. Είδε την καταστροφή νάρχεται με μεγάλα βήματα κατά πάνω μας. Και σβέλτος όπως ήταν έτρεξε παντού, μέσα στον αιώνιο ανθρώπινο στίβο. Και δεν είχε ανάγκη από επιδοκιμασίες κι΄ από χειροκροτήματα. Τον έφταναν τα χειροκροτήματα που άκουγε μέσα του».

Χρειαζόμαστε και σήμερα, 52 χρόνια μετά τη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη, το ανυπότακτο πνεύμα του, την αγωνιστικότητά του και το αλληλέγγυο παράδειγμά του ως δύναμη κινητοποίησης κόντρα στη σύγχρονη ελληνική τραγωδία, η οποία αφήνει πίσω της κοινωνικά ερείπια, όπου βρίσκουν πρόσφορο έδαφος και τα φαινόμενα της ξενοφοβίας του ρατσισμού και του νεοναζισμού.

Μπορούμε και σήμερα να διαδηλώσουμε ότι «Ο Λαμπράκης Ζει». Ζει στους σημερινούς αγώνες για τη δημοκρατία και την εθνική ανεξαρτησία και στις δράσεις που πραγματοποιούνται σε όλη την Ελλάδα μέσω των Δικτύων Κοινωνικής Αλληλεγγύης. Ζει και μας προσκαλεί σε νέους αγώνες για την ειρήνη και τον αφοπλισμό.

Ο Λαμπράκης ζει και ενώνει τη βροντερή φωνή του με όλη την ανθρωπότητα, απαιτώντας «ΟΧΙ στα πυρηνικά - ΟΧΙ άλλη Χιροσίμα- ΟΧΙ άλλο Τσερνομπίλ – ΟΧΙ άλλη Φουκουσίμα», «Ποτέ πια πόλεμος – Ποτέ πια φασισμός».

* Ο Πάνος Τριγάζης είναι συντονιστής του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων και Θεμάτων Ειρήνης του ΣΥΡΙΖΑ

Η Αφίσα της Ημέρας

Μήνυμα Νίκου Θεοδωρίδη για την επέτειο Μνήμης της Γενοκτονίας του Πόντου

Με αφορμή την ημέρα μνήμης Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου, ο Ασκών Καθήκοντα Γενικού Γραμματέα στην Αποκεντρωμένη Διοίκηση Αιγαίου και Γενικός Διευθυντής Δασών Αιγαίου, Νίκος Θεοδωρίδης, προέβη στην ακόλουθη δήλωση:

"Η Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου θα αποτελεί για πάντα μια μεγάλη σκιά στη συλλογική μνήμη μας και συνάμα θα ανατροφοδοτεί διαρκώς τη συλλογική μας συνείδηση.Όσο και αν προσπαθούν κάποιοι εντός και εκτός Ελλάδας να εξαφανίσουν την ιστορική μνήμη μας, εκείνη θα συνεχίζει να περνά από γενιά σε γενιά με την ίδια φλόγα και με τον ίδιο σεβασμό.

Η Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου ήταν το πρώτο από μια σειρά ιστορικών γεγονότων του προηγούμενου αιώνα που πληρώθηκαν με αίμα και σηματοδότησε την εκδίωξη των Ελλήνων από τις προαιώνιες εστίες τους. Τιμούμε τη μνήμη του μαρτυρικού ποντιακού Ελληνισμού και του πολιτισμού που ενσάρκωνε και που κουβάλησε μαζί του ως ιερά με τις παραδόσεις του. Οι Έλληνες του Πόντου, ζώσα κοινότητα της οικουμενικής δυναμικής του Ελληνισμού, μεταλαμπάδευσαν στα νέα τους χώματα αυτή τη δυναμική μαζί με μια ιστορία είκοσι οχτώ αιώνων.

Η επέτειος μνήμης της 19ης Μαΐου στέλνει ένα ηχηρό μήνυμα σε όλη την ανθρωπότητα πως δεν μπορεί να αποστρέφει το βλέμμα της από τα πραγματικά ιστορικά γεγονότα, ούτε η τυφλή βία και ο φανατισμός μπορούν να υποκαθιστούν την ειρηνική συνύπαρξη των λαών".

Σάμος: Μια αναδρομή, ένας τόπος, πολλά παιδικά πρόσωπα

Η πιο γλυκιά πατρίδα, η παιδική μας ηλικία

Ένα νοσταλγικό βίντεο - αναμνηστικό άλμπουμ ασπρόμαυρων φωτογραφιών με παιδικές φατσούλες από τη Σάμο του χθες !!

Δημιουργία/Επιμέλεια βίντεο: Αθηνά Π.Κ.

Μουσική επένδυση: "Μουσικό κουτί" Παν. Καλατζόπουλος, "Το αστέρι κι η ευχή" Ευανθ Ρεμπούτσικα, "Ταμαλό" Στ. Σπανουδάκης και "Carousel" Eυανθία Ρεμπούτσικα

AthinaPKsamos

Έφυγε ο Βασιλιάς

Κύματα θλίψης μετέδωσε μέσα σε ελάχιστα λεπτά η έκτακτη είδηση του πρακτορείου Associated Press πως ο μέγιστος B.B. King, o βασιλιάς των blues είναι νεκρός. Πέθανε ήρεμος στον ύπνο του.

Ο "Βασιλιάς των Blues", όπως ήταν γνωστός ο B.B.King, πέθανε την Πέμπτη στο Λας Βέγκας, σε ηλικία 90 ετών. Τον θάνατό του επιβεβαίωσε ο δικηγόρος του, Μπρεντ Μπράϊσον.

Ο Αμερικανός κιθαρίστας και τραγουδιστής έπασχε από διαβήτη και ήταν γνωστός για τις δράσεις που είχε αναλάβει για την ενημέρωση του κοινού γύρω από την ασθένεια.

Το B.B. σήμαινε "Blues Boy", το παιδί των μπλουζ, και το υιοθέτησε με την πρώτη γεύση της επιτυχίας την δεκαετία του '40. Ξεκίνησε την καριέρα του παίζοντας σε κλαμπ και μπαράκια μέσα στα γκέτο της Αμερικής. Το 1956 μέτρησε 342 εμφανίσεις σε κλαμπ, ενώ για μισό περίπου αιώνα μετρούσε 200 με 300 εμφανίσεις τον χρόνο σε θέατρα, στάδια και κλαμπ.

Στην αυτοβιογραφία του η οποία ονομάζεται Blues All Around Me είχε πει πως στόχος του ήταν να μεταφέρει συναισθήματα μέσα από τους ήχους της κιθάρας του.

Η κιθάρα του ήταν η μεγάλη αγάπη της ζωής του. Μία από τις θρυλικές ιστορίες του είχε συμβεί το 1950. Έπαιζε μουσική σε ένα κλαμπάκι, όταν δύο άνδρες πιάστηκαν στα χέρια και κατά την διάρκεια του καυγά έριξαν μια λάμπα κηροζίνης και το κλαμπ πήρε φωτιά. Ο Β. Β. King βγήκε μεν τρέχοντας αλλά μόλις θυμήθηκε την κιθάρα του, μπήκε τρέχοντας στο κλαμπ και την έσωσε από τις φλόγες. Όταν έμαθε ότι οι δύο άνδρες είχαν έρθει στα χέρια για μια γυναίκα που την έλεγαν Λουσίλ, ο Κινγκ αποφάσισε να δώσει στην κιθάρα του το ίδιο όνομα.

Παντρεύτηκε δύο φορές χωρίς επιτυχία και ήταν επίσημα εργένης από το 1966 και μετά. Έκανε 15 παιδιά με 15 διαφορετικές γυναίκες, αλλά η Lucille - η κιθάρα του - ήταν πάντα στο πλευρό του.

Γεννήθηκε στις 16 Σεπτεμβρίου του 1925, από τον Albert και τη Nora Ella king, δύο αγρότες, στο Beclair, ένα χωριουδάκι στο Μισισίπι.

Στις αρχές του '40,όταν ήταν ακόμα 14 χρονών, η μητέρα του είχε πεθάνει κι ο πατέρας του είχε φύγει. Εκείνη τη χρονιά έβγαλε 7,54 δολάρια από την καλλιέργεια βαμβακιού. Αυτό ήταν και το πρώτο του εισόδημα ως ανεξάρτητος πολίτης.

Στα 80 του ήταν πια πολυεκατομμυριούχος. Ήταν ιδιοκτήτης μίας έπαυλης στο Λας Βέγκας, μιας ντουλάπας γεμάτης tuxedoes και smoking και μίας αλυσίδας νυχτερινών κέντρων με το όνομά του, μεταξύ των οποίων κι ένα δημοφιλέστατο στην 42η οδό στο Μανχάταν.

Σήμερα είναι η ημέρα της Μεγάλης Πατριωτικής Νίκης

30 Απριλίου 1945 εισέρχεται ο Ερυθρός Στρατός στο Βερολίνο και σε δέκα μέρες, στις 9 Μάη, υπογράφεται η άνευ όρων συνθηκολόγηση της Ναζιστικής Γερμανίας.

9 ΜΑΗ 1945

"Ημέρα της Μεγάλης Πατριωτικής Νίκης", σήμερα.

70 χρόνια από τη συντριβή του φασισμού 2015

O αγώνας ενάντια σε κάθε μορφή Ολοκληρωτισμού συνεχίζεται.

Ποτέ πια φασισμός победа ура

Η Λούκα Κατσέλη ανοίγει το ιστορικό αρχείο της Εθνικής Τράπεζας για όλους τους Έλληνες

Στη σπουδαιότητα του Ιστορικού Αρχείου της Εθνικής Τράπεζας αναφέρθηκε η Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου της ΕΤΕ, Λούκα Κατσέλη, αναγγέλλοντας την έναρξη εκθέσεων των συλλεκτικών τεκμηρίων που θα είναι ανοιχτές στο κοινό.

Η κυρία Κατσέλη, σε συνέντευξη Τύπου, εξήρε την αξία αυτής της έκθεσης, καθώς και την πρόνοια που επέδειξε όλα αυτά τα χρόνια η τράπεζα ώστε να διαφυλάξει με συνεχή και υποδειγματικό τρόπο μια πληθώρα πληροφοριών που «φωτίζουν» όχι μόνο την οικονομική ιστορία του τόπου αλλά και κρίσιμες πτυχές της πολιτικής και πολιτιστικής του ιστορίας.

«Τον αρχειακό συλλεκτικό αυτό πλούτο η τράπεζα θεώρησε καθήκον της εδώ και πάνω από 30 χρόνια να θέσει στη διάθεση του κοινωνικού συνόλου ως μια επιπλέον κοινωνική προσφορά της», είπε χαρακτηριστικά η κυρία Κατσέλη.

Παρών στη συνέντευξη Τύπου ήταν και ο επικεφαλής του ιστορικού αρχείου ΕΤΕ, Γεράσιμος Νοταράς

Τα εγκαίνια των εκθέσεων θα γίνουν το Σάββατο 9 Μαΐου, στο Μέγαρο Διομήδη (Γ΄ Σεπτεμβρίου 146) στις 19:00. Οι εκθέσεις θα διαρκέσουν έως τις 4 Ιουνίου και η είσοδος είναι ελεύθερη. Παράλληλα, το ΙΑ/ΕΤΕ και το θεραπευτικό πρόγραμμα ΚΕΘΕΑ Νόστος – Εξάντας, σε συνεργασία με εικαστικούς καλλιτέχνες και το κέντρο Χαρακτικής Αθηνών θα διοργανώσουν εκδηλώσεις με αφορμή τον εορτασμό της Διεθνούς Ημέρας Μουσείων 2015.

Στο πλαίσιο αυτό το βράδυ του Σαββάτου 23 Μαΐου, από τις 6 το απόγευμα έως τα μεσάνυχτα μικροί και μεγάλοι θα μπορούν να απολαύσουν μια πληθώρα εκδηλώσεων που περιλαμβάνουν θέατρο, μουσικά δρώμενα, καλλιτεχνικό εργαστήρι για παιδιά, ξεναγήσεις κ.λπ.

Στους χώρους της έκθεσης οι επισκέπτες θα έχουν τη δυνατότητα να δουν το ιστορικό αρχείο από τις φάσεις παραγωγής προϊόντων του παλαιότερου και μεγαλύτερου ελληνικού τυπογραφείου που διέσωσε η Τράπεζα, της Ασπιώτη – ΕΛΚΑ όπως παιγνιοχάρτων, γραμματοσήμων, διαφημιστικών ημερολογίων, εμπορικών καλλιτεχνικών και τουριστικών αφισών, καρτ ποστάλ, λαχείων, μετοχών και ομολογιών, ταινιών του μονοπωλίου, ενσήμων, εμπορικών συσκευασιών και διαφημίσεων.

Στους ενδιάμεσους και ισόγειους χώρους θα έχουν τη δυνατότητα να θαυμάσουν έργα 11 σύγχρονων καλλιτεχνών με εγκαταστάσεις και χαρακτικές δημιουργίες πολλές από τις οποίες είναι εμπνευσμένες από αρχειακά ή συλλεκτικά τεκμήρια τα οποία υπόκεινται στο ιστορικό αρχείο, καθώς και δύο εκθέσεις οργανωμένες από το κέντρο χαρακτικής Αθηνών.

Το Χωνί

Σάμος: Έκθεση φωτογραφιών για την 9η Μάη διοργανώνει η Επιτροπή Ειρήνης

Έκθεση φωτογραφιών για τα 70 χρόνια από την 9η Μάη και την Αντιφασιστική Νίκη των Λαών διοργανώνει η Πανσαμιακή Επιτροπή Ειρήνης, στο φουαγιέ του Εργατικού Κέντρου Σάμου.

Η έκθεση που εγκαινιάστηκε την 1η Μάη κατά την διάρκεια της Πρωτομαγιάτικης απεργιακής συγκέντρωσης, θα είναι ανοικτή για το κοινό απόσήμερα Δευτέρα 4 Μάη έως το Σάββατο 9 του μήνα, από τις 10.00 το πρωί μέχρι τις 13.00. Τρίτη και Πέμπτη θα είναι ανοικτή και το απόγευμα από τις 18.00 έως τις 21.00.

Η έκθεση την Κυριακή 10 Μάη θα μεταφερθεί στους Μυτιληνιούς, όπου θα πραγματοποιηθεί κοινή εκδήλωση του Πολιτιστικού Συλλόγου και του Συλλόγου Γυναικών του χωριού.

http://www.902.gr/

Νίκος Πουλαντζάς: «ο σοσιαλισμός ή θα είναι δημοκρατικός ή δεν θα υπάρξει...

Ο Νίκος Πουλαντζάς θεωρείται σε παγκόσμιο επίπεδο ένας από τους κορυφαίους διανοητές του μαρξισμού, αλλά ταυτόχρονα ήταν μια πολυσχιδής προσωπικότητα που σκέπασε με μυστήριο η αυτοκτονία του στις 3 Οκτωβρίου του 1979.

Πέθανε σε ηλικία μόλις 43 ετών, όμως είχε προλάβει να φέρει επανάσταση στην κοινωνική επιστήμη, ενώ θεωρείται εμβληματική μορφή στον πολιτικό χώρο της ανανεωτικής αριστεράς, όπως άλλωστε μαρτυρά σήμερα και η λειτουργία του Ινστιτούτου πολιτικού προβληματισμού, «Νίκος Πουλαντζάς». 

Ο Νίκος Πουλαντζάς γεννήθηκε τα 1936 στην Αθήνα. Ο πατέρας του ήταν δικηγόρος και μεγάλωσε στην οδό Βερανζέρου, όπου τα βιώματα της κατοχής και του εμφυλίου διαδραμάτισαν καθοριστικό ρόλο στην πολιτική του συνείδηση. Πήγε σχολείο στο Πειραματικό Σχολείο του Πανεπιστημίου Αθηνών και παράλληλα στο Γαλλικό Ινστιτούτο. 

Άρχισε να αναμειγνύεται ενεργά με την πολιτική κατά τη διάρκειά των σπουδών του στη Νομική, με αφορμή και τα γεγονότα της Κύπρου. Αποφοίτησε με βαθμό άριστα το 1957, αλλά δεν άσκησε ποτέ τη δικηγορία. Συνέχισε τις σπουδές του στη Φιλοσοφία του Δικαίου στα πανεπιστήμια του Μονάχου και της Χαϊδελβέργης και το 1964 ολοκλήρωσε τη διατριβή του στη Σορβόνη με θέμα «Φύση Πραγμάτων και Δίκαιο». Το 1966 παντρεύτηκε τη συγγραφέα και δυναμική εκπρόσωπο του γυναικείου κινήματος στη Γαλλία, Αννί Λεκλέρ, με την οποία απέκτησαν μια κόρη το 1971. 

Ο Πουλαντζάς και ο Μάης του ΄68 

Ο Νίκος Πουλαντζάς αναδείχτηκε με πρωτοφανή ταχύτητα στο πανεπιστημιακό προσωπικό της Γαλλίας. Προτού συμπληρώσει τα 30 του χρόνια, δίδασκε κοινωνιολογία στο 8ο Πανεπιστήμιο του Παρισιού (Βενσέν). Το 1969, λίγους μήνες μετά την εξέγερση των φοιτητών στο Παρίσι, εξέδωσε το βιβλίο «Πολιτική Εξουσία και Κοινωνικές Τάξεις», το οποίο μεταφράστηκε σε πολλές γλώσσες. Ήταν η αφορμή για να γίνει γνωστός στον κόσμο της διανόησης σε παγκόσμια κλίμακα. Σε επιστημονικό επίπεδο, πραγματευόταν την έννοια της «σχετικής αυτονομίας» του κράτους, που αμφισβητούσε την παραδοσιακή μαρξιστική αντίληψη ότι το κράτος αποτελεί εργαλείο της άρχουσας τάξης. Πίστευε δηλαδή ότι πέρα από τον οικονομικό παράγοντα, το κράτος επηρεάζεται και από τα άλλα στοιχεία της κοινωνικής δράσης, την πολιτική και την ιδεολογία. Σε αυτές τις απόψεις είχε επηρεαστεί βαθιά από τον άλλο μεγάλο διανοητή του δομικού μαρξισμού, τον Γάλλο Λουί Αλτουσέρ, ο οποίος κατά σύμπτωση είχε επίσης μια προσωπική τραγική ιστορία. Έπασχε από μανιοκατάθλιψη, στραγγάλισε τη γυναίκα του και νοσηλεύτηκε χρόνια σε ψυχιατρεία....

Οι διαλέξεις του Νίκου Πουλαντζά ήταν ελκυστικές στους φοιτητές γιατί πέρα από το ενδιαφέρον που είχε το μάθημά του, το κλίμα στην αίθουσα ήταν άνετο. Επιπλέον, υπήρχε συνέπεια λόγων και έργων, καθώς ο διάσημος καθηγητής που διακήρυττε την αποφασιστική σημασία της πολιτικής, συμμετείχε ενεργά στον αντιδικτατορικό αγώνα, ως υπεύθυνος έκδοσης του περιοδικού «Αγώνας».

Ήταν ενεργό μέλος του ΚΚΕ Εσωτερικού στο οποίο εντάχθηκε μετά τη διάσπαση του ΚΚΕ το 1968, ενώ νωρίτερα συμμετείχε στη νεολαία της ΕΔΑ. Για πολλούς, κορυφαία στιγμή του συγγραφικού έργου του Νίκου Πουλαντζά ήταν το βιβλίο «Φασισμός και δικτατορία» στο οποία ερμηνεύει την άνοδο του φασισμού στην Ευρώπη του μεσοπολέμου, ως αποτέλεσμα μιας κρίσης του καπιταλισμού σε ιμπεριαλιστικό περιβάλλον. Τονίζει ότι η εκδήλωση των ναζιστικών μορφωμάτων δεν θα ήταν εφικτή εάν δεν είχε προηγηθεί ο εκφασισμός του κοινωνικού σώματος ως μέσο αντεπανάστασης....

Το απροσδόκητο τέλος 

Μετά το 1974 έδωσε αγώνα για τη συσπείρωση των αριστερών δυνάμεων. Το 1977 πολιτεύτηκε, αλλά η εκλογική συμμαχία στην οποία συμμετείχε απέτυχε στις κάλπες. Τότε, ο Νίκος Πουλανζτάς μιλούσε για τις ανεπάρκειες του Ευρωκομμουνισμού, αλλά και τις ιδιαιτερότητες που είχε πάντα η Ελλάδα. Όπως ανέφερε: «η ελληνική εργατική τάξη δεν έχει υψηλό επίπεδο συνείδησης. Στην Ελλάδα, δύσκολα θα βρείτε μια οικογένεια που να είναι εργάτες και ο πατέρας και ο γιος. Η κοινωνική κινητικότητα προς τη μικροαστική τάξη είναι πολύ μεγάλη.

Ορισμένοι από την εργατική τάξη γίνονται μικροαστοί, μεταναστεύουν και γίνονται πράκτορες της μεγαλοαστικής τάξης. Έρχονται στο Λονδίνο και εργάζονται για τις ναυτιλιακές εταιρείες ή πάνε στην Αμερική. Αυτή η αδυναμία της εργατικής τάξης δεν είναι άσχετη με τις επιτυχίες που σημειώνει σήμερα στην Ελλάδα ο δογματισμός».Βλέποντας τη χρεοκοπία του σταλινισμού και τις αποτυχίες της σοσιαλδημοκρατίας, αφιερώθηκε στη μελέτη του μετασχηματισμού του κράτους και του ρόλου της δημοκρατίας στον σοσιαλισμό της.

Τον Απρίλιο του 1977 είχε έρθει στην Ελλάδα να δώσει κάποιες διαλέξεις και είχε δηλώσει: «Θα φτιάξω ένα βιβλίο για το κράτος στο σύγχρονο καπιταλισμό και έπειτα θα κοιτάξω να αλλάξω επάγγελμα γιατί θα τα έχω πει όλα.» Το τελευταίο του βιβλίο είχε τίτλο: «Το κράτος, η εξουσία, ο σοσιαλισμός». Σε αυτό επέμενε στην πάλη κατά του καπιταλισμού με δημοκρατικά μέσα, ως έκφραση των μαζικών κινημάτων. Αυτή η αντίληψη συμπυκνώνεται στην περίφημη φράση του:«ο σοσιαλισμός ή θα είναι δημοκρατικός ή δεν θα υπάρξει».

Παρά τη φήμη που είχε αποκτήσει και τη γοητεία που εξέπεμπε στο εκάστοτε ακροατήριό του, ο Νίκος Πουλαντζάς δεν κατηγορήθηκε για υπεροπτική συμπεριφορά και όπως μαρτυρούσαν συνάδελφοί του, παρέμενε εξαιρετικά επιμελής στις εργασίες του και δεν διεκδικούσε ποτέ το αλάθητο. Όσοι τον γνώριζαν μιλούν για έναν άνθρωπο σχεδόν δισυπόστατο. Ήταν εργασιομανής και μπορούσε να κλείνεται επί ώρες στο γραφείο του μέσα σε στοίβες βιβλίων και σύννεφα καπνού, αφού κάπνιζε αρειμανίως.

Ωστόσο, όταν σταματούσε τη δουλειά, ήταν εξωστρεφής, έβλεπε φίλους, έβγαινε βόλτες και άκουγε μουσική. Το βροντερό του χαμόγελο είναι μια ανάμνηση που διατηρούν όλοι οι φίλοι του. Στις 3 Οκτωβρίου του 1979, ο Νίκος Πουλαντζάς πήρε αγκαλιά τα βιβλία του κι πήδηξε από τον 13ο όροφο της πολυκατοικίας που έμενε στο Παρίσι....

Ένας μικρός αγωνιστής έπεφτε στην οδό Πειραιώς

Σαν χθες, πριν από 39 χρόνια, στη διάρκεια της δεύτερης «καραμανλικής οκταετίας», ένας μικρός αγωνιστής της Eπαναστατικής Aριστεράς έπεφτε στην οδό Πειραιώς χτυπημένος από αυτοκίνητο. 

Ο 16χρονος μαθητής Ισίδωρος (Σιδέρης) Ισιδωρόπουλος, μέλος της Κ.Ο.ΜΑΧΗΤΗΣ και της Μαθητικής Πρωτοπορίας, κολλούσε αφίσες για την -απαγορευμένη από την κυβέρνηση Καραμανλή- συγκέντρωση της Πρωτομαγιάς του '76 στην Πλατεία Κοτζιά που οργάνωναν συνδικαλιστές και οργανώσεις της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς.

Η αστυνομία τον κυνήγησε για να τον συλλάβει και, στην προσπάθειά του να διαφύγει από τους διώκτες του, παρασύρθηκε από διερχόμενο αυτοκίνητο. Άφησε την τελευταία του πνοή ανήμερα την Πρωτομαγιά του '76.

Συγκλονιστική ήταν η κηδεία του Σιδέρη στα Σούρμενα στις 2 του Μάη, όπως και η πορεία της 4ης του Μάη, μία μέρα πριν την κηδεία του Αλέξανδρου Παναγούλη, όπου 40.000 και πλέον λαού τσάκισαν στην πράξη την κυβερνητική απαγόρευση.

Η Πρωτομαγιά του Παναγούλη

Της Νάντιας Βασιλειάδου

«Μην περπατάς πίσω μου, δεν μπορώ να σε οδηγήσω, μην περπατάς μπροστά μου, δεν μπορώ να σε ακολουθήσω, περπάτα πλάι μου και γίνε φίλος μου», Αλέκος Παναγούλης, 2 Ιουλίου 1939-1 Μαΐου 1976. Ο χαμός του Παναγούλη πάγωσε την Πρωτομαγιά του 1976.

Ο κορυφαίος αγωνιστής κατά της δικτατορίας, ο άντρας με την ασυμβίβαστη προσωπικότητα και το εκρηκτικό ταμπεραμέντο, σκοτώθηκε σε ένα μυστηριώδες τροχαίο στη λεωφόρο Βουλιαγμένης, προκαλώντας σοκ στην ελληνική κοινωνία, που μόλις είχε βγει από το γύψο της επταετίας και προσδοκούσε από τον Παναγούλη αλήθειες που πιθανόν να την οδηγούσαν σε άλλες επιλογές.

Το Fiat Mirafiori του, δώρο της συντρόφου του Οριάνας Φαλάτσι, έφυγε από την πορεία του και έπεσε σε υπόγειο κατάστημα επί της λεωφόρου, κάθετα στην πορεία. Το ανακοινωθέν της Τροχαίας έκανε λόγο για τροχαίο, όμως ακόμη και σήμερα τα ερωτηματικά γύρω από το συμβάν παραμένουν αναπάντητα. «Τον σκότωσαν τον Αλέκο», είχε καταγγείλει τότε η οικογένεια. Η περίπτωση της πολιτικής δολοφονίας, παρά το γεγονός της αποκλειστικής προβολής του «τροχαίου ατυχήματος» από τα κρατικά μέσα ενημέρωσης της εποχής, εξετάστηκε επίσημα από τον εισαγγελέα Τσεβά, χωρίς όμως να καταλήξει σε ανάλογο συμπέρασμα.

Το πρωινό της Πρωτομαγιάς, στη γωνία Βουλιαγμένης και Ολγας στον Αγ. Δημήτριο, όπου βρίσκονταν τα συντρίμμια του αυτοκινήτου, συνέρρεε πλήθος κόσμου. Λίγη ώρα αργότερα, έφθανε ο πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής, προκειμένου να ενημερωθεί για το γεγονός.

Οπως επισημαίνει σήμερα ο αδερφός του Α. Παναγούλη Στάθης, «είχαμε ζητήσει από τις αρχές να κλείσουν το δρόμο, αλλά το αίτημά μας δεν είχε γίνει δεκτό. Ο χώρος παρέμεινε αφύλακτος και ο καθένας θα μπορούσε να αλλοιώσει στοιχεία».

Λίγες μέρες πριν, ο Α. Παναγούλης είχε ζητήσει συνάντηση με τον Καραμανλή. Στις εκλογές του 1974, ο Παναγούλης είχε εκλεγεί βουλευτής στη Β' Αθηνών με την Ενωση Κέντρου - Νέες Δυνάμεις. Γρήγορα όμως ήρθε σε ρήξη με την ηγεσία του κόμματος και ανεξαρτητοποιήθηκε.

Σε αναφορές του είχε κάνει λόγο για συνεργασία πολιτικών του κόμματός του με την απριλιανή δικτατορία. Στις καταγγελίες που έκανε για ανάμιξη πολλών πολιτικών με το καθεστώς, ήρθε σε ανοιχτή αντιπαράθεση με τον Ε. Αβέρωφ και τον Δ. Τσάτσο.

Κάντε "κλικ" πιο κάτω για να δείτε την Ιστορία του Αλέκου Παναγούλη σε μορφή Βίντεο:

Η γενοκτονία των Αρμενίων από τους Τούρκους

Λίγες ημέρες πριν την συμπλήρωση 100 χρόνων από την ημερομηνία (24 Απριλίου) που έχει οριστεί ως Ημέρα Μνήμης για την Γενοκτονία των Αρμενίων είναι μία καλή αφορμή να θυμηθούμε – ή καλύτερα, οι περισσότεροι, να μάθουμε – τι έγινε στην επικράτεια της Οθωμανικής αυτοκρατορίας λίγο πριν αυτή δύσει και δημιουργηθεί στην θέση της η "σύγχρονη και καθαρή" από ξένα σώματα και εθνότητες Τουρκία.

Για να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή οι Αρμένιοι δεν είχαν για αιώνες δική τους πατρίδα. Τα εδάφη των προγόνων τους μοιράζονταν για αιώνες ανάμεσα σε δύο πανίσχυρες αυτοκρατορίες. Την Οθωμανική και την Περσική. Το 1828 η Ρωσία θα καταλάβει τα εδάφη που βρίσκονταν υπό την κυριαρχία των Περσών (σ.σ. το ανατολικό, και μικρότερο τμήμα) ενώ το υπόλοιπο θα παραμείνει στην παραπαίουσα Οθωμανική αυτοκρατορία.

Με την λήξη του Ρωσο-τουρκικού πολέμου το 1878, στον οποίο ισχυρή παρουσία είχαν και οι Αρμένιοι των ρωσικών εδαφών, στη Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου η Ρωσία ζήτησε και πέτυχε, σε μικρό βαθμό από ότι αποδείχθηκε από την ιστορία, μεταρρυθμίσεις υπέρ των Αρμενίων υπηκόων του Σουλτάνου, και εγγυήσεις για την προστασία τους έναντι των Κούρδων.

Οι Αρμένιοι κυρίως της Κωνσταντινούπολης, αρχικά επωφελούνται από τις μεταρρυθμίσεις και τις ελευθερίες που αναγκάζεται να παραχωρήσει η Υψηλή Πύλη, γνωστές ως Τανζιμάτ. Τα δικαιώματα αυτά όμως είναι άγνωστα στους Αρμενίους της Ανατολίας, που στενάζουν κάτω από τον τουρκικό ζυγό. Η δε Οθωμανική Αυτοκρατορία έχοντας χάσει τα περισσότερα εδάφη της στα Βαλκάνια, φοβάται πως θα απολέσει και το τμήμα της δυτικής Αρμενίας. Έτσι έχει αρχίσει να διαμορφώνεται μια νέα κρατική αντίληψη που κάνει λόγο για οριστική επίλυση του Αρμενικού Ζητήματος, με τον ολοκληρωτικό αφανισμό των Αρμενίων από την ιστορική τους πατρίδα των 3500 χρόνων.

Στα χρόνια του σουλτάνου Αμπτούλ Χαμίτ οι σφαγές ήταν συνηθισμένο φαινόμενο. Το 1895, ενώ αναγκάστηκε να υποσχεθεί προς τη Βρετανία, τη Γαλλία και τη Ρωσία ότι θα προχωρήσει σε μεταρρυθμίσεις, μεγάλης κλίμακας σφαγές έγιναν στις Αρμενικές επαρχίες. Το 1896 νέες σφαγές ξέσπασαν στην πρωτεύουσα και την Κιλικία.

Μετά την κατάληψη της εξουσίας από τους Νεότουρκους, η «οριστική λύση» του Αρμενικού Ζητήματος παίρνει συγκεκριμένη μορφή. Επωφελούμενοι από τις συνθήκες που διαμορφώθηκαν κατά την διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου (οι Αρμένιοι του Καυκάσου τάχθηκαν με το μέρος της Ρωσίας) οι Νεότουρκοι σχεδιάζουν και θέτουν σε εφαρμογή το σχέδιο εξόντωσης του Αρμενικού λαού, στο διάστημα 1915-1917. Έτσι πιστεύουν ότι θα εξασφαλισθεί η ομοιογένεια του πληθυσμού της Αυτοκρατορίας, ο εκτουρκισμός και θα υλοποιηθεί το όραμα του παντουρκισμού.

Αξίζει να σημειωθεί ότι το διάστημα εκείνο το αρμενικό Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης είχε καταγράψει τον αρμενικό πληθυσμό της Τουρκίας στα 2.100.000 άτομα (δηλαδή πιστούς στην Αρμενική Αποστολική Εκκλησία).

Τρία μέλη της κυβέρνησης, ο Μεχμέτ Ταλαάτ, Υπουργός Εσωτερικών το 1915 και Πρωθυπουργός το 1917, ο Ισμαϊλ Ενβέρ, Υπουργός Πολέμου, και ο Αχμέτ Τζεμάλ, Υπουργός Ναυτικών και στρατιωτικός διοικητής της Συρίας, συνιστούν την τριανδρία που ελέγχει την κυβέρνηση και είναι ο ιθύνων νους της γενοκτονίας. Τις υπογραφές τους φέρουν οι εντολές που αποστέλλουν στους διοικητές των επαρχιών της Αυτοκρατορίας για τον ξεριζωμό των Αρμενίων. Παράλληλα δημιουργείται μία νέα μυστική οργάνωση, η Ειδική Οργάνωση, που στελεχώνεται με παραστρατιωτικούς και κατάδικους, στους οποίους και ανατίθεται η αποστολή της μαζικής σφαγής των Αρμενίων που θα εκτοπίζονταν από τις εστίες τους.

Στις 12 Φεβρουαρίου 1915 απολύονται οι δημόσιοι υπάλληλοι με αρμενική καταγωγή. Οι τουρκικές αρχές διατάζουν την άμεση αποστράτευση και τον αφοπλισμό των αρμενίων στρατιωτών τους οποίους ομαδοποιούν σε μικρά τάγματα εργασίας και τους στέλνουν σε παραμεθόριες περιοχές όπου και εκτελούνται.

Σε κάποιες περιπτώσεις μάλιστα χρησιμοποιούνται ως στόχοι εξάσκησης του στρατού. Δύο μήνες αργότερα ξεκινάει ο εκτοπισμός των Αρμενίων από το Γκαρίν (το σημερινό Ερζερούμ). Στα καραβάνια του θανάτου οδηγούσαν τους εκτοπισμένους σκόπιμα σε ατελείωτες πορείες πάνω από τα βουνά κάνοντας άσκοπους κύκλους χωρίς φαγητό και νερό για να τους εξοντώσουν. Έτσι οι αδύναμοι πέθαιναν πρώτοι, οι γέροι, τα παιδιά και οι γυναίκες. Όταν τα καραβάνια έφταναν στον προορισμό τους ελάχιστοι είχαν απομείνει.

Στις 24 Απριλίου 1915, (σ.σ. η ημερομηνία που έχει ορισθεί ως Ημέρα μνήμης για την Γενοκτονία των Αρμενίων), συλλαμβάνονται στην Κωνσταντινούπολη και εκτελούνται εκατοντάδες Αρμένιοι διανοούμενοι: στόχος να παραμείνει ο Αρμενικός λαός χωρίς πνευματική ηγεσία και χωρίς καθοδήγηση.

Στις αρμενικές επαρχίες της Ανατολίας, στρατολογούνται, αφοπλίζονται και στη συνέχεια εκτελούνται όλοι οι άρρενες Αρμένιοι ηλικίας 15-62 ετών. Ανυπεράσπιστοι άμαχοι, γυναίκες, γέροι και παιδιά, εκδιώκονται βιαίως από τις πατρογονικές τους εστίες και οδηγούνται μαζικά προς τις αφιλόξενες ερήμους της Συρίας. Καθ'οδόν, δέχονται τις επιθέσεις του τακτικού στρατού αλλά και των ατάκτων και των Κούρδων νομάδων. Σφαγές, βιασμοί, δολοφονίες, αρπαγές παιδιών, ληστείες. Ελάχιστοι επιβιώνουν.

Πάνω από ενάμιση εκατομμύριο Αρμένιοι, δηλαδή το 80% του αρμενικού πληθυσμού της δυτικής Αρμενίας, χάθηκε στην πρώτη γενοκτονία του 20ου αιώνα. Ένας μικρός, σχετικά, αριθμός επιζώντων βρήκε καταφύγιο στις γειτονικές χώρες – μεταξύ αυτών και στην Ελλάδα – συγκροτώντας σταδιακά τη μεγάλη Αρμενική Διασπορά. Στις επαρχίες της Δυτικής Αρμενίας, που εντάσσονται στο νεοσυσταθέν Τουρκικό κράτος, μόνον τα ερείπια της πλούσιας αρμενικής αρχιτεκτονικής κληρονομιάς θυμίζουν πλέον την τρισχιλιετή παρουσία των γηγενών Αρμενίων.

http://www.defencenet.gr/

Ταξισυνειδησία στην Ικαρία

Προβολή ταινιών του Διεθνούς Εργατικού Κινήματος στην Ικαρία

Σήμερα Τετάρτη 22 Απριλίου στις 8 το βράδυ στο Παλαιό Δημαρχείου Αγίου Κηρύκου

Η ταινία παρουσιάζει την αθέατη πλευρά της ελληνικής μεταναστευτικής κοινότητας στις ΗΠΑ, αυτή των αιματηρών αγώνων για καλύτερες συνθήκες ζωής μέσα από δυναμικά συνδικάτα και οργανώσεις, από τη δεκαετία του ’20 έως τα χρόνια των Μακαρθικών διώξεων. 

Πρόκειται για την εναλλακτική αφήγηση της ιστορίας του ελληνοαμερικανικού ριζοσπαστισμού που αρχίζει με τα πρώτα κύματα της εργατικής μετανάστευσης των αρχών του 1900 και φθάνει ως τα μεταπολεμικά χρόνια του μακαρθικού κυνηγιού μαγισσών. 

Αποκαλύπτει πτυχές της ιστορίας του αμερικάνικου εργατικού κινήματος που τελούν υπό πλήρη σιωπή και συσκότιση και ανοίγει διάπλατα το δρόμο της έρευνας και της εμβάθυνσης στο συναρπαστικά ενδιαφέρον αυτό θέμα που για την αμερικάνικη κινηματογραφική βιομηχανία είναι καθώς φαίνεται προ πολλού «πεθαμένο και θαμμένο». (παραγωγή: ΕΛΛΑΔΑ 2013)

Σχετικό δημοσίευμά μας: Εδώ...!

Έφυγε η Φώφη Λαζάρου

Πέθανε χθες σε ηλικία 90 ετών μια εξαιρετική γυναίκα, η Φώφη Λαζάρου, ιστορικό στέλεχος της Αριστεράς από την περίοδο ακόμα της Κατοχής. 

Υπήρξε από τα πιο δραστήρια και προβληματισμένα γυναικεία στελέχη του ιστορικού ΚΚΕ. 

Φοιτήτρια της Νομικής ήταν στέλεχος της ΕΠΟΝ στην Κατοχή και παράνομη σε όλη την περίοδο του Εμφυλίου. Μετά το ’50 φυγαδεύτηκε στο εξωτερικό για να γυρίσει παράνομη ξανά. 

Συνελήφθη και πέρασε πολλά χρόνια στη φυλακή. Στέλεχος της ΕΔΑ, στη δικτατορία αγωνίστηκε από τις γραμμές του ΠΑΜ. 

Καταδικάστηκε και έμεινε στη φυλακή ώς το 1973. Υπήρξε στέλεχος του ΚΚΕ Εσωτερικού, μετά της ΕΑΡ, του Συνασπισμού και της ΔΗΜΑΡ. 

Η Φώφη Λαζάρου εργάστηκε ως δικηγόρος. Η κηδεία της θα γίνει σήμερα στις 2.30 μ.μ. στο Β' Νεκροταφείο στη Ριζούπολη.

Όχι συμψηφισμοί για τις γερμανικές οφειλές

Η ανάγκη άμεσης επίδοσης από την ελληνική κυβέρνηση πλήρους και τεκμηριωμένης ρηματικής διακοίνωσης προς τη γερμανική κυβέρνηση, υπογραμμίσθηκε στην ημερίδα που έγινε στα Καλάβρυτα για τις γερμανικές οφειλές. 

Η εκδήλωση διοργανώθηκε από την Ένωση Θυμάτων Καλαβρυτινού Ολοκαυτώματος και στο ομόφωνο ψήφισμα απορρίπτονται "μεθοδεύσεις τύπου 'Ελληνογερμανικό Ταμείο για το Μέλλον' και 'Ελληνογερμανικό Ίδρυμα Νεολαίας'". Υπενθυμίζεται ότι η δημοτική αρχή Καλαβρύτων έχει δεχθεί να συμμετάσχει σ' αυτές τις αμφιλεγόμενες κινήσεις που δρομολογήθηκαν από τη γερμανική πρεσβεία.

Μιλώντας στην ημερίδα ο καθηγητής Διεθνούς Δικαίου και αναπληρωτής πρύτανη στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Στέλιος Περράκης τάχθηκε κατηγορηματικά κατά οποιουδήποτε συμψηφισμού. Στάθηκε στην ανάγκη χάραξης εθνικής στρατηγικής και αποφυγής μεμονωμένων και αποσπασματικών κινήσεων (π.χ. μαρτυρικών δήμων) τονίζοντας ότι η ευθύνη ανήκει πρωταρχικά στην ελληνική κυβέρνηση."Ζητούμε από τη γερμανική κυβέρνηση να αναλάβει εμπράκτως την ευθύνη της για τα φοβερά εγκλήματα του Γ' Ράιχ στην Ελλάδα.

Αυτονοήτως θεωρούμε ότι η απόφαση του Δ.Σ. του Δικτύου Μαρτυρικών Δήμων, με συντριπτική πλειοψηφία μάλιστα, που ελήφθη την 1η Σεπτεμβρίου 2014 στον Χορτιάτη, δεσμεύει όλους τους δήμους", τονίζεται, ενώ εκφράζεται ικανοποίηση για "τις ρητές δεσμεύσεις της ελληνικής κυβέρνησης και της Βουλής των Ελλήνων να προχωρήσουν αποφασιστικά στη διεκδίκηση των γερμανικών οφειλών".

Τις προτάσεις της Πανελλήνιας Ένωσης Δικηγόρων παρουσίασαν οι δικηγόροι Βασίλης Κυριαζής και Γιώργος Μαγκούρας, ενώ ο Αριστομένης Συγγελάκης, μέλος της Σ.Ε. του Εθνικού Συμβουλίου Διεκδίκησης των Οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα, καυτηρίασε την τακτική ορισμένων εγχώριων κύκλων να δίνουν άφεση αμαρτιών στη γερμανική κυβέρνηση.

Αγωνιστικό χαιρετισμό απέστειλαν ο ευρωβουλευτής Μανώλης Γλέζος, πρόεδρος του Εθνικού Συμβουλίου Διεκδίκησης των Οφειλών της Γερμανίας, και ο Στέφανος Ληναίος, γραμματέας της Συντονιστικής Επιτροπής. Μηνύματα απέστειλαν ο αναπληρωτής υπουργός Άμυνας Κώστας Ήσυχος και ο βουλευτής Αχαΐας του ΣΥΡΙΖΑ Βασίλης Χατζηλάμπρος.

"Ποιός τη Ζωή μου"...

Ολόκληρη η μουσική παράσταση "Μίκης Θεοδωράκης - Ποιος τη Zωή μου..." με θέμα τη ζωή και το έργο του κορυφαίου Έλληνα δημιουργού, που δόθηκε στη Μακρόνησο στις 14 Σεπτέμβρη 2013

Μουσική ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ
Σενάριο-Σκηνοθεσία ΘΕΜΗΣ ΜΟΥΜΟΥΛΙΔΗΣ
Σκηνικό ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΤΣΑΣ
Κοστούμια ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ ΚΟΚΚΟΡΟΥ
Χορογραφίες ΑΠΟΣΤΟΛΙΑ ΠΑΠΑΔΑΜΑΚΗ
Ενορχηστρώσεις ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΠΑΖΑΧΑΡΙΑΚΗΣ
Φωτισμοί ΝΙΚΟΣ ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΣ
Παραγωγός ΜΙΧΑΛΗΣ ΑΔΑΜ

Παίζουν:

ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΒΑΛΤΙΝΟΣ/ΑΡΗΣ ΛΕΜΠΕΣΟΠΟΥΛΟΣ, ΦΙΛΑΡΕΤΗ ΚΟΜΝΗΝΟΥ, ΕΛΙΣΑΒΕΤ ΜΟΥΤΑΦΗ, ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΛΑΪΝΗΣ, ΜΑΡΟΥΣΚΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΥ, ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΑΘΕΣ, ΤΖΩΡΤΖΙΝΑ ΠΑΛΑΙΟΘΟΔΩΡΟΥ, ΚΩΣΤΑΣ ΒΕΛΕNΤΖΑΣ, ΝΑΤΑΣΑ ΖΑΓΚΛΗ, ΚΩΝ/ΝΟΣ ΦΑΜΗΣ, ΕΡΡΙΚΑ ΜΠΙΓΙΟΥ, ΕΙΡΗΝΗ ΚΥΡΜΙΖΑΚΗ, ΠΗΝΕΛΟΠΗ ΣΕΡΓΟΥΝΙΩΤΗ, ΜΑΡΙΑ ΓΕΡΟΔΗΜΟΥ, ΕΥΘΥΜΗΣ ΜΠΑΛΑΓΙΑΝΝΗΣ, ΝΙΚΟΡΕΣΤΗΣ ΧΑΝΙΩΤΑΚΗΣ, ΓΙΩΡΓΟΣ ΝΟΥΣΗΣ, ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΓΟΥΡΖΟΥΛΙΔΗΣ, ΝΑΤΑΣΑ ΣΑΡΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ

Τραγουδούν:

ΚΩΣΤΑΣ ΜΑΚΕΔΟΝΑΣ /ΓΙΩΤΑ ΝΕΓΚΑ,
ΚΩΣΤΑΣ ΘΩΜΑΪΔΗΣ, ANNA ΛΙΝΑΡΔΟΥ, ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΑΘΕΣ