Κυριακή 29 Δεκεμβρίου 2013
Ο Αλεξανδράκης προτίμησε να κάνει Χριστούγεννα στη φυλακή με τον Μανώλη Γλέζο.
Παραμονές Χριστουγέννων του 1960, ο Αλέκος Αλεξανδράκης κάνει μια δήλωση, που προκαλεί σάλο. Όταν ερωτάται από εφημερίδα με ποιον θα ήθελε να περάσει μαζί τις γιορτές, ο δημοφιλής ηθοποιός απαντά: «Θα ήθελα να έκανα Χριστούγεννα μαζί με τον Μανώλη Γλέζο. Και αναφέρω αυτόν, γιατί για μένα ο Γλέζος είναι ένα σύμβολο».
Ο Μανώλης Γλέζος βρισκόταν τότε στη φυλακή, καταδικασμένος για κατασκοπεία σε βάρος της χώρας. Ήταν η εποχή του ακραίου αντικομμουνισμού και ο ο ήρωας της αντίστασης κατά των Γερμανών, δεν εξαιρέθηκε από το κυνήγι όσων ανήκαν στην αριστερά.
Η απάντηση του ηθοποιού ξάφνιασε την κοινή γνώμη. Ο κόσμος είχε ταυτίσει τον Αλεξανδράκη με τον γοητευτικό ζεν πρεμιέ, που έβλεπε στον κινηματογράφο και πίστευε ότι ζούσε κοσμική ζωή.
Όσο έκπληκτη έμεινε η κοινή γνώμη, άλλο τόσο έμεινε και ο Γλέζος, που δεν είχε γνωρίσει ποτέ από κοντά τον διάσημο ηθοποιό και δεν είχε ιδέα για τις πεποιθήσεις του.
Ο Αλεξανδράκης ήταν αριστερός και δεν το έκρυβε.
Στην περίοδο της χούντας, τα προβλήματα του ηθοποιού συνεχίστηκαν. Ο ίδιος παρέμεινε πιστός στις πεποιθήσεις του και στοχοποιήθηκε.
Παρά τις πιέσεις που δέχτηκε, ο ηθοποιός δε δίστασε να εκφράσει δημόσια την επιθυμία του, να κάνει Χριστούγεννα στο κελί με τον Μανώλη Γλέζο.
Η ερώτηση διατυπώθηκε για τις ανάγκες μιας καλλιτεχνικής στήλης, στην οποία γνωστοί ηθοποιοί εύχονταν για το νέο έτος
Όταν η «Μηχανή του Χρόνου» απευθύνθηκε στον Γλέζο για το συγκεκριμένο θέμα, είπε ότι του έκανε τρομερή εντύπωση το θάρρος του Αλεξανδράκη και ότι η δήλωση αυτή στάθηκε αφορμή να γνωριστούν σε μια δύσκολη εποχή και να αποκτήσουν μια ειλικρινή φιλία
www.mixanitouxronou.gr
Ο Μανώλης Γλέζος βρισκόταν τότε στη φυλακή, καταδικασμένος για κατασκοπεία σε βάρος της χώρας. Ήταν η εποχή του ακραίου αντικομμουνισμού και ο ο ήρωας της αντίστασης κατά των Γερμανών, δεν εξαιρέθηκε από το κυνήγι όσων ανήκαν στην αριστερά.
Η απάντηση του ηθοποιού ξάφνιασε την κοινή γνώμη. Ο κόσμος είχε ταυτίσει τον Αλεξανδράκη με τον γοητευτικό ζεν πρεμιέ, που έβλεπε στον κινηματογράφο και πίστευε ότι ζούσε κοσμική ζωή.
Όσο έκπληκτη έμεινε η κοινή γνώμη, άλλο τόσο έμεινε και ο Γλέζος, που δεν είχε γνωρίσει ποτέ από κοντά τον διάσημο ηθοποιό και δεν είχε ιδέα για τις πεποιθήσεις του.
Γι αυτό τον λόγο, αντιμετώπισε πολλές φορές το πρόβλημα της λογοκρισίας, τόσο κατά την περίοδο της δικτατορίας, όσο και τα ταραγμένα χρόνια της δεκαετίας του ’60. Το ψαλίδι των λογοκριτών τον «περιποιήθηκε» το 1961, όταν επιχείρησε να σκηνοθετήσει ο ίδιος την πρώτη του ταινία, στην οποία και πρωταγωνιστούσε.
Η «Συνοικία το Όνειρο» ήταν ένα δείγμα κινηματογραφικού ρεαλισμού και της απόλυτης απεικόνισης της σκληρής πραγματικότητας, κάτι που φαίνεται ότι ενόχλησε. Η ταινία στην αρχή απαγορεύτηκε και μετά λογοκρίθηκε, για να καταφέρει τελικά να πάρει άδεια προβολής.
Παρά τις πιέσεις που δέχτηκε, ο ηθοποιός δε δίστασε να εκφράσει δημόσια την επιθυμία του, να κάνει Χριστούγεννα στο κελί με τον Μανώλη Γλέζο.
Η ερώτηση διατυπώθηκε για τις ανάγκες μιας καλλιτεχνικής στήλης, στην οποία γνωστοί ηθοποιοί εύχονταν για το νέο έτος
www.mixanitouxronou.gr
ΚΑΠΑ Research: Νέα πρωτιά ΣΥΡΙΖΑ
“ Στην παράσταση νίκης, ο ΣΥΡΙΖΑ επικρατεί με 44,6% έναντι του 38,5% της Νέας Δημοκρατίας ”
Πρωτιά του ΣΥΡΙΖΑ στην πρόθεση ψήφου και την παράσταση νίκης δίνει νέα δημοσκόπηση της ΚΑΠΑ Research, για το Βήμα της Κυριακής, παράλληλα, εκτός βουλής μένει η ΔΗΜΑΡ.
Η δημοσκόπηση δίνει προβάδισμα 0,8% στο ΣΥΡΙΖΑ, καθώς η αξιωματική αντιπολίτευση λαμβάνει το 22,5% της πρόθεσης ψήφου, έναντι 21,7% της ΝΔ.
Τρίτο κόμμα εμφανίζεται η Χρυσή Αυγή, με 7,5%, την τέταρτη θέση καταλαμβάνει το ΚΚΕ με 5,8%, πέμπτο το ΠΑΣΟΚ με 5,6%, και ακολουθούν οι Ανεξάρτητοι Ελληνες με 4%. Εκτός Βουλής μένει η ΔΗΜΑΡ, που απολαμβάνει την υποστήριξη μόλις του 2,8% των ερωτηθέντων.
Στην παράσταση νίκης, ο ΣΥΡΙΖΑ επικρατεί με 44,6% έναντι του 38,5% της Νέας Δημοκρατίας.
Στην ερώτηση ποιο κόμμα είναι πιθανό να ψηφίσετε στις ευρωεκλογές, προηγείται ο ΣΥΡΙΖΑ με 19,7%, ακολουθεί η ΝΔ με 18,6%, και έπονται η Χρυσή Αυγή με 7,1%, το ΠΑΣΟΚ με 5%, το ΚΚΕ με 4,9%, οι Ανεξάρτητοι Έλληνες με 3,8% και η ΔΗΜΑΡ με 2,5%.
Αυτόνομες πτήσεις για το «ιπτάμενο μουλάρι» (video)
Το «ιπτάμενο μουλάρι» (AirMule), το μη επανδρωμένο αερόχημα κάθετης απο-προσγείωσης (VTOL) που έχει αναπτύξει η ισραηλινή εταιρία Urban Aeronautics επέτυχε πρόσφατα σημαντικό ορόσημο κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας του για την πραγματοποίηση των πτητικών δοκιμών επίδειξης των πλήρων δυνατοτήτων τους που προγραμματίζονται για τον επόμενο χρόνο.
Συγκεκριμένα, κατά τη διάρκεια των προηγούμενων εβδομάδων το αερόχημα πραγματοποίησε σημαντικό αριθμό αυτόνομων δοκιμαστικών πτήσεων οι οποίες περιελάμβαναν απογειώσεις, κινήσεις προς και από ένα καθορισμένο γεωγραφικό σημείο και προσγειώσεις στο αρχικό σημείο εκκίνησης. Ειδικότερα σε ότι αφορά την προσγείωση αυτή πραγματοποιείται με τη βοήθεια ενός αισθητήρα και ενός ενδείκτη που τοποθετείται από τις χερσαίες δυνάμεις στο επιθυμητό σημείο.
Κατά τη διάρκεια της τελικής προσέγγισης ο αισθητήρας υπολογίζει τη θέση του αεροχήματος σε σχέση με τον ενδείκτη και στη βάση αυτών των δεδομένων το σύστημα ελέγχου πτήσης εκτελεί αυτόνομα τον ελιγμό τελικής προσέγγισης ώστε να προσγειωθεί δίπλα στον ενδείκτη.
Το κύριο χαρακτηριστικό του βάρους 1 τόνου, κάθετης απο-προσγείωσης αεροχήματος είναι ότι σε αντίθεση με άλλα της κατηγορίας του δεν διαθέτει εκτεθειμένα στροφεία. Τα δύο στροφεία που κινούνται από κινητήρα Turbomeca Arriel βρίσκονται «εγκιβωτισμένα» σε δύο αεραγωγούς γεγονός που επιτρέπει στο AirMule να διαθέτει έξι βαθμούς ελευθερίας στην κίνηση και να επιχειρεί σε πυκνής βλάστησης και αστικές περιοχές που σε χαμηλά ύψη είναι απαγορευμένες για άλλων τύπων αεροσκάφη.
Το AirMule αποτελεί την πρώτη εφαρμογή των κατοχυρωμένων με ευρεσιτεχνία τεχνολογιών Fancraft (37 έχουν ήδη κατοχυρωθεί ενώ 12 βρίσκονται σε διαδικασία κατοχύρωσης) που έχει αναπτύξει η Urban Aeronautics και η οποία αποτελεί τη βάση για την ανάπτυξη οικογένειας επανδρωμένων και μη επανδρωμένων αεροχημάτων με εσωτερικά στροφεία που μπορούν να επιχειρούν σε πυκνής βλάστησης και αστικές περιοχές, όπως επίσης και από πλοία επιφανείας.
Παράλληλα, η Urban Aeronautics έχει αναπτύξει και μια ειδική έκδοση η οποία μπορεί να επιτύχει ταχύτητες της τάξης των 250 κόμβων και η οποία θα χρησιμοποιείται σε αποστολές ταχείας μεταφοράς και παράδοσης φορτίων στο πεδίο της μάχης.
http://www.defence-point.gr/
Σκάνδαλο μεγατόνων ! - 230.000.000 πληρώνει το δημόσιο για δάνεια του Μεγάρου Μουσικής
Σύμφωνα με δημοσίευμα Κυριακάτικης εφημερίδας – «Το Παρόν- η κυβέρνηση φέρνει στην βουλή τροπολογία με την οποία το Μέγαρο Μουσικής, του ΔΟΛ, θα περάσει στο κράτος, το οποίο θα αναλάβει τα χρέη του σε τράπεζες, εφορίες, ασφαλιστικά ταμεία και σε διάφορες επιχειρήσεις τα οποία ανέρχονται γύρω στα 230.000. 000 ευρώ!!!
Επίσης με την νομοθετική ρύθμιση αυτή απαλλάσσονται από τις ευθύνες (αστικές και ενδεχομένως και ποινικές) τα μέλη του διοικητικού συμβουλίου του Οργανισμού στον οποίο υπάγεται το Μέγαρο Μουσικής. Δηλαδή δεν θα μάθουμε ποτέ πώς δημιουργήθηκαν αυτά τα χρέη, και που κατέληξαν τα δάνεια που έχει πάρει το Μέγαρο. Απλώς ο σκληρά φορολογούμενος λαός .. θα τα πληρώσει.
Η αστική δικτατορία που βιώνουμε έχοντας χάσει κάθε λαϊκό έρεισμα σε βαθμό όχι απλώς να καταντήσει απονομιμοποιημένη στην λαϊκή συνείδηση, αλλά να γίνει και μισητή από πλατιά στρώματα του λαού, το μόνο που τις απέμεινε για να κρατηθεί στην εξουσία είναι οι κατασταλτικοί μηχανισμοί και τα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης. Και πάντα ο Δημοσιογραφικός Οργανισμός Λαμπράκη – νυν Ψυχάρη-, παίζει ξεδιάντροπα το ρόλο του Γραφείου τύπου της κυβέρνησης.
Από την μια η κυβέρνηση κόβει συντάξεις, μισθούς επιδόματα, εφάπαξ, βάζει εισητήριο 25 ευρώ για να μπει ο ασθενής στο νοσοκομείο, αυξάνει τους φόρους, απολύει δημόσιους υπάλληλους και καθιερώνει έναν εργασιακό μεσαίωνα για τους «τυχερούς» που έχουν ακόμα δουλειά και από την άλλη χαρίζει στον ΔΟΛ 230.000.000 ευρώ.
Αρκει να σκεφτεί κανείς, για να καταλάβει το μέγεθος του σκανδάλου, ότι η κυβέρνηση πούλησε τον Αστέρα το φιλέτο της Μεσογείου, για 400 εκατ ευρώ και το 60% από αυτά τα δίνει για να καλύψει (άλλη «περίεργη» ιστορία το πώς δημιουργήθηκαν) τα χρέη του Μεγάρου Μουσικής.
Και μόνο να αναλογιστεί κάποιος ότι η κυβέρνηση ξεπουλάει τον Αστέρα, τον ΟΠΑΠ και τη ΔΕΠΑ για να κρατικοποιήσει το Μέγαρο Μουσικής, που έχει φτιάξει ο Λαμπράκης, για να «αναβαθμίσει» την κουλτούρα της ντόπιας ελίτ είναι για να τρελαίνεται.
Βαθύ Κόκκινο
Σάββατο 28 Δεκεμβρίου 2013
Ο Δοκιμαζόμενος Λαός, η Θέρμανση και η Ατμόσφαιρα
Από το Γραφείο Τύπου της «Κοινωνικής Συμφωνίας» εκδόθηκε το ακόλουθο δελτίο τύπου :
Τα δήθεν μέτρα και οδηγίες για την αντιμετώπιση της αιθαλομίχλης δείχνουν ότι η Κυβέρνηση, για μια ακόμα φορά ανταγωνιζόμενη τον εαυτόν της σε αναλγησία και εφαρμογή λάθος οικονομικής πολιτικής, αδυνατεί να αντιμετωπίσει τις πραγματικές αιτίες και να προσφέρει στον δοκιμαζόμενο λαό θέρμανση και καθαρότερη ατμόσφαιρα, στο δε κράτος περισσότερα έσοδα.
Μέτρα προς τη σωστή κατεύθυνση αντιμετώπισης του προβλήματος, θα ήταν η μείωση του ΕΦΚ στο πετρέλαιο θέρμανσης και η υιοθέτηση της παροχής δωρεάν ρεύματος στις πλέον δοκιμαζόμενες ομάδες πολιτών (απόρων, μακροχρόνια ανέργων κλπ).
Μέτρα προς τη σωστή κατεύθυνση αντιμετώπισης του προβλήματος, θα ήταν η μείωση του ΕΦΚ στο πετρέλαιο θέρμανσης και η υιοθέτηση της παροχής δωρεάν ρεύματος στις πλέον δοκιμαζόμενες ομάδες πολιτών (απόρων, μακροχρόνια ανέργων κλπ).
ΣΥΡΙΖΑ και ο Χέλμουτ Σμιτ...
Τους φόβους της Μέρκελ για το μέλλον της Ευρωζώνης συμμερίζεται ένας από τους προκατόχους της στην καγκελαρία, ο «τελευταίος σοφός πολιτικός» στη Γερμανία Χέλμουτ Σμιτ. Μόνο που η πρόταση του 95χρονου Σοσιαλδημοκράτη για διέξοδο από την κρίση είναι διαφορετική.
«Αυτό που χρειαζόμαστε -και πρέπει να γίνει το αργότερο την Άνοιξη του 2014- είναι μια διάσκεψη για το χρέος των ευρωπαϊκών χωρών, ανάλογη με τη διάσκεψη του Λονδίνου για το πολεμικό χρέος της Γερμανίας το 1953» είπε. Σε συνέντευξή του στην εφημερίδα Bild, ο Σμιτ υποστήριξε ότι «πρέπει να σβήσουμε ένα μέρος του χρέους των εταίρων μας, να παρατείνουμε την αποπληρωμή των πιστώσεων, να μειώσουμε τα επιτόκια. Αυτό θα είναι αναπόφευκτο».
avgi.gr
«Αυτό που χρειαζόμαστε -και πρέπει να γίνει το αργότερο την Άνοιξη του 2014- είναι μια διάσκεψη για το χρέος των ευρωπαϊκών χωρών, ανάλογη με τη διάσκεψη του Λονδίνου για το πολεμικό χρέος της Γερμανίας το 1953» είπε. Σε συνέντευξή του στην εφημερίδα Bild, ο Σμιτ υποστήριξε ότι «πρέπει να σβήσουμε ένα μέρος του χρέους των εταίρων μας, να παρατείνουμε την αποπληρωμή των πιστώσεων, να μειώσουμε τα επιτόκια. Αυτό θα είναι αναπόφευκτο».
Ότι προτείνει δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ για την Ελλάδα ο Σμιτ το προτείνει για ολόκληρη την Ευρωζώνη.
Στο ερώτημα της Bild εάν τελικά θα γίνει το «κούρεμα» του ελληνικού χρέους και θα πρέπει να το πληρώσει η Γερμανία, η απάντηση του Σμιτ είναι σαφέστατη: «Ναι. Στην αντίθετη περίπτωση δεν θα μπορέσουμε να σώσουμε την ελληνική οικονομία. Και σας θυμίζω ότι κι εμείς οι Γερμανοί μετά τη διάσκεψη του 1953 ξεπληρώσαμε τα χρέη μας. Την τελευταία δόση το 2011».
avgi.gr
Χωρίς καράβι μέσα στις γιορτές Σάμος, Ικαρία και Φούρνοι
Την ασυδοσία εφοπλιστών - κυβέρνησης αναδεικνύουν τα αλλεπάλληλα κρούσματα στη συγκεκριμένη γραμμή από Πειραιά
Το εξαήμερο κενό στην ακτοπλοϊκή σύνδεση των νησιών με τον Πειραιά προκύπτει εξαιτίας της μεταφοράς και της ματαίωσης δρομολογίων λόγω των γιορτών, καθώς δεν υπάρχει δεύτερο καράβι για να αντικαταστήσει το «EUROPEAN EXPRESS» της εταιρείας «ΝΕΛ». Το συγκεκριμένο καράβι είναι το μοναδικό που εξυπηρετεί τη γραμμή Ικαρία, Φούρνοι, Σάμος και έχει κατασκευαστεί το 1974.
Οπως κατήγγειλε το Εργατικό Κέντρο Σάμου,«η απόφαση της εταιρείας δημιουργεί σοβαρά προβλήματα στους κατοίκους του νομού μας, αλλά και σε όσους θα ήθελαν να μας επισκεφθούν, καθώς δε θα έχουν τη δυνατότητα μετακίνησης χρονιάρες μέρες, σε όσους για λόγους υγείας θα πρέπει να μεταβούν στην Αθήνα ή στους φοιτητές του Πανεπιστημίου Αιγαίου που θα πρέπει να επιστρέψουν».
Τα ...καλά της «απελευθέρωσης»
Είναι χαρακτηριστικό ότι Ικαρία, Σάμος, Χίος, Μυτιλήνη και άλλα νησιά έχουν μόλις ένα καράβι στην κάθε γραμμή για να καλύψουν τις ανάγκες τους και αυτό είναι τύπου «ΘΕΟΦΙΛΟΣ», «ΤΑΞΙΑΡΧΗΣ», ή «EUROPEAN EXPRESS», με έτη κατασκευής 1975, 1976 και 1974, αντίστοιχα! Αντίστοιχα προβλήματα έχουν και οι Β. Κυκλάδες. Για παράδειγμα, η Σίφνος έχει μείνει με ένα καράβι, το «ΑΓ. ΓΕΩΡΓΙΟΣ», με έτος κατασκευής το 1972!
Οι εφοπλιστές, πέρα από τα πανάκριβα εισιτήρια που έχουν επιβάλει, αυξάνοντας κάθε τόσο τις τιμές, βγάζουν χρήμα και από τις επιδοτήσεις για τις λεγόμενες «άγονες γραμμές». Για τη νέα δρομολογιακή περίοδο (1/11/2013 έως 31/10/2014), σύμφωνα με στοιχεία του υπουργείου Ναυτιλίας, το ποσό που έχει καθοριστεί για 25 «άγονες γραμμές» είναι στο σύνολο 416.645,90 ευρώ το δρομολόγιο! Ενας απλός υπολογισμός δείχνει ότι τα συνολικά ποσά που «ροκανίζουν» οι εφοπλιστές για τις λεγόμενες «άγονες γραμμές» ανέρχονται σε εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ.
Οδύσσεια για 722 επιβάτες
«Πριν από τρεις εβδομάδες το πλοίο "ΘΕΟΦΙΛΟΣ" (ετών 38) της εταιρείας "ΝΕΛ", πλοίο παροπλισμένο εδώ και περίπου ενάμιση χρόνο, έκανε ένα και μοναδικό δρομολόγιο στη γραμμή Σύρος - Ικαρία - Φούρνοι - Σάμος, που θα μείνει αξέχαστο στους επιβάτες. Το πλοίο απέπλευσε με καθυστέρηση, η τροφοδοσία καυσίμων έγινε μετά την επιβίβαση των επιβατών, η ατμόσφαιρα ήταν αποπνικτική με τις μυρωδιές των καυσίμων να πλημμυρίζουν το χώρο, οι τουαλέτες δεν λειτουργούσαν, η ταχύτητα του πλοίου ήταν μικρή, πιθανά να ταξίδευε με μια μηχανή. Επίσης επιβάτες καταγγέλλουν δυσκολία στους ελιγμούς.
Την Πέμπτη 19/12/2013, οι 722 επιβάτες του πλοίου "EUROPEAN EXPRESS" (ετών 39) πάλι της εταιρείας "ΝΕΛ", πάλι στο ίδιο δρομολόγιο, του μοναδικού πλοίου που εξυπηρετεί τη γραμμή των νησιών μας, έζησαν πάλι μια αξέχαστη ταξιδιωτική εμπειρία! Το πλοίο απέπλευσε από τη Σάμο στις τέσσερις το απόγευμα της Πέμπτης και κατέπλευσε στον Πειραιά την Παρασκευή 20/12, στις 11 το πρωί με τη μια κύρια μηχανή σε λειτουργία! Η δε εταιρεία ανακοινώνει ότι το τεχνικό πρόβλημα αποκαταστάθηκε, πριν ακόμα το πλοίο καταπλεύσει στον Πειραιά με τη μια του μηχανή!
Αμεσοι στόχοι πάλης
Το ΚΚΕ καταγγέλλει ότι οι ακτοπλοϊκές εταιρείες, με τα υπέργηρα και υποσυντήρητα σαπάκια τους, «εξυπηρετούν» όποτε και όπως θέλουν τα νησιά, «καθορίζοντας ή κόβοντας δρομολόγια, αφήνοντας ακάλυπτα τα νησιά μας, με πανάκριβο εισιτήριο, επιβάλλοντας "μαύρη εργασία", τρομοκρατία, τριτοκοσμικές εργασιακές συνθήκες, σε βάρος των δικαιωμάτων των ναυτεργατών, και "κουρελιάζουν" κάθε άρθρο και από αυτούς τους υποτυπώδεις, εντελώς ανεπαρκείς κανόνες για την ασφάλεια της ανθρώπινης ζωής στη θάλασσα».
Το ΚΚΕ απαιτεί από την κυβέρνηση «να εξασφαλίσει με επάρκεια και με φθηνό εισιτήριο τις ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες». Καλεί το λαό να παλέψει μεταξύ άλλων για:
Απρόσκοπτη, τακτική, καθημερινή σύνδεση των νησιών μας, χειμώνα - καλοκαίρι, με την ηπειρωτική Ελλάδα και μεταξύ τους, με δρομολόγηση σύγχρονων και ασφαλών πλοίων με φτηνά εισιτήρια (να μειωθούν τώρα κατά 50%) και με εξασφάλιση της δουλειάς και των δικαιωμάτων των ναυτεργατών.
Να καταργηθεί ο κανονισμός 3577/92, ο νόμος Παπουτσή 2932/2001, καθώς και όλοι οι μετέπειτα νόμοι που απελευθερώνουν τις ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες και καταργούν το καμποτάζ.
«Παλεύουμε για την εφαρμογή μιας άλλης πολιτικής που δεν θα υπηρετεί το εφοπλιστικό κέρδος, αλλά θα ικανοποιεί τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες και όπου οι θαλάσσιες μεταφορές θα αποτελούν κοινωνικό αγαθό, στα πλαίσια ενός αποκλειστικά δημόσιου ενιαίου φορέα συγκοινωνιών, με κεντρικό σχεδιασμό και με εργατικό και λαϊκό έλεγχο για γρήγορη, ασφαλή και φτηνή μετακίνηση ανθρώπων και εμπορευμάτων», καταλήγει η ανακοίνωση.
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΕΜΠΟΡΙΚΗΣ ΝΑΥΤΙΛΙΑΣ
Παιχνίδι εντυπώσεων με τις τιμές των εισιτηρίων
Το ΣτΕ στο σκεπτικό του επικαλείται το «δημόσιο συμφέρον» και σημειώνει για τον καθορισμό των ναύλων ότι μπορεί να προσδιορίζονται από τον υπουργό Ναυτιλίας χωρίς να δημιουργούνται διακρίσεις μεταξύ των πλοιοκτητών. Επιπλέον, έκρινε ότι οι αποφάσεις του υπουργού είναι σύμφωνες με τις «συνταγματικές αρχές» της αναλογικότητας και της ευρωπαϊκής νομοθεσίας.
Η απόφαση του ΣτΕ αξιοποιείται από την κυβέρνηση και ορισμένα Μέσα για να εμφανιστούν ο υπουργός και το δικαστήριο ως υπερασπιστές του «δημοσίου συμφέροντος», απέναντι στα συμφέροντα των εφοπλιστών. Κι αυτό όταν ο ίδιος ο υπουργός καθορίζει κάθε φορά το πλαφόν (ανώτατη τιμή) ανάλογα με τα συμφέροντα των εφοπλιστών, με τελευταία την αύξηση κατά 0,8% μόλις τον περασμένο Ιούλη (23/7), την τρίτη που έγινε σε διάστημα ενός χρόνου.
Η πρόκληση δεν σταματάει εδώ, καθώς το υπουργείο Ναυτιλίας ικανοποίησε μία ακόμα βασική αξίωση των εφοπλιστών και κατάργησε από 1η Νοέμβρη την έκπτωση κατά 50% στην τιμή των εισιτηρίων για τους συνταξιούχους ναυτεργάτες και τις συζύγους τους! Μάλιστα, καταγγέλλουν συνταξιούχοι ναυτεργάτες, όσοι είχαν κάνει κράτηση εισιτηρίων πριν την κατάργηση της έκπτωσης, όταν πήγαν μετά την 1η Νοέμβρη να παραλάβουν το εισιτήριό τους, τους ανάγκαζαν από το πρακτορείο να πληρώσουν τη διαφορά!
Ο ΝΑ.Ο.Καρλοβάσου και η Χριστουγεννιάτικη Εκδήλωσή του
Στις εγκαταστάσεις του στο Λιμάνι Καρλοβάσου την Πέμπτη 26 Δεκεμβρίου διοργάνωσε με μεγάλη επιτυχία την καθιερωμένη χριστουγεννιάτικη εκδήλωσή του για τα παιδιά, ο Ναυταθλητικός Όμιλος Καρλοβάσου (ΝΑ.Ο.Κ)
Καταδικάζετε τη μίζα, απ’ όπου και αν προέρχεται;
Του Σ. Κούλογλου
Τσιμουδιά. Τελευταίες ανακοινώσεις του ΠΑΣΟΚ: «Ο Πρόεδρος (το Π με κεφαλαίο στο πρωτότυπο-ΣΣ) Ευάγγελος Βενιζέλος, για τη γιορτή των Χριστουγέννων, έκανε την ακόλουθη δήλωση». «Από το Γραφείο Τύπου, με αφορμή την εμπρηστική επίθεση στα γραφεία του ΠΑΣΟΚ στη Ρόδο, εκδόθηκε η ακόλουθη ανακοίνωση». Από το Γραφείο Τύπου της Νέας Δημοκρατίας, εκδόθηκε η ακόλουθη ανακοίνωση: «Με απόφαση που πήρε η Κεντρική Επιτροπή Δεοντολογίας , διαγράφεται από τα μητρώα μελών του Κόμματος για αντιδεοντολογική (sic) συμπεριφορά, ο κ. Χάρης Τομπούλογλου»... «Με απόφαση που πήρε, χθες, η Κεντρική Επιτροπή Δεοντολογίας, διαγράφεται από τα μητρώα μελών του Κόμματος για αντιδεοντολογική συμπεριφορά, ο κ. Μιχάλης Λιάπης, σύμφωνα με όσα προβλέπει το Καταστατικό του Κόμματος». ‘Αραγε το Καταστατικό του κόμματος δεν προβλέπει τίποτα για τις μίζες; ....
Γιατί η κατάθεση Κάντα αποκαλύπτει με παταγώδη τρόπο την διακομματική συναίνεση ΠΑΣΟΚ-ΝΔ στην καταλήστευση των δημοσίων οικονομικών της χώρας, τις τελευταίες δεκαετίες. Πρώην πρωθυπουργός και αρχηγός της ΝΔ, υπουργοί και των δύο κομμάτων εμφανίζονται να υποστηρίζουν συγκεκριμένα οπλικά συστήματα, ενώ το ύψος της μίζας πρέπει να ξεπερνάει κάθε φαντασία: όταν ο πρώην αναπληρωτής διευθυντής Εξοπλισμών παραδέχεται ότι έλαβε για τον εαυτό του γύρω στα 10 εκατομμύρια ευρώ, καταλαβαίνει κανείς τι πήραν οι πιο πάνω.
Το δηλώνει αφοπλιστικά ο ίδιος ο Κάντας, μιλώντας για ένα μόνο δωράκι: «Όταν δόθηκαν 600.000 ευρώ σε εμένα, ο οποίος έφυγα πριν την υπογραφή και την υλοποίηση της σύμβασης, με βάση τον κοινό νου θεωρώ απίθανο να μην πήραν παράνομες προμήθειες οι από πάνω μου που αναφέρατε και θεωρώ βέβαιο ότι τα ποσά θα είναι μεγαλύτερα από τα δικά μου».. Οι εταιρίες όπλων δεν ήταν τόσο ανοιχτοχέρες χωρίς λόγο: για να γίνονται δωροδοκίες τέτοιου ύψους, καταλαβαίνει κανείς ότι οι αγορές είχαν υπερτιμολογηθεί. Προφανώς, αντί να διαπραγματεύονται τις καλύτερες τιμές για τη χώρα, οι αρμόδιοι κρατικοί και κυβερνητικοί παράγοντες ανέβαζαν μόνοι τους τις τιμές για να καρπώνονται περισσότερο, αφού σύμφωνα με τον Κάντα τα δωράκια έβγαιναν με ποσοστό επί της τελικής συμφωνίας. Πρόκειται για απολογία-πολιτικό σεισμό.
Το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ θα έπρεπε να διαλυθούν και από τα συντρίμμια τους να δημιουργηθούν νέοι πολιτικοί σχηματισμοί, αντί οι 58 της Κεντροαριστεράς να καταχειροκροτούν τον Κ. Σημίτη, όταν στην διάρκεια της δικής του πρωθυπουργίας έγιναν τα πιο μεγάλα πάρτι.
tvxs.gr
Περίμενα μέχρι αργά χθες βράδυ, κάποια ανακοίνωση θα έβγαζαν. Εδώ προχθές το ΠΑΣΟΚ είχε καταγγείλει μέχρι και την «φραστική επίθεση» που δέχθηκε η Αλ Σαλέχ από βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ μετά από τηλεοπτική εκπομπή.
Ο λαλίστατος κυβερνητικός εκπρόσωπος ή η ΝΔ, που πάλι τις προάλλες είχε εκδώσει δριμεία ανακοίνωση επειδή ο Τσίπρας τραγούδησε το «παντιέρα ρόσα»; Για την απολογία Κάντα και τις συγκλονιστικές αποκαλύψεις που περιέχει, κάτι δεν θα έλεγαν;
Τσιμουδιά. Τελευταίες ανακοινώσεις του ΠΑΣΟΚ: «Ο Πρόεδρος (το Π με κεφαλαίο στο πρωτότυπο-ΣΣ) Ευάγγελος Βενιζέλος, για τη γιορτή των Χριστουγέννων, έκανε την ακόλουθη δήλωση». «Από το Γραφείο Τύπου, με αφορμή την εμπρηστική επίθεση στα γραφεία του ΠΑΣΟΚ στη Ρόδο, εκδόθηκε η ακόλουθη ανακοίνωση». Από το Γραφείο Τύπου της Νέας Δημοκρατίας, εκδόθηκε η ακόλουθη ανακοίνωση: «Με απόφαση που πήρε η Κεντρική Επιτροπή Δεοντολογίας , διαγράφεται από τα μητρώα μελών του Κόμματος για αντιδεοντολογική (sic) συμπεριφορά, ο κ. Χάρης Τομπούλογλου»... «Με απόφαση που πήρε, χθες, η Κεντρική Επιτροπή Δεοντολογίας, διαγράφεται από τα μητρώα μελών του Κόμματος για αντιδεοντολογική συμπεριφορά, ο κ. Μιχάλης Λιάπης, σύμφωνα με όσα προβλέπει το Καταστατικό του Κόμματος». ‘Αραγε το Καταστατικό του κόμματος δεν προβλέπει τίποτα για τις μίζες; ....
Γιατί η κατάθεση Κάντα αποκαλύπτει με παταγώδη τρόπο την διακομματική συναίνεση ΠΑΣΟΚ-ΝΔ στην καταλήστευση των δημοσίων οικονομικών της χώρας, τις τελευταίες δεκαετίες. Πρώην πρωθυπουργός και αρχηγός της ΝΔ, υπουργοί και των δύο κομμάτων εμφανίζονται να υποστηρίζουν συγκεκριμένα οπλικά συστήματα, ενώ το ύψος της μίζας πρέπει να ξεπερνάει κάθε φαντασία: όταν ο πρώην αναπληρωτής διευθυντής Εξοπλισμών παραδέχεται ότι έλαβε για τον εαυτό του γύρω στα 10 εκατομμύρια ευρώ, καταλαβαίνει κανείς τι πήραν οι πιο πάνω.
Ανάλογες αποκαλύψεις διέλυσαν το Χριστιανοδημοκρατικό και το Σοσιαλιστικό Κόμμα στην Ιταλία και το ίδιο θα έπρεπε να είχε γίνει και στην Ελλάδα, αν τα δύο κόμματα που κυβέρνησαν δεν την λογάριαζαν για μπανανία, με κάφρους ιθαγενείς για κατοίκους.
Το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ θα έπρεπε να διαλυθούν και από τα συντρίμμια τους να δημιουργηθούν νέοι πολιτικοί σχηματισμοί, αντί οι 58 της Κεντροαριστεράς να καταχειροκροτούν τον Κ. Σημίτη, όταν στην διάρκεια της δικής του πρωθυπουργίας έγιναν τα πιο μεγάλα πάρτι.
Από μια άποψη, είναι κατανοητή η σιωπή- γιατί τι να πεις για όλα αυτά- αλλά το ερώτημα παραμένει: καταδικάζετε τη μίζα, απ’ όπου και αν προέρχεται;
tvxs.gr
Οι Αλυκές της Σάμου έχουν επισκέψεις!
Τα φλαμίνγκο, οι αετογερακίνες, οι πάπιες και τα άλλα πολύχρωμα αποδημητικά πτηνά έχουν και φέτος τις μέρες αυτές στη Σάμο την τιμητική τους!
Συνηθίζουν να βρίσκουν καταφύγιο στις Αλυκές του νησιού, να κλέβουν το βλέμμα με τις θεαματικές πτήσεις τους πάνω από τα ήρεμα νερά.
Ο Νίκος Χατζηιακώβου που τα φωτογράφισε μας "απογειώνει" μαζί τους!
Λιμενικός κατηγορείται για σεξουαλική παρενόχληση συναδέλφου του!
Με εντολή του Υπουργού Ναυτιλίας & Αιγαίου, Μιλτιάδη Βαρβιτσιώτη και σχετικής απόφασης του Αρχηγού του Λ.Σ. - ΕΛ.ΑΚΤ., Αντιναυάρχου Λ.Σ. Δημήτριου Μπαντιά, τέθηκε άμεσα σε διαθεσιμότητα Αξιωματικός του Λιμενικού Σώματος, που φέρεται να εμπλέκεται σε περιστατικό παρενόχλησης συναδέλφου του, με χρήση σωματικής βίας.
Σημειώνεται ότι, βραδινές ώρες της Πέμπτης 26.12.13, γυναίκα βαθμοφόρος του Λ.Σ. - ΕΛ.ΑΚΤ., η οποία υπηρετεί στο Λιμεναρχείο Ρεθύμνου, κατήγγειλε στην Υπηρεσία της ότι την 25-12-2013, κατά τη διάρκεια διατεταγμένης υπηρεσίας, δέχθηκε σεξουαλική παρενόχληση με τη χρήση σωματικής βίας από συνάδελφό της, βαθμοφόρο του Λ.Σ. - ΕΛ.ΑΚΤ., εντός του Λιμενικού Καταστήματος.
Για το εν λόγω συμβάν, ήδη διενεργείται προανάκριση από το Λιμεναρχείο Ρεθύμνου, ενώ, παράλληλα, ενημερώθηκε και ο Εισαγγελέας Ναυτοδικείου Χανίων.
epoli.gr
«Η Ελλάδα οδεύει προς την εργασιακή πειθαρχία του Μεσοπολέμου…»
Ο Δρ. Θεόδωρος A. Κουτρούκης (οικονομολόγος της εργασίας, διδάσκων στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου) μιλά στη Μαργαρίτα Ικαρίου για τις τρέχουσες εργασιακές, οικονομικές, κοινωνικές και πολιτικές εξελίξεις.
Έχετε δηλώσει στο πρόσφατο παρελθόν πως «οδεύουμε προς μια Γερμανική Ευρώπη». Τι μπορεί να σημαίνει αυτό, εκτός των άλλων, για την οικονομία της χώρας μας, τη σταθερότητα και κυρίως τη διαβίωση του απλού πολίτη σε άξονα 5ετίας;
Η οικονομική κρίση βρήκε την Ευρωπαϊκή Ένωση σε μεγάλο βαθμό απροετοίμαστη, καθώς δεν είχε καν προλάβει να αφομοιώσει πλήρως την ένταξη δέκα νέων μελών το 2004 και άλλων δύο το 2007. Στις νέες συνθήκες που συνοδεύτηκαν από την αστοχία πολλών χωρών του Νότου -αλλά όχι μόνο αυτών- στη διαχείριση του εθνικού δημόσιου χρέους, ήταν αναμενόμενο το «μαχαίρι και το πεπόνι» της κοινοτικής αλληλεγγύης να το κρατούν εκείνοι που μπορούσαν να δανείσουν τις χώρες, που έβλεπαν τις αγορές να τους κλείνουν την πόρτα κατάμουτρα.
Οι δυνητικοί δανειστές εντός της Ε.Ε. ήταν κυρίως η Γερμανία και μερικές άλλες χώρες με ακμάζουσα οικονομία. Η κοινοτική αλληλεγγύη εκφράστηκε και πάλι (αν και μερικώς, γιατί συνέβαλε και το ΔΝΤ), ωστόσο αυτή τη φορά συνοδεύτηκε από μετρήσιμες δεσμεύσεις των βοηθούμενων χωρών να εξυγιάνουν τα δημόσια οικονομικά τους σε περιορισμένο χρόνο. Η Γερμανία βρέθηκε εκ των πραγμάτων στην οικονομική ηγεσία της Ευρώπης σε μια κρίσιμη στιγμή και δεν είμαι σίγουρος πως ήταν έτοιμη να διαχειριστεί την κατάσταση με ευρωπαϊκές και όχι πρωσικές συνταγές. Σε κάθε περίπτωση η ύφεση οδήγησε τους πληττόμενους λαούς να θεωρήσουν τη γερμανική κυβέρνηση εν πολλοίς υπεύθυνη για την οιονεί τιμωρητική επιβολή μέτρων δημοσιονομικής πειθαρχίας και εισοδηματικής λιτότητας.
Το χειρότερο παράγωγο αυτής της εξέλιξης είναι πως η Ευρώπη έχει αρχίσει να γίνεται ολοένα και λιγότερο δημοφιλής και πως οι λαοί της δεν έχουν τη διάθεση να αγωνιστούν για την ευρωπαϊκή ιδέα. Η Ευρωπαϊκή Ένωση προσλαμβάνεται πλέον ως ένας μηχανισμός επιβολής περιοριστικών πολιτικών, αύξησης της ανεργίας κι επίτασης του κοινωνικού αποκλεισμού. Η Ε.Ε. των 28 προβληματίζεται έντονα για τον προσανατολισμό της κι αν δεν προχωρήσει σε δραστικές μεταρρυθμίσεις απειλείται με αποδιάρθρωση.
Σε αυτές τις συνθήκες η Ελλάδα πρέπει αφενός να προετοιμάζεται για να αξιοποιήσει με βέλτιστο τρόπο τη συμμετοχή της στην Ε.Ε. κι αφετέρου να ετοιμάσει ένα plan B για την περίπτωση που το ευρωπαϊκό οικοδόμημα εμφανίσει μη αναστρέψιμες ρωγμές. Ελπίζω πως οι ηγεσίες -πολιτικές και οικονομικές- θα πράξουν τα δέοντα σε αυτή την κατεύθυνση, βελτιώνοντας την καθημερινότητα των πολιτών.
Είστε, εκτός των άλλων, Διαιτητής συλλογικών διαπραγματεύσεων. Σήμερα, που κατά γενική ομολογία, ζούμε σε έναν νέο «εργασιακό Μεσαίωνα» πως αισθάνεστε να βλέπετε το έργο σας να μην μπορεί πλέον να προστατεύσει τους εργαζομένους;
Το ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο ευημερίας κι εργασιακών δικαιωμάτων που μοιράστηκε η χώρα μας τα τελευταία τριάντα χρόνια με άλλους λαούς της Γηραιάς Ηπείρου έχει προ πολλού αρχίζει να ξεθωριάζει κυρίως ελέω της ταχύρρυθμης επέλασης της παγκοσμιοποίησης από τις αρχές του 21ου αιώνα. Οι εξωτερικές πιέσεις των εκτός Ε.Ε. χωρών για μείωση του κόστους παραγωγής είναι πλέον ασφυκτικές και η Ε.Ε. δε διαθέτει πλέον την «πολυτέλεια» να απολαμβάνει ένα υψηλό επίπεδο μοναδιαίου μισθολογικού κόστους.
Επιπλέον οι ασκούμενες πολιτικές για την αποτελεσματική διαχείριση του μεγάλου δημόσιου χρέους στη χώρα μας οδηγούν σε γοργή εξάρθρωση του συστήματος κοινωνικής προστασίας, την ανεξέλεγκτη ευελιξία της αγοράς εργασίας, τη δραστική συμπίεση των εργασιακών δικαιωμάτων, την αποδόμηση του συστήματος κοινωνικής εταιρικότητας, την δραστική απίσχνανση του συστήματος συλλογικών διαπραγματεύσεων και την εφιαλτική απαξίωση του εργατικού δικαίου, ως αμυντικού μηχανισμού της μισθωτής εργασίας. Αναφορικά με το ρόλο μου ως διαιτητή στις συλλογικές διαπραγματεύσεις, θα σας πω τούτο: ο Οργανισμός Μεσολάβησης και Διαιτησίας ήταν και είναι ένα νοσοκομείο εργασιακών διαφορών που μπορούσε να παράγει χρήσιμο κοινωνικό έργο, όσο η Πολιτεία και οι κοινωνικοί εταίροι παρείχαν τα μέσα για να το πράξει. Από τη στιγμή που με αλλεπάλληλες νομοθετικές πρωτοβουλίες απογυμνώθηκε από το μεγαλύτερο μέρος των αρμοδιοτήτων του, οι δυνατότητες παρέμβασης που έχει είναι δραστικά περιορισμένες. Δυστυχώς ο συρρικνωμένος ρόλος των μεσολαβητών και διαιτητών δε σημαίνει ότι οι εργασιακές διαφορές επιλύθηκαν. Απλά η αγορά αφέθηκε να τις διευθετήσει μόνη της με το δίκαιο του ισχυρότερου. Κατά κάποιο τρόπο στις εργασιακές σχέσεις βιώνουμε πλέον το σκηνικό του φιλμ «Η Απίστευτη Ιστορία του Μπέντζαμιν Μπάτον»: ο χρόνος κυλά αμείλικτα προς τα πίσω, προς τα πρότυπα εργασιακής πειθαρχίας του Μεσοπολέμου.
Ποιο είναι για σας, το χειρότερο σενάριο, για την οικονομία της χώρας μας και κατ’ επέκταση για τη συνεχιζόμενη οικονομική ύφεση; Υπάρχει success story-κι αν ναι, από πότε αυτό θα γίνει αντιληπτό από τον Έλληνα στην καθημερινότητά του;
Την τελευταία πενταετία οι ελληνικές κυβερνήσεις κλήθηκαν να διαχειριστούν την αδυσώπητη αντίφαση ανάμεσα στην περιορισμένη ικανότητα υλοποίησης των συμφωνηθέντων μέτρων πολιτικής -λόγω της λαϊκής αντίδρασης- και τις απαιτήσεις της Ε.Ε. και του ΔΝΤ για να τηρηθούν τα Μνημόνια και η δανειακή σύμβαση.
Είστε, εκτός των άλλων, Διαιτητής συλλογικών διαπραγματεύσεων. Σήμερα, που κατά γενική ομολογία, ζούμε σε έναν νέο «εργασιακό Μεσαίωνα» πως αισθάνεστε να βλέπετε το έργο σας να μην μπορεί πλέον να προστατεύσει τους εργαζομένους;
Επιπλέον οι ασκούμενες πολιτικές για την αποτελεσματική διαχείριση του μεγάλου δημόσιου χρέους στη χώρα μας οδηγούν σε γοργή εξάρθρωση του συστήματος κοινωνικής προστασίας, την ανεξέλεγκτη ευελιξία της αγοράς εργασίας, τη δραστική συμπίεση των εργασιακών δικαιωμάτων, την αποδόμηση του συστήματος κοινωνικής εταιρικότητας, την δραστική απίσχνανση του συστήματος συλλογικών διαπραγματεύσεων και την εφιαλτική απαξίωση του εργατικού δικαίου, ως αμυντικού μηχανισμού της μισθωτής εργασίας. Αναφορικά με το ρόλο μου ως διαιτητή στις συλλογικές διαπραγματεύσεις, θα σας πω τούτο: ο Οργανισμός Μεσολάβησης και Διαιτησίας ήταν και είναι ένα νοσοκομείο εργασιακών διαφορών που μπορούσε να παράγει χρήσιμο κοινωνικό έργο, όσο η Πολιτεία και οι κοινωνικοί εταίροι παρείχαν τα μέσα για να το πράξει. Από τη στιγμή που με αλλεπάλληλες νομοθετικές πρωτοβουλίες απογυμνώθηκε από το μεγαλύτερο μέρος των αρμοδιοτήτων του, οι δυνατότητες παρέμβασης που έχει είναι δραστικά περιορισμένες. Δυστυχώς ο συρρικνωμένος ρόλος των μεσολαβητών και διαιτητών δε σημαίνει ότι οι εργασιακές διαφορές επιλύθηκαν. Απλά η αγορά αφέθηκε να τις διευθετήσει μόνη της με το δίκαιο του ισχυρότερου. Κατά κάποιο τρόπο στις εργασιακές σχέσεις βιώνουμε πλέον το σκηνικό του φιλμ «Η Απίστευτη Ιστορία του Μπέντζαμιν Μπάτον»: ο χρόνος κυλά αμείλικτα προς τα πίσω, προς τα πρότυπα εργασιακής πειθαρχίας του Μεσοπολέμου.
Ποιο είναι για σας, το χειρότερο σενάριο, για την οικονομία της χώρας μας και κατ’ επέκταση για τη συνεχιζόμενη οικονομική ύφεση; Υπάρχει success story-κι αν ναι, από πότε αυτό θα γίνει αντιληπτό από τον Έλληνα στην καθημερινότητά του;
Το άσχημο σενάριο -βραχυπρόθεσμα- θα ήταν να μην επιτευχθεί η βραδύρυθμη -έστω- ανασυγκρότηση της ελληνικής οικονομίας εντός της ΟΝE και να οδηγηθούμε σε μια άτακτη οπισθοδρόμηση και στην έξοδο από την Ευρωζώνη και ίσως από την Ε.Ε.
Το ακόμη χειρότερο σενάριο θα ήταν να εγκαταλειφθεί η ευρωπαϊκή ενοποίηση και η χώρα μας να βρεθεί μόνη, έξω από μια συμμαχία χωρών στον ανελέητο στίβο της οικονομικής παγκοσμιοποίησης. Οσο για το λεγόμενο success story, αν με αυτό εννοούμε την επιστροφή της χώρας σε τροχιά μιας κάποιας αύξησης του ΑΕΠ μετά από αρκετά χρόνια ύφεσης, αυτή η εξέλιξη μάλλον θα συμβεί την επόμενη ή την μεθεπόμενη χρονιά. Αν, όμως, εννοούμε την επιστροφή στο προ της κρίσης βιοτικό επίπεδο των Ελλήνων, νομίζω πως κάτι τέτοιο θα χρειαστεί πολλά χρόνια για να επιτευχθεί. Σε κάθε περίπτωση η Ελλάδα του 2020, λίγο θα θυμίζει την Ελλάδα του 2010.
Η τέχνη διώκεται χάριν της μορφώσεως, ή η μόρφωση καταδιώκεται άτεχνα από τεχνοκράτες: Τι από τα δύο συνέβη, κατά τη γνώμη σας στην περίπτωση του Πρύτανη Πελεγρίνη;
Δε θα ήθελα να κρίνω πρόσωπα. Επειδή όμως φαντάζομαι πως αναφέρεστε στην ενασχόληση του Πρύτανη του Πανεπιστημίου Αθηνών με το θέατρο, θα μου επιτρέψετε να πω ότι ο κάθε πρύτανης εκλέγεται για να διοικήσει ένα ΑΕΙ σε συνεργασία με τα άλλα θεσμικά όργανα της ακαδημαϊκής κοινότητας και ασφαλώς υπόκειται σε δημόσια λογοδοσία και νομικό έλεγχο για το πόσο αποτελεσματικά και σύννομα επιτελεί το έργο του.
Η τέχνη διώκεται χάριν της μορφώσεως, ή η μόρφωση καταδιώκεται άτεχνα από τεχνοκράτες: Τι από τα δύο συνέβη, κατά τη γνώμη σας στην περίπτωση του Πρύτανη Πελεγρίνη;
Δε θα ήθελα να κρίνω πρόσωπα. Επειδή όμως φαντάζομαι πως αναφέρεστε στην ενασχόληση του Πρύτανη του Πανεπιστημίου Αθηνών με το θέατρο, θα μου επιτρέψετε να πω ότι ο κάθε πρύτανης εκλέγεται για να διοικήσει ένα ΑΕΙ σε συνεργασία με τα άλλα θεσμικά όργανα της ακαδημαϊκής κοινότητας και ασφαλώς υπόκειται σε δημόσια λογοδοσία και νομικό έλεγχο για το πόσο αποτελεσματικά και σύννομα επιτελεί το έργο του.
Από εκεί και πέρα, το αν στον ελεύθερο χρόνο του παίζει στο θέατρο, παρακολουθεί αγώνες ποδοσφαίρου ή μαγειρεύει γιουβαρλάκια σε τηλεοπτικό κανάλι είναι προσωπικό του θέμα και δεν αφορά σε κανέναν από εμάς. Επιτρέψτε μου επίσης να υπενθυμίσω ότι ο Πρύτανης εκπροσωπεί το Πανεπιστήμιο ως συλλογική οντότητα, ενώ τα συμφέροντα των επιμέρους μελών της ακαδημαϊκής κοινότητας εκπροσωπούνται από τους οικείους συλλόγους: τους φοιτητικούς για τους φοιτητές και τα εργατικά σωματεία για τους μισθωτούς στο αντίστοιχο ΑΕΙ. Στις δημόσιες συζητήσεις συχνά ξεχνούμε αυτά τα αυτονόητα που έχουν τη σημασία τους.
Ένα «θέατρο του παραλόγου» βιώνουν τους τελευταίους μήνες οι φοιτητές. Δεδομένου ότι είστε επίκουρος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου, ποιοι πιστεύετε ότι ευθύνονται για την κατάσταση και πως αυτή, θα μπορούσε ίσως να έχει αποφευχθεί ή επιλυθεί;
Το Πανεπιστήμιο βιώνει τις συνέπειες της ολόπλευρης κρίσης που κλονίζει συθέμελα την ελληνική κοινωνία μετά τα 2008. Για τη σημερινή κατάσταση ευθύνονται τόσο οι εξωτερικοί παράγοντες που πυροδότησαν την κρίση, όσο και οι εσωτερικοί παράγοντες του χώρου της παιδείας. Για λόγους που θα χρειαζόμουν πολλές ώρες για να αναπτύξω η ανώτατη εκπαίδευση δεν αντιμετώπισε έγκαιρα τις χρόνιες κακοδαιμονίες της, με συνέπεια όταν ενέσκηψε η κρίση να βρεθεί σε μεγάλο βαθμό ανοχύρωτη. Σε κάθε περίπτωση το «τι έφταιξε» θα πρέπει να το αναζητήσει ο ιστορικός ερευνητής του μέλλοντος. Αλλά στο ερώτημα «τι πρέπει να κάνουμε» από εδώ και πέρα νομίζω πως οφείλουμε να απαντήσουμε με τη συνεργασία όλων των συντελεστών του Πανεπιστημίου αλλά και των αρχών που εποπτεύουν τη λειτουργία του.
Ένα «θέατρο του παραλόγου» βιώνουν τους τελευταίους μήνες οι φοιτητές. Δεδομένου ότι είστε επίκουρος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου, ποιοι πιστεύετε ότι ευθύνονται για την κατάσταση και πως αυτή, θα μπορούσε ίσως να έχει αποφευχθεί ή επιλυθεί;
Θα πρέπει, λοιπόν, όλοι μαζί να παραμερίσουν της προσωπικές και κομματικές σκοπιμότητες, προκειμένου τα Πανεπιστήμια να μην είναι απλώς «ανοικτά» αλλά και να λειτουργούν σε υψηλό επίπεδο επιτελώντας την αποστολή που τους ανέθεσε ο ελληνικάς λαός. Δυστυχώς η προηγουμένη εμπειρία δείχνει ότι κάθε φορά που στα Πανεπιστήμια εκτυλίσσεται μια κινητοποίηση, τα φώτα της δημοσιότητας στρέφονται στην επιφάνεια του προβλήματος π.χ. στο αν θα «χαθεί» το εξάμηνο των σπουδών για τους φοιτητές. Χωρίς να παραγνωρίζω τη σημασία που έχει η απρόσκοπτη λειτουργία των ΑΕΙ και ΤΕΙ για τις ελληνικές οικογένειες, που αναλώνουν από το υστέρημα τους για να προσφέρουν στα παιδιά τους, θαρρώ πως αξίζει τον κόπο να ξεκινήσει μια δημόσια συζήτηση για το πως και με ποιες δυσκολίες λειτουργούν τα Πανεπιστήμια και πως αποτιμάται η ποιότητα σπουδών που προσφέρουν…
-Λέγεται, ολοένα και περισσότερο, τον τελευταίο καιρό πως «εξέλειπαν οι μεγάλες προσωπικότητες» είτε από την πολιτική, είτε από το χώρο των πνευματικών ανθρώπων. Είναι αυτή μια συλλήβδην απαξίωση και των δύο κατηγοριών ή έχει μια βάση;
Ένας μεγάλος στοχαστής είχε πει ότι «κανένας δεν είναι καλύτερος από την εποχή του». Ο σταδιακός περιορισμός της εθνικής ισχύος και η μετατροπή του κόσμου σε ένα παγκόσμιο χωριό έχει αλλάξει συλλήβδην την ισορροπία ανάμεσα στην πολιτική και την οικονομική εξουσία. Στο γήπεδο της παγκοσμιοποίησης μοναδικοί ουσιαστικά παίκτες είναι το διεθνές χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο και οι παγκόσμιες εταιρίες και σ’ αυτές τις συνθήκες το βεληνεκές των εθνικά ιστάμενων πολιτικών ηγετών φθίνει συνεχώς. Όσο υπάρχει αυτή η αντίφαση ανάμεσα στην πανίσχυρη παγκοσμιοποιημένη οικονομική εξουσία και τα ανίσχυρα εθνικά κέντρα πολιτικής εξουσίας (που ας σημειωθεί αντιμάχονται το ένα το άλλο) δε νομίζω πως εύκολα θα ξαναδούμε ηγέτες διεθνούς ακτινοβολίας.
Αν το διεθνές κεφάλαιο, χρειαζόταν τους εθνικούς ηγέτες για να προωθεί τις παγκόσμιες οικονομικές επιδιώξεις του -όπως θα έλεγε η μαρξιστική ανάλυση- μετά την επιτυχή επέλαση της παγκοσμιοποίησης, απλά δεν τους χρειάζεται πια. Οσο για τους πνευματικούς ηγέτες, σε μια εποχή που η ύλη και ο καταναλωτισμός βρίσκονται σε πρώτη ζήτηση και τα πνευματικά αγαθά απαξιώνονται, έχουν απωλέσει σε μεγάλο βαθμό την δύναμη επιρροής τους. Κάποτε ο ακαδημαϊκός και εγνωσμένης φήμης οικονομολόγος Άγγελος Αγγελόπουλος είχε πει -εν τη ρύμη της ταπεινοφροσύνης του- ότι οι ποιητές είναι οι σοφοί του κόσμου. Πόσο εισακούονται όμως σήμερα οι ποιητές;
Είναι υπεύθυνος και υπόλογος ο συνδικαλισμός για το ότι απεμπολήσαμε εργασιακά μας δικαιώματα εν μια νυκτί και χιλιάδες άνθρωποι βιώνουν την ανεργία, την υποαπασχόληση, τη μαύρη εργασία, τη διαθεσιμότητα; Οδηγηθήκαμε στην κρίση μέσω συγκεκριμένων πρακτικών;\
Ο εργατικός συνδικαλισμός μετά την μεταπολίτευση στρεβλώθηκε από δομικές κακοδαιμονίες: ήταν κρατικοδίαιτος και κομματικά εξαρτημένος, ευνόησε τους insiders της αγοράς εργασίας σε βάρος των outsiders, πίεσε το πολιτικό σύστημα για προώθηση στενών συντεχνιακών και «ηλικιακών» συμφερόντων, χρησιμοποιήθηκε για την προώθηση άνομων ατομικών επιδιώξεων και αθέμιτων πολιτικών φιλοδοξιών.
Όμως, ακόμη κι αν σήμερα τα συνδικάτα φαίνονται αναποτελεσματικά κι ελάχιστα γοητευτικά, δεν παύουν να είναι ο μοναδικός αμυντικός μηχανισμός που διαθέτουν οι μισθωτοί μέσα στο «ολοκαύτωμα» της αγοράς εργασίας. Τα συνδικάτα επινοήθηκαν γιατί ο μεμονωμένος εργαζόμενος διαθέτει πολύ μικρή διαπραγματευτική ισχύ για να επηρεάσει τις αποφάσεις που σχετίζονται με την εργασία του. Ακόμη κι αν μπορούν να καταλογιστούν πολλά σε πρόσωπα και καταστάσεις που παρεισέφρησαν στη δράση του συνδικαλιστικού κινήματος, το κρίσιμο ερώτημα είναι πώς θα διαμορφωθεί το σκηνικό στην αγορά εργασίας χωρίς έναν μηχανισμό προώθησης των συμφερόντων των εργαζομένων.
Σήμερα, η χώρα έχει περισσότερο από άλλοτε την ανάγκη ενός ισχυρού εργατικού συνδικαλισμού, που δε θα επαναλάβει τα λάθη του παρελθόντος και θα μπορεί να συμμετέχει ως αξιόπιστος συνομιλητής στις εθνικές και τις ευρωπαϊκές διαδικασίες κοινωνικού διαλόγου, όπως συμβαίνει σε ολόκληρη την Ε.Ε.
Μια κοινωνική αντίδραση με πρωτεργάτη ένα ισχυρό κίνημα πολιτών ή μια συμμαχία δυνάμεων θα μπορούσε, κατά τη γνώμη σας, να ανατρέψει τις πολιτικές βυθίσματος της χώρας σε ένα ολοένα και πιο βαθύ μνημόνιο;
Η κοινωνική ιστορία δείχνει πως η λαϊκή πίεση για ανατροπή του status quo μπορεί να φέρει αποτελέσματα. Ωστόσο, οι κοινωνικές αντιδράσεις συνήθως εκδηλώνονται με τρόπο αποσπασματικό και ανοργάνωτο. Οι καιροί έχουν αλλάξει. Μετά από μια τουλάχιστον εικοσαετία κλιμάκωσης του ατομικισμού ως κύριας οδού για την επίλυση των προβλημάτων των πολιτών και τα παρελκόμενα φαινόμενα (ρουσφέτι, γρηγορόσημο, φακελάκι κ.α.) είναι πολύ δύσκολο να αναγνωριστούν η αξία και οι δυνατότητες των κοινωνικών αγώνων.
Επιπλέον, νομίζω πως η καλύτερη διασύνδεση των εγχώριων οργανώσεων της κοινωνίας των πολιτών (συνδικάτα, οικολογικές κινήσεις, καταναλωτικό κίνημα, κοινωνικές οργανώσεις ειδικού σκοπού κ.λπ.) με τις ανάλογες οργανώσεις σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες θα αυξήσει την προστιθέμενη αξία και την αποτελεσματικότητα των κοινωνικών αγώνων. Παρά τη διόγκωση του ευρωσκεπτικισμού, η ευρωπαϊκή συνεργασία της κοινωνίας των πολιτών ακόμη και σε θέματα χαμηλής πολιτικής μπορεί να δώσει αποτελεσματικές απαντήσεις στα κοινωνικά αδιέξοδα της ύφεσης. Πιστεύω πως αν υπάρχει ελπίδα για επαναφορά της χώρας μας σε τροχιά ευημερίας στην μεσο-μακροπρόθεσμη περίοδο, αυτή η τροχιά μπορεί να διαγραφεί μόνο στον ευρωπαϊκό γαλαξία.
Ο φασισμός, στην όποια του μορφή, λένε πολλοί πως ενυπάρχει στο σύγχρονο άνθρωπο και εκδηλώνεται σε περιόδους κρίσης. Υπάρχει λανθάνον φασισμός στην Ελλάδα; Είναι επικινδυνότερος του εμφανούς; Εγκυμονεί κινδύνους για τη δημοκρατία;
Η βαθιά οικονομική ύφεση έχει οξύνει πάρα πολύ τις ακραίες προσεγγίσεις της πολιτικής ζωής αλλά και την επικράτηση απόψεων που επιχειρούν να μειώσουν την αξία της δημοκρατίας και του κοινοβουλευτισμού. Αυτές οι προσεγγίσεις στρέφονται - όχι πάντοτε άδικα- εναντίον των διεφθαρμένων πολιτικών και καλλιεργούν μια μυθολογία για την έλευση κάποιων αδέκαστων ηγετών, που θα έρθουν σαν τον μαρμαρωμένο βασιλιά να σώσουν την χώρα.
Η ιστορία έχει δείξει ότι θα πρέπει να προσέχουμε τους σωτήρες, γιατί συνήθως οι πρώτες τους κινήσεις στοχεύουν στον παραμερισμό αν όχι την εξολόθρευση οποιουδήποτε θα μπορούσε να μας σώσει από εκείνους. Και επίδοξους σωτήρες στη χώρα μας έχουμε -φευ- αρκετούς.
Οι σύγχρονες δημοκρατίες θεμελιώθηκαν - στην δυνατότητα ελεύθερης ανταλλαγής ιδεών και απόψεων και στη δυνατότητα της μειοψηφίας να γίνει ανεμπόδιστα πλειοψηφία. Οτιδήποτε παραβαίνει αυτή την αρχή δεν χωράει στη δημοκρατία. Ας είμαστε, λοιπόν, προσεκτικοί γιατί ο φασισμός δεν κομίζει λύσεις, μόνο γιγαντώνει τα κοινωνικά προβλήματα. Οσο για τη δημοκρατία, παρά τις μύριες αδυναμίες της παραμένει το καλύτερο πολίτευμα, που έχει επινοήσει η ανθρωπότητα. Οφείλουμε να την προστατέψουμε ως κόρην οφθαλμού.
Πως ένας άνθρωπος που μπορεί με ορθολογιστικό τρόπο να διερευνά και να διδάσκει Οικονομία της Εργασίας μπορεί ταυτόχρονα να γράφει κείμενα εξαίρετης λογοτεχνικής χροιάς όπως «το curriculum vitae μιας βιβλιοθήκης» και «τα παραμύθια που δεν είχαν βασιλοπούλες»; Συνδέονται αυτοί οι δύο κόσμοι μέσα σας ή σας διχάζουν;
Θαρρώ πως όλοι μας έχουμε μέσα μας κρυμμένες πολλές και διαφορετικές ιδιότητες. Σκοπός ενός επιστημονικού κείμενου είναι να προαγάγει την οικουμενική γνώση, να βελτιώσει την τεχνική αντίληψη για την περιρρέουσα πραγματικότητα και να βοηθήσει τον άνθρωπο να αντιληφθεί τις δυνατότητες του. Αντίθετα, ένα λογοτεχνικό κείμενο θαρρώ πως συνδράμει την ανάγκη του ανθρώπου να ανακαλύψει την ομορφιά του κόσμου και να ανακαλύψει τις βαθύτερες αδυναμίες του. Δεν ισχυρίζομαι, φυσικά, ότι γράφω λογοτεχνικά κείμενα. Απλά αποτυπώνω μερικές σκέψεις και συναισθήματα, που μάλλον έχουν ολοκληρώσει την περίοδο της κυοφορίας τους και κλωτσούν λυσσαλέα για να εξέλθουν. Δεν ξέρω πως αυτές οι δύο πλευρές μου συνδέονται. Ακόμη προσπαθώ να το ανακαλύψω…
Πως και σε ποια ηλικία προέκυψε αυτή η ανάγκη έκφρασής σας μέσω του γραπτού λόγου; Πως νιώθετε κάθε φορά που ένα άρθρο σας, όχι καθαρά επιστημονικού αντικειμένου, αλλά μια γλαφυρή καταγραφή της πραγματικότητας, δημοσιεύεται σε ένα Μέσο Ενημέρωσης;
Μεγάλωσα σε ένα σπίτι από το οποίο δεν έλειπαν ποτέ το ψωμί, το γάλα και η εφημερίδα. Ήταν, επομένως, αναμενόμενο να θεωρώ την ενημέρωση και το σχολιασμό της επικαιρότητας ως αναπόσπαστο στοιχεία της κοινωνικής ζωής, ακόμη και στην παιδική μου ηλικία. Έχω διασώσει και ίσως κάποτε δημοσιεύσω κάποια εξ απαλών ονύχων κείμενα, στα οποία παρουσιάζω και σχολιάζω οικογενειακές συζητήσεις της πρώιμης μεταπολίτευσης, τότε που ακόμη οι οικογένειες συζητούσαν πρόσωπο με πρόσωπο κι όχι μέσα από τα social media. Φανταστείτε κείμενα του τύπου «ο παππούς είπε αυτό και ο πατέρας του απάντησε το άλλο», ενώ στο τέλος ακολουθούσε ο σχολιασμός του λιλιπούτειου συντάκτη. Ξέρετε τι μου κάνει εντύπωση ακόμη και σήμερα; ότι σε εκείνα τα κείμενα ήταν διαχωρισμένη η είδηση από το σχόλιο. Το φαντάζεστε;
Κάθε φορά που ένα κείμενο μου ρίχνεται στο καμίνι της δημοσιότητας -κι αυτό ξεκίνησε από το 1984- νιώθω πως προσφέρω ένα λουλούδι στον αναγνώστη: μπορεί να του αρέσει το χρώμα και το άρωμα ή όχι, αλλά ένα είναι βέβαιο: το ομορφότερο λιβάδι της ενημέρωσης και του δημόσιου διαλόγου είναι εκείνο που αφήνει όλα τα λουλούδια να ανθίσουν.
Αν μπορούσε ο μέσος αναγνώστης να διαβάσει ΕΝΑ και ΜΟΝΟ ένα από όσα έχετε γράψει μέχρι στιγμής, ποιο θα επιλέγατε να του προτείνετε; Ποιο είναι για σας, μέχρι στιγμής, το πιο «αγαπημένο» και απεικονιστικό;
Θα μπορούσε ο αναγνώστης να βρει πολλά κείμενα στο Διαδίκτυο και αρκετά από τα έργα μου στα βιβλιοπωλεία. Θεωρώ ενδιαφέρον πλην όμως σκληρό για το μέσο αναγνώστη το βιωματικό άρθρο μου «Τα δικά μου παραμύθια δεν είχαν βασιλοπούλες». Ξέρετε, όμως, η σπουδαία νομπελίστρια συγγραφέας Toni Morrison λέει κάπου πως αν υπάρχει ένα βιβλίο που θέλεις να διαβάσεις αλλά που δεν έχει γραφτεί ακόμα, τότε εσύ είσαι αυτός που πρέπει να το γράψει. Στο ίδιο πνεύμα ελπίζω ότι το πιο αγαπημένο και απεικονιστικό κείμενο μου δεν το έγραψα ακόμη.
Με το συνδυασμό μιας σύγχρονης ακαδημαϊκής γνώσης, τις οικογενειακές καταβολές αλλά και την επικοινωνιακή σας δεινότητα, το ενδεχόμενο να σας γίνουν προτάσεις για ενασχόλησή σας με την πολιτική ζωή του τόπου, μάλλον εμφανίζεται σίγουρο. Τι σκέπτεστε γι’ αυτό;
Η ερώτηση παραβλέπει τις δεξιότητες που απαιτούνται προκειμένου να ασχοληθεί ένα πρόσωπο με την πολιτική αλλά και το ευρύτερο πλαίσιο εντός του οποίου διεξάγεται ο λεγόμενος ανταγωνισμός των ιδεών. Δυστυχώς για τον τόπο μας, στον στίβο της πολιτικής δε συνωστίζονται για να προσφέρουν στην πατρίδα οι πιο ικανοί και καταξιωμένοι πολίτες, αλλά κυρίως εκείνοι που επιθυμούν διακαώς να εκμεταλλευτούν το συλλογικό πλούτο των Ελλήνων (και δεν εννοώ μόνο τον οικονομικό).
Είναι υπεύθυνος και υπόλογος ο συνδικαλισμός για το ότι απεμπολήσαμε εργασιακά μας δικαιώματα εν μια νυκτί και χιλιάδες άνθρωποι βιώνουν την ανεργία, την υποαπασχόληση, τη μαύρη εργασία, τη διαθεσιμότητα; Οδηγηθήκαμε στην κρίση μέσω συγκεκριμένων πρακτικών;\
Όμως, ακόμη κι αν σήμερα τα συνδικάτα φαίνονται αναποτελεσματικά κι ελάχιστα γοητευτικά, δεν παύουν να είναι ο μοναδικός αμυντικός μηχανισμός που διαθέτουν οι μισθωτοί μέσα στο «ολοκαύτωμα» της αγοράς εργασίας. Τα συνδικάτα επινοήθηκαν γιατί ο μεμονωμένος εργαζόμενος διαθέτει πολύ μικρή διαπραγματευτική ισχύ για να επηρεάσει τις αποφάσεις που σχετίζονται με την εργασία του. Ακόμη κι αν μπορούν να καταλογιστούν πολλά σε πρόσωπα και καταστάσεις που παρεισέφρησαν στη δράση του συνδικαλιστικού κινήματος, το κρίσιμο ερώτημα είναι πώς θα διαμορφωθεί το σκηνικό στην αγορά εργασίας χωρίς έναν μηχανισμό προώθησης των συμφερόντων των εργαζομένων.
Σήμερα, η χώρα έχει περισσότερο από άλλοτε την ανάγκη ενός ισχυρού εργατικού συνδικαλισμού, που δε θα επαναλάβει τα λάθη του παρελθόντος και θα μπορεί να συμμετέχει ως αξιόπιστος συνομιλητής στις εθνικές και τις ευρωπαϊκές διαδικασίες κοινωνικού διαλόγου, όπως συμβαίνει σε ολόκληρη την Ε.Ε.
Μια κοινωνική αντίδραση με πρωτεργάτη ένα ισχυρό κίνημα πολιτών ή μια συμμαχία δυνάμεων θα μπορούσε, κατά τη γνώμη σας, να ανατρέψει τις πολιτικές βυθίσματος της χώρας σε ένα ολοένα και πιο βαθύ μνημόνιο;
Επιπλέον, νομίζω πως η καλύτερη διασύνδεση των εγχώριων οργανώσεων της κοινωνίας των πολιτών (συνδικάτα, οικολογικές κινήσεις, καταναλωτικό κίνημα, κοινωνικές οργανώσεις ειδικού σκοπού κ.λπ.) με τις ανάλογες οργανώσεις σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες θα αυξήσει την προστιθέμενη αξία και την αποτελεσματικότητα των κοινωνικών αγώνων. Παρά τη διόγκωση του ευρωσκεπτικισμού, η ευρωπαϊκή συνεργασία της κοινωνίας των πολιτών ακόμη και σε θέματα χαμηλής πολιτικής μπορεί να δώσει αποτελεσματικές απαντήσεις στα κοινωνικά αδιέξοδα της ύφεσης. Πιστεύω πως αν υπάρχει ελπίδα για επαναφορά της χώρας μας σε τροχιά ευημερίας στην μεσο-μακροπρόθεσμη περίοδο, αυτή η τροχιά μπορεί να διαγραφεί μόνο στον ευρωπαϊκό γαλαξία.
Ο φασισμός, στην όποια του μορφή, λένε πολλοί πως ενυπάρχει στο σύγχρονο άνθρωπο και εκδηλώνεται σε περιόδους κρίσης. Υπάρχει λανθάνον φασισμός στην Ελλάδα; Είναι επικινδυνότερος του εμφανούς; Εγκυμονεί κινδύνους για τη δημοκρατία;
Η ιστορία έχει δείξει ότι θα πρέπει να προσέχουμε τους σωτήρες, γιατί συνήθως οι πρώτες τους κινήσεις στοχεύουν στον παραμερισμό αν όχι την εξολόθρευση οποιουδήποτε θα μπορούσε να μας σώσει από εκείνους. Και επίδοξους σωτήρες στη χώρα μας έχουμε -φευ- αρκετούς.
Οι σύγχρονες δημοκρατίες θεμελιώθηκαν - στην δυνατότητα ελεύθερης ανταλλαγής ιδεών και απόψεων και στη δυνατότητα της μειοψηφίας να γίνει ανεμπόδιστα πλειοψηφία. Οτιδήποτε παραβαίνει αυτή την αρχή δεν χωράει στη δημοκρατία. Ας είμαστε, λοιπόν, προσεκτικοί γιατί ο φασισμός δεν κομίζει λύσεις, μόνο γιγαντώνει τα κοινωνικά προβλήματα. Οσο για τη δημοκρατία, παρά τις μύριες αδυναμίες της παραμένει το καλύτερο πολίτευμα, που έχει επινοήσει η ανθρωπότητα. Οφείλουμε να την προστατέψουμε ως κόρην οφθαλμού.
Πως ένας άνθρωπος που μπορεί με ορθολογιστικό τρόπο να διερευνά και να διδάσκει Οικονομία της Εργασίας μπορεί ταυτόχρονα να γράφει κείμενα εξαίρετης λογοτεχνικής χροιάς όπως «το curriculum vitae μιας βιβλιοθήκης» και «τα παραμύθια που δεν είχαν βασιλοπούλες»; Συνδέονται αυτοί οι δύο κόσμοι μέσα σας ή σας διχάζουν;
Θαρρώ πως όλοι μας έχουμε μέσα μας κρυμμένες πολλές και διαφορετικές ιδιότητες. Σκοπός ενός επιστημονικού κείμενου είναι να προαγάγει την οικουμενική γνώση, να βελτιώσει την τεχνική αντίληψη για την περιρρέουσα πραγματικότητα και να βοηθήσει τον άνθρωπο να αντιληφθεί τις δυνατότητες του. Αντίθετα, ένα λογοτεχνικό κείμενο θαρρώ πως συνδράμει την ανάγκη του ανθρώπου να ανακαλύψει την ομορφιά του κόσμου και να ανακαλύψει τις βαθύτερες αδυναμίες του. Δεν ισχυρίζομαι, φυσικά, ότι γράφω λογοτεχνικά κείμενα. Απλά αποτυπώνω μερικές σκέψεις και συναισθήματα, που μάλλον έχουν ολοκληρώσει την περίοδο της κυοφορίας τους και κλωτσούν λυσσαλέα για να εξέλθουν. Δεν ξέρω πως αυτές οι δύο πλευρές μου συνδέονται. Ακόμη προσπαθώ να το ανακαλύψω…
Πως και σε ποια ηλικία προέκυψε αυτή η ανάγκη έκφρασής σας μέσω του γραπτού λόγου; Πως νιώθετε κάθε φορά που ένα άρθρο σας, όχι καθαρά επιστημονικού αντικειμένου, αλλά μια γλαφυρή καταγραφή της πραγματικότητας, δημοσιεύεται σε ένα Μέσο Ενημέρωσης;
Κάθε φορά που ένα κείμενο μου ρίχνεται στο καμίνι της δημοσιότητας -κι αυτό ξεκίνησε από το 1984- νιώθω πως προσφέρω ένα λουλούδι στον αναγνώστη: μπορεί να του αρέσει το χρώμα και το άρωμα ή όχι, αλλά ένα είναι βέβαιο: το ομορφότερο λιβάδι της ενημέρωσης και του δημόσιου διαλόγου είναι εκείνο που αφήνει όλα τα λουλούδια να ανθίσουν.
Αν μπορούσε ο μέσος αναγνώστης να διαβάσει ΕΝΑ και ΜΟΝΟ ένα από όσα έχετε γράψει μέχρι στιγμής, ποιο θα επιλέγατε να του προτείνετε; Ποιο είναι για σας, μέχρι στιγμής, το πιο «αγαπημένο» και απεικονιστικό;
Θα μπορούσε ο αναγνώστης να βρει πολλά κείμενα στο Διαδίκτυο και αρκετά από τα έργα μου στα βιβλιοπωλεία. Θεωρώ ενδιαφέρον πλην όμως σκληρό για το μέσο αναγνώστη το βιωματικό άρθρο μου «Τα δικά μου παραμύθια δεν είχαν βασιλοπούλες». Ξέρετε, όμως, η σπουδαία νομπελίστρια συγγραφέας Toni Morrison λέει κάπου πως αν υπάρχει ένα βιβλίο που θέλεις να διαβάσεις αλλά που δεν έχει γραφτεί ακόμα, τότε εσύ είσαι αυτός που πρέπει να το γράψει. Στο ίδιο πνεύμα ελπίζω ότι το πιο αγαπημένο και απεικονιστικό κείμενο μου δεν το έγραψα ακόμη.
Με το συνδυασμό μιας σύγχρονης ακαδημαϊκής γνώσης, τις οικογενειακές καταβολές αλλά και την επικοινωνιακή σας δεινότητα, το ενδεχόμενο να σας γίνουν προτάσεις για ενασχόλησή σας με την πολιτική ζωή του τόπου, μάλλον εμφανίζεται σίγουρο. Τι σκέπτεστε γι’ αυτό;
Όπως είναι φυσικό, οι συνωστιζόμενοι δεν εντοπίζονται σε μια μόνο πλευρά του πολιτικού ουράνιου τόξου. Οι προτάσεις ξέρετε δεν λείπουν, αλλά νομίζω ότι έχω αρκετά ακόμη να προσφέρω στο κοινωνικό σύνολο από τις θέσεις, όπου υπηρετώ: στο Πανεπιστήμιο, τον Οργανισμό Μεσολάβησης και Διαιτησίας, τους ανεξάρτητους θεσμούς αξιολόγησης, την έρευνα. Δεν νομίζω πως η πολιτική ζωή του τόπου έχει πολλά να ωφεληθεί από την παρουσία μου. Αντίθετα τυχόν συμμετοχή μου ενδέχεται να διαταράξει το τρέχον state of the art της πολιτικής κονίστρας, το οποίο -μέσα στις αποτυχίες του- έχει τουλάχιστον μπορέσει να κατανείμει τα οφέλη των συμμετεχόντων στα δημόσια αξιώματα με ένα σχετικά συναινετικό τρόπο. Δεν θα ήταν άδικη η διατάραξη αυτής της διανομής για τους επαγγελματίες της πολιτικής, που επένδυσαν τόσο μεγάλο μέρος της επινοητικότητας τους για να επιβιώσουν σε τρομακτικά αντίξοες καταστάσεις την τελευταία πενταετία;
Θεόδωρος Κουτρούκης, σύντομο βιογραφικό:
Ο Δρ. Θεόδωρος A. Κουτρούκης είναι οικονομολόγος της εργασίας και διδάσκων στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου. Δίδαξε στα Πανεπιστήμια Αιγαίου, Ιωαννίνων, Θράκης, Μακεδονίας, Δυτικής Μακεδονίας, τα ΤΕΙ Θεσσαλονίκης και Καβάλας, την ΑΣΠΑΙΤΕ και το Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο. Είναι ακόμη Διαιτητής στον ΟΜΕΔ και αξιολογητής προγραμμάτων ΕΚΤ. Συμμετείχε σε ευρωπαϊκά δίκτυα ερευνητών, εθνικά και διεθνή ερευνητικά προγράμματα και σε πολλά συνέδρια.
Θεόδωρος Κουτρούκης, σύντομο βιογραφικό:
Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα εντοπίζονται σε θέματα αγοράς εργασίας, επαγγελματικής κατάρτισης, εργασιακών σχέσεων, εκπαίδευσης ενηλίκων, οικονομικής των ανθρώπινων πόρων και διαπραγματεύσεων. Στο έργο του περιλαμβάνονται δώδεκα βιβλία και πολλά άρθρα σε ελληνικά και ξένα επιστημονικά περιοδικά. Είναι μέλος επιστημονικών ενώσεων όπως η Διεθνής Εταιρία Εργασιακών Σχέσεων, η Ευρωπαϊκή Εταιρία Οικονομολόγων της Εργασίας, η Επιστημονική Ένωση Εκπαίδευσης Ενηλίκων, η Ελληνική Εταιρία Συμβουλευτικής και Προσανατολισμού κ.α ---
Τι θέση θα πάρει ο τουρκικός στρατός στην "αποκαθήλωση" Ερντογάν
Οι τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις δεν επιθυμούν να πάρουν θέση στις πολιτικές συζητήσεις για τις εξελίξεις στην πολιτική σκηνή της γειτονικής χώρας. Αυτό προβάλλουν, ως συμπέρασμα, δημοσιεύματα που αναρτήθηκαν στις ιστοσελίδες και μεταδίδονται από τα τηλεοπτικά δίκτυα, με αφορμή την σχετική ανακοίνωση που έγινε από το Αρχηγείο του Γενικού Επιτελείου των Ενόπλων Δυνάμεων της Τουρκίας..
Στην ανακοίνωση τονίστηκαν τα εξής:
<<Τις τελευταίες μέρες άρχισαν να αναφέρονται κάποια σχόλια, αναφορικά με τις τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις, στα ΜΜΕ σχετικά με τις ανακρίσεις που ξεκίνησαν.
Οι τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις, διατηρώντας τη θέση τους εκτός κάθε είδους πολιτικής αντίληψης, εκπληρώνουν τις υποχρεώσεις τους στο ανώτατο επίπεδο, έναντι του τουρκικού έθνους, βάσει των καθηκόντων και των ευθυνών που τις δίνονται από το σύνταγμα και τους νόμους.
Οι τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις, κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους, λαμβάνουν ως βάση το κράτος του δικαίου, που αναγνωρίζεται από το Σύνταγμα, την υπεροχή του νόμου και τις δημοκρατικές αρχές.
Στο πλαίσιο αυτό, οι τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις επέδειξαν μεγάλη επιμέλεια για να επιδειχθεί η συμπεριφορά στο πλαίσιο του δικαίου και της ανεξαρτησίας της δικαιοσύνης, στις ανακρίσεις που γίνονται, αναφορικά με ορισμένα μέλη της, ε.α. και εν ενεργεία. Στόχος είναι, πρωτίστως, να μην επηρεαστεί αρνητικά η θεσμική ταυτότητα των τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων.
Οι τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις δεν επιθυμούν, με κανέναν τρόπο, να λάβουν μέρος στις πολιτικές συζητήσεις και συνεχίζουν να παρακολουθούν στενά την ολοκλήρωση των εξελίξεων σχετικά με τα θέματα που αφορούν τη θεσμική ταυτότητα των τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων και τη νομική κατάσταση του προσωπικού τους, στο πλαίσιο του κράτους δικαίου και των αρχών της ευθυδικίας>>.
http://www.onalert.gr/
Λαθροθηρία στους Ελληνικούς Βιότοπους
Του Δημήτρη Προκοπίου
Δυστυχώς επιβεβαιώνεται ότι στην ελληνική ύπαιθρο και συχνά στους βιοτόπους η ατιμωρησία κυριαρχεί με αποτέλεσμα τη θανάτωση ειδών υπό εξαφάνιση. Δίποδα κτήνη σκότωσαν αρκούδα και το αρκουδάκι της στο Γράμμο Καστοριάς.
Ακόμη και σήμερα, τέρατα δίποδα κυκλοφορούν ελευθέρα και πυροβολούν ό,τι θέλουν, η λαθροθηρία ανθεί στα νησιά και στην ηπειρωτική χώρα. Στα ελληνικά βουνά η λαθροϋλοτομία ανθεί επίσης.
Το περιστατικό
Δύο ακόμη αρκούδες, μία θηλυκή και το αρκουδάκι της, πυροβόλησαν και σκότωσαν άγνωστοι σε δασική περιοχή κοντά στα ελληνοαλβανικά σύνορα!
Τα δύο άτυχα ζώα εντοπίστηκαν το Σάββατο 14 Δεκεμβρίου στην περιοχή Πολυανέμου Καστοριάς από την Ομάδα Άμεσης Επέμβασης του ΑΡΚΤΟΥΡΟΥ που ειδοποιήθηκε από την Αστυνομία. Οι ενέργειες των αρχών για τη σύλληψη των δραστών παραμένουν άγνωστες.
Η θηλυκή αρκούδα, νεαρής όμως ηλικίας και βάρους 150 περίπου κιλών, είχε πυροβοληθεί στη μουσούδα, δηλαδή στο πρόσωπο ενώ το επίσης θηλυκό αρκουδάκι της έφερε τραύματα από πυροβόλο όπλο στο σώμα του. Το δολοφονημένο αρκουδάκι ηταν φετινής γέννας και δεν ζύγιζε περισσότερα από 35-40 κιλά.
Η δολοφονία της μητέρας αρκούδας έγινε μάλλον σε παρακείμενο δρόμο όπου και βρέθηκαν ίχνη αίματος και στη συνέχεια την έσυραν αιμόφυρτη μέσα στο δάσος.
Οι δύο αρκούδες βρέθηκαν αγκαλιασμένες σε κοντινή απόσταση από το δρόμο. Θεωρείται πιθανό ότι πρώτα σκότωσαν τη μητέρα, που έφερε τα πιο σοβαρά τραύματα, και το αρκουδάκι που τραυματίστηκε από τους πυροβολισμούς, αφού περιπλανήθηκε, γύρισε κοντά στη μητέρα του περιμένοντας την να ξυπνήσει και υπέκυψε δίπλα της… Η δολοφονία μωρών είναι ειδεχθές έγκλημα….
Η πρόσφατη βάρβαρη δολοφονία αρκούδας με το μικρό της στον Γράμμο επισημαίνει η ΚΑΛΛΙΣΤΩ, από θρασύδειλους, με τη χρήση πυροβόλου όπλου, επαναφέρει με τραγικό τρόπο στην επικαιρότητα τις σοβαρές ελλείψεις στη διαχείριση και φύλαξη περιβαλλοντικά ευαίσθητων περιοχών της χώρας. Δυστυχώς δεν είναι η πρώτη φορά που γινόμαστε μάρτυρες αντίστοιχων περιστατικών, αφού η θανάτωση της αρκούδας με το μικρό της στην περιοχή του Πολυάνεμου Καστοριάς, προστίθεται σε μία ήδη μακρά λίστα 34 εξακριβωμένων περιστατικών λαθροθηρίας αρκούδας, εκ των οποίων καμία μέχρι σήμερα δεν έχει τελεσιδικήσει.
Σύμφωνα με το άρθρο 258,παρ.2ε και 2ζ (Ν.Δ.86/69) του Δασικού κώδικα, απαγορεύεται ο φόνος, η αιχμαλωσία, η κατοχή και η έκθεση σε δημόσια θέα της καφέ αρκούδας. Στην Ελλάδα έως το 17ο αιώνα, η αρκούδα ζούσε ακόμη και στην Πελοπόννησο, σήμερα έχει περιοριστεί στη βόρεια Πίνδο και την κεντρική Ροδόπη.
Το περιστατικό
Δύο ακόμη αρκούδες, μία θηλυκή και το αρκουδάκι της, πυροβόλησαν και σκότωσαν άγνωστοι σε δασική περιοχή κοντά στα ελληνοαλβανικά σύνορα!
Τα δύο άτυχα ζώα εντοπίστηκαν το Σάββατο 14 Δεκεμβρίου στην περιοχή Πολυανέμου Καστοριάς από την Ομάδα Άμεσης Επέμβασης του ΑΡΚΤΟΥΡΟΥ που ειδοποιήθηκε από την Αστυνομία. Οι ενέργειες των αρχών για τη σύλληψη των δραστών παραμένουν άγνωστες.
Η δολοφονία της μητέρας αρκούδας έγινε μάλλον σε παρακείμενο δρόμο όπου και βρέθηκαν ίχνη αίματος και στη συνέχεια την έσυραν αιμόφυρτη μέσα στο δάσος.
Οι δύο αρκούδες βρέθηκαν αγκαλιασμένες σε κοντινή απόσταση από το δρόμο. Θεωρείται πιθανό ότι πρώτα σκότωσαν τη μητέρα, που έφερε τα πιο σοβαρά τραύματα, και το αρκουδάκι που τραυματίστηκε από τους πυροβολισμούς, αφού περιπλανήθηκε, γύρισε κοντά στη μητέρα του περιμένοντας την να ξυπνήσει και υπέκυψε δίπλα της… Η δολοφονία μωρών είναι ειδεχθές έγκλημα….
Η πρόσφατη βάρβαρη δολοφονία αρκούδας με το μικρό της στον Γράμμο επισημαίνει η ΚΑΛΛΙΣΤΩ, από θρασύδειλους, με τη χρήση πυροβόλου όπλου, επαναφέρει με τραγικό τρόπο στην επικαιρότητα τις σοβαρές ελλείψεις στη διαχείριση και φύλαξη περιβαλλοντικά ευαίσθητων περιοχών της χώρας. Δυστυχώς δεν είναι η πρώτη φορά που γινόμαστε μάρτυρες αντίστοιχων περιστατικών, αφού η θανάτωση της αρκούδας με το μικρό της στην περιοχή του Πολυάνεμου Καστοριάς, προστίθεται σε μία ήδη μακρά λίστα 34 εξακριβωμένων περιστατικών λαθροθηρίας αρκούδας, εκ των οποίων καμία μέχρι σήμερα δεν έχει τελεσιδικήσει.
Ο πληθυσμός της δεν ξεπερνά τα 150 άτομα και αποτελεί το νοτιότερο τμήμα του Βαλκανικού πληθυσμού που δεν ξεπερνά τα 2.500 άτομα. Αλήθεια υπάρχει επιτήρηση των βουνών και των βιοτόπων από τον κίνδυνο των λαθροκυνηγών σε αυτή τη χώρα. Να σημειωθεί ότι η αρκούδα γεννά ανά δυο χρόνια ένα ή δυο έμβρια και η παιδική θνησιμότητα είναι 50%. Επιπλέον οι αρκούδες αποβάλουν συχνά λόγω ανεπάρκειας τροφής. Συνεπώς το έγκλημα θανάτωσης αρκούδας είναι τεραστίων διαστάσεων.
Οι δολοφονίες ζώων προστατευομένων αντιμετωπίζονται από την Ελληνική Αστυνομία επαρκώς; Θα συλληφθούν οι δολοφόνοι των δυο αρκούδων;
Σχετικό Δημοσίευμά μας: εδώ..!
Οι δολοφονίες ζώων προστατευομένων αντιμετωπίζονται από την Ελληνική Αστυνομία επαρκώς; Θα συλληφθούν οι δολοφόνοι των δυο αρκούδων;
Σχετικό Δημοσίευμά μας: εδώ..!
"Ένα δωράκι για Αντωνάκη"
ΗΜΟΥΝ ΚΑΛΟ ΠΑΙΔΑΚΙ, το ορκίζομαι, όλο το χρόνο. Μπορεί να στο επιβεβαιώσει κι εκείνη η αυστηρή φράου Μέρκελ, που μου έχουν βάλει ως γκουβερνάντα. Μου το λένε, τραβώντας μου απαλά το αυτί, οι τροϊκανοί «μάγοι» που όλο έρχονται, αλλά χωρίς δώρα. Τι να τον κάναμε ωστόσο τον «λίβανον» σε μια Ελλάδα, που το λιβάνισμα πάει σύννεφο; (Κάθε βράδυ στα δελτία των οκτώ).
Καθόμουν εκεί, ήσυχα και καλά, περιμένοντας τον αντι-πρόεδρο της αντ-αλλαγής να κάνει κι άλλες χοντροπατάτες για να τσιμπήσω μοναδούλες στις δημοσκοπήσεις. Καλό παιδί, σου λέω…
ΒΟΛΤΕΣ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΣΥΧΝΑΖΟΥΝ ΑΣΤΕΓΟΙ, δεν έκανα. Που με έχανες που με έβρισκες στις ΗΠΑ-ξείπα. Ουάσινγκτον-Μαξίμου, Μαξίμου-Ομπάμα ήμουν όλο το χρόνο. Πότε-πότε πετιόμουν μέχρι τη Κίνα, να παίξω εκεί με τα σχιστομάτικα ομόλογά μου «παιδάκια», άλλοτε πάλι πήγαινα Ισραήλ. Κυρίως όμως ταξίδευα στας Ευρώπας, όπου κάτι κακοί κύριοι, μου φώναζαν διαρκώς! Εγώ, τους κοιτούσα με τα μεγάλα μου απορημένα μάτια κι έλεγα «γιες σερ», «γιες σερ» αλλά αυτοί συνέχιζαν να μου φωνάζουνε σε γλώσσες ακαταλαβίστικες. Κάτι για μάνη και μάνη λέγανε, μετά τέρκη και τέρκη οπότε κατάλαβα πως θέλανε για τα Χριστούγεννα «γαλοπούλα από τη Μάνη» κι έγνευσα καταφατικά. Τότε, μου χάιδεψαν το κεφάλι κι είπαν πως είμαι «γκουντ γκάη» αλλά αυτό, είπαμε, το ξέρουν οι πάντες!
ΞΕΧΑΣΑ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ, πόσο καλό παιδάκι είμαι και πόσο με αγαπά ο κόσμος. Όπου κι αν πάω, μένω για λίγη ώρα και δίπλα μου είναι κάτι ψηλοί και γεροδεμένοι για να μην με κατσιάσει ο κόσμος από την πολλή αγάπη του. Όλο δάχτυλα ανοιχτά και παλάμες υψωμένες-πόσο θέλουν να με αγκαλιάσουν…!
Πάω, κοιτάζω δεξιά κι αριστερά, κάνω «μμμ» και «ωωω» όπως μου έχουν πει και μετά ανεβαίνω σε ένα ξύλινο σκαλί και λέω το ποίημά μου, χωρίς να ξεχάσω λέξη! Με χειροκροτούν κάτι κύριοι που φορούν ΟΛΟΙ γαλάζια πουκάμισα και μετά, φεύγω χωρίς να μιλήσω σε κανέναν. Είμαι ντροπαλούλης…\
ΔΕΝ ΖΗΤΗΣΑ, ΑΓΙΕ ΜΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ένα μίνι ουάν με ναβιγκάτορ που θέλει και το φιλαράκι μου ο Φαήλος. Δεν σου είπα να μου φέρεις το καινούριο βιντεογκέημ «πορτοκαλορίχτες και ματατζήδες», ούτε το νιντέντο «κάψε κι εσύ ένα κούτσουρο, μπορείς». Δεν θέλω το επιτραπέζιο «μονόπολη, αιθαλομιχλόπολη», ούτε είχα τόσο μεγάλη (διαόλου) κάλτσα για να χωρέσει μέσα το «trivial persuit» με ερωτήσεις του τύπου «ποιος ξεπάγιασε απόψε», «ποιο μαγαζί θα μείνει ανοιχτό στην Ερμού», «ποιος συνταξιούχος θα ζήσει», «ποιον θα πάρει ο άνεμος του μετασχηματισμού». Ένα δωράκι εξάντλησης τετραετίας ζήτησα κι ούτε αυτό δεν βρήκα δίπλα στο σβηστό μεσσηνιακό «μεγάλο τζάκι»…
Θα κλαίω…ΑΝΤΩΝΑΚΗΣ
.jpg)
Μαργαρίτα Ικαρίου
Δημοσιογράφος - Σύμβουλος Προβολής
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)