Τουρκία: Δίνει 800 εκατομμύρια δολάρια για uav's κι εμείς "κοιμόμαστε"

Μεγάλη βαρύτητα στον τομέα των μη επανδρωμένων αεροχημάτων δίνει η Τουρκία. Τα ποσά που δαπανά στον τομέα αυτό είναι ιλιγγιώδη και αποκαλυπτικά της φρενίτιδας που επικρατεί στην γειτονική χώρα για τους στρατιωτικούς εξοπλισμούς. 800 εκατομμύρια δολάρια δίνει για προγράμματα uav's η Τουρκία ...κάτι λιγότερο από το ποσό που θα συζητήσουμε να δώσουμε για τον εκσυγχρονισμό των δικών μας F-16!

Αν το συζητήσουμε ποτέ, γιατί όπως φαίνεται στην Ελλάδα είναι σχεδόν ...παράνομο να ασχολείσαι με τον εξοπλισμό των ΕΔ.

Σύμφωνα με ρεπορτάζ μερίδας των τουρκικών ΜΜΕ που ασχολούνται με θέματα των Ενόπλων Δυνάμεων, την τελευταία δεκαετία καταγράφεται στροφή της Αμυντικής Βιομηχανίας προς την εγχώρια ανάπτυξη και κατασκευή Μη Επανδρωμένων Αεροχημάτων (ΜΕΑ-UAV).

Ιδιαίτερα αποκαλυπτικός είναι ο πίνακας που ακολουθεί, στον οποίο απεικονίζονται τα πρότζεκτ εγχώριας κατασκευής καθώς και προμήθειας έτοιμων UAV από ξένους, κατασκευαστές την δεκαετία 2004-2014, σύμφωνα με τα στοιχεία της Εκτελεστικής Επιτροπής Αμυντικής Βιομηχανίας (SSIK).

Όπως θα δείτε στον παρακάτω πίνακα το συνολικό κόστος των συμβάσεων που έχουν

Από τα συνολικά 792,5 εκατ. Δολάρια, το μεγαλύτερο ποσοστό (66%-526 εκατ.) αφορά προγράμματα εγχώριας ανάπτυξης – κατασκευής με οτιδήποτε αυτό συνεπάγεται για την εγχώρια βιομηχανία, δείχνοντας παράλληλα την κατεύθυνση-στόχευση της ηγεσίας της Τουρκίας για απεξάρτηση, σε όσο το δυνατόν μεγαλύτερο βαθμό, από το εξωτερικό.

Tην μερίδα του λέοντος (285 + 96,5=381,5 εκατ. Δολάρια) του παραπάνω ποσού αφορά στην εγχώρια ανάπτυξη και κατασκευή του UAV ANKA που κατασκευάζεται από την Τουρκική Αεροπορική Βιομηχανία (TAI).

Ακολουθούν τα προγράμματα εγχώριας κατασκευής των τακτικών UAV KARAYEL και CALDIRAN/BAYRAKTAR (71 εκατ. Δολάρια) κατασκευής των τουρκικών εταιρειών VESTEL και BAYKAR, τα οποία πραγματοποίησαν τις πρώτες πτήσεις τους στις πρόσφατες ασκήσεις των τ/ΕΔ (DENIZKURDU και EFES) και μπορούν να επιχειρούν συνεχώς μέχρι και 24 ώρες σε μεγάλο ύψος, ενώ διόλου ευκαταφρόνητο είναι το ποσό που έχει δαπανηθεί για την κατασκευή των Mini UAV (Mini BAYRAKTAR) τα οποία απογειώνονται με το χέρι και έχουν κατανεμηθεί ήδη σε Σχηματισμούς επιπέδου Ταξιαρχίας δίνοντας τους μεγάλο πλεονέκτημα στον τομέα της επιτήρησης – έγκαιρης προειδοποίησης, αφού μπορούν να επιχειρούν σε ακτίνα 15 χιλιομέτρων.

Αξιοσημείωτο είναι και το πρότζεκτ κατασκευής επιθετικού UAV (Taarruzi İHA) αξίας 20 εκατ. Δολαρίων. Το υπόψη UAV, σύμφωνα με τα μέχρι σήμερα δεδομένα, θα δύναται να μεταφέρει έως 2 αντιαρματικές ρουκέτες τουρκικής κατασκευής CIRIT/BOZOK).


Όπως γίνεται εύκολα κατανοητό, ο τομέας των UAV βρίσκεται πολύ ψηλά στη λίστα των προτεραιοτήτων της Τουρκικής ηγεσίας (πολιτικής και στρατιωτικής).
Η μελέτη, ανάπτυξη και κατασκευή από την εγχώρια αμυντική βιομηχανία δίνει πλεονεκτήματα στην Τουρκία όπως η ανάπτυξη τεχνογνωσίας, η απεξάρτηση από τους ξένους προμηθευτές καθώς και ύπαρξη εσόδων από εξαγωγές.

Μερικές από τις αποστολές των στρατιωτικών UAV καθώς και των πλεονεκτημάτων που αυτά προσδίδουν σε όποιον τα κατέχει είναι τα παρακάτω:

Επιπλέον τα UAV μπορούν να εκτελέσουν αποστολές πέραν των αμιγώς στρατιωτικών όπως: 

Συνοψίζοντας τις στρατιωτικές και πολιτικές αποστολές των UAV’s, διαπιστώνουμε ότι παρέχουν σημαντικά πλεονεκτήματα τόσο σε τακτικό όσο και σε στρατηγικό επίπεδο.

Σε ό,τι αφορά στις πολιτικές αποστολές των UAV’s, θα πρέπει να θεωρείται δεδομένο ότι στο εγγύς μέλλον παράλληλα με τις παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου χώρου από τουρκικά μαχητικά αεροσκάφη θα υπάρχουν και παραβιάσεις από UAV’s τα οποία θα επιχειρούν στο Αιγαίο και στον Έβρο με το πρόσχημα συμμετοχής σε τουρκικές επιχειρήσεις κατά της λαθρομετανάστευσης, των ναρκωτικών, της παράνομης αλιείας, θαλάσσιας ρύπανσης κ.λπ.

http://www.onalert.gr/